Mε τα «αν» της... Μόσχας δε γίνεται δουλειά!

Ολοκληρωμένη ταξιδιωτική εμπειρία | Business Travel - Online Booking - VIP Services

Να αρχίσουμε ανάποδα για να μην χαλάσουμε, με το… καλησπέρα, την ατμόσφαιρα! Έχοντας επισκεφτεί τέσσερις φορές την Ρωσία μέχρι το 2008, ξέρω καλά πόσο δύσκολο κι ανάποδο μπορεί να αποδειχθεί το συγκεκριμένο ταξίδι, ειδικότερα αν αυτό προγραμματιστεί την τελευταία στιγμή. Με το Aktina Travel Group έγινε ξεκούραστο, εύκολο και με όλες τις ανέσεις.

Λοιπόν, επιστρέφοντας στη Μόσχα μετά από 9 χρόνια, τολμώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα σε υπερθετικό βαθμό με την εκπληκτική μεταμόρφωσή της σε μία σύγχρονη μεγαλούπολη, που συνδυάζει το πράσινο, την καλαίσθητη αρχιτεκτονική και το υψηλό βιοτικό επίπεδο, «παντρεύοντας» την τεράστια πολιτιστική της κουλτούρα με τον σημερινό τρόπο ζωής στον δυτικό κόσμο.

Κοινώς, είναι ολοφάνερο ότι μέσα σε σχεδόν μία δεκαετία, στην ρωσική πρωτεύουσα έγιναν άλματα ανάπτυξης και προόδου. Ένα 48ωρο στην πόλη που θα φιλοξενήσει το εναρκτήριο παιχνίδι και τον τελικό του επερχόμενου Μουντιάλ (2018), είναι αρκετό για να αντιληφθεί ο εκάστοτε επισκέπτης ότι, πλέον, σε καμία περίπτωση, δεν βρίσκεται στο μέρος που κάποτε «χτυπούσε» - πιο δυνατά από ποτέ - η «καρδιά» του κομμουνισμού.

Η διαδρομή από το τρίτο διεθνές αεροδρόμιο (Βνούκοβο) ενός εκ των μεγαλύτερων αστικών κέντρων στην Ευρώπη (με πληθυσμό που κυμαίνεται από 12,2 εντός της πόλης, μέχρι και 17 εκατομμύρια κατοίκους με τα περίχωρα) μέχρι το κέντρο, είναι ενδεικτική του πόσο ακριβή έχει γίνει η ζωή στη Μόσχα.

Τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα τζιπ υψηλού κυβισμού, αποτελούν την πλειοψηφία των οχημάτων που συναντά κανείς στον δρόμο, η θέα του MIBC (Moscow Business International Center) γνωστού και ως «Moscow City» με τους ουρανοξύστες σου δίνει μία γεύση από… Νέα Υόρκη, ενώ σχεδόν κάθε οικοδομικό τετράγωνο διαθέτει ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, στο οποίο μπορεί κανείς να βρει και να κάνει τα πάντα.

Οι κεντρικοί δρόμοι έχουν αφόρητη κίνηση, οπότε το δαιδαλώδες (υπό την έννοια ότι έχει πάνω από 15 γραμμές) αλλά πολύ λειτουργικό και βολικό μετρό είναι η καλύτερη λύση για την μετακίνηση. Περιττό να σας πω όλοι οι επιβάτες είναι σκυμμένοι πάνω σε μία οθόνη ενός ενός smartphone ή ενός tablette, που άλλωστε είναι το πιο must αξεσουάρ, που χρειάζεται πλέον ο καθένας για να κάνει τη ζωή του πιο εύκολη σε μία πόλη που κινείται σε εξωφρενικούς ρυθμούς.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με μεγάλη βλάστηση και την σπάνια ομορφιά του ποταμού Μόσχοβα που την διατρέχει, αλλά και με τις σημαντικές διευκολύνσεις των εξευτελιστικών τιμών της βενζίνης (55 λεπτά το λίτρο), του πετρελαίου θέρμανσης (30 λεπτά το λίτρο) και του φυσικού αερίου (σχεδόν δωρεάν), έχουν μεταμορφώσει την Μόσχα σε έναν προορισμό, που ΑΝ δεν της έλλειπε ο ήλιος και οι πολικές θερμοκρασίες και δεν είχε αυτό το γκρίζο χρώμα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ειδυλλιακός.

Για να επιστρέψουμε όμως, στα δικά μας, το αντίθετο ισχύει μέχρι στιγμής για την εφετινή μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού, γεγονός που - δεν αποκλείεται και σύντομα - είναι πιθανό να οδηγήσει σε αλλαγές. Αναφέρομαι στην αγωνιστική εικόνα του «τριφυλλιού» στην Euroleague, που όχι μέχρι στιγμής μόνο ειδυλλιακή δεν είναι!

Αυτή τουλάχιστον, είναι η εικόνα που έχω εισπράξει, λαμβάνοντας ως δεδομένο πάντα, ότι φέτος το «πράσινο» ρόστερ έχει φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του Τσάβι Πασκουάλ, που μετά την κατάκτηση του περυσινού «νταμπλ» απέκτησε με το «σπαθί του» το δικαίωμα να βάλει τις δικές του «πινελιές».

Να προσαρμόσει δηλαδή το έμψυχο δυναμικό της ομάδας με βάση παίκτες που ανταποκρίνονται κατά κύριο λόγο στην δική του φιλοσοφία και η οποία στηρίζεται στην αθλητικότητα και γενικότερα στα στοιχεία που ευνοούν την αμυντική ευχέρεια, την γρήγορη ανάπτυξη και το μακρινό σουτ. Αυτό που πρεσβεύει το σύγχρονο μπάσκετ, με απλά λόγια.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το δείγμα των τριών πρώτων αγωνιστικών δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκές, ωστόσο, στο μέτρο του δυνατού, αποτελεί «τροφή» για τα πρώτα συμπεράσματα, όσον αφορά τους λόγους που το μέχρι στιγμής πρόσημο δεν είναι θετικό:

α) Ο εφετινός Παναθηναϊκός αμύνεται υποφερτά! Έχει την δεύτερη χειρότερη άμυνα στην διοργάνωση με μ.ο. παθητικού τους 87,6 πόντους, ενώ το σημαντικότερο είναι ότι δέχεται πολύ εύκολα καλάθια μέσα στο «ζωγραφιστό», είτε επειδή ο Γκιστ δεν είναι αυτός που ήταν τα προηγούμενα χρόνια, είτε επειδή ο Σίνγκλετον είναι ακόμη εκτός φόρμας και δεν έχει βρει ρυθμό, είτε επειδή ο Βουγιούκας είναι αργός και καθόλου αλτικός, είτε επειδή ο Όγκουστ δεν μπορεί να κριθεί ακόμη, παρ’ ότι το παιδί καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες. Τον Γκέϊμπριελ δεν τον ξέχασα, αλλά έχει πάρει πολύ λιγότερο χρόνο, οπότε δεν μπορεί να κριθεί, όπως άλλωστε και ο Μήτογλου.

Αν πάρετε το καθένα από τα τρία ματς ξεχωριστά, δεν θα δυσκολευτείτε να διαπιστώσετε ότι με την Μπαρτσελόνα, η frontline των πρωταθλητών έκανε… «ήρωες» τους Σεραφέν και Μοερμάν (είχαν μαζί 40π. & 20ρ.), με την Μπάμπεργκ, κορυφαίος αναδείχτηκε ο Κροάτης σέντερ, Λέον Ραντόσεβιτς (19π. & 6ρ. με 8/10 σουτ), ενώ με την ΤΣΣΚΑ, ο ημίψηλος (1,98) Xάϊνς έκανε party (21π., 4ρ. & 4κλ. με 9/10 σουτ) στην πράσινη ρακέτα! Με δεδομένο ότι στο ΟΑΚΑ έρχεται η «αεροπορία» της Φενέρ και στη συνέχεια ακολουθεί μία 5άδα αγώνων-«φωτιά» (Μπασκόνια και Ολυμπιακό εκτός, Χίμκι εντός, Εφές εκτός, Ρεάλ εντός), πολύ φοβάμαι ότι η ώρα που οι «πράσινοι» θα βγουν στην αγορά για… ψώνια (η εύρεση ψηλού αυτή την εποχή ισοδυναμεί με… λαχείο!), δεν θα αργήσει πολύ…

β) Κανένας από τους παίκτες που ήρθαν το καλοκαίρι, δεν έχει δείξει ακόμη ότι ανταποκρίνεται στο ελάχιστο στις προσδοκίες του ρόλου για τον οποίο αποκτήθηκε. Με εξαίρεση τον Λεκάβιτσιους, που όσο χρησιμοποιήθηκε με την Μπάμπεργκ και την ΤΣΣΚΑ, έδειξε ότι μπορεί να «ελαφρύνει» λίγο τον Καλάθη («χάνοντας» σε κάποιες αμυντικές προσαρμογές), οι υπόλοιποι, είτε γιατί δεν έχουν πάρει έναν σεβαστό χρόνο (Αντετοκούνμπο), είτε για δεν έχουν παίξει καθόλου (Μήτογλου), είτε γιατί μέχρι τώρα είναι κατώτεροι των περιστάσεων (Ντένμον, Λοτζέσκι, Βουγιούκας) δεν έχουν βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα. Κάπου στην μέση βρίσκεται ο Όγκουστ, που έπαιξε με την Μπάμπεργκ και με την ΤΣΣΚΑ (περισσότερο) κι «έβγαλε» διάθεση, αλλά έδειξε ότι χρειάζεται ακόμη χρόνο προσαρμογής.

γ) Έως τώρα, ο Παναθηναϊκός δεν πείθει κανέναν όχι μόνο ότι μπορεί να διεκδικήσει την επιστροφή του στο Final 4, αλλά ότι θα είναι ανταγωνιστικός για την πρόκριση στα playoffs! Ο «εξάστερος» έχασε με «κατεβασμένα τα χέρια» (98-71) από την Μπαρτσελόνα, που εν συνεχεία ηττήθηκε στο Βελιγράδι από τον Ερυθρό Αστέρα και στη Βαρκελώνη από την Ζαλγκίρις και νίκησε, χωρίς να «θέλξει» με την απόδοσή του την αποδυναμωμένη φέτος Μπάμπεργκ. Στην πρώτη του αναμέτρηση με ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου (ΤΣΣΚΑ), δεν μπόρεσε να προβάλλει αντίσταση, να ηττηθεί εύκολα, με αποτέλεσμα να έχει μέχρι στιγμής 0/2 μακριά από την Αθήνα και να χάνει κατά μέσο όρο με διαφορά πάνω από τους 20 πόντους (μ.ο. 23,5π.)

δ) Βασίζεται εν πολλοίς στο περιφερειακό σουτ, πλην του Καλάθη δεν υπάρχει άλλος σταθερός δημιουργός και δεν δείχνει να προσπαθεί να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, παίζοντας κατά κύριο λόγο στατικό μπάσκετ. Τις βραδιές που θα βάλει τα σουτ, μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και να πετύχει σημαντικές νίκες, αλλά το θέμα είναι να μην παίζει με μονοδιάστατο τρόπο και να μην στηρίζεται μόνο στο ατομικό ταλέντο.

ε) Μοιάζει ξεκάθαρο ότι θα φτάσει όσο μακριά τον οδηγήσει ο Καλάθης, ενώ είναι φανερό ότι παρά τις προσθήκες, του λείπει ο ψηλός που θα παίξει τον ρόλο που έπαιξε πέρυσι ο Μπουρούσης, που μπορεί να μην ήταν ο αθλητικός, ο ιδιαίτερα δυνατός και γρήγορος σέντερ, ωστόσο είχε την εμπειρία, την ηγετική φυσιογνωμία και την ικανότητα στη δημιουργία και την εκτέλεση.