Ανοίγει σαμπάνιες ο Καλάθης

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην σκότωσε και την Λερναία Ύδρα, με δεδομένο ότι φετινή version της Μπάμπεργκ δεν δείχνει τόσο ισχυρή, ή τουλάχιστον ακόμη όχι και τόσο έτοιμη, όσο οι ομάδες που παρουσίασε ο κόουτς Τρινκιέρι τις δυο προηγούμενες σεζόν, ωστόσο μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν μια πράσινη βραδιά με θετικό πρόσημο.

Όχι μόνο γιατί οι «πράσινοι» νίκησαν ένα ματς που θα ήταν από αδιανόητο έως καταστροφή αν έχαναν, αλλά γιατί έδειξαν πολλά ουσιαστικά σημάδια ότι αρχίζουν να διαμορφώνουν σιγά-σιγά την νέα τάξη πραγμάτων που θέλει να δημιουργήσει ο Τσάβι Πασκουάλ. Μένει να φανεί αν μπορούν αυτά να αξιοποιηθούν κόντρα σε αντιπάλους υψηλότερης δυναμικότητας, όπως η ΤΣΣΚΑ, την οποία θα αντιμετωπίσουν την ερχόμενη Τετάρτη στη Μόσχα και η πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρμπαχτσε την οποία θα υποδεχθούν στο …καπάκι, στο «Νίκος Γκάλης» την Παρασκευή. Είναι τα ματς τα οποία μπορεί κανείς να θεωρήσει ως πιο αξιόπιστους σταθμούς αξιολόγησης και προοπτικής.

Αν ο βαθμός δυσκολίας ήταν μεγαλύτερος, σίγουρα θα άξιζε να σταθεί κανείς στο συγκλονιστικό δεύτερο ημίχρονο του Σίνγκλετον, το οποίο θύμισε τον πολυτιμότερο παίκτη της περσινής χρονιάς. Θα μπορούσε να υπογραμμίσει τα κατορθώματα του Νικ Καλάθη ο οποίος τελείωσε το ματς με μια στατιστική μούρλια: 23 πόντοι με 6/8 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 4 ριμπάουντ και 6 ασίστ, σε κάτι λιγότερο από 28 λεπτά συμμετοχής. Τέτοιους απολογισμούς ο Νικ πέρυσι τους σχημάτισε παίζοντας 34 λεπτά το λιγότερο.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, αξίζει να αναγορευτεί ως «ο δικός μας (άρα με αυστηρά υποκειμενικά κριτήρια) παίκτης του αγώνα» ο Λούκας Λεκαβίτσιους (10 πόντοι, 3 σίστ σε 15 λεπτά). Αν ξεχάσουμε όλο το υπόλοιπο περιβάλλον» και σταθούμε στην συγκεκριμένη αναλογία, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αποτυπώνει αυτό που (πρέπει να) είχε στο μυαλό του ο Καταλανός τεχνικός, με την απόκτηση του Λιθουανού πλέι μέικερ- σβούρα. Λες και τον είχε κάνει παραγγελία. Η αίσθηση είναι ότι εκείνος το βράδυ της Παρασκευής, εκείνος που πρέπει να πήγε στο σπίτι του πιο ανάλαφρος, δεν ήταν ο ίδιος ο 24χρονος παίκτης που έδειξε μπροστά στο κοινό της νέας του ομάδας πόσο και πώς μπορεί να την βοηθήσει, ούτε ο προπονητής που τον επέλεξε, αλλά ο ίδιος ο Νικ Καλάθης. Αντιλαμβάνεται ότι πλέον μπορεί να πάει στον πάγκο και να ξεκουραστεί ουσιαστικά, χωρίς να νιώθει υποχρεωμένος, κάθε βράδυ και με οποιονδήποτε αντίπαλο, να αφήσει τα κοκαλάκια του στο παρκέ. Εννοείται πως δεν θα είναι όλα τα ματς ίδια, ότι ο συσχετισμός του χρόνου τους μπορεί να διαφοροποιηθεί, ότι κι ο ένας κι ο άλλος θα έχουν τις δύσκολες νύχτες τους, ότι θα χρειαστεί να παίξουν και μαζί, αλλά η κεντρική ιδέα δεν αλλάζει. Και το σημαντικότερο είναι ότι ο «Λεκα» είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος για ποιόν ακριβώς το ρόλο αποκτήθηκε, γιατί ακριβώς τον ίδιο είχε και στην Ζαλγκίρις. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι στην πορεία μπορεί να μανουριάσει αν δεν παίξει περισσότερο, ή να το παίζει δυσαρεστημένος, όπως άλλοι παίκτες που βρίσκουν τρόπους να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους.

Στα θετικά μπορεί να συμπεριλάβει κανείς τις σπίθες που βγήκαν σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού κυρίως από τον Όγκουστ, αλλά και από τον Βουγιούκα κάτι που σημαίνει ότι όσο περνάει ο καιρός, υπάρχει η ευχέρεια, να μπαίνει πιο ζεστά στο πετσί του ρόλου του και κάποιος από τους καινούργιους.

Δεν θέλει και σκέψη για να διαπιστωθεί ότι οι 5 στις 15 βολές του πρώτου ημιχρόνου ήταν η αιτία που η διαφορά έμενε μονοψήφια, αφού μόλις μπήκαν τα πρώτα ζευγάρια από τον Σινγκλετον και τον Βουγιούκα στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, η διαφορά έγινε διψήφια, ότι ο Πασκουάλ προσπαθεί ακόμη να βρει τον σωστό συνδυασμό της τετράδας Ρίβερς, Λοτζέσκι, Παππά και Ντένμον και ότι στο τέλος της βραδιάς ο Παναθηναϊκός είχε ακριβώς τα ίδια ριμπάουντ με αντίπαλους ψηλούς που δεν τους λες και θηριώδεις.

Αντί επιλόγου, δυο λόγια και για την Μπάμπεργκ: είναι μια από τις ομάδες που φέρουν κατ’ εκοχήν την σφραγίδα του προπονητή, του Τρινκιέρι στην προκειμένη περίπτωση. Απλά έχασε πολλούς από τους σταρ της τελευταίας διετίας, γιατί τους αναβάθμισε και τους ανέβασε το κασέ και τώρα ο άλλοτε Ομοσπονδιακός τεχνικός της Ελλάδας, με τον συνεργάτη του, τον Ηλία Κατζούρη, προσπαθούν, με την βοήθεια του έμπειρου Ζήση, να ξαναδημιουργήσουν μια νέα κατάσταση. Χρειάζεται χρόνο και τον δικαιούται, γιατί έχει αποδείξει ότι ξέρει τι κάνει. Και ότι οι ομάδες του παίζουν μπάσκετ, με την …καλή έννοια.