Παναθηναϊκός: Καμία Μακάμπι, καμία Βίρτους, καμία Μπασκόνια, μοναδικός αντίπαλος ο εαυτός του

Παναθηναϊκός: Καμία Μακάμπι, καμία Βίρτους, καμία Μπασκόνια, μοναδικός αντίπαλος ο εαυτός του

Παναθηναϊκός: Καμία Μακάμπι, καμία Βίρτους, καμία Μπασκόνια, μοναδικός αντίπαλος ο εαυτός του
Ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για το κλείσιμο της regular season για τον Παναθηναϊκό με τον ιδανικότερο τρόπο κατακτώντας την 2η θέση και εξηγεί ότι ενόψει play off δεν έχει να φοβηθεί καμία υποψήφια αντίπαλο, παρά μόνο τον κακό του εαυτό.

Η μισή δουλειά έγινε. Ώρα να γίνει η επόμενη μισή ώστε να βρεθεί ο Παναθηναϊκός στο... αγαπημένο του Βερολίνο. Εκεί όπου πριν από 15 χρόνια είχε «γευτεί» το νέκταρ των πανηγυρισμών για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου. Θα το επαναλάβει; Με το καλό να φτάσει εκεί και θα μπορέσουμε να πούμε περισσότερα στα τέλη του επόμενου μήνα.

Προς το παρόν οι «πράσινοι» κατάφεραν να πάρουν το πολυπόθητο και απαραίτητο πλεονέκτημα έδρας στα play off, απ' όπου και θα ορίσουν την τύχη τους ενόψει της συνέχειας. Αυτός ήταν ο πρωταρχικός στόχος. Και όχι μόνο έφεραν εις πέρας την αποστολή τους, αλλά το έκαναν με τον πλέον εμφατικό (ίσως και απροσδόκητο) τρόπο. Κατακτώντας την 2η θέση στην κανονική περίοδο, πίσω μόνο από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Αν το έλεγε αυτό κάποιος πριν από την έναρξη της φετινής σεζόν, ενδεχομένως να του περνούσαν έναν ζουρλομανδύα. Ναι μεν το ρόστερ στο ξεκίνημα (και τονίζω τη λέξη «ξεκίνημα») της σεζόν να ήταν ελπιδοφόρο για το κάτι καλύτερο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να φανταστεί κάποιος ότι θα ήταν ΤΟΣΟ καλύτερο. Βέβαια εδώ που τα λέμε ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει τίποτα ακόμα. Απλά έκανε το πρώτο βήμα ολοκληρώνοντας με απόλυτη επιτυχία το «5/5 αυστηρά» που είχε ζητήσει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μετά την ήττα της ομάδας από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ.

Δεν γίνεται να αποκλειστεί σε σειρά αγώνων από αυτές τις ομάδες

Ο ίδιος ο ισχυρός άνδρας της «πράσινης» ΚΑΕ, λίγο μετά το τέλος του (αγχωτικού όπως εξελίχθηκε) αγώνα με την Άλμπα στο ΟΑΚΑ, έκανε λόγο για «5/5 αυστηρά Version 2». Δηλαδή πέντε νίκες έως το τέλος της Euroleague. Μαντέψατε; Ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς την κατάκτηση τους τροπαίου! Τρεις νίκες στα play off και άλλες δύο νίκες στο Final Four. Στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου φάνταζε ως... απατηλό όνειρο. Περίπου έξι μήνες αργότερα δεν επικρατεί καν η σκέψη «βρε, λες;» αλλά έχει φτάσει στο σημείο να αποτελεί και (όχι τόσο ανέφικτο) στόχο. Αρχής γενομένης με τη πρόκριση στο Βερολίνο και την επιστροφή του Παναθηναϊκού σ' ένα Final Four ύστερα από 12 χρόνια.

Εάν και εφόσον τα καταφέρει, τα πάντα θα είναι ανοικτά. Δύο αγώνες όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν. Και έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν στον Παναθηναϊκό ότι μπορούν να ετοιμάσουν βαλίτσες για την επιστροφή στην γερμανική πρωτεύουσα. Άλλωστε οι ίδιοι έστρωσαν τον δρόμο με ροδοπέταλα προκειμένου να τον «περπατήσουν» στα play offs. Μέσα από τη δική τους προσπάθεια κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Ο δρόμος για το Βερολίνο είναι ορθάνοικτος. Τόσο επειδή θα έχουν το αβαντάζ της έδρας γνωρίζοντας όλοι τί σημαίνει να παίζουν οι «πράσινοι» εντός έδρας, όσο και επειδή δεν φοβίζει ούτε ο επικείμενος αντίπαλος.

Θα είναι η Μακάμπι; Θα είναι η Βίρτους Μπολόνια; Θα είναι η Μπασκόνια; Τον Παναθηναϊκό ποσώς τον ενδιαφέρει. Καμία Μακάμπι, καμία Βίρτους και καμία Μπασκόνια δεν μπορεί να του φράξει τον δρόμο για το Final Four. Μόνο ένας μπορεί να το κάνει. Ο κακός του εαυτός. Κανείς άλλος. ΜΟΝΟ ο ίδιος ο Παναθηναϊκός μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό του.

Όσο και αν ακούγεται αλαζονικό και υπερφίαλο, άλλο τόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κακά τα ψέματα αλλά σε μια σειρά «best of five» θα χρειαστεί μεγάλη... προσπάθεια για να χάσει ο Παναθηναϊκός τρία ματς σε διάστημα 20 ημερών από αυτές τις ομάδες. Να ήταν ένα ματς, όπως θα είναι για παράδειγμα τα ματς του Final Four, να πω «ναι, μπορεί να γίνει». Όμως αποδεδειγμένα σε μια σειρά αγώνων, τον πρώτο λόγο έχει πάντα η καλύτερη ομάδα. Και ο φετινός Παναθηναϊκός, ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός που βλέπουμε τώρα, είναι πολύ καλύτερος και από τις τρεις, αυτές, ομάδες.

Ο Ναν άλλαξε όλη τη σεζόν του Παναθηναϊκού

Ανέφερα πριν ότι «τονίζω τη λέξη ξεκίνημα της σεζόν» αναφορικά με τους στόχους της ομάδας. Ναι, τότε δεν μιλούσε κανείς για Final Four ή για αβαντάζ έδρας στα play off. Ναι μεν ο Αταμάν ήταν αισιόδοξος, όπως είναι πάντα έχοντας περίσσια εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αλλά ήταν ακόμα συγκρατημένος. Σαν να έλειπε ένα κομμάτι στο παζλ. Σαν να χρειαζόταν ένας παίκτης ο οποίος θα απελευθέρωνε τον Σλούκα από το «βάρος» του «πρέπει» και ταυτόχρονα θα ήταν επιδραστικός στο επιθετικό κομμάτι της ομάδας.

Και το όνομα αυτού; Κέντρικ Ναν! Μέχρι την έλευση του Αμερικανού γκαρντ, ο Παναθηναϊκός είχε 2-4 ρεκόρ στην Euroleague, είχε προηγηθεί η απώλεια του Super Cup με άθλια εμφάνιση στον τελικό και σε γενικές γραμμές δεν λειτουργούσαν πολλά πράγματα σωστά. Όμως η νίκη στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα σε συνδυασμό με την απόκτηση του Κέντρικ Ναν, έμελλε να αλλάξουν το «τσιπάκι» στις τάξεις της ομάδας και να «λύσει» τα χέρια του Εργκίν Αταμάν.

Ο Κάιλ Γκάι δεν είχε ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις μια ομάδας που ήθελε να πρωταγωνιστήσει στην Euroleague και από τη στιγμή που ο Τούρκος προπονητής θέλει να έχει δύο γκαρντ πρώτης γραμμής στα χέρια του (όπως είχε τους Λάρκιν-Μίτσιτς στην Αναντολού Εφές), ο Κέντρικ Ναν ήταν «γλυκό» που έδεσε το «πράσινο» ρόστερ. Ο παίκτης που έλειπε για να συμπληρωθεί ιδανικά το παζλ μιας νέας (και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό) ομάδας με 11 καινούργιους παίκτες.

Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ο Κέντρικ Ναν έμελλε να γίνει ο game changer των «πρασίνων» και να «λύσει» και τη γλώσσα του Εργκίν Αταμάν. Στις 21 Νοεμβρίου, όταν είχε τον Αμερικανό δύο εβδομάδες στις προπονήσεις του Παναθηναϊκού και αφού είχε προηγηθεί ένα 3/3 της ομάδας του στην Euroleague (με Άλμπα, Ζάλγκιρις και Βίρτους) προέτρεψε τους φιλάθλους των «πρασίνων» να κλείσουν εισιτήρια για το Final Four του Βερολίνου.

Πολλοί ήταν εκείνοι που αντιμετώπισαν χιουμοριστικά αυτή την δήλωση. Κάποιοι άλλοι με στυλ «μα καλά, τι μας λέει τώρα;» ενώ κάποιοι άλλοι τον πίστεψαν και τώρα κοιτάζουν τι... καιρό θα κάνει στο Βερολίνο στα τέλη του Μαΐου. Από 17ος πέρυσι, στην 2η θέση με τον Αταμάν στον πάγκο. Hat off στον Τούρκο τεχνικό.

Δεν λέω. Ηγετική η παρουσία του Σλούκα, κομβικός ο Λεσόρ, ευχάριστη εκπληξη ο Γκραντ, αλλά χωρίς τον Κέντρικ Ναν ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για τον Παναθηναϊκό τη δεδομένη χρονική στιγμή. Και να μην συζητούσαμε για αβαντάζ έδρας και «στρωμένο δρόμο» για το Final Four. Απλούστατα ήταν εκείνος που έλειπε για να συμπληρωθεί το ρόστερ του Παναθηναϊκού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Και δεν το λέω σήμερα, ύστερα από του 28 πόντους και το ρεκόρ καριέρας. Μπορώ να αριθμήσω πολλά ματς που ο Ναν «καθάρισε» και συνέβαλε τα μέγιστα για εκτός έδρας νίκες. Απλά απέναντι στην Άλμπα απέδειξε ότι αν βρει ρυθμό, είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε αμυντικό να τον σταματήσει ή έστω να τον περιορίσει. Αν μη τι άλλο ΠΡΕΠΕΙ να μπαίνει στην κουβέντα για το βραβείο του MVP της σεζόν εάν και εφόσον ο Παναθηναϊκός καταφέρει να πάρει τελικά την πρόκριση για το Final Four.

Ο Σλούκας άξιζε το MVP Μαρτίου

Από εκεί και πέρα το ματς με την Άλμπα απέδειξε κάτι που είδαμε και απέναντι στη Βιλερμπάν. Τις αδιάφορες ομάδες πρέπει να φοβάται το φαβορί. Εκεί όπου ο βαθμός της στοχοπροσήλωσης δεν θα είναι ίδιος εάν αντιμετώπιζε ομάδα από το πρώτο ράφι της Euroleague. Μην πάτε πολύ μακριά. Θυμηθείτε τι έγινε στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την Μπαρτσελόνα και θα πάρετε την απάντησή σας.

Η υποτίμηση πληρώνεται. Δεν ξέρω εάν ο Παναθηναϊκός υποτίμησε την Άλμπα ή απλά μπήκε «μπλαζέ» γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα ξεσπάσει και θα πάρει το ματς. Προσωπική άποψη: Με αυτά ΔΕΝ παίζουμε γιατί μπορεί να έρθει η κατραπακιά από εκεί που δεν την περιμένει κάποιος. Οι «πράσινοι» δεν χρειάστηκε να το μάθουν. Βρήκαν ένα πεντάλεπτο «φωτιά», πραγματοποίησαν σερί 13-0 και μετέτρεψαν μια... αγχωτική βραδιά σε ένα ατελείωτο πάρτι για τη 2η θέση και το αβαντάζ της έδρας.

Δεν θέλω να σταθώ στα προφανή του αγώνα. Αν και για τον Ναν έκανα ειδική αναφορά νωρίτερα. Ο Σλούκας τώρα είναι που πατάει το πόδι στο γκάζι. Το ξέραμε. Γι' αυτό αποκτήθηκε. Για να «κουβαλήσει» ως αρχηγός και ηγέτης την ομάδα στις πλάτες του όταν κρίνονται όλα. Είναι... η εποχή του για να «γράφει» αυτά τα τρομερά νούμερα. Νέο ματς με το μεγαλύτερο PIR και ένα ακόμα MVP στη στατιστική του.

Α! Μιας και είπαμε για MVP. Θεωρώ ότι έπρεπε να πάρει τον εν λόγω τίτλο τον Μάρτιο. Έκανε «παπάδες». Ενδεχομένως να το έχασε λόγω της μέτριας παρουσίας του στο ΣΕΦ. Όμως έκτοτε ήταν ηγέτης όνομα και πράγμα για τον Παναθηναϊκό με αποτέλεσμα να φτάσει στο σημείο να έχει οκτώ νίκες σε εννέα τελευταία παιχνίδια. Ένα διάστημα όπου ο Σλούκας μέτρησε 13.3 πόντους, 5.7 ασίστ και 20/37 τρίποντα (54%). Τυχαίο; Δεν νομίζω (όπως έλεγε και ένα παλιό διαφημιστικό σποτ).

Αναβαθμισμένη η second unit

Όσον αφορά το ματς με την Άλμπα θέλω να κλείσω με δύο παίκτες οι οποίοι ήρθαν από τον πάγκο και προσπάθησαν να κερδίσουν λεπτά συμμετοχής. Την περασμένη εβδομάδα στο Μόναχο έλαμψε ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο οποίος ήταν από τους πρωταγωνιστές του μεγάλου «διπλού». Αυτήν την φορά περιορίστηκε ο ρόλος του, ίσως και λόγω της καλής βραδιάς που βρέθηκε ο Μάριους Γκριγκόνις. Αμφιβάλει κανείς ότι την επόμενη φορά ίσως να επιστρέψει... δριμύτερος ο υπαρχηγός;

Τώρα ήταν η σειρά του Κώστα Αντετοκούνμπο. Ο Λεσόρ ήταν «άχρωμος» στο ματς, δεν είχε την ίδια ένταση όπως στα περισσότερα παιχνίδια της σεζόν και ο Αταμάν είχε ανάγκη τον παίκτη ο οποίος θα αποτελούσε την «σπίθα» που θα άναβε το γεμάτο ΟΑΚΑ. Με τη μία τάπα να διαδέχεται την άλλη, ο Έλληνας σέντερ έβγαλε περίσσια ενέργεια βάζοντας στην εξίσωση και τον κόσμο που είχε «παγώσει» λίγο από την αντίδραση της Άλμπα. Όσον αφορά το συγκεκριμένο ματς, ήταν εκείνος που άλλαξε όλο το ματς υπέρ του Παναθηναϊκού για να ακολουθήσουν και τα μεγάλα σουτ των Ναν και Σλούκα.

Παναθηναϊκός: Στην υψηλότερη θέση της EuroLeague με το σύστημα round robin

Όσο για τον Χουάντσο; Μπορεί να μην ήταν το ίδιο αποτελεσματικός στην επίθεση όπως στο ματς με την Μπάγερν, αλλά ήταν κομβικός στην άμυνα. Έπαιξε 21 λεπτά, πήρε οκτώ ριμπάουντ, είχε 2 κλεψίματα, 1 τάπα και έβαζε παντού το κορμί του στην άμυνα. Αν μη τι άλλο ήταν ο «αφανής ήρωας» για το «πράσινο» ξέσπασμα, καλύπτοντας το μέτριο βράδυ του Ντίνου Μήτογλου ο οποίος ήταν πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Αξιοσημείωτο είναι ότι για δεύτερο σερί ματς έπαιξε περισσότερα λεπτά ο Χουάντσο από τον Έλληνα φόργουορντ...

ΥΓ: Τρομερός ο κόσμος, τρομερή η ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ. Sold out σε ματς απέναντι στην τελευταία της βαθμολογίας

ΥΓ2: Ο Κέντρικ Ναν με τις αντιδράσεις του στο παρκέ, έδειξε να απολαμβάνει (και μάλιστα με το παραπάνω) την κάθε του στιγμή. Ίσως και να αποτελεί έναν θετικό προπομπό παραμονής. Πάντως ο Γιαννακόπουλος εξέφρασε δημόσια το πόσο πολύ θέλει να τον κρατήσει στο ΟΑΚΑ...

ΥΓ3: Φοβερή η αντίδραση του κόσμου όταν πέρασε στο παρκέ ο Βιλντόζα. Αν και είχε ακούσει τα εξ αμάξης από τον Αταμάν, ο Τούρκος τεχνικός τον πέρασε από νωρίς στο παρκέ, με τον Αργεντινό γκαρντ να γνωρίζει αποθέωση. Και αυτό, λέγεται μπασκετική υγεία.

ΥΓ4: Play off; Ποια Play off; Μέσα στα αποδυτήρια άπαντες έδιναν προτεραιότητα στο (μικρότερης σε σχέση με άλλα ματς) ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τη Δευτέρα. Γνωρίζουν ότι με νίκη δεν θα έχουν να αγχώνονται για τα εναπομείναντα ματς της Stoiximan Basket League. Στην τελική είναι και το πρεστίζ στη μέση...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Κούβαρης
Γιώργος Κούβαρης

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...