Ο Ολυμπιακός είναι ακόμη εδώ

Aυτοί που βιάστηκαν να ξεγράψουν τον Ολυμπιακό όταν τον είδαν να μένει χωρίς ψηλούς, χωρίς βαθμούς και χωρίς κουράγιο μάλλον ξέχασαν με ποιον έχουν να κάνουν. Η ομάδα που έφτασε σε δύο συνεχόμενα φάιναλ-φορ και στο κατώφλι της αίθουσας του θρόνου με βασικό εφόδιο την προπονητική σφραγίδα, την ομοιογένεια και τη χημεία δεν πρόκειται να παραδοθεί στην πρώτη αναποδιά ούτε στη δεύτερη ούτε στην τρίτη.

Οι τρεις τελευταίοι ευρωπαϊκοί αγώνες του έφεραν τρεις νίκες, ενώ οι δύο ήττες που ο Ολυμπιακός γνώρισε στο ίδιο διάστημα (από τη Ρεάλ εκτός των τειχών και από τον Παναθηναϊκό εντός) τον άφησαν μάλλον αισιόδοξο, παρά απογοητευμένο. Ο αγώνας με τη Βαλένθια στην Ισπανία, τελευταίος πριν την εικοσαήμερη διακοπή, μπορεί να γίνει παράθυρο προς την εξάδα.

Ενδιάμεσα έχει Κύπελλο Ελλάδας, αλλά τα ντέρμπι εσωτερικής κατανάλωσης δεν πρόκειται να εκτροχιάσουν ή να αποπροσανατολίσουν μία ομάδα μαθημένη να ζει με το διαβατήριο στην τσέπη. Η αναμέτρηση με τη Μπάγερν στο σταθμό του Μονάχου ήταν ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, ένα «πρέπει» μέσα στην καρδιά του χειμώνα.

Πόσοι περίμεναν ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να κερδίσει ένα δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι -σε ένα γήπεδο όπου μαρτύρησαν πολλοί μεγαλομεσαίοι τύπου Βίρτους, Παρτιζάν, Βαλένθια, Βασκόνια, Εφές- με μηδαμινή συνεισφορά από τους Κάνααν και Πίτερς; Ο Πάμπλο Λάσο προσάρμοσε την άμυνά του σημαδεύοντας τους σουτέρ του Ολυμπιακού και κατόρθωσε να τους κρατήσει σε ρηχά νερά.

Τα εκκωφαντικά ρεκόρ του Αϊζέια Κάνααν στο ματς με την Άλμπα εγκλωβίστηκαν σε ένα ολοστρόγγυλο κουλουράκι δύο βράδια αργότερα, ενώ τα 20 λεπτά του Άλεκ Πίτερς (με συγκομιδή 7 πόντων) είναι το απόλυτο μίνιμουμ για τη φετινή χρονιά του. Το συναπάντημα με τον Σερζ Ιμπάκα ήταν για τον Μόουζες Ράιτ ένα οδυνηρό καλωσόρισμα στον κόσμο των μεγάλων, αλλά ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν χρειάστηκε κανέναν από τους πρωταγωνιστές της Τρίτης για να χαμογελάσει το βράδυ της Πέμπτης.

Η άμυνα δούλεψε χάρη στα νύχια του Παπανικολάου και του Λαρεντζάκη, ο ρυθμός του αγώνα έμεινε υπό έλεγχο από την αρχή ως το τέλος, ενώ ο αλάνθαστος Τόμας Γουόκαπ σκαρφάλωσε στις επάλξεις τη στιγμή που ο Ολυμπιακός τον χρειαζόταν απεγνωσμένα. Από το 44-39 του 24ου λεπτού μέχρι το 51-60 του 32ου, ο Τεξανοέλληνας ήταν η ορχήστρα του ενός: τέσσερα δίποντα με προσωπικές ενέργειες, ένα τρίποντο, δύο βολές, τρεις συνεργασίες με τον αποφασιστικό Πετρούσεφ, μία ασίστ στον Μπραζντέικις, 21 πόντοι σερί με την προσωπική του πιστοποίηση.

Το -7 έγινε +9 μέσα σε ένα σκάρτο δεκάλεπτο και ο Ολυμπιακός πήρε ένα προβάδισμα που έμελλε να το κρατήσει μέχρι το τέλος, παρά τις προσπάθειες του άλλοτε «Περιστεριώτη» Φρανσίσκο. Τις τελευταίες πινελιές τις πρόσθεσε ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, με μία ασίστ στον Πετρούσεφ (με «ράσο» κάτω από τα πόδια του Ιμπάκα) και δύο ελεύθερες βολές στο φινάλε.

Ο Ολυμπιακός εξουδετέρωσε ικανούς σουτέρ όπως ο Έντουαρντς και ο Ομπστ, πούλησε μόλις 5 μπάλες, δεν χρειάστηκε καν τρίποντο (6/17), έμεινε ήρεμος στα ζόρια και δεν άφησε τον αντίπαλο να βήξει, παρ’ όλο που το ματς παίχτηκε πόντο με πόντο. Κινδύνευσε να πληρώσει δύο «μαύρες τρύπες» του πρώτου ημιχρόνου (Σίκμα και Μήτρου-Λονγκ), αλλά δεν είναι από τις ομάδες που θα πτοηθούν από δύο τετράλεπτα αναποδιάς.

Σε έναν μαραθώνιο όπου τη διαφορά την κάνουν νίκες που χτίζουν ή χαλάνε χαρακτήρες, ο Ολυμπιακός του Μονάχου ήταν η ομάδα που πιστεύει στον εαυτό της και που ρίχνει στο τραπέζι τη σιγουριά της, απέναντι τουλάχιστον σε αντιπάλους που ζουν στο μεσαίο ράφι. «Ήταν από τις σημαντικότερες νίκες της σεζόν», είπε, σωστά, ο Μπαρτζώκας στο μικρόφωνο της Euroleague TV.

Στο φινάλε του παιχνιδιού, οι παίκτες που έφτασαν να θεωρούνται αναντικατάστατοι παρακολουθούσαν από τον πάγκο χρεωμένοι ρόλο εμψυχωτή. Και κάποιοι που στην πορεία της σεζόν ίσως εξελιχθούν σε Χ-factors, όπως ο Ίγκνας Μπραζντέικις, έφυγαν από το γήπεδο ντυμένοι με μανδύα πρωταγωνιστή, ένεκα της απόφασης του Μπαρτζώκα να τους προβιβάσει στην αρχική πεντάδα. Ό,τι και αν συμβαίνει σε αυτή την ομάδα, η σφραγίδα του προπονητή παραμένει ανάγλυφη.