Το διαστημόπλοιο και το τρακτέρ
Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών του 1999 εξελίχθηκε σε μαρτύριο, για όσους ταξιδέψαμε στη Ντιζόν ελπίζοντας να δούμε νέους ελιγμούς της «επίσημης αγαπημένης» στη διεθνή κορυφογραμμή.
Είχε προηγηθεί η 4η θέση στο εν Αθήναις Παγκόσμιο του 1998, η 4η στο Ευρωπαϊκό του 1997, η 5η στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, η 4η στο δικό μας Ευρωμπάσκετ του 1995, η 4η στο Μουντομπάσκετ του 1994, η 4η στο Ευρωμπάσκετ του 1993.
«Καιρός να πάρουμε ένα μετάλλιο», λέγαμε, λίγο πριν μπούμε στο αεροπλάνο για τη Γαλλία. Tα προηγούμενα χρόνια, κοιτάζαμε στα δόντια το άτι που μας χάριζαν, οι κακομαθημένοι!
Όταν στα ουκ ολίγα προβλήματα τραυματισμών προστέθηκε το βαρύ διάστρεμμα του Αλβέρτη την παραμονή της πρεμιέρας, μας έζωσαν τα φίδια.
Στη Ντιζόν μας περίμενε η επικίνδυνη Τσεχία, που έμελλε να μας κάνει μεγάλη ζημιά με κορυφαίο τον Λούμπος Μπάρτον, η σπουδαία Λιθουανία με Σαμπόνις και η Γερμανία, μισή «σερβάκια» και μισή μειράκια.
«Δεν χάνουμε από δαύτους», βαυκαλιζόμασταν. Ακούς εκεί, Γερμανία στο μπάσκετ.
Μας είχαν νικήσει και στον ημιτελικό του ’93, μόνο που τότε παίξαμε μέσα στο σπίτι τους. Και ακόμα νωρίτερα, στο Προολυμπιακό του ’92, αλλά τότε είχαν ολόκληρο Σρεμπφ.
Ποιον να φοβηθούμε από τη Γερμανία του ’99; Τον Μπογκόγεβιτς ή αυτόν τον Νοβίτσκι, που πήγε στο ΝΒΑ και νομίζει ότι έγινε καμπόσος;
Eικοσιέναν πόντους και μία σβουριχτή σφαλιάρα αργότερα, η Εθνική μας βρισκόταν ξαπλωμένη στο καναβάτσο (68-69), ήδη σε τροχιά αποκλεισμού μετά από ένα δίωρο μελαγχολικής δράσης.
O δήμιος της τελευταίας στιγμής ήταν ο Βλάντι Μπογκόγεβιτς («αμάν πια αυτοί οι Γιούγκοι», θυμάμαι να γράφω στην αλήστου μνήμης Ελευθεροτυπία), αλλά μόνο αόμματος θα έστρεφε το βλέμμα σε αυτόν.
Όλες τις καρδιές τις είχε κλέψει ο ξανθομάλλης Νοβίτσκι, που τότε ήταν ένας ρολίστας «ρούκι» των 8-9 πόντων στο Ντάλας. Κάτι σαν Αντετοκούνμπο του 2014 δηλαδή.
«Δυσκολευόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη ακατέργαστος», γράφαμε στο Τρίποντο της εβδομάδας που ακολούθησε. «Αυτός εδώ είναι κατεργασμένος όσο κανένας άλλος στην ιστορία του αθλήματος»!
Και κάτι ακόμη: «Εάν ο Νοβίτσκι δεν είναι ένας καινούριος Σρεμπφ, τότε εμείς δεν ξέρουμε τι μας γίνεται». Ε ναι, δεν ξέραμε τι μας γινόταν...
Ο Ντέτλεφ Σρεμπφ υπήρξε ένα πολυεργαλείο πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του, ένας φόργουορντ βγαλμένος από το μέλλον, που αξιώθηκε να παίξει σε 3 All-Star Game.
Ο Ντιρκ Νοβίτσκι, όμως, ήθελε τρεις Σρεμπφ στην καθισιά του.
Στα 20 χρόνια που ακολούθησαν, έμελλε να γίνει ο κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας της ιστορίας, με αφετηρία μάλιστα όχι το NCAA (όπως ο Σρεμπφ), αλλά έναν άγραφο σύλλογο της άγραφης γερμανικής Α2 ονόματι Βύρτσμπουργκ.
Ακολούθησε διά χειρός Ντον Νέλσον ένα σιτσιλιάνικο ριφιφί, το οποίο έστειλε τα δικαιώματα του Νοβίτσκι στο Ντάλας (την πρώην ομάδα του Σρεμπφ), με αντάλλαγμα τον -μακαρίτη πια- Ρόμπερτ «Τράκτορ» Τρέιλερ.
Οι Μάβερικς απέκτησαν ένα διαστημόπλοιο και έδωσαν για αντίτιμο στους νυχτωμένους Μπακς ένα τρακτέρ…
Όταν η Εθνική αποκλείστηκε με 3 ήττες σε ισάριθμους αγώνες και βυθίστηκε σε μία κρίση εσωστρέφειας που διήρκεσε τέσσερα καλοκαίρια, οι Έλληνες δημοσιογράφοι ξεμείναμε στη Γαλλία, τυχεροί ωστόσο, αφού στη β’ φάση του Ευρωμπάσκετ συνωστίζονταν λαμπροί και ακριβοθώρητοι αστέρες του ΝΒΑ: Κούκοτς, Σαμπόνις και δεν συμμαζεύεται.
Μαζί τους, ένας από το μέλλον. Από το όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Το μέλλον του Ντιρκ Νοβίτσκι ξεκίνησε το 1996, όταν ο παλαίμαχος Γερμανός μπασκετμπολίστας Ούντο Κέρνερ, που πλέον εργαζόταν ως προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών μίας άλλης εποχής, διέγνωσε το ταλέντο του ψηλόλιγνου τινέιτζερ.
«Έλα να σε βάλω στο κομπιούτερ και θα γίνεις ο τέλειος φόργουορντ. Στα χέρια μου, θα γίνεις ο μπασκετμπολίστας του 21ου αιώνα», του υποσχέθηκε. Και πίεσε το κουμπί με την ένδειξη «ΟΝ».
Εάν διαβάσετε το αφιέρωμα που επισυνάπτεται, θα μάθετε ότι ο νέος μεσσίας των Ντάλας Μάβερικς ήταν «ο άνθρωπος που βγήκε από το κομπιούτερ».
Το 5ετές πρόγραμμα του Κέρνερ προέβλεπε επτά στάδια ανάπτυξης, εκ των οποίων η Ντιζόν τον βρήκε στο τρίτο.
«Το σουτάκι του είναι ήδη ακαταμάχητο», γράφαμε στο Τρίποντο, παρομοιάζοντας το «κάπως ανορθόδοξο εκ πρώτης όψεως» στυλ του με αυτό του Αλβέρτη. Ίδια κοψιά είχαν τότε οι δυό τους.
«Τα χέρια του ξεκινάνε από πολύ πίσω και η εκτέλεση γίνεται από πολύ ψηλά, ώστε να μη κινδυνεύει να δεχθεί τάπα, ακόμα και όταν σουτάρει υπό ασφυκτική πίεση, μπροστά σε άμυνα, με κάποιον 7-footer κρεμασμένο στα χέρια του».
Αλλά δεν ήταν μόνο σουτέρ, ο νεανίας Ντιρκ: «Σουτάρει σαν γκαρντ, είναι γρήγορος σαν ελάφι, ευέλικτος σαν χέλι, το απόλυτο σταυρόλεξο. Τα περιθώρια βελτίωσης που φαίνονται στον ορίζοντα προκαλούν τρόμο. Αν βρίσκεται τόσο κοντά στην τελειότητα στα 21 του, τι θα γίνει όταν μεγαλώσει; Λάρι Μπερντ;»
Χμμμ…
Η Γερμανία έφτασε μέχρι την οχτάδα, οπότε ο Νοβίτσκι πρόφτασε να πατήσει και το παρκέ του παριζιάνικου «Μπερσί», εκτός από το «Ανταρές» της ΛεΜάν και το «Παλέ ντε Σπορ» της Ντιζόν.
Δύο χρόνια αργότερα, φτασμένος σταρ του ΝΒΑ πλέον, οδήγησε την Εθνική Γερμανίας μέχρι τον μικρό τελικό της Κωνσταντινούπολης.
Το εισιτήριο για το ραντεβού του τίτλου στο φλογισμένο Αμπντί Ιπεκτσί χάθηκε από ένα τρίποντο του Χέντο Τούρκογλου στην εκπνοή του συναρπαστικού ημιτελικού. Οι Τούρκοι Ντεβ Αντάμ κέρδισαν στην παράταση.
Αλλά έναν χρόνο αργότερα, στην Ιντιανάπολις, ο Νοβίτσκι ανέβασε ως MVP την απίθανη Γερμανία στο παγκόσμιο βάθρο, πίσω από Γιουγκοσλαβία και Αργεντινή, αλλά μπροστά από την ντροπιασμένη οικοδέσποινα.
Για το 2005 δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολλά λόγια, αφού η αποθέωση από 20.000 φιλάθλους λίγο πριν το φινάλε του τελικού παραμένει μία από τις πιο ζωηρές αναμνήσεις του χρυσού για την Εθνική μας Ευρωμπάσκετ.
Εμείς και ο Ντιρκ θα έχουμε πάντα το Βελιγράδι, τη Ντιζόν, την Αττάλεια όπου μας έκλεισε το σπίτι ανατρέποντας διαφορά 22 πόντων σε τρία δεκάλεπτα.
Χρειάστηκε να κατεβάσουμε την καλύτερη Εθνική όλων των εποχών (με παίκτη-αιχμή στην άμυνα τον Κώστα Τσαρτσαρή) για να τον ξορκίσουμε και να τον ρίξουμε, επιτέλους, στο καναβάτσο.
Αλλά ο πραγματικός νικητής ήταν ο ίδιος, αυτός που ανάγκασε όλες τις φυλές της μπασκετικής Ιερουσαλήμ να του υποκλιθούν ξανά και ξανά και ξανά.
Μολονότι βγήκε από το παγερό κομπιούτερ, ο Ντιρκ Νοβίτσκι ήταν ο μοναδικός Γερμανός που συμπαθήσαμε χωρίς επιφυλάξεις. Ο καλύτερος αντίπαλος που είχαμε ποτέ.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
