Ένα ΟΑΚΑ που πλημμύριζε από μπάσκετ

Να ξεκινήσω από τα αγωνιστικά του ντέρμπι. Για να ακριβολογούμε, του αγώνα που έγινε στο ΟΑΚΑ, γιατί επί της ουσίας, ντέρμπι δεν είδαμε... ποτέ! Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ επιβεβαίωσε με το «καλημέρα» της Basket League αυτό που γνωρίζαμε όλοι πριν δοθεί το πρώτο τζάμπολ.

Ότι η απόσταση που χωρίζει τους «πράσινους» από τις υπόλοιπες ομάδες της λίγκας είναι τεράστια. Χαώδης. Ακόμα και από την ΑΕΚ η οποία θεωρείται από τις ομάδες που θα διεκδικήσουν φέτος το τρόπαιο του Champions League. Δεν ξέρω κατά πόσο ο Προμηθέας (ο οποίος παρεμπιπτόντως εντυπωσίασε στην πρεμιέρα) θα μπορέσει να επαναλάβει ανάλογη σεζόν της περσινής αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά με τον Παναθηναϊκό.

Σε αυτό παίζει ρόλο το βάθος και η ποιότητα που έχει φέτος το «τριφύλλι». Σε μια βραδιά που έπαιξε τόσο-όσο χρειαζόταν για να νικήσει, έφτασε τον δείκτη του σκορ και στο +28. Χωρίς να εντυπωσιάσει ιδιαίτερα και χωρίς να έχει να θυμάται κάποιος πολλά πράγματα από αυτήν την αναμέτρηση. Αυτό που θα μείνει ωστόσο στο μυαλό είναι η φοβερή εμφάνιση του Τόμας.

Ο Αμερικανός φόργουορντ συνεχίζει σε «beast mode» όπως ακριβώς και όταν τελείωσε την περσινή σεζόν. Πληθωρικός στο επιθετικό του παιχνίδι προσφέροντας και πολλές βοήθειες στην άμυνα. Μπορεί σε αυτό το ματς να μην πήρε πολλά ριμπάουντ, αλλά έβαζε το σώμα του και προσπαθούσε να είναι το ίδιο αποτελεσματικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Για την επίθεση, δεν το συζητάμε καν. Συνεχίζει να είναι «λίρα εκατό» και η πλέον αξιόπιστη λύση, είτε πάρει τη μπάλα στο low post (σ.σ. ειδικά εκεί), είτε βρεθεί να σουτάρει υπό καλές προϋποθέσεις. Μάλιστα οι 26 πόντοι που πέτυχε συνιστούν και ρεκόρ με την πράσινη φανέλα!

Βέβαια άλλο Basket League και άλλο EuroLeague. Καλώς ή κακώς για τον Παναθηναϊκό τα ματς του πρωταθλήματος θα είναι μιας καλής τάξεως προπονήσεις ώστε να παρουσιάζεται όσο το δυνατόν καλύτερος και πιο έτοιμος στις αναμετρήσεις της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Και ο Τόμας, όπως και όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού, εκεί θα δίνουν τα πραγματικά «τεστ» στη χρονιά και εκεί θα πρέπει να ανταποκρίνονται πλήρως. Άλλωστε έχουμε πει. Στην φετινή EuroLeague δεν θα υπάρχουν περιθώρια για απώλειες στο ΟΑΚΑ.

Από εκεί και περα στα θετικά του αγώνα με την ΑΕΚ, ο «ανεβασμένος» Τζέικομπ Ουάιλι ο οποίος έβγαλε ενέργεια και «άρπαζε» το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο μπαίνοντας δυναμικά στις φάσεις. Άλλωστε ο Αμερικανός αυτά τα ματς χρειάζεται για να... πάρει μπροστά και να «δέσει» με το υπόλοιπο σύνολο. Ακόμα και οι συνεργασίες με τον Καλάθη θα «βγαίνουν» παιχνίδι με το παιχνίδι. Είδαμε με την ΑΕΚ. Στις δύο πρώτες απόπειρες ο Ουάιλι πήδηξε σε λάθος χρόνο, στην τρίτη, πήρε τη μπάλα και την κάρφωσε με alley oop. Ο χρόνος και τα ματς θα είναι και ο καλύτερος «γιατρός» για να αποκτήσουν όλοι χημεία μεταξύ τους. Ο Τζόνσον ακόμα «ψάχνεται» και υπάρχουν στιγμές που «αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται». Ο Μπράουν ακόμα έχει μεγάλη απόσταση να διανύσει. Μόνο ο Ράις (και αυτό λόγω της εμπειρίας του) είναι σε καλύτερη κατάσταση και πιο έτοιμος σε σχέση με τους άλλους.

Όσο για τον Φριντέτ; Τα πράγματα είναι απλά. Όταν δεν έχει τη μπάλα στα χέρια του για να δημιουργήσει φάσεις για τον εαυτό του με αποτέλεσμα να πέφτουν δύο παίκτες πάνω του, ο Παναθηναϊκός θα πάρει πολλά πράγματα από εκείνον. Plays που να μένει ελεύθερος με off ball κίνηση. Η συνέχεια... γνωστή. Η μπάλα θα προσγειώνεται στο αντίπαλο διχτάκι. Είδαμε ότι σπάνια αστοχεί. Και μην σας φαίνεται περίεργο που σούταρε στον αιφνιδιασμό και χωρίς καθόλου ισορροπία. Δεν θεωρώ ότι το σούταρε επειδή έτσι είναι το παιχνίδι του (αν και το κάνει). Σούταρε γιατί έψαχνε ένα ελεύθερο σουτ για να βρει ρυθμό. Το βρήκε, το πήρε, αστόχησε.

Για τα αγωνιστικά ωστόσο θα έχουμε καιρό να συζητήσουμε. Εκεί που θέλω να εστιάσω είναι στην ατμόσφαιρα που επικρατούσε. Ναι, περίμενα περισσότερους από 5.000 στο ΟΑΚΑ λόγω του ότι ήταν επίσημη πρεμιέρα και απέναντι στην δεύτερη καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος αλλά όλοι όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο «γέμισαν» από μπάσκετ. Το ΟΑΚΑ απέπνεε υγεία με όλη τη σημασία της λέξεως. Οι ακαδημίες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ κάθονται δίπλα δίπλα και πανηγύριζαν μαζί όλα τα καλάθια αγκαλιασμένοι. Το πιο ωραία εικόνα από αυτήν; Επίσης, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ φιλοξένησε την Μυρτώ δίπλα από τον πάγκο της ΑΕΚ με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη να της προσφέρει το λεύκωμα του Παύλου Γιαννακόπουλου και τον ισχυρό άνδρα της ομάδας, Δημήτρη Γιαννακόπουλο να πηγαίνει εκείνος από τη πλευρά του για να την χαιρετήσει. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού που χάρισε απλόχερα το ζεστό του χειροκρότημα σε Λανγκφορντ και Ματσιούλις. Και ας φορούν άλλο χρώμα στη φανέλα. Το χειροκρότημα σε κάποιες όμορφες φάσεις των παικτών της ΑΕΚ...

Ναι, αυτό είναι το μπάσκετ που θέλουμε...

ΥΓ: Ανεξήγητο που ο Ρέι έκανε επίθεση στο τέλος του ματς. Καμία δικαιολογία.

ΥΓ2: Ράις και Καλάθης είχαν τις 17 από τις 28 ασίστ του Παναθηναϊκού. Μπορεί ο Αμερικανός να μην έκανε και τόσο καλό παιχνίδι, αλλά ακόμα και έτσι κάλυψε τον Νικ όταν ήταν στον πάγκο με 7 τελικές πάσες. Όχι ότι δεν ταίριαξαν και στην ίδια πεντάδα. Μια χαρά τα πήγαν.

ΥΓ3: Στο πρώτο ημίχρονο ο Κακλαμανάκης φανέρωσε και πάλι το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού μέσα στη ρακέτα. Η EuroLeague δεν αστειεύεται... Ο Παναθηναϊκός μπορεί να το πληρώσει ακριβά εκεί.