Παναθηναϊκός: Θα ξεχαστεί γρήγορα ο Μάικ Τζέιμς...
Έχουμε και λέμε: Νάντο Ντε Κολό στη Φενέρμπαχτσε. Κόρεϊ Χίγκινς στην Μπαρτσελόνα. Τζίμερ Φριντέτ στον Παναθηναϊκό. Από εκεί και πέρα το... χάος όσον αφορά τις καλύτερες μετακινήσεις γκαρντ στην φετινή EuroLeague. Η σειρά; Τυχαία.
Και ναι. Για τέτοια κίνηση μιλάμε από πλευράς των «πρασίνων». Για μια κίνηση που θυμίζει τις... παλιές, καλές, εποχές του αεροδρομίου. Τότε που οι φίλοι του Παναθηναϊκού έτρεχαν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» (ή πιο παλιά στον Ανατολικό Αερολιμένα) προκειμένου να υποδεχθούν πρωτοκλασάτα ονόματα του παγκοσμίου μπάσκετ. Ε, και δεν ήταν και λίγα εδώ που τα λέμε...
Μπορεί ο Φριντέτ να μην έχει την αίγλη ενός Ντομινίκ, ενός Σκοτ ή ενός Μποντιρόγκα, αλλά σίγουρα πρόκειται για παίκτη από το πάνω ράφι, ο οποίος αποκτήθηκε για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Και δεν είναι τόσο το επικοινωνιακό κομμάτι εκείνο που θα τον κάνει κάτοικο ΟΑΚΑ τα δύο επόμενα χρόνια, όσο το ουσιαστικό και το καθαρά αγωνιστικό!
Θα μου πειτε, «μα καλά, ο Πεδουλάκης δεν ήθελε τον Στρέλνιεκς;» Ναι, πράγματι τον ήθελε. Όμως το θέμα είναι να θέλει και ο ίδιος ο παίκτης. Αν δεν θέλει ο παίκτης (ή ο μάνατζερ ή οποιοσδήποτε συνδέεται με εκείνον), η ομάδα θα πάει αυτομάτως παρακάτω. Και στον Παναθηναϊκό ακολούθησαν την παροιμία «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» και «δούλευαν» παράλληλα και την υπόθεση του Τζίμερ Φριντέτ.
Ένας παίκτης τελείως διαφορετικός από τον Στρέλνιεκς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και κάποια κοινά σημεία. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Προσωπική άποψη: Στη ζυγαριά Στρέλνιεκς-Φριντέτ δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης. Παίρνεις τον Αμερικανό με κλειστά τα μάτια. Τα στοιχεία του Λετονού τα βρίσκεις. Το «δολοφονικό» ένστικτο του Φριντέτ, όχι.
Ένας παίκτης που μπορεί να πάρει ένα ματς μόνος του! Το να γράψω ότι είναι πραγματικός «killer» στο σκοράρισμα και δη έξω από τα 6.75 μέτρα, είναι περιττό. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους και λένε στο 100% την αλήθεια. Μπορεί κάλλιστα να παίξει εξίσου καλά και στις δύο θέσεις των γκαρντ, αφού έχει όλα τα φόντα να «εκτελεί» ως shooting guard, αλλά και να «φτιάχνει» φάσεις για τους συμπαίκτες του και τον εαυτό του, είτε με σουτ ύστερα από ντρίπλα (που είναι και το δυνατό του σημείο), είτε με drive, είτε με floaters, είτε με step back jumpers.
Με απλά ελληνικά, «ξέρει να βάζει τη μπάλα στο καλάθι». Αυτό ακριβώς. Αυτό που έλειψε από τον Παναθηναϊκό την σεζόν που ολοκληρώθηκε, με αποτέλεσμα η μπάλα να μένει πολλές φορές στα χέρια του Καλάθη και εκείνος να οδηγείται σε «σκοτωμένα» σουτ. Αντίθετα με τον Μάικ Τζέιμς ο Παναθηναϊκός έβρισκε κάποιες λύσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν εκείνος που μπορούσε και να «κοντρολάρει» το μυαλό του. Ο Φριντέτ είναι πολύ πιο «προσγειωμένος» παίκτης, διαθέτοντας ακόμα μεγαλύτερα «ένστικτα» σκόρερ. Αν μη τι άλλο έχει όλα τα φόντα, όχι μόνο να μπει στα παπούτσια του συμπατριώτη του, αλλά με τις εμφανίσεις του να... ξεχαστεί και πολύ γρήγορα. Γιατί μπορεί. Γιατί είναι καλύτερος επιθετικά.
Με τον Φριντέτ στην πεντάδα, ο Νικ Καλάθης θα μπορεί να φανεί... ακόμα καλύτερος χάρη στο court vision που διαθέτει και να αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των ασίστ του. Θυμάστε τι έλεγε και ξανάλεγε μέχρι πρότινος ο Ρικ Πιτίνο; Αν ο Καλάθης είχε καλούς και αξιόπιστους σουτέρ δίπλα του, αυτομάτως θα μπορούσε να μετρήσει 15-16 ασίστ κατά μέσο όρο τη σεζόν.
Επιπλέον ο Φριντέτ μπορεί να λύσει τα χέρια του Πεδουλάκη όσον αφορά και τα σχήματα που θα μπορεί να χρησιμοποιήσει. Ειναι παίκτης που θέλει τη μπάλα στα χέρια του, κάτι που σημαίνει ότι θα μπορεί να προσφέρει εξίσου σημαντικά τις υπηρεσίες του και στον «άσο». Είτε έχοντας τον Παππά δίπλα του, είτε τον Ράις (αν και εδώ θα είναι ζήτημα η άμυνα), είτε ακόμα και τον Παπαπέτρου σε πιο ψηλά σχήματα που πιθανόν να χρειαστούν στη διάρκεια της χρονιάς.
Βέβαια είναι δεδομένη η αδυναμία που έχει στην άμυνα αφού ουδέποτε στην καριέρα του δεν ήταν καλός αμυντικός. Ίσως το άκρως αντίθετο. Και εδώ θα κληθεί να δώσει λύσεις εκ των έσω ο Αργύρης Πεδουλάκης! Μιας και ανέφερα τον προπονητή του Παναθηναϊκού, εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό απ' όλους, ότι έχει αλλάξει πλήρως τον τρόπο που σκέφτεται το παιχνίδι. Μπορεί η βάση του να είναι η άμυνα, αλλά πιστεύει κανείς ότι στις προ... πενταετίας ομάδες του Πεδουλάκη θα υπήρχαν παίκτες με κύριο χαρακτηριστικό το σκοράρισμα και όχι την άμυνα; Θα μπορούσαν να βρεθούν στην ίδια ομάδα παίκτες όπως οι Ταϊρίς Ράις και Τζίμερ Φριντέτ, οι οποίοι έχουν «χτυπητές» αδυναμίες στον συγκεκριμένο τομέα, αλλά από την άλλη μπορούν να σκοράρουν ανά πάσα ώρα και στιγμη; Φυσικά και όχι.
Αυτό κάτι δείχνει. Δείχνει ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης προχωράει μπροστά όπως και το ευρωπαϊκό μπάσκετ στο σύνολο. Άλλωστε η ταχύτητα είναι εκείνη που κάνει την διαφορά και όσο μια ομάδα μπορεί να ανταποκριθεί στο επιθετικό μπάσκετ, έχει και περισσότερες ελπίδες να κερδίσει. Όπως είχε πει και ο Πιτίνο κατά τη διάρκεια της χρονιάς «την άμυνα μπορείς να την δουλέψεις και να την μάθεις. Όμως το να βάλεις τη μπάλα στο καλάθι δεν μαθαίνεται...» Και φυσικά έχει απόλυτο δίκιο.
Τηρουμένων των αναλογιών, ο Πεδουλάκης έδειξε επιθετικό έργο στο Περιστέρι. Θα μου πείτε «στο Περιστέρι;» Ξαναλέω: Τηρουμένων των αναλογιών! Οι «κυανοκίτρινοι» είχαν την 4η καλύτερη επίθεση τη σεζόν που ολοκληρώθηκε με 77,2 πόντους κατά μέσο όρο, έχοντας νικήσει την ΑΕΚ με 83 πόντους στην επίθεση, τον Παναθηναϊκό σκοράροντας 80 πόντους και τον Ολυμπιακό σημειώνοντας 81 πόντους! Ουδέποτε πήγε στον «ανταρτοπόλεμο» της άμυνας, αλλά απέναντι σε καλύτερες ομάδες, προτίμησε την επίθεση.
Εσείς τι λέτε; Θα εχει ένα επιθετικό υπερόπλο όπως είναι ο Τζίμερ Φριντέτ και θα του πει «μην σκοράρεις και μην σουτάρεις;» Ε, αντιλαμβάνεστε ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Για την ακρίβεια είχαν γίνει μια φορά! Συγκεκριμένα την σεζόν 1995-96, όταν ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς φώναζε «αργά» στον Ντομινίκ Ουίλκινς κάθε φορά που έπιανε τη μπάλα στα χέρια του, με αποτέλεσμα να σταματάει το γρήγορο μπάσκετ και τους αιφνιδιασμούς του Αμερικανού!
Επιστρέφοντας στον Φριντέτ, το μεγάλο ερωτηματικό είναι ένα και μοναδικό! Θα μπορέσει να προσαρμοστεί άμεσα στα 30 του χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ; Μην ξεχνάμε ότι είναι η πρώτη φορά που θα πατήσει τα παρκέ της Γηραίας Ηπείρου και δη της EuroLeague, η οποία είναι... κλάσεις ανώτερη και πολύ πιο ανταγωνιστική από το κινεζικό πρωτάθλημα. Πολλοί παίκτες σκοράρουν κατά βούληση στην Κίνα, αλλά στην EuroLeague τα πράγματα δεν είναι καθόλου ίδια. Θυμηθείτε τον Μάρκους Ντένμον των 5,5 πόντων στην Ευρώπη και των 30 πόντων στην Κίνα. Δεν λέω ότι πρόκειται για την ίδια περίπτωση, έτσι; Καμία σχέση.
Ο Φριντέτ είναι πραγματικός «δολοφόνος». Όμως δεν παύει να επικρατεί στην ατμόσφαιρα και η απορία για το «πώς θα αντεπεξέλθει» στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και απέναντι σε πολύ διαφορετικές και σύνθετες άμυνες, ενίοτε προσαρμοσμένες στο 100% πάνω του.
Αν καταφέρει και «περάσει» τις... εξετάσεις, τότε ο Μάικ Τζέιμς θα αποτελέσει μακρινή, και διόλου αξιοζήλευτη, ανάμνηση στις μνήμες των φίλων του Παναθηναϊκού.
ΥΓ: Τα χρήματα που αποφάσισε να δώσει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στον Τζίμερ Φριντέτ και τα οποία φτάνουν τα 3,5 εκατομμύρια δολάρια για δύο χρόνια, είναι πέρα από κάθε λογική για το ελληνικό μπάσκετ. Μιλάμε για ΤΗΝ υπέρβαση! (μην ξεχνάμε και τα 2,1 του Καλάθη).
ΥΓ1: Θα αποκτηθεί και ένας ακόμα παίκτης με έφεση στο σουτ. Όσο δεν σούταρε πέρυσι ο Παναθηναϊκός, άλλο τόσο θα σουτάρει του χρόνου.
ΥΓ2: Τρέξιμο, τρέξιμο και πάλι τρέξιμο. Πώς είχατε συνηθίσει τον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη πριν από 5-6 χρόνια; Ε, ξεχάστε τον!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
