Να φύγετε, να πάτε αλλού
«Ήταν μία ωραία μέρα για το μπάσκετ», συμφώνησαν νικητές και ηττημένοι, μετά τον δεύτερο τελικό στην Πάτρα.
Αμ, δεν ήταν. Ψυχρή και ανάποδη ήταν, απλώς έχουμε δει και χειρότερες. Πολύ χειρότερες. Οπότε, λέμε «πάλι καλά» και προχωράμε παρακάτω, αφού δεν πνίγηκε κανείς.
Τέτοιοι αφορισμοί δέον να συνοδεύονται από τη φρασούλα που βάζει τα πράγματα στη θέση τους και στέλνει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του: «τηρουμένων των αναλογιών». Ακόμα καλύτερα: «για τα ελληνικά δεδομένα». Ή, πιο γλαφυρά: «Μη χειρότερα».
Μόνο στην Ελλάδα και στα πέριξ (π.χ. στα Βελιγράδια) υπάρχει περίπτωση να ακούσει κανείς για «ωραία ατμόσφαιρα», σε ένα ματς του οποίου το σάουντρακ περιλαμβάνει ατελείωτα συνθήματα για μάνες που γαμιούνται, με το συμπάθειο.
«Και ξε-σκι-ζό-τα-νε!» Ελάτε, τώρα, που δεν τα ακούσατε, μέσα στην απογευματινή σας ραστώνη. Ξανά και ξανά και ξανά, ad nauseam. Το έχουν συνηθίσει τα αυτιά μας και δεν το ακούνε καν.
Ο κακομοίρης ο Προμηθέας έκανε ό,τι περνούσε από τα καψαλισμένα από τη φωτιά χέρια του για να μετατρέψει τη βραδιά σε γιορτή, αλλά δεν γινόταν να φορέσει και φίμωτρο στην εξέδρα των ντόπιων μεν, φιλοξενούμενων δε.
«Είχαμε οπαδούς και των δύο ομάδων στο γήπεδο», είπε ο Λιόλιος, την ώρα που η ΕΡΤ έκοβε ξεδιάντροπα τις δηλώσεις του στον αέρα, μη τυχόν και καθυστερήσει η εκπομπή της διαμαρτυρόμενης Φλέσσα.
Δίκαιο είχε, ο ισχυρός άνδρας του Προμηθέα. Ακόμα και η παρουσία αντίπαλης εξέδρας στο γήπεδο είναι βήμα προόδου. Αλλά ο αέρας στο «Τόφαλος» λερώθηκε από τη συνηθισμένη, ανίκητη καφρίλα, πάντοτε υπό την ανοχή των αρμόδιων για την τάξη οργάνων. Και των ίδιων των ομάδων.
Κάθε φορά που παρακολουθώ αγώνα επαρχιακής ομάδας ενάντια σε κάποια από τις μεγάλες της Αθήνας, του Πειραιά ή της Θεσσαλονίκης, βλέπω δεκάδες ή και εκατοντάδες φανατικούς να βγάζουν το χτικιό μίας ολόκληρης χρονιάς, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να μιμηθούν την αλητεία του ΟΑΚΑ, του ΣΕΦ, της Φιλαδέλφειας, της Τούμπας και πάει κλαίγοντας.
Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι, όλοι ίδιοι είναι. Όλοι μαύροι, σε φόντο γκρίζο. Διαλέξτε το χρώμα της αρεσκείας σας.
Τα ίδια και στο εξωτερικό, όπου συρρέουν χαρωποί Ελληνάρες μετανάστες και εκδρομείς για να τραγουδήσουν μυριόστομα ότι η μάνα του αιώνιου εχθρού πηδιέται στο λιμάνι ή στον πύργο τον λευκό. Εξαγωγή αγνού και ανόθευτου νεοελληνικού πολιτισμού.
Τόσο άχτι τις έχετε μωρέ, τις καημένες τις μανούλες; Γιατί δεν πάτε να τους το πείτε κατά πρόσωπο, να φάτε και το βρωμόξυλο που σας αξίζει;
Ναι, ναι, ξέρω. Εγώ είμαι ο περίεργος. «Το γήπεδο δεν είναι εκκλησία». «Αν δεν σου αρέσει, να φύγεις, να πας αλλού».
Αμήν. Τι κάθομαι και χαλάω τη ζαχαρένια μου; Μόνος μου τα γράφω, μόνος μου τα διαβάζω. Στο τέλος θα με πουν και γραφικό, σαν το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης με τα παλαμάκια.
H εξέδρα δεν είναι φυσικά αυτόφωτη. Καμία εξέδρα, κανενός γηπέδου, κανενός αθλήματος. Όπως της χτυπήσουν το ντέφι, έτσι θα χορέψει.
«Αντίο, εκεί στην Α2», θριαμβολογούσαν εν χορώ χθες οι οπαδοί του νικητή Παναθηναϊκού, λες και απέναντί τους υπήρχε ο Ολυμπιακός μεταμφιεσμένος σε Προμηθέα και ο Σπανούλης με μάσκα Λίποβιι. Σαν ετεροχρονισμένη απόκρια, στη μητρόπολη του καρναβαλιού.
Οι δηλώσεις του Ρικ Πιτίνο, ο οποίος έχει την παράξενη συνήθεια (και το ανάστημα) να ακουμπάει παράμερα το πράσινο καπέλο και να σχολιάζει σαν ουδέτερος παρατηρητής, ήταν αποστομωτικές. Όχι για τους «κόκκινους», αλλά για τον ίδιο τον Παναθηναϊκό.
«Το ελληνικό μπάσκετ χρειάζεται τον Ολυμπιακό», ξεσπάθωσε ο Αμερικανός, σε μία έκρηξη κοινής λογικής. Όπως έγραφα τις προάλλες, το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούσαν οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος, στα μέσα της δεκαετίας των 00’s, όταν ο Ολυμπιακός χειμαζόταν.
Οι περισσότεροι συμφώνησαν μαζί του, αλλά εκείνοι που θα «έπρεπε» να τεντώσουν τα αυτιά για να τον ακούσουν τα έκλεισαν επιδεικτικά και κράτησαν την αναπνοή τους μέχρι να σκάσουμε.
«Όχι, όχι, δεν τον χρειαζόμαστε», δήλωσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. «Δεν χρειαζόμαστε μία ομάδα που δεν σέβεται τους κανονισμούς» κ.ο.κ. Με χίλια ζόρια κρατήθηκε, να μη προσθέσει «αντίο, αντίο, εκεί στην Α2», ανεμίζοντας πράσινο κασκόλ.
Μέρα αγαλλίασης για το μπάσκετ, σου λέει ο άλλος. Και ποιος είστε εσείς, μίστερ Πιτίνο, που θα μιλήσετε με λογική και με επιχειρήματα; Ποιος σας ρώτησε, ε;
Στο δε λιμάνι, πέρα βρέχει. Η απαξίωση του πρωταθλήματος της Α1 σε όλα τα επίπεδα, μόλις 3-4 μήνες από τότε που ξέσπασε η κρίση, δεν φαίνεται να θορυβεί κανέναν. Ο ευπρόσδεκτος Προμηθέας έβαψε με λίγο χρώμα την καμένη γη, αλλά οι πινελιές του θα ξεχαστούν γρήγορα.
Άραγε πόσα λεφτά έχασε ο Παναθηναϊκός, από τα 50.000 ακριβά εισιτήρια που θα έκοβε σε τρεις τελικούς με τον Ολυμπιακό; Αφήνω στην άκρη τους κλυδωνισμούς, στις κάθε λογής εμπορικές συμφωνίες. Του χρόνου, πόσα θα χάσει;
Ξέχασα όμως, μην ενοχλείστε, προέχει το πανηγύρι για τον υποβιβασμό του «αιωνίου». Με αυτό, άλλωστε, ξεκίνησε την οργισμένη ανακοίνωσή του τις προάλλες ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού.
Για τη φλόγα και τα αντανακλαστικά της φανατικής εξέδρας δεν ανησυχώ, αυτοί δεν χρειάζεται να βλέπουν μπροστά τους κόκκινο πανί για να διατρανώσουν την ηδονή τους και να εκμυστηρευτούν στο πανελλήνιο τις σεξουαλικές συνήθειες μανάδων και αδερφάδων.
Όποιος και αν είναι ο αντίπαλος, όποια και αν είναι η τιμή του εισιτηρίου. Ό,τι και αν λέει ο προπονητής τους.
«Ευχαριστούμε τον κόσμο, δημιούργησε πολύ ωραία ατμόσφαιρα», θα πουν μετά, στα ανοιχτά μικρόφωνα. Ναι, ναι, εξαίρετη, έκτακτη. Τηρουμένων των αναλογιών. Για τα ελληνικά δεδομένα. Και μη χειρότερα.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
