Τα υπερτροφικά Εγώ και το μπάσκετ μας

Τελικά η σεζόν που έρχεται τι ακριβώς θα είναι; Θα είναι μια χαμένη χρονιά κατά την οποία θα σχεδιαστεί το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ, ώστε να επανέλθει όχι απλά σε κανονικότητα αλλά σε μια υγιή πορεία προς το μέλλον; Θα είναι η απαρχή για πολλά χαμένα χρόνια και τυπικής πια απαξίωσης του ελληνικού πρωταθλήματος; Θα είναι μια σεζόν-θέατρο του παραλόγου; Εμείς νικάμε, όχι εμείς λείπουμε, όχι σας ρίξαμε, όχι εμείς σας εγκαταλείψαμε;

Στα δικά μου μάτια ο ελληνικός επαγγελματικός αθλητισμός πάσχει από υπερτροφία του Εγώ και ατροφία κανόνων. Στο ελληνικό μπάσκετ τα υπερτροφικά Εγώ διατρέχουν ομοσπονδία, ομάδες, δημοσιογράφους, διαιτητές και οργανωμένους οπαδούς. Οι μόνοι που θα έπρεπε να έχουν μια ψιλοφυσιολογική υπερτροφία του Εγώ, οι παίκτες και οι προπονητές δηλαδή, οι αληθινοί πρωταγωνιστές λουφάζουν μην τους πάρουν τα σκάγια. Αν μπορούν να βρουν ένα συμβόλαιο στο εξωτερικό θα το ψάξουν, αν όχι θα ανεχτούν την υπάρχουσα κατάσταση. Μικρή παρένθεση εδώ με παράθεση μερικών ονομάτων. Ιτούδης, Καϊμακόγλου, Ζήσης, Μπουρούσης, Σλούκας. Αλήθεια αναρωτιέστε ακόμα Έλληνες φίλαθλοι γιατί έριξαν άγκυρα έξω σε όποιο πόστο μπορούσαν; Αλήθεια τώρα;

Μου γράφετε μερικοί για το μηδενιστικό μου λόγο σε κάποια κείμενά μου, για μια απογοήτευση που εκπέμπεται από πολλούς δημοσιογράφους και δημοσιογραφούντες και άλλα πολλά. Πρώτα απ’ όλα ξεχωρίστε ποιοι αρθρογραφούν ως «αρρωστάκια» στον ελληνικό Τύπο, ποιοι είναι έμμισθοι και στρατευμένοι και ποιοι έχουν συλλογικές συμπάθειες αλλά όχι εμμονές. Έχετε την υποχρέωση να κρίνετε και να συνδιαλέγεστε με αυτούς που σας ταιριάζουν, αντί να μπλέκετε σε σχολιαστικό σκυλοκαυγά.

Πάμε λοιπόν με προτάσεις, αυτό δεν ζητάτε, όταν γράφετε, «μόνο διαπιστώσεις ξέρετε να κάνετε»;

Τα κλειστά 10ετή συμβόλαια της Ευρωλίγκας βλάπτουν σοβαρά την υγεία της ελληνικής λίγκας. Η άνοδος του εγχώριου πρωταθλήματος μόνο καλό μπορεί να κάνει σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Αν έχουν μυαλό κάθονται σε ένα τραπέζι και προβλέπουν, αν όχι η φθίνουσα πορεία θα τερματίσει στα πατώματα της Euroleague κατάταξης. Όσο το ισπανικό, το τουρκικό, το λιθουανικό, το ρωσικό πρωτάθλημα είναι περισσότερο ανταγωνιστικά από το ελληνικό, τότε αυτά δικαίως θα βγάζουν ευρω-πρωταθλητές πάνω από τους ασθμαίνοντες δικούς μας.

Πρόσφατα ο Ρικ Πιτίνο αναρωτήθηκε αν ο Παναθηναϊκός επιθυμεί να γίνει ένας first class μπασκετικός οργανισμός αλλά το σωστό ερώτημα είναι αν ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός αντίστοιχα επιθυμούν να είναι Πρωταθλητές σε ένα first class πρωτάθλημα ή αν απλά ενδιαφέρονται να είναι Πρωταθλητές. Στη δεύτερη περίπτωση η αξία και η σημασία είναι μικρή.

Οι δύο ομάδες πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να διεκδικήσουν μια wild card ή μια πρόσκληση στην Ευρωλίγκα για τον τρίτο του ελληνικού πρωταθλήματος. Δε ρισκάρουν στην πραγματικότητα τη δική τους ύπαρξη στην Euroleague, εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους. Άλλου είδους προσέγγιση θα έχουν μετά στην επένδυσή τους οι άλλες ελληνικές ομάδες. Φανταστείτε το απλά.

Αυτή τη στιγμή φυτοζωεί ο μπασκετικός ΠΑΟΚ με δικό του γήπεδο (άδειο), οργανωμένες ακαδημίες, έμπειρο στελεχιακό δυναμικό, εξαιρετικό Έλληνα προπονητή, γιατί πολύ απλά κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει σε κανέναν Ιβάν Σαββίδη, γιατί μια επένδυσή του θα είχε το παραμικρό νόημα και αντίκρισμα πλην του σωματειακού εγωισμού. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει για αυτόν η προοπτική του Champion League, στο μπάσκετ τί;

Φυτοζωεί ο μπασκετικός Άρης που για πλάκα γεμίζει το Παλέ, με αξιόλογο υλικό στην ακαδημία, τεράστια μπασκετική παράδοση, ταλαντούχο Έλληνα προπονητή γιατί κανείς σοβαρός επιχειρηματίας δε βλέπει το value for money σε μια επένδυση στον «Αυτοκράτορα».

Οι υγιείς διοικήσεις του Αγγελόπουλου στην ΑΕΚ και του Λιόλιου στον Προμηθέα, πως να αποφασίσουν το step up υπό την παρούσα κατάσταση, ποια προοπτική ανοίγεται μπροστά τους;

Η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι απαραίτητη και μάλιστα με κατανομή αντιστρόφως ανάλογη της βαθμολογίας. Αφού δεν έχουμε draft να μοιράσουμε ανάποδα τα lottery pick ας μοιράσουμε ανάποδα τα τηλεοπτικά έσοδα ή τα χορηγικά του ΟΠΑΠ. Οι «μικροί» θα δυναμώσουν, θα «ψωνίσουν» καλύτερα και θα «δειγματίσουν» σημαντικά καλύτερα μπασκετικό προϊόν στους «μεγάλους». Θα τους κάνουν και καμιά «κηδεία», έτσι ρε αδερφέ για να θυμηθούν οι κακομαθημένοι, ότι στον πρωταθλητισμό υπάρχει και η ήττα. Αλλιώς όπως «σκουπίζουν» εντός, θα «σκουπίζονται» εκτός. Αν βέβαια οι αιώνιοι και σια δεν έχουν GM ικανό να ασφαλίσει εγχώρια λαβράκια πριν την Μπασκόνια (λέγε με Τζέιμς) ή τη Σεβίλλη (λέγε με λεφτά για δικαιώματα Αντετοκούνμπο) και πολλές ακόμα περιπτώσεις, τότε βράσε όριζα.

Τέλος θα το ξαναγράψω για μια ακόμη φορά. Διαιτητές δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε ξένους αλλά δικαστές και ρυθμιστές-κομισάριους σίγουρα. Τα υπερτροφικά Εγώ δεν αντέχουν σε κανονισμούς, προτιμούν να χαϊδεύονται με κουκούλες και κοτόπουλα με στρινγκ που δεν τους φέρνουν κι αντιρρήσεις. Νισάφι πια με την οπαδική καφρίλα.

Στον Φαραώ της Ομοσπονδίας δεν επανέρχομαι. Καμιά σχέση δεν πρέπει να έχει με την ελληνική επαγγελματική λίγκα. Οι εξελίξεις τον ξεπέρασαν. Σε αυτήν την ηλικία δεν ήταν δα και δύσκολο.

Υ.Γ. Για κλειστή ελληνική λίγκα με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια "κλεισίματος" και προϋποθέσεις minimum εισιτηρίων διαρκείας, εγγυητικών επιστολών και γεωγραφικών κριτηρίων καλύτερα μη γράψω και τρομάξω κανέναν.

Υ.Γ. 2 Αν εξαιτίας της ποιότητας των Ελλήνων ιδιοκτητών και παραγόντων με θεωρείτε μυθιστοριογράφο ή απλά ανόητο, δεν φταίω εγώ, φταίει το χειροκρότημα και τα βελάσματα του κοπαδιού. Για τους υπόλοιπους προτείνω Shake ‘n’ Bake.