Προσευχηθείτε στο εικονοστάσι του Αγίου Προστάτη του Μπάσκετ!

Προσευχηθείτε ευλαβικά και αν χρειαστεί γονυπετείς να έχουμε κι άλλες αγωνιστικές όπως αυτή του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε!

Δεν ξέρω αν στο μέλλον στραβοπατήσουν οι μεγάλοι, αν οι μικροί κάνουν το θαύμα τους, ποιοι θα χάσουν και ποιοι θα κερδίσουν αλλά με τόσες αμφίρροπες αναμετρήσεις ο μόνος κερδισμένος είναι σίγουρα το άθλημα.

Και δεν είναι μόνο το αμφίρροπο στοιχείο που κατέστησε αυτές τις αναμετρήσεις ενδιαφέρουσες, αλλά κυρίως ότι παίχθηκε ποιοτικό μπάσκετ, τηρουμένων των αναλογιών και των δυνατοτήτων της κάθε ομάδας.

Πάρτε για παράδειγμα το παιχνίδι στην Χαλκίδα. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε κατώτερος των δυνατοτήτων του. Κουρασμένος, υπεροπτικός και επιπόλαιος. Το σύνολο υστέρησε, διακρίθηκαν τα πρόσωπα. Στα πρόσωπα οφείλουν οι ερυθρόλευκοι το γεγονός ότι κατάφεραν να δραπετεύσουν όταν ο χρόνος τελείωνε.

Με δεδομένη την ποιότητα των παικτών, στον Ολυμπιακό, θα κάτσουν θα σκεφτούν και θα αναλύσουν τι έφταιξε και η ομάδα εμφανίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης χλωμή και ασύνδετη.

Αλλά θα ήταν άδικο να κλείσουμε τον φάκελο του παιχνιδιού αναφέροντας ότι όλα κρίθηκαν στο τρίποντο του Τουπάν και πως έτσι κι αλλιώς στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο υπάρχουν μια ντουζίνα αθλητές να κάνουν την διαφορά.

Θα ήταν άδικο πέρα ως πέρα για την Κύμη, θα ήταν άδικο για το μπάσκετ. Γιατί οι ερυθρόλευκοι έδωσαν δικαιώματα και με το παραπάνω, αλλά απέναντι τους βρέθηκε μια ομάδα που είχε την ποιότητα και μέσα απ’ αυτήν τον τρόπο να εκμεταλλευτεί την συγκυρία.

Και ποιότητα σημαίνει, μια ομάδα με συγκρότηση , με αρχή, μέση και τέλος, ικανή να διαβάσει τις ανορθογραφίες του Ολυμπιακού , με κόουτς ικανό να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της ομάδας του.

Γιατί απέναντι ακόμα και σε έναν μέτριο Ολυμπιακό, θα πρέπει να παίξεις σωστό μπάσκετ, να καταθέσεις στο παρκέ ικανότητες αν θέλεις να τον στριμώξεις στην γωνία, καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού.

Το ότι απολαύσαμε ένα αμφίρροπο ματς μέχρι την κόρνα της λήξης οφείλεται σίγουρα στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πέταξε χαμηλά, τόσο χαμηλά που κινδύνεψε με πρόσκρουση στο έδαφος και ανώμαλη προσγείωση!

Αλλά το ότι απολαύσαμε ένα παιχνίδι που εκτός από αμφίρροπο έχει να επιδείξει και ποιότητα αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην σοβαρή παρουσία της Κύμης στο παρκέ.

Γιατί η διακύμανση στο σκορ είναι ένα στοιχείο που σε κρατά σε εγρήγορση όταν παρακολουθείς μια αναμέτρηση, αλλά δεν είναι το στοιχείο που σε γεμίζει, που σου δημιουργεί την αίσθηση της ολοκλήρωσης.

Αντίστοιχο παράδειγμα το ματς του Άρη με τον Παναθηναϊκό στο Παλέ. Μπορεί πριν το φινάλε το σκορ να ήταν στο 64-69 και τίποτα να μην είχε κριθεί, αλλά η ποιότητα απουσίαζε από το τζάμπολ και δυστυχώς δεν έκανε την εμφάνιση της ποτέ!

Και οι δυο ομάδες, για δικούς τους λόγους, εμφανίστηκαν νευρικές και άτεχνες. Στο τέλος κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Αλλά δεν έχεις να θυμάσαι κάτι απ’ αυτό το ματς, πέρα από τον τσαμπουκά των δυο προπονητών που οδήγησε στην αποβολή τους-στοιχείο που δεν το προσάπτεις στα θετικά - και ότι στο τέλος ο Παναθηναϊκός αδράνησε και το ματς πήγε να γυρίσει.

Άντε θυμάσαι και τα φαλτσοσφυρίγματα! Αλλά φαλτσοσφυρίγματα δεν είναι μπάσκετ! Αντίθετα έχεις πολλά και καλά να θυμάσαι από το παιχνίδι του Προμηθέα με το Περιστέρι με τις δυο ομάδες να αποδίδουν μπάσκετ υψηλού επιπέδου, με αποτέλεσμα η αναμέτρηση να κριθεί στα τελευταία δευτερόλεπτα, όπως και το παιχνίδι του Ρεθύμνου με το Λαύριο όπου και εκεί παίχθηκε κατά διαστήματα ωραίο μπάσκετ, με το ελληνικό στοιχείο (Κουζέλογλου - Καλαμανάκης - Λούντζης) από μεριάς Λαυρίου να κάνει έντονη την παρουσία του και τα δικά μας παιδιά να αναδεικνύονται σε πρωταγωνιστές της αναμέτρησης.

Έχεις πολλά και καλά να θυμάσαι από τον Ήφαιστο ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος, όταν η ομάδα ξεπέρασε την αγωνία και την αμηχανία της παίζοντας για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό της, σε δικό της γήπεδο.

Μιλάμε για ιστορική στιγμή! Για πρώτη φορά εν έτη 2018 αγώνας Α1 στην Λήμνο!

Έχεις πολλά και καλά να θυμάσαι από το ντέρμπι των Δικεφάλων. Δεν είναι μόνο το +20 της Ένωσης που επιτυγχάνει για πρώτη φορά στην ιστορία της επί του ΠΑΟΚ αλλά κυρίως ότι η ΑΕΚ έπαιξε ωραίο μπάσκετ και λειτούργησε επιτέλους για πρώτη φορά φέτος, σαν ομάδα.

Η εικόνα του παιχνιδιού σίγουρα αδικεί τον ΠΑΟΚ αφού με τους τέσσερις απόντες ( Τσόκλα, Τζόουνς, Γκάρετ και Γκοστ) θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι. Αλλά ας μην βιαζόμαστε! Με τις δυο ομάδες πλήρεις σίγουρα στο μέλλον θα απολαύσουμε ποιοτικό μπάσκετ.

Το ζητούμενο αυτή την περίοδο για το άθλημα είναι να ανεβάσουν την απόδοση τους και τα στάνταρ τους οι ομάδες εκτός Euroleague.

Η γεμάτη από θέαμα 2η αγωνιστική μαρτυρά ότι βρισκόμαστε στην σωστή κατεύθυνση. Μόνο όταν οι ομάδες αυτές παρουσιαστούν ανταγωνιστικές εν πρώτοις στο ελληνικό πρωτάθλημα θα ελπίζουμε στην επιστροφή του ένδοξου παρελθόντος. Μόνο τότε δεν θα εστιάζουμε την προσοχή μας αποκλειστικά στις αναμετρήσεις της Euroleague και φυσικά, μόνο και τότε μόνο, θα παρακολουθούμε τα παιχνίδια του πρωταθλήματος με πραγματικό ενδιαφέρον κι όχι από οπαδική ή επαγγελματική διαστροφή!