Ο... ατομικός έλεγχος των «πράσινων» στην Κύπρο

Παιχνίδι από παντού στη Novibet με κινητό και τάμπλετ

Το γράψαμε και την προηγούμενη φορά. Με... μισή ομάδα θα γίνεται και η μισή δουλειά. Οπότε είναι λογικό και επόμενο να μην μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα όσον αφορά την ομαδική λειτουργία της ομάδας από τη στιγμή που απουσίαζαν έξι παίκτες από το βασικό rotation, άλλοι με μεγαλύτερο και άλλοι με μικρότερο ρόλο μέσα στην ομάδα.

Το τουρνουά της Κύπρου ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Τσάβι Πασκουάλ και τους συνεργάτες του να δουν ατομικά κάποιους παίκτες και με ποιον τρόπο θα μπορέσουν να ταιριάξουν και να ανταποκριθούν σε όλα αυτά που έχουν σχεδιάσει στο μυαλό τους ενόψει της νέας σεζόν. Όμως γίνεται εύκολα αντιληπτό και από κάποιον με ελάχιστες ή με... καθόλου γνώσεις της πορτοκαλί μπάλας ότι ομάδα χωρίς τον ηγέτη της, τον βασικό της οργανωτή και από εκείνον όπου θα περνάει συνέχεια η μπάλα, δεν μπορεί να λειτουργήσει καθόλου. Και αυτό φάνηκε στην Κύπρο.

Και στα τρία ματς του τουρνουά, ο Καταλανός τεχνικός προσπαθούσε με αλχημείες να οργανώσει το παιχνίδι της ομάδας αλλά η έλλειψη ποιοτικού point guard που να γνωρίζει -κιόλας- την ομάδα ήταν εμφανέστατη. Αναμφισβήτητα με την επιστροφή των διεθνών ο Παναθηναϊκός θα αλλάξει τελείως μορφή και σίγουρα ο τρόπος παιχνιδιού θα είναι τελείως διαφορετικός. Είναι διαφορετικό για τον Λάνγκφορντ να παίζει 30-35 λεπτά έχοντας συνέχεια τη μπάλα στα χέρια του όπως έκανε στις προηγούμενες ομάδες του και διαφορετικό να έχει δίπλα του τον Νικ Καλάθη.

Αλλιώς θα δουλέψει ο Πασκουάλ στις εναπομείνασες ημέρες και μέχρι την έναρξη των επίσημων αγώνων και αλλιώς δούλεψε το τελευταίο 10ημερο. Η πρώτη «γεύση» του κανονικού Παναθηναϊκού θα δοθεί την ερχόμενη Κυριακή (23/9) στο φιλικό με την Κλουζ στην Ρουμανία, ενώ τα περισσότερα συμπεράσματα (αν και πρώιμα) θα βγουν μετά το διήμερο 27-28/9 στο τουρνουά για τη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου που θα πάρουν επίσης μέρος οι (πλήρεις) Μακάμπι, Χίμκι και Φενέρμπαχτσε. Υπενθυμίζουμε ότι ο Παναθηναϊκός θα παίξει (και πάλι) με την Χίμκι και στη συνέχεια με τον νικητή ή τον ηττημένο (ανάλογα με το δικό του αποτέλεσμα) από το άλλο «ζευγάρι» του τουρνουά.

Προς το παρόν, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κριθεί ομαδικά. Παρόλα αυτά μπορούμε να πούμε μερικά πράγματα που είδαμε από τους παίκτες που είχε και χρησιμοποίησε ο Πασκουάλ σε αυτά τα ματς. Πάμε λοιπόν:

ΝΤΕΣΟΝ ΤΟΜΑΣ: Με τα καλά και τα κακά του. Μπορεί να είναι τσακωμένος με την πάσα (σ.σ. έδωσε 3 ασίστ σε όλο το τουρνουά χωρίς ωστόσο να είναι και στις άμεσες υποχρεώσεις του όπως δεν ήταν και του Σίνγκλετον), αλλά πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί να «ξεκολλήσει» τον Παναθηναϊκό επιθετικά. Αρκεί να πάρει τη μπάλα στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή. Δύσκολα θα τον δούμε να «φτιάχνει» δικές του φάσεις κοντά στο καλάθι, ενώ ως «τεσσάρι» αναμένεται να έχει προβλήματα από ψηλότερους παίκτες που θα προσπαθήσουν να τον ποστάρουν και να τον βάλουν μέσα στο καλάθι. Παρόλα αυτά είναι εξαιρετικός στατικός σουτέρ (παρά το γεγονός ότι είχε 2/8 τρίποντα, δεν είναι ενδεικτικό) με μεγάλη αίσθηση του σκοραρίσματος (12,7 πόντους είχε κατά μέσο όρο) ο οποίος όταν βρεθεί στη μέρα του θα κάνει πολλές ζημιές. Όμως αν δεν του κάτσει καλά το ματς από την αρχή, το θέμα είναι να μην εκβιάζει προσπάθειες.

ΚΙΘ ΛΑΝΓΚΦΟΡΝΤ: Ήταν, είναι και πάντα θα είναι σκόρερ... ολκής! Το «φονικό» ένστικτο του σκόρερ δεν πρόκειται να το αποβάλλει ποτέ, ακόμα και αν κληθεί να αλλάξει τα «στάνταρ» του τη φετινή σεζόν. Όποτε του δίνεται η ευκαιρία (γιατί θα του δίνεται πολύ συχνά, αυτό είναι δεδομένο) θα την αρπάζει και θα φροντίζει να... το παίρνει πάνω του. Θα το κάνει γιατί η ποιότητά του είναι αναμφισβήτητη. Γιατί φροντίζει να τη δείχνει συνέχεια. Στέκομαι στην ατάκα του μετά το ματς με τη Μακάμπι, όταν είπε «έγινα 35 χρονών αλλά νιώθω 25». Πράγματι. Ο χρόνος δεν έχει περάσει καθόλου από πάνω του, το σώμα του είναι σε εξαιρετική κατάσταση και παρά την αδυναμία που θα έχει στην άμυνα, στην επίθεση θα αποτελέσει το βασικό κομμάτι του «πράσινου» παζλ. Με εξαίρεση το ματς με την Χίμκι όπου δεν βρέθηκε στη μέρα του (2/12 σουτ) έδειξε και πάλι ότι μπορεί να σκοράρει με κάθε πιθανό τρόπο. Ντράιβ, τζαμπ σουτ, τρίποντο, step back jumper, με αλλαγή κατεύθυνσης, όπως... θέλει. Μέτρησε 17,8 πόντους κατά μέσο όρο, πήρε 39 προσπάθειες στο σύνολο, σούταρε 21/23 βολές (!) κερδίζοντας 26 φάουλ σε τρία ματς, μάζεψε 14 ριμπάουντ (4,7 κατά μέσο όρο), ενώ μοίρασε και 19 ασίστ (6,3 κατά μέσο όρο)! Κοινώς, τα έκανε όλα. Μνημειώδης η ικανότητά του να «ανοίγει» τις άμυνες όταν πέφτουν δυο (και τρεις) παίκτες του πάνω του, πασάροντας στον κατάλληλο παίκτη, την κατάλληλη στιγμή.

ΣΤΕΦΑΝ ΛΑΣΜΕ: Ναι, έδειξε να έχει χάσει μεγάλο μέρος από την αθλητικότητα και την έκρηξή του, αλλά παραμένει ένα αξιόπιστος παίκτης ο οποίος θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δύο θέσεις. Εξαιρετική η αίσθησή του στο ριμπάουντ και δη στο επιθετικό, τελειώνοντας φάσεις με δεύτερη προσπάθεια. Τα 7/10 δίποντα που είχε στο τουρνουά αποτυπώνουν τις σωστές αποφάσεις που έπαιρνε κατά τη διάρκεια των αγώνων στην «πράσινη» επίθεση ενώ τον είδαμε να παίρνει -πλέον- και σουτ από τα 5,5-6 μέτρα. Βέβαια χωρίς pick 'n pop όπως έκανε κατά κόρον στην Ούνικς και αυτό διότι -όπως είπαμε- έλειπε ο κλασσικός δημιουργός. Αμυντικά ήταν ο πιο αξιόπιστος ψηλός του Παναθηναϊκού, αν και τα πόδια του δεν είναι πλέον τόσο γρήγορα όσο ήταν στην προηγούμενη θητεία του στους πρωταθλητές.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ: Δεν έδειξε πολλά πράγματα στο τουρνουά παρά το γεγονός ότι είχε 11,5 λεπτά κατά μέσο όρο. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως στο «δύο» και έδειξε να «ψάχνει» μόνο το τρίποντο στην επίθεση. Ενδεικτικό ότι τα έξι σουτ που επιχείρησε ήταν όλα έξω από τη γραμμή των 6.25 μέτρων. Άλλωστε αποκτήθηκε για να είναι συμπληρωματικός παίκτης και για να δίνει «ανάσες» στα ματς της Basket League. Παρόλα αυτά έδειξε θέληση. Ίσως να μην του βγήκαν ιδιαίτερα τα ματς, πράγμα λογικό από τη στιγμή που παίζει πρώτη φορά στην καριέρα του σε τόσο υψηλό επίπεδο. Θέλει και εκείνος τον χρόνο του, έστω και για τα ματς του πρωταθλήματος...

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Από τη στιγμή που δεν αγωνίστηκε σχεδόν καθόλου στην θέση του, δεν μπορεί να κριθεί και δίκαια σε σχέση με τους υπολοίπους. Όταν πήρε κάποια λεπτά στο «δύο» κόντρα σε Μακάμπι και ΑΕΚ βρήκε τους χώρους που ήθελε και μπόρεσε να δημιουργήσει καταστάσεις. Όμως ως πλέι μέικερ (παίζοντας κυρίως σε σχήματα με τον Λάνγκφορντ δίπλα του) έδειξε να είναι σαν ψάρι έξω από τη γυάλα. Παρόλα αυτά «κυκλώστε» τις 5 ασίστ στο πρώτο ματς κόντρα στην ΑΕΚ! Και έχοντας το σκοράρισμα στη... φύση του, το έψαξε αρκετά, μερικές φορές και λίγο βιαστικά. Ενδεικτικά τα 1/12 τρίποντα που είχε στα τρία παιχνίδια.

ΝΩΝΤΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ξέρει ότι είναι συμπληρωματικός παίκτης στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού, αλλά αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη στο «πράσινο» ρόστερ. Φιλότιμος και παθιασμένος και στα τρία ματς. Ειδικά στην άμυνα! Εντάξει μπορεί να έκανε κάποια λάθη, αλλά είναι δικαιολογημένα από τη στιγμή που δεν έχει παίξει ποτέ σε υψηλό επίπεδο. Πάντως έπαιζε σαν να ήθελε να αποδείξει ότι αξίζει μια ευκαιρία για μια θέση στην ομάδα. Highlight τα τρία τρίποντα κόντρα στην Μακάμπι, τα δύο εκ των οποίων σε κρίσιμο σημείο του δευτέρου ημιχρόνου.

ΤΖΕΪΜΣ ΓΚΙΣΤ: Έγραψα και στο προηγούμενο blog ότι... «No Καλάθης, No Γκιστ». Ελάχιστες ήταν οι καλές στιγμές του Αμερικανού φόργουορντ/σέντερ στα τρία ματς. Και αναφέρομαι στην επίθεση κυρίως όπου προσπαθούσε -κυρίως- μόνος του να φτιάξει φάσεις για τον εαυτό του. Είτε παίζοντας με πρόσωπο, είτε ρολάροντας στην πλάτη του αμυντικού. Μαζί με τον Λάσμε στην πεντάδα, επανέφερε μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν. Αμυντικά «δένουν» μεταξύ τους βοηθώντας ο ένας τον άλλον και στα ριμπάουντ, με τον ίδιο να χρησιμοποιείται στο «πέντε» και τον Λάσμε στο «τέσσερα». Ο Πασκουάλ τον κρατούσε 20 λεπτά κατά μέσο όρο στα τρία ματς και εκείνος είχε 6/11 δίποντα συνολικά με 4,7 πόντους και 4,7 ριμπάουντ κατά μέσο όρο.

ΙΑΝ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑΣ: Ο Βουγιούκας είναι ο Βουγιούκας που ξέρουμε. Με τη μόνη διαφορά ότι σε αυτό το τουρνουά δεν πήρε πολλές φόρες τη μπάλα στο post, με αποτέλεσμα να επιχειρήσει όλες και όλες πέντε προσπάθειες. Αν το κάνουμε και πιο ψιλά 1,6 σουτ έπαιρνε ανά 10 λεπτά συμμετοχής που είχε. Το αν θα είναι εκείνος ο 3ος σέντερ ή αν θα δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης στον Παπαγιάννη από το ξεκίνημα της σεζόν θα είναι κάτι που θα δείξει το άμεσο μέλλον. Το βέβαιο είναι ότι έδειξε και πάλι την αδυναμία του στην άμυνα στα pick n roll με όλες τις αντίπαλες ομάδες να «χτυπούν» τα αργά του πόδια κάθε φορά που βρισκόταν στο παρκέ. Ειδικά στο ματς με την Χίμκι.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ: Έχει τσαμπουκά και ταλέντο. Απλά απ' ότι φαίνεται είναι ακόμα νωρίς για να μπορέσει να τα αξιοποιήσει καταλλήλως. Παρά το γεγονός ότι έχει και τεράστια αυτοπεποίθηση (γιατί έχει!) ο υπέρμετρος ενθουσιασμός του τον οδήγησε σε πολλά λάθη. Ο Πασκουάλ του έδωσε τις ευκαιρίες και εκείνος «βιάστηκε» να τις εκμεταλλευτεί. Θέλησε να κάνει πολλά πράγματα σε μικρό χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να υπάρχουν στιγμές που του γυρνούσε μπούμερανγκ. Ξαναλέω. Το παιδί έχει μεγάλο potential και αν δουλέψει όπως πρέπει να δουλέψει, μελλοντικά θα έχει θέση στο βασικό rotation της ομάδας. Απλά στην Κύπρο τα έκανε όλα... βιαστικά!

ΜΑΤ ΛΟΤΖΕΣΚΙ: Ο MVP του Παναθηναϊκού στην Κύπρο! Μακράν! Σταθερή αξία. Αναπτυγμένη αυτοπεποίθηση και το κυριότερο; Πατάει πολύ καλά. Και αυτό ίσως να είναι ακόμα καλύτερο από το αξιόπιστο σουτ του και την «εκτελεστική» του δεινότητα που έδειξε και στα τρία παιχνίδια. Συγκεκριμένα είχε 11/18 τρίποντα (!) όπερ και σημαίνει ποσοστό που ξεπερνούσε το 60%! Σκόραρε σχεδόν όσους πόντους και ο Λάνγκφορντ (17,6 κατά μέσο όρο) αλλά ήταν παίκτης με περισσότερη οικονομία στα σουτ. Συνολικά πήρε 32 προσπάθειες αλλά το ποσοστό του «άγγιζε» συνολικά το 60% (59,4% για την ακρίβεια). Επίσης βοήθησε πολύ και στα ριμπάουντ με 5 «σκουπίδια» κατά μέσο όρο! Ξαναλέω. Ο υγιής Λοτζέσκι είναι... μεταγραφή από το πάνω ράφι!

ΚΛΟΝΤΙΑΝ ΜΟΥΤΣΑ: Δεν μπορεί να κριθεί

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΝΤΟΥΔΗΣ: Δεν μπορεί να κριθεί