Εβγαλε μόνος του τα μάτια του

Control C, Control V. Ο δεύτερος τελικός ήταν copy paste του πρώτου σε πολύ μεγάλο βαθμό με διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Η μεγαλύτερη «μπούρδα» που μπορεί να ακουστεί σε σειρά μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού είναι ότι η μία ομάδα… έπιασε στον ύπνο την άλλη. Όταν παίζεις 10 φορές τη σεζόν δε μπορείς να πιάσεις στον «ύπνο» κανέναν αντίπαλο.

Η άμυνα του Ολυμπιακού με αλλαγές στο Game 1 εγκλώβισε τον Παναθηναϊκό και οι «πράσινοι» εγκλώβισαν τον αντίπαλό τους στο δεύτερο ημίχρονο με τον δικό τους τρόπο.

ΓΙΑΤΙ ΝΙΚΗΣΕ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

1. Πρώτος και κυριότερος λόγος ότι ο Νικ Καλάθης έπαιξε εκπληκτικό μπάσκετ με την άμυνα του Ολυμπιακού αυτή τη φορά να μην καταφέρνει να τον βγάλει εκτός ρυθμού. Ο ηγέτης του Παναθηναϊκού απέφυγε τα πολλά διαδοχικά pick ‘n’ roll και έπαιξε απλά.

Πολλές φορές το απλό είναι και το καλύτερο με τον Πασκουάλ να το θυμάται αυτό.

Στο Game 1 ο Καλάθης δεχόταν πολλά διαδοχικά σκριν, αλλαγή στην αλλαγή και κουραζόταν.

Στο Game 2 ένα απλό σκριν που τον έφερνε με τον εκάστοτε ψηλό αμυντικό και iso (ένας εναντίον ενός) μέχρι να… σβήσει ο ήλιος.

Τα ίδια και ο Τζέιμς που αυτός ειδικά δεν χρειάζεται mismatch αφού είναι πιο γρήγορος στα πόδια από όλους τους αντιπάλους του.

Γενικά λοιπόν το «ένας εναντίον ενός» του Παναθηναϊκού έπαιξε ρόλο.

2. Πήρε πολλά από το low post. Λοτζέσκι και Ρίβερς από το ξεκίνημα της αναμέτρησης κατέβαζαν τον αντίπαλό τους στο χαμηλό ποστ και πρόσφεραν σκορ ή φθορά (φάουλ). Ο Παναθηναϊκός πήρε πολλούς πόντους από το low post.

3. Βιαστικός ο Ολυμπιακός και κακός στην επίθεση. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν σκόραρε με τίποτα αφού η επιθετική του λειτουργία δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Πολλές και βιαστικές επιλογές με αποτέλεσμα να σκοράρουν 9 πόντους σε 14 λεπτά.

Πώς να νικήσεις; Θαύμα είναι που διεκδίκησε την ανατροπή.

Οι αποστάσεις ήταν χάλια, οι παίκτες έδειχναν όσο κυλούσε η ώρα να αγχώνονται περισσότερο και δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν.

Θυμάμαι στο πρώτο ημίχρονο να κόβει ο Παπανικολάου στην πλάτη των αντιπάλων του πολλές φορές και να σκοράρει, τον Σπανούλη να περνάει τον προσωπικό του αντίπαλο χωρίς τη βοήθεια σκριν.

Τι απέγιναν αυτά στο δεύτερο 20άλεπτο.

4. Δεν βρήκε εύκολους πόντους. Θυμάμαι στο κακό επιθετικά τρίτο δεκάλεπτο να αστοχούν σε 3 (μπορεί και 4) αιφνιδιασμούς έχοντας φτάσει ψηλά στο καλάθι.

Επίσης όταν η ομάδα έχει κολλήσει στην επίθεση, το να βλέπεις τον πιο αξιόπιστο σουτέρ σου από τη γραμμή να κάνει 0/2 βολές (ενώ είχε 0/2 και νωρίτερα), λειτουργεί… κάπως στην ψυχολογία των υπολοίπων. Επ ουδενί και δε φταίει ο Μάντζαρης για τα αποτέλεσμα, απλά ανέφερα το παράδειγμα για να αναδείξω την κακή ψυχολογία.

5. Οι ψηλοί. Ο Γκιστ με τον Όγκουστ είχαν 12 πόντους συνολικά. Ο Μιλουτίνοφ και ο ΜακΛιν είχαν 9 πόντους.

Αν το εμβαθύνω ακόμη περισσότερο οι δύο σέντερ του Ολυμπιακού δε βοήθησαν πουθενά πλην δύο αμυντικών προσπαθειών του Σέρβου.

Ο Μιλουτίνοφ πονάει και δεν είναι καλός. Ο ΜακΛιν δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο, αυτό είναι το ταβάνι του και όσα έκανε με ΤΣΣΚΑ είναι να τα κόβει σε αναμνηστικό dvd.

6. Ρίσκο. Ο Ολυμπιακός το… ξεχείλωσε λίγο με το ρίσκο να αφήνει το τρίποντο. Εντάξει ο Καλάθης δεν είναι ο Κάρι, αλλά δεν είναι και άμπαλος για να του το προσφέρεις απλόχερα και αβίαστα.

Τα έδωσε στον Λοτζέσκι, τα έβαλε επίσης. Τα έδωσε στον Σίνγκλετον, το έβαλε.

Επίσης πολλά δίποντα του Τζέιμς από τα 6 μέτρα ήταν εντελώς αβίαστα.

Δεν είχε μέτρο το ρίσκο αυτή τη φορά.

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ

Ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε τη σειρά, ανέκτησε το πλεονέκτημα έδρας και πλέον απέκτησε ισχυρό προβάδισμα τίτλου.

Ο Ολυμπιακός όπως το έκανε την περασμένη Κυριακή, μπορεί να το κάνει και την επόμενη, αλλά πλέον οι αντίπαλοι θα είναι πιο… alert.

Το πρώτο που χρειάζεται είναι να εξαφανιστεί η απογοήτευση. Αν πάνε στο «Ν. Γκάλης» με μιζέρια και σκασμένοι από την ήττα, δε θα γλυτώσουν με διαφορά μικρότερη των 10 πόντων.

ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ

Ο Παναθηναϊκός νίκησε δίκαια. Αν δεν πάθαινε και «πλημμύρα» στο τελευταίο 5άλεπτο δε θα ασχολιόμασταν τώρα με το φάουλ που έδωσε ο Αναστόπουλος. Η συγκεκριμένη φάση για μένα είναι ο ορισμός του διπλού φάουλ. Δεν γίνεται να τιμωρείς την αντίδραση (φάουλ Παπαπέτρου) και όχι τη δράση (φάουλ Σίνγκλετον).

Το χειρότερο από όλα είναι πως δεν είναι σφύριγμα του Αναστόπουλου αυτό, αλλά του κεντρικού διαιτητή της φάσης. Το πήρε πάνω του ο συγκεκριμένος ο οποίος ήταν ο πλέον ακατάλληλος για να αποφασίσει βάσει θέσης για αυτή τη φάση.

Ο Μάνος ήταν κακός, έβλεπε παντού επιθετικά φάουλ στα «ερυθρόλευκα» σκριν. Καλός (πλην της φάσης) ο Αναστόπουλος και ο Ανδρικόπουλος.

Ξαναγράφω όμως πως ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο σφύριγμα επειδή ο Παναθηναϊκός έχασε τον προσανατολισμό του και επειδή ο Μπράουν ανακάτεψε λίγο το ρυθμό. Αλλιώς θα ήταν 7-8 πόντους το ματς.

ΥΓ: Όταν μία ομάδα μετρά 4/4 νίκες στο ΣΕΦ, κάτι σημαίνει. Δεν είναι τυχαίο πάντως.

ΥΓ 2: Όση ώρα έπαιξε ο Αντετοκούνμπο, θα ήθελα να έβλεπα στο iso του Καλάθη ή του Τζέιμς, τον δικό του παίκτη να φεύγει για βοήθεια. Στον Αντετοκούνμπο ναι, να το ρισκάρεις το τρίποντο.

ΥΓ 3: Ο Ολυμπιακός αντέδρασε στην άμυνα ζώνης του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα.

ΥΓ 4: Σε τελικό Basket League είδαμε δύο φορές παράβαση 8’’. Σε τελικό Basket League είδαμε ξανά τον Παναθηναϊκό στα τρία πρώτα φάουλ να δίνει 6 βολές στον αντίπαλο και τον Ολυμπιακό να μην τα ξοδεύει και να τελειώνει με 3 ομαδικά δεχόμενος lay up στο τέλος από τον Τζέιμς.

ΥΓ 5: Αν έχανε ο Παναθηναϊκός, ο Πασκουάλ θα άκουγε πολλά για την επιμονή του στον Ρϊβερς και το παρκάρισμα του Λοτζέσκι στον πάγκο.

ΥΓ 6: Δεν μπορώ να γνωρίζω την συμπεριφορά της Αστυνομίας εκτός ΣΕΦ, αλλά αν το 30% όσων ισχυρίζεται η ΚΑΕ Ολυμπιακός είναι αλήθεια, θα πρέπει κάτι να γίνει.

ΥΓ 7: Στο τέλος που κρίθηκε το ματς ο Ολυμπιακός είχε 3/6 βολές.