Η προχειρότητα αδικεί την αθλητικότητα

Κλίβελαντ Καβαλίερς - Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Διάβαζα και διαβάζαμε όλοι για το προβάδισμα του Παναθηναϊκού στη σειρά με τον Ολυμπιακό εξαιτίας των προσφάτων εμφανίσεων και διαβάσαμε πολλά για το προσόντα των πρασίνων, με μεγαλύτερο όλων την αθλητικότητα. Φαντάζομαι στην αθλητικότητα προσμετράται, το πόσο γρήγοροι είναι οι παίκτες, πόσο άλμα έχουν, πόσα μούσκουλα, για να σπρώξουν και άλλα τέτοια “αθλητικά”.

Το Game 1 της σειράς έδειξε την πραγματικότητα. Το μπάσκετ δεν είναι ένα απλό άθλημα, δεν έιναι εύκολο να το διαβάσει ένα μάτι, που δεν το έχει “σπουδάσει” είτε μέσα σε γήπεδα κι αποδυτήρια, προπονήσεις και camps, είτε με ατελείωτες ώρες θέασης του, περισσότερο από κοντά παρά από τηλεοπτικούς δέκτες, γιατί από κοντά βλέπεις ολοκληρωμένο το “κάδρο” κι όχι μόνο τα σημεία που ζουμάρει ο φακός.

Θα μιλήσω με τη γλώσσα του μέσου φιλάθλου πράσινων αποχρώσεων χωρίς όμως πράσινα γυαλιά και χωρίς να δαιμονοποιώ την ήττα, όταν αυτή έρχεται από έναν ικανότερο αντίπαλο και τέτοιος ήταν ο Ολυμπιακός στο πρώτο παιχνίδι, το οποίο δικαίως νίκησε.

Δεν είδα πουθενά την περιβόητη πράσινη αθλητικότητα, να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Ούτε εύκολο ριμπάουντ είδα, για να τρέξει η αθλητική ομάδα στο γήπεδο και να βρει εύκολα καλάθια, ούτε καμιά φοβερή διάθεση για υπεράμυνες με βουτιές για κλεψίματα και άλματα για κοψίματα (αντιθέτως είδα τον σχεδόν συνομήλικό μου Βασίλη Σπανούλη να βουτάει σε χαμένες μπάλες), ούτε παιχνίδι πάνω από το στεφάνι από τους αλτικότατους παίκτες του Παναθηναϊκού.

Είδα και παραλίγο να βγάλω κριθαράκι στα μάτια, τον Μάικλ Τζέιμς να δοκιμάζει, όχι μια αλλά δύο φορές και τις δυο αποτυχημένα, να επιτεθεί στην στημένη άμυνα του Ολυμπιακού, για να καρφώσει (!) σαν άλλος Λεμπρόν καμιά 30αριά εκατοστά μείον και το παραδοξότερο όλων τον Θανάση Αντετοκούμπο, να εκτελεί τρίποντο σε επιθετικό transition του Παναθηναικού, λες και το έχει ξανακάνει ποτέ επιτυχημένα!

Είναι άσχημο σημάδι για τον εξαιρετικό κόουτς Τσάβι Πασκουάλ, τον οποίο εξακολουθώ να θεωρώ ό,τι ποιοτικότερο μπορούσε να υπογράψει ο Παναθηναϊκός, όταν τον υπέγραψε, να μην μπορεί να τιθασεύσει την αθλητικότητα και να αποτρέψει την προχειρότητα. Γράφω παραπάνω, ότι το μπάσκετ είναι δύσκολο και δυσανάγνωστο άθλημα, αλλά ένα δυο πράγματα παραμένουν παγκόσμιες σταθερές του αθλήματος. Την μπάλα την κατεβάζει αυτός, που διαθέτει ικανότητα στο ball handling, το μακρινό σουτ το παίρνει αυτός που ξέρει να σουτάρει και τις βολές πρέπει σε αυτό το επίπεδο να τις βάζουν κατά κανόνα ΟΛΟΙ.

Μου προκαλεί πραγματικά απορία, πως στο πράσινο στρατόπεδο δεν έχουν προβληματιστεί, κινητοποιηθεί και εξαγριωθεί όλοι, από τον Πάρη τον φροντιστή μέχρι τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο με την πληγή των ελευθέρων βολών. Δεν ξέρω αν θα αναθέσουν στον Φραγκίσκο Αλβέρτη στον Γιώργο Καλαϊτζή ή στον μονόχειρα Τζών Κόρφα την εκμάθηση και ατομική προπόνηση των βολών, αλλά θα κάνω μια αυθαίρετη πρόβλεψη. Ο Παναθηναϊκός με αυτό ή παρόμοιων χαρακτηριστικών ρόστερ δε θα ξαναπάει ποτέ σε Final 4, αν δε σουτάρει βολές πάνω από 75-80 % . Τι να την κάνω την αθλητικότητα, τα mis-match και τα κερδισμένα έως εκβιασμένα φάουλ, αν κοντεύουν οι πράσινοι να ξεχαρβαλώσουν το στεφάνι από την αστοχία. Διάβαζα τις προάλλες, ότι ο Στεφ Κάρι στην προπόνηση ευστόχησε σε 18 συνεχόμενα τρίποντα και τα πήρε κρανίο, όταν αστόχησε στο 19ο. Αμφιβάλλω αν υπάρχει παίκτης των πρασίνων, που σουτάρει εύστοχα 18 συνεχόμενες βολές! Για τη διαιτησία και τα σφυρίγματά της θα γράψω μια φορά μετά τους τελικούς και σας υπόσχομαι, θα γράψω χωρίς υπεκφυγές ό,τι είδα.

Για να κλείσω επιτρέψτε μου και μια αναφορά στην τεράστια πολυθρύλητη διαφορά μεταξύ πράσινου και κόκκινου ρόστερ. Προσωπικά ούτε Μιλουντίνοφ βλέπω στο ρόστερ του Παναθηναικού, ούτε Παπανικολάου, όταν το μυαλό του είναι μέσα στο κεφάλι του, ούτε φυσικά Στρέλνιεκς, που μας θυμίζει ότι από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στο σύγχρονο μπάσκετ είναι το εγγυημένο σουτ από τα 5 μέτρα.

Το πρώτο ματς το πήρε ο Ολυμπιακός. Δεν πήρε ακόμα το πρωτάθλημα. Ακόμα κι αν πάρει το δεύτερο ματς δεν παίρνει το πρωτάθλημα. Δεν πιστεύω στις σκούπες, στα σκουπόξυλα, στα φαράσια και στις σφουγγαρίστρες. Όταν αποφασίσουμε, να εισάγουμε ήθη κι έθιμα από το ΝΒΑ, ας βρούμε κάτι ουσιαστικότερο να φέρουμε. Αν ο Παναθηναϊκός αποφασίσει, να αγωνιστεί κι όχι να παίξει, έχει ελπίδες πολλές. Αλλιώς ο τίτλος θα πάει στον πιο μυαλωμένο, στον πιο πνευματικά έτοιμο. Τότε την αθλητικότητα δεν θα την θυμάται κανείς.