Σκάσε και παίζε!

Για πρώτη φορά στα χρονικά που η Euroleague αρχίζει με τόση έξαψη από τον Οκτώβριο. Τα προηγούμενα χρόνια, την ουσιαστική εκκίνησή της σήμανε η έναρξη του ΤΟΡ-16, αφού η πρώτη φάση έμοιαζε με συνέχεια της προετοιμασίας. Ο περσινός πρόωρος αποκλεισμός της Μακάμπι ή ο προπέρσινος της Ούνιξ Καζάν ήταν απλά οι εξαιρέσεις που επιβεβαίωναν τον κανόνα.

Και μόνο ότι νιώθεις πως ( σχεδόν όλες ) οι ομάδες έχουν μπει από τώρα στην πρίζα με την ιδέα ότι δεν υπάρχουν πια αποτελέσματα που παραγράφονται, σημαίνει ότι η αλλαγή του συστήματος έφερε έναν άλλο αέρα. Το που θα την οδηγήσει αυτός ο αέρας είναι μια συζήτηση που θα γίνει όταν εκτιμηθούν τα πρώτα πραγματικά στοιχεία. Θα χρειαστούν τουλάχιστον δυο με τρεις σεζόν για να γίνει μια αξιόπιστη αποτίμηση αυτής της σημαντικότατης αλλαγής.

Χαρακτηριστικά όπως η αντοχή άρα βάθος, ο χαρακτήρας άρα ικανότητα αντιμετώπισης κρίσεων και της διαχείρισης του απρόοπτου,η ποιότητα άρα στυλ παιχνιδιού και τακτική, η αθλητικότητα, η ιατρική υποστήριξη για την πρόληψη ή την αποκατάσταση των τραυματισμών, γίνονται πλέον απαραίτητα αφού όλοι θα παίξουν με όλους, μειώνοντας στο ελάχιστο τον παράγοντα «τύχη» και περιορίζουν στο ελάχιστο τα άλλοθι που επικαλούνταν κατά καιρούς, όσοι απέτυχαν.

Προφανώς λοιπόν, θα δούμε πολλά ντέρμπι και ως εκ τούτου θα περιοριστούν και οι εκπλήξεις (δεν αναφέρομαι σε εκείνες της μιας βραδιάς). Δηλαδή ομάδες που ανέβηκαν σε ένα κύμα φόρμας και ρυθμού από τη φάση του ΤΟΡ-16 κι έφτασαν (τουλάχιστον) μέχρι το Final 4 (Ολυμπιακός 2012). Θα έχουν έναν λόγο παραπάνω τα πλούσια κλαμπ που μπορούν να συντηρούν μεγάλα ρόστερ και στην πορεία μπορούν να αγοράζουν παίκτες για να καλύψουν τα κενά.

Δημοσιογραφική αδεία, αν παρομοιάσουμε τις δύο πρώτες φάσεις της περσινής σεζόν με την εφετινή κανονική περίοδο (εννοείται ότι δεν έπαιξαν όλοι με όλους αλλά ας το παραβλέψουμε για να μετρήσουμε τουλάχιστον την διάρκεια), ας δούμε ποιες ομάδες θα έφταναν στα περσινά πλει οφ αν μέτραγαν και τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης και φτιάχναμε μια βαθμολογία:

ΤΣΣΚΑ και Φενέρμπαχτσε ( ρεκόρ 19-5), Λοκομοτίβ Κουμπάν (ρεκόρ 17-7), Παναθηναϊκός, Λαμποράλ (ρεκόρ 15-9), Ολυμπιακός, Μπαρτσελόνα (ρεκόρ 14-10), Μπάμπεργκ και Εφές (ρεκόρ 13-11), Ρεάλ Μ., Χίμκι και Ερ. Αστέρας (12-12)…

Η άτυπη αυτή βαθμολογία, αφενός επιβεβαιώνει ότι οι τέσσερις ομάδες που έφτασαν στο Βερολίνο και οι δυο που μονομάχησαν στον τελικό, ήταν όντως οι πιο σταθερές όλη τη σεζόν. Η αλλαγή θα είχε συντελεστεί στην διαμόρφωση της οκτάδας, στην οποία θα ήταν ο Ολυμπιακός και μία από τις Μπαμπεργκ ή Εφές και όχι η Ρεάλ Μ. με τον Ερ. Αστέρα, με ό,τι αυτό θα μπορούσε να συνεπάγεται στις κόντρες των πλέι οφ.

Μια πρώτη προσέγγιση υπαγορεύει αναπροσαρμογή προγραμματικών δηλώσεων. Καμιά ομάδα, αν εξαιρέσεις την ΤΣΣΚΑ, την Φενέρμπαχτσε και την Ρεαλ Μ., δεν μπορούν να πορευτούν διαλαλώντας ότι ο στόχος τους είναι το Final 4. Ο πρώτος στόχος είναι να μπουν στην οκτάδα. Ειδικά εκείνες που προέρχονται από σκληρές λίγκες , όπως της Ισπανίας και της Τουρκίας που κάνουν πολύ πιο δύσκολη την ζωή των ομάδων σε σχέση με την δική μας.

Εν κατακλείδι , εκτός από το σύστημα, προφανώς αλλάζει και το «motto» των 16 ομάδων που μπαίνουν σε αυτή την νέα διαδικασία. Εκεί που ήταν το ενίοτε παραπλανητικό «έτοιμοι την κατάλληλη στιγμή» , πλέον θα είναι το «σκάσε και παίζε».