Πρώτος στόχος να γίνουν παρέα και μετά το μπάσκετ

Κάτι με έχει πιάσει με την προετοιμασία. Δεύτερο συνεχόμενο μπλογκ που θα ασχοληθώ με όσα γίνονται τη συγκεκριμένη περίοδο και φυσικά τους στόχους της ομάδας.

Γενικότερα πιστεύω πως οι στόχοι κάθε προπονητικού τιμ κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας είναι ίδιοι. Τους ίδιους στόχους έχουν Σφαιρόπουλος, Πεδουλάκης, Μπαρτζώκας, Λάσο, Τρινκιέρι, Ομπράντοβιτς, Ρεμεντέλας (κοουτς του λατρεμένου Ψυχικού) και ο Τριαντάφυλλος στο Κουκάκι,.

Τα όρια αλλάζουν, όχι οι στόχοι.

Άλλα είναι τα όρια (οι νόρμες) που πρέπει να πιάσει κάθε ομάδα αναλόγως την κατηγορία, τις υποχρεώσεις και τους στόχους της.

Ένα το κρατούμενο λοιπόν. Ίδιοι στόχοι, διαφορετικές νόρμες.

Το μεγαλύτερο κέρδος όταν αποφασίζεις να πας στο Μέτσοβο, στο Καρπενήσι, στα Ιμαλάια ή σε όποιο βουνό θες δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ.

Άποψή μου πάντα.

Μπορώ να σας μεταφέρω με σιγουριά πως το μεγαλύτερο κέρδος κάθε ομάδας όταν φεύγει όλοι μαζί για ένα δεκαήμερο είναι το γεγονός πως μαθαίνει ο ένας τον άλλον. Και δεν εννοώ που να δέχεται τη μπάλα, πως να πασάρει και πως να σουτάρει...

Εννοώ μαθαίνει τα χούγια του, το χιούμορ του, τις παραξενιές του και πολλά άλλα.

Αυτές τις δέκα μέρες στο βουνό ελεύθερες ώρες δεν υπάρχουν ή για την ακρίβεια είναι ελάχιστες. Προπόνηση, φαγητό και ξεκούραση.

Προετοιμασία είναι... η φροντίδα των παλιών να κάνουν τους Μπιρτς και Γκριν να αισθανθούν καλύτερα και περισσότερο οικεία.

Προετοιμασία είναι... να μαζεύονται σε ένα δωμάτιο και να πειράζουν κάποιους πιτσιρικάδες ή να γελάνε.

Προετοιμασία είναι... να συζητούν μεταξύ τους οτιδήποτε εκτός από μπάσκετ έστω και για κάποια ώρα. Να καταλάβουν ότι σε ένα προσωπικό πρόβλημα το οποίο ενδεχομένως να παρουσιαστεί το χειμώνα θα μπορούν να απευθυνθούν σε έναν συμπαίκτη τους για συμβουλή.

Προετοιμασία είναι... στα μπινελίκια που χώνει ο προπονητής να πηγαίνει ο συμπαίκτης και να κάνει high five σε αυτόν που έκανε το λάθος.

Ουσιαστικά λοιπόν στο βουνό δε φτιάχνεται η φιλοσοφία και ο τρόπος παιχνιδιού. Αυτά γίνονται και στο ΣΕΦ.

Όταν φεύγουν μακρυά είναι 24 ώρες μαζί και μαθαίνουν να σέβονται ο ένας τον άλλον. Περνούν αναγκαστικά άπειρο χρόνο μαζί, κάτι το οποίο τους βοηθάει να «χτίσουν» τις σχέσεις τους.

ΜΥΘΟΣ ΤΑ ΠΕΡΙ... ΟΞΥΓΟΝΟΥ

Παλιά μας έλεγαν οι προπονητές πως πηγαίνουμε στο βουνό για προετοιμασία για τις καλύτερες συνθήκες λόγω του υψομέτρου. Αρχικά να εξηγήσω με απλά ελληνικά ότι... όσο μεγαλύτερο είναι το υψόμετρο, τόσο λιγότερο οξυγόνο υπάρχει. Όσο λιγότερο οξυγόνο υπάρχει, τόσο περισσότερα τα ερυθρά αιμοσφαίρια «παλεύουν» βοηθώντας ουσιαστικά το σώμα.

Αυτά όλα όμως ισχύουν όταν μιλάμε για υψόμετρα που ξεπερνά τα 3.000 μέτρα και από ότι είδα τελευταία φορά ούτε το Μέτσοβο, ούτε το Καρπενήσι πλησιάζουν. Να ζούσαμε στον ισημερινό να έλεγα οκ.

Επίσης σε δέκα μέρες όλη αυτή η «αποθήκευση» στον οργανισμό του αθλητή αποτελεί παρελθόν. Και πολλές λέω... Σε 7-8 μέρες αδειάζει η δουλειά που έχει γίνει στο υψόμετρο των 1200 μέτρων

Το παραπάνω το ανέφερα για να σας δώσω ένα επιπλέον στοιχείο πως το μπάσκετ έρχεται σε δεύτερη μοίρα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Πρώτη επαναλαμβάνω είναι οι ώρες που περνούν όλοι μαζί.

ΥΓ: Το «Παπαλαμπράκι» ξέρει όσα ελάχιστοι. Πρέπει να αναλάβει μία ομάδα μπάσκετ για μία σεζόν. Κάθε μέρα με πρήζει «δώσε μου μία ομάδα μπάσκετ. Θα την προπονήσω με κλειστά μάτια και θα παίζουν 6-7 παίκτες ακατάπαυστα».

ΥΓ2: Μαθαίνω πως ο Οκάρο Ουάιτ αν φύγει από τους Χιτ θα πάει στον Παναθηναϊκό. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα αλλάξει (κι άλλο) επίπεδο τους «πράσινους» και ταυτόχρονα στον Ολυμπιακό θα βαράνε το κεφάλι τους αφού πρώτοι πλησίασαν τον παίκτη αρχές Μαΐου και είχαν σχεδόν συμφωνήσει.