K.C Rivers : A Multi-player

Ο K.C Rivers προστέθηκε στις καλοκαιρινές επιλογές του Παναθηναϊκού. Πλέον (απο)μένουν μία ή δυο κινήσεις για να συμπληρωθεί το φετινό πράσινο παζλ, μιας ομάδας που σίγουρα θα έχει ολότελα διαφορετικό προφίλ από την περσινή. Ο Αμερικανός γκαρντ - φόργουορντ είναι ένας παίκτης που κινείται στο μήκος κύματος των μεταγραφών Τζέϊμς και Σίγκλετον. Δεν είναι ο σταρ. Δηλαδή δεν είναι ο παίκτης που μπορεί να αλλάξει επίπεδο σε μια ομάδα, αλλά σίγουρα μπορεί να την κάνει συνολικά καλύτερη. Εξαρτάται πώς θα αξιοποιηθεί από τον προπονητή, πόσο εύκολα θα αποδεχθεί το ρόλο του και πώς θα δέσει με τους υπόλοιπους.

Είναι βέβαιο πως αγοράζοντας τον Rivers, ο Παναθηναϊκός απέκτησε ένα ακόμη «εργαλείο». Για την ακρίβεια έναν multi player. Έναν παίκτη που μπορεί να κάνει λίγο από όλα, σε πολύ καλό επίπεδο, χωρίς όμως να θεωρείται σπεσιαλίστας σε κάτι. Πάντως, αν κάποιος ένιωθε υποχρεωμένος να του βάλει μία ταμπέλα, εξετάζοντας την αγωνιστική του συμπεριφορά όλα αυτά τα χρόνια που παίζει σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, τότε αυτή θα ήταν: «shooter first». Αυτό που είναι το πιο δυνατό του σημείο και η πρώτη του επιλογή, είναι το σουτ. Το έχει και μετά από πάσα (spot shooter) και μετά από ντρίπλα (pull up). Και στο μισό γήπεδο, αλλά και στον αιφνιδιασμό.

Φυσικά και μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ, αλλά υπό ασφυκτική πίεση, όχι για περισσότερες ντρίπλες από αυτές που του χρειάζονται για να πασάρει με ασφάλεια. Μπορεί να διεισδύσει και στο transition αλλά και σε οργανωμένη άμυνα, αρκεί η επιλογή να είναι ξεκάθαρη και να μην χρειαστεί να την αλλάξει στην πορεία. Πασσάρει όσο συμπαθητικά μπορεί να παίξει και ένα pick and roll.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χαρτογραφήσουν έναν παίκτη που κινείται μεταξύ «τρία» και «δυο». Ένα «τριάρι» σε σώμα «δυαριού», με όλα τα συν και τα πλην. Είναι εξίσου χρήσιμο να λάβουμε υπ' όψιν μας την μεταχείρισή του στην Ρεάλ Μαδρίτης, με την οποία στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Την πρώτη χρονιά, ο Λάσο, τον εμπιστεύθηκε για να μαρκάρει τον καλύτερο επιθετικό περιφερειακό της αντίπαλης ομάδας, γιατί ήταν ο μόνος που μπορούσε να θυσιαστεί, σε σχέση με τις ισπανικές ντίβες του.

«Κάτι λέει» το γεγονός ότι ο Rivers ήταν από τους παίκτες που η «βασίλισσα» δεν κράτησε μετά το triple crown του 2015, όπως επίσης «κάτι λέει» ότι τον ξαναφώναξε άρον-άρον στα μέσα της περσινής σεζόν, όταν αυτή άρχισε να στραβώνει. Ωστόσο και πάλι δεν τον κράτησε και του έδωσε την δυνατότητα να ψάξει αλλού τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Είναι πολύ μεγάλο «όπλο» στα χέρια του Πεδουλάκη ότι βάζει στη μηχανή του έναν ακόμη παίκτη που έχει συμμετάσχει σε δοκιμασμένα προγράμματα πρωταθλητισμού.

Έναν παίκτη που μπορεί να υποστηρίξει πολλά σχήματα και σχεδιασμούς. Που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και συνεπώς μπορεί να μοιραστεί τη θέση με τον "υπό κατασκευή" Χαραλαμπόπουλο. Και σίγουρα ένα ακόμη αθλητικό κορμί που μαζί με τους Τζέιμς, Φελντέιν, Καλάθη, αλλά και τους Γκιστ , Σίγλετον, προσθέτουν την σκληρότητα που έλειψε σε δραματικό βαθμό, από την περσινή πράσινη σεζόν.