Κόκκινη κλωστή μπλεγμένη

Όταν στον Ολυμπιακό διενέργησαν την αυτοψία για τις αστοχίες της περιόδου 2015-6, αποφάσισαν προφανώς ότι η συνταγή ήταν σωστή. Οι περιορισμένου βεληνεκούς κινήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο μετεγγραφικό παζάρι ξαναφέρνουν στην επιφάνεια το τροπάριο που ακούστηκε από τον Πειραιά στο φινάλε της ευρωπαϊκής σεζόν: «Εάν δεν είχαμε τραυματισμούς και ατυχίες, θα διεκδικούσαμε και φέτος με αξιώσεις το τρόπαιο της Ευρωλίγκας».

Προχώρησαν, λοιπόν, στην πεπατημένη του 2015, αντικαθιστώντας τον εφεδρικό σέντερ με έναν καινούριο (Μπερτς αντί Χάντερ) και στρατολογώντας έναν Αμερικανό γκαρντ για να πλαισιώσει τον σκληρό πυρήνα των Σπανούλη, Μάντζαρη, Χάκετ, Λοτζέσκι.

Η μοναδική πραγματική διαφορά έγκειται στον αγωνιστικό χαρακτήρα του νεοσύλλεκτου: αντί του πολυσύνθετου αλλά κάπως «ξύλινου» Στρόμπερι, αποκτήθηκε ένας σκόρερ ικανός να ξεκλειδώσει άμυνες με σουτ και διεισδύσεις (Γκρην).

Απομένει να βρεθεί η ρεζέρβα του Πρίντεζη για να ολοκληρωθεί το παζλ. Με άλλα λόγια, ένας νέος Πέτγουεϊ…

Είναι όμως αρκετές αυτές οι διορθωτικές πράξεις; Πόσο επιτυχημένο μπορεί να θεωρηθεί το modus operandi της περυσινής περιόδου;

Ο σοβαρός τραυματισμός του Πάτρικ Γιανγκ κομμάτιασε τον προγραμματισμό της ομάδας, αλλά χρησίμευσε και ως άλλοθι για να λησμονηθεί αυτό που έβλεπε εξαρχής το γυμνό μάτι. Ο άγουρος Γιανγκ δεν ήταν έτοιμος για να σηκώσει το βάρος μίας ομάδας με στόχο την κορυφή.

Μπορεί να παρουσίαζε σημάδια βελτίωσης πριν διαλύσει το γόνατό του, αλλά δεν είχε τις αμυντικές ικανότητες του προκατόχου του (Ντάνστον), ούτε την τεχνική ικανότητα για να δημιουργήσει δικές του φάσεις ούτε την τακτική εγρήγορση για να συνεργαστεί τυφλά με τον Σπανούλη.

Το ξεκίνημα της νέας σεζόν βρίσκει τον Γιανγκ υγιή, αλλά και με 10 μήνες απραξίας στα πόδια και στο μυαλό. Πρόκειται για νέο ξεκίνημα, αλλά με χάντικαπ.

Ο εξελίξιμος Μπερτς έχει τα αθλητικά προσόντα και τη φλόγα, αλλά θα αργήσει να αποκτήσει το know-how του Χάντερ. Κανένας από τους δύο σέντερ του Ολυμπιακού δεν έχει την ικανότητα να ανοίξει μία άμυνα με σουτ από την περιφέρεια ή με δημιουργία από το low post.

Ο Πρίντεζης θα έχει γεμάτες μπαταρίες, αλλά προέρχεται –και αυτός- από αρκετά σοβαρό τραυματισμό. Η έλλειψη άλλου αυτόφωτου ψηλού μπορεί να αποδειχθεί βάσανο για την ομάδα, εάν ο Έλληνας υπαρχηγός της μείνει για κάποιο διάστημα στα «πιτς».

Ο Έρικ Γκρην είναι μία προσθήκη χρυσοπληρωμένη, ωστόσο απαραίτητη και καίρια. Το περυσινό δείγμα γραφής, όχι μόνο του Ολυμπιακού αλλά και των ανταγωνιστών του, έμοιαζε με καρφί στο μάτι όσων προσπάθησαν να φτιάξουν ομάδα χωρίς σουτέρ και αμυντικές υπερπαραγωγές.

Η απουσία του αναντικατάστατου Λοτζέσκι στα μέσα της περιόδου δρομολόγησε οδυνηρές ήττες, ενώ η παρτίδα του ελληνικού πρωταθλήματος σώθηκε χάρη στην προσωπικότητα και τη ρέντα του Σπανούλη.

Ο Γκρην σκοράρει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά δεν έχει δοκιμαστεί σε συνθήκες πρωταθλητισμού ούτε του ζητήθηκε ποτέ να παίξει τρίτο βιολί. Έχει συνηθίσει να αγγίζει τη μπάλα πολλές φορές στο παιχνίδι, ενώ απαιτεί δυσεύρετα λεπτά συμμετοχής στις θέσεις «1» και «2».

Εδώ θα χρειαστούν μαθήματα χημείας, αφού οι αντίστοιχοι Γκρην της περυσινής χρονιάς (Στρόμπερι, Όντομ, αλλά και Αθηναίου) εξαφανίστηκαν στην τελική ευθεία και άφησαν πίσω τους δυσαναπλήρωτο κενό. Ο Ολυμπιακός θα χάσει πόντους από τα αποδυτήρια, εάν φορτώσει τα πόδια του 34χρονου Σπανούλη με 30-35 λεπτά συμμετοχής.

Ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου θα μοιραστούν το «3» στα ψηλά σχήματα, ενώ ο Αγραβάνης θα γίνει και φέτος μπαλαντέρ στις θέσεις της ρακέτας.

Οι δύο τελευταίοι γύρισαν με γαλόνια από το Τορίνο και διεκδικούν αυτοδικαίως προαγωγή στην εσωτερική ιεραρχία, ενώ προσφέρουν και ευελιξία στους πειραματισμούς του Σφαιρόπουλου.

Ο ελληνικός κορμός του Ολυμπιακού, με τους 7-8 παίκτες επιπέδου Εθνικής Ανδρών, θα είναι και φέτος το σημαντικότερο όπλο του, σε συνδυασμό με το άδειο καλοκαίρι όλων των βασικών. Στα λιγότερο δύσκολα του πρωταθλήματος της Α1, υπολογίζεται να βρουν χρόνο συμμετοχής και οι μικροί, Τολιόπουλος και Μουράτος.

Το θέμα, όμως, είναι η Ευρώπη. Τα εντός των τειχών τρόπαια είναι χρήσιμα για εσωτερική κατανάλωση και για βάλσαμο στις πληγές, αλλά η περυσινή αποτυχία στην Ευρωλίγκα πόνεσε πολύ.

Η αλλαγή στο σύστημα διεξαγωγής πολλαπλασιάζει τις απαιτήσεις και ματαιώνει οποιαδήποτε σκέψη για rotation 8-9 παικτών. Οι μνηστήρες είναι πλέον υποχρεωμένοι να επενδύσουν σε ποιότητα, αλλά και σε ποσότητα παικτών.

Όποιος θέλει να συμμετάσχει στα πλέι-οφ οφείλει να τερματίσει στην πρώτη 8άδα της κανονικής περιόδου, ενώ και η 7^η ή 8^η θέση μπορεί να αποδειχθεί καταδικαστική.

Η νέα Ευρωλίγκα δεν έχει χώρο για άμαχο πληθυσμό τύπου Τσεντεβίτα ή Λιμόζ ή Σάσαρι, οπότε όλοι οι αγώνες είναι ντέρμπι. Ούτε υπάρχει η πολυτέλεια μίας β’ φάσης όπου παραγράφονται τα αρνητικά αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου.

Οι ομάδες οφείλουν να εμφανιστούν ανταγωνιστικές από την πρώτη μέρα και να κρατήσουν τη σημαία ψηλά ακόμα και στις πιο κρύες νύχτες του χειμώνα. Όποιος ξεκινήσει με ρεκόρ 0-4 ή 1-6 ή κάτι ανάλογο, υψώνει τα μαύρα πανιά πριν ακουστούν οι καμπάνες των Χριστουγέννων.

Οι ομάδες μας πλανώνται πλάνην οικτρά εάν νομίζουν ότι έχουν πιθανότητες διάκρισης με την περυσινή τους εικόνα. Οι ενισχύσεις του Ιουνίου και του Ιουλίου είναι ευπρόσδεκτες, αλλά ενδέχεται να αποδειχθούν ισχνές και ανεπαρκείς. Στις τιτανομαχίες του Απριλίου θα φτάσουν όρθιοι μόνο οι ανθεκτικοί στις αναποδιές και στις κακουχίες.