Άμυνα, τρέξιμο, τρίποντο και φύγαμε για Ρίο!

Έχοντας ως αρχική και μοναδική εικόνα την δύσκολη νίκη των κεντροαμερικανών επί του Ιράν, η συζήτηση πριν από το τζάμπολ με την ομάδα του Σέρχιο Βαλντεομίλος, περιστρεφόταν γύρω από την σκληραγώγηση που θα προσέφερε στους διεθνείς η κόντρα με έναν μαχητικό, πλην όμως χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα, αντίπαλο, όπως το Μεξικό. Όλα αυτά στην θεωρία, βέβαια, γιατί στην πράξη τα πράγματα αποδείχτηκαν πολύ διαφορετικά. Η Εθνική ομάδα μπορεί να νίκησε με 86-70, να έκανε το 2/2 στο Τορίνο, ωστόσο έδειξε ακόμη ανέτοιμη να κοιτάξει στα μάτια έναν πολύ ισχυρότερο αντίπαλο και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της επί ίσοις όροις διεκδίκησης του ολυμπιακού εισιτηρίου σε δύο διαδοχικά νοκ-άουτ παιχνίδια... Πολύ περισσότερο δε όταν έχουμε να κερδίσουμε χιαστί ματς από το Eurobasket της Πολωνίας και το μακρινό 2009...

Τι είδαμε λοιπόν κόντρα στο Μεξικό; Ένα κάκιστο πρώτο δεκάλεπτο στο οποίο οι Μεξικανοί, με τις επιθετικές αλχημείες τους μπέρδεψαν την αμυντική ισορροπία των Ελλήνων διεθνών,που αν εξαιρέσει κανείς το πρώτο καλάθι του αγώνα (τρίποντο με τον Αντετοκούνμπο), ήταν συνέχεια πίσω στο σκορ, υποπίπτοντας μόλις σε ένα λάθος κι αναγκάζοντας την ελληνική ομάδα να σουτάρει με ποσοστό κάτω του 30% εντός πεδιάς (5/17 σουτ). Μόνο ο Κρουζ είχε πετύχει 11 πόντους, τέσσερις λιγότερους από την Ελλάδα (15-16)!

Οι προσαρμογές άρχισαν σταδιακά από την 2η περίοδο, όπου το σχήμα με τους δύο γκαρντ (Αθηναίου και Μάντζαρη), δύο φόργουορντ (Ιωάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο) και τον Μπουρούση μέσα στη ρακέτα λειτούργησε καλύτερα, με μοναδική εξαίρεση τα ελεύθερα τρίποντα, που μετά τους Ιρανούς, έβγαζαν και οι παίκτες του Μεξικού. Αυτά τα 6/16 σουτ έξω από τα 6,75, οι μηδέν αιφνιδιασμοί (είχαμε μόλις ένα κλέψιμο στο πρώτο ημίχρονο), ήταν η αιτία που το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα πήγε στ' αποδυτήρια με το σκορ στο -2 (33-35) για την ανάπαυλα.

Η αντίδραση του 2ου μέρους, όμως, ήταν άμεση και η «επίσημη αγαπημένη» κατόρθωσε να επιβάλλει σταδιακά το ρυθμό της, ελέγχοντας πλήρως την εναέρια κυκλοφορία, αλλά χωρίς κατ' ανάγκη να καταφέρει να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Το κάρφωμα του «Greek Freak» στον αιφνιδιασμό για το 40-37, ήταν ο πρώτος πετυχημένος ελληνικός αιφνιδιασμός στο παιχνίδι, ενώ το συνολικό επιθετικό κρεσέντο του Γιάννη Αντετοκούνμπο και οι συνεργασίες του Καλάθη, έδωσαν την απαραίτητη ώθηση για την εδραίωση της διαφοράς σε διψήφιο νούμερο (60-46 στο 29').

Συμπερασματικά, από την στιγμή που οι παίκτες του Φώτη Κατσικάρη προσαρμόστηκαν στα δεδομένα και τις ανάγκες της αναμέτρησης και στα προβλήματα που «έβαλε» η άναρχη αγωνιστική φυσιογνωμία του αντιπάλου, δεν φάνηκε σε καμία στιγμή ότι μπορούν να απειληθούν. Η αμυντική προσήλωση ήταν εκεί, τα αθλητικά προσόντα βοήθησαν στον έλεγχο των ριμπάουντ, ενώ το +16, χωρίς ουσιαστικά εύκολο καλάθι, αλλά με αναγκαστική δημιουργία σε καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε και φυσικά η φρεσκάδα του 21χρονου διεθνούς άσου των Μπακς, αποτελούν τα καλά νέα για τον ομοσπονδιακό τεχνικό. Η επιθυμία του Μπουρούση, η διάθεση του Καλάθη να σπρώξει τη μπάλα στον αιφνιδιασμό και η αμέτρητη ενέργεια του Θανάση, έρχονται αμέσως μετά...

Αχίλλειος πτέρνα της Εθνικής ομάδας ήταν, για μία ακόμη φορά, η εμφανής υστέρηση στις αμυντικές περιστροφές, που έχει ως αποτέλεσμα τα πολλά ανοιχτά περιφερειακά σουτ, από τον αντίπαλο που κυκλοφορεί καλά την μπάλα και βρίσκει τον ελεύθερο παίκτη. Το Ιράν σούταρε με 39,1% στα τρίποντα (9/23), αλλά δεν είχε την ποιότητα να μας απειλήσει. Το Μεξικό ήταν ακόμη καλύτερο με 41,3% (12/29 τριπ.), αλλά και πάλι δε γινόταν να χάσουμε. Με την Κροατία, όμως και ενδεχομένως με την Ιταλία, τα πράγματα αναμένεται να γίνουν πιο δύσκολα, ειδικότερα αν δεν καταφέρουμε να τρέξουμε και δεν μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε αισθητά στην μάχη της ρακέτας.

Γενικότερα, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η προσαρμοστικότητα που – στη διάρκεια του ματς – επέδειξε η Εθνική ομάδα, αφήνει περιθώρια βελτίωσης και αισιοδοξίας για την διεκδίκηση επί ίσοις όροις της νίκης, κατ' αρχήν στο πρώτο νοκ-άουτ ματς της Παρασκευής 08/07, 17.30). Ριμπάουντ, άμυνα, ανοιχτό γήπεδο κι έμφαση στο παιχνίδι ένας εναντίον ενός, αποτελούν τον οδηγό για το επόμενο ματς, πιθανότατα κόντρα στους Κροάτες. Η εφετινή ομάδα του Άτσα Πέτροβιτς έχει επιθετικό ταλέντο και αθλητικά προσόντα, αλλά χαρακτηρίζεται από την ασυνέπεια και την έλλειψη σοβαρότητας που διέπει την Εθνική Κροατίας τα τελευταία 20χρόνια. Αν σουτάρουμε καλά από το τρίποντο, θα έχουμε σίγουρα τον πρώτο λόγο. Ας κερδίσουμε την Hrvatska κι ας κάνουμε την πρώτη υπέρβαση για μία ομάδα με 6 rookies και μετά έχουμε χρόνο, για να τα ξαναπούμε για τον τελικό του Σαββάτου (09/07, 22.00) με την Ιταλία.