Έχω μια λέξη να σας πω...

To φετινό καλοκαίρι δεν έχει για τους μπασκετικούς διακοπές. Η περίοδος 2015-6 συνεχίζεται ακόμη (αφού οι αδιάφοροι για τον προολυμπιακό καημό των άλλων Ισπανοί μόλις ολοκλήρωσαν το Game 3 των τελικών τους), ενώ η αγωνιστική σεζόν 2016-7 αρχίζει για τους Έλληνες αύριο, με το πρώτο –από τα δύο- φιλικά της Εθνικής Ανδρών εν όψει Τορίνο. Αρκεί να μην έλθει από τον Ιούλιο βαρυχειμωνιά...

Εάν από κάποιο θαύμα η ελληνική ομάδα κερδίσει το εισιτήριο, θα έχουμε non-stop δράση μέχρι τις 21 Αυγούστου, οπότε οι ηρωικοί διεθνείς θα συνεχίσουν απνευστί σχεδόν μέχρι τα πρωτοβρόχια.

Αν μη τι άλλο, θα έχουν στη διάθεσή τους αρκετές ανάπαυσης πριν το τζάμπολ της Α1, της Ευρωλίγκας, του Τσάμπιονς Ληγκ, του ΝΒΑ, του NCAA και όποιων άλλων διοργανώσεων σκαρφιστούν στο μεταξύ οι τα φαιά φορούντες. Το περυσινό Ευρωμπάσκετ ολοκληρώθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου.

Η προετοιμασία της Εθνικής είναι φυσικά υποτυπώδης και (ως εκ τούτου) προβληματική.

Ο σχεδόν αναντικατάστατος Περπέρογλου βασανίζεται ακόμα στους ισπανικούς τελικούς. Ο σχεδόν αναντικατάστατος Σλούκας γύρισε σοβαρά τραυματισμένος από την Κωνσταντινούπολη και δίνει αγώνα δρόμου για να προλάβει το Προολυμπιακό τουρνουά.

Ο σχεδόν αναντικατάστατος Μπουρούσης έπαιζε μπάσκετ στη Βιτόρια μέχρι τα μέσα Ιουνίου. Ο σχεδόν αναντικατάστατος Πρίντεζης χτύπησε στους ελληνικούς τελικούς και προτίμησε να ξεκουράσει το πονεμένο πόδι του.

Οι σχεδόν αναντικατάστατοι Σπανούλης-Ζήσης κρέμασαν τα παπούτσια τους μία ώρα αρχύτερα. Ο ανεβασμένος Παπανικολάου τραυματίστηκε και εξαιρέθηκε από την αποστολή.

Εφεδρικοί παίκτες που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις, όπως ο Μαυροκεφαλίδης, έμειναν εξαρχής εκτός νυμφώνος. Ο αγωνιστικά χρήσιμος Παππάς έθεσε εαυτόν εκτός ομάδας με τη χρονίως προβληματική συμπεριφορά του.

Ευτυχώς για την Εθνική, οι ελληνικοί τελικοί ολοκληρώθηκαν νωρίς (30 Μαϊου), αφού ο ΕΣΑΚΕ φρόντισε -προς τιμήν του- να προσαρμόσει ανάλογα το καλεντάρι του.

Οι έμπειροι Καλάθης, Μάντζαρης, οι νεώτεροι Παπαπέτρου, Αγραβάνης και ο φέρελπις Χαραλαμπόπουλος θα πλαισιώσουν (μαζί με τους εφεδρικούς Αθηναίου, Μπόγρη, Καββαδά) τον πυρήνα των τεσσάρων ξεκούραστων που παλιννόστησαν με γεμάτες μπαταρίες από τις ΗΠΑ και των τριών που ταλαιπωρήθηκαν στην Ισπανία και στην Τουρκία.

Από την έναρξη της προετοιμασίας μέχρι το τζάμπολ του Προολυμπιακού τουρνουά μεσολαβούν 25 ημέρες, στις οποίες οι προπονητές πασχίζουν να στριμώξουν ελάχιστες προπονήσεις και ακριβώς τρία φιλικά: αύριο με την Τουρκία στο ΟΑΚΑ (18:15), την Κυριακή με την ίδια Τουρκία στην Πόλη και στις 28 του μήνα με τη Σερβία στο Βελιγράδι.

Την προηγούμενη φορά που η Εθνική εμφανίστηκε σε τουρνουά μισοέτοιμη και με παίκτες κατάκοπους, το 2012, η ελλιπής προετοιμασία άνοιξε την Κερκόπορτα της καταστροφής.

Μέσα σε τρεισήμισυ εβδομάδες, ο Φώτης Κατσικάρης και οι συνεργάτες του καλούνται να δώσουν ομοιογένεια και να εμφυσήσουν αυτοπεποίθηση σε ένα γκρουπ εν πολλοίς άπειρων παικτών, που μαζεύτηκαν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και καλά καλά δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους.

Από την περυσινή ομάδα του Ζάγκρεμπ και της Λιλ, παραμένουν στις επάλξεις περίπου οι μισοί. Δεν το λες και πρόοδο…

Οι οικοδεσπότες του Προολυμπιακού τουρνουά Ιταλοί θα εμφανιστούν στο Τορίνο με προπονητή τον Έτορε Μεσίνα, με μπάσκετ αλα-Ουόριορς στη φαρέτρα και δίχως απώλειες, αφού τα αστέρια του ΝΒΑ (Γκαλινάρι, Μπελινέλι, Μπαρνιάνι) αλλά και των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (Χάκετ, Ντατόμε, Μέλι, Τζεντίλε, Τσιντσαρίνι, Αραντόρι κ.α.) προτίμησαν την Εθνική ομάδα από τις αμμουδιές.

Αρκετοί από αυτούς αγωνίστηκαν μέχρι τις 10-15 Ιουνίου στα εθνικά πρωταθλήματα, αλλά οι τρεις «Αμερικανοί» (και ο Αμπάς, που προορίζεται για φρουρός του Αντετοκούνμπο) έδειξαν στα δύο πρώτα φιλικά ότι έχουν τις μπαταρίες γεμάτες.

Οι Ιταλοί θα δώσουν άλλους τρεις αγώνες προθέρμανσης, με τις Φιλιππίνες (25/6), τον Καναδά ή την Κίνα (26/6) και το Πουέρτο Ρίκο (30/6). Η επιλογή των αντιπάλων ομολογώ ότι με παραξενεύει. Ο Μεσίνα πιστεύει προφανώς ότι η νέα Εθνική Ελλάδας θα έχει περισσότερο αμερικανική, παρά ευρωπαϊκή αγωνιστική ταυτότητα…

Η Κροατία του Άτσο Πέτροβιτς έχει καταρτίσει πρόγραμμα προετοιμασίας παρόμοιο με το δικό μας: ταχύρρυθμη εκπαίδευση, ελάχιστα φιλικά (δύο με τον Καναδά και ένα με την Τσεχία).

Ο Άντε Τόμιτς θα απουσιάσει «για οικογενειακούς λόγους», αλλά οι λοιποί πρωτοκλασάτοι θα παίξουν κανονικά: Χέζονια, Μπογκτάνοβιτς, Σάριτς, Σίμον. Εισαγόμενοι από το ΝΒΑ οι δύο πρώτοι, γεμάτοι μώλωπες από τους τελικούς Τουρκίας και Ιταλίας οι δύο τελευταίοι.

Η ανανέωση κατάπιε και τους Ζόριτς, Ρούντεζ, ενώ ο αξιόλογος «νατουραλιζέ» Τζάστιν Χάμιλτον τραυματίστηκε. Η πλήρης Εθνική Ελλάδας θα είχε αυτή την Κροατία για μεζεδάκι. Η αποδεκατισμένη Εθνική Ελλάδας δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να τους υποτιμήσει, σε νοκ-άουτ αναμέτρηση μάλιστα.

Τους Μεξικάνους και τους Πέρσες θα τους αφήσω για λίγο στην άκρη, όχι επειδή τους θεωρώ εύκολη λεία, αλλά για λόγους βαθμολογικούς: ακόμα και αν η Εθνική μας χάσει ένα από τα δύο παιχνίδια του «υποομίλου», θα προχωρήσει εκτός απίθανου απροόπτου στη νοκ-άουτ φάση. Το πολύ πολύ να παίξει πρώτα με την Ιταλία και μετά (εάν και εφ’όσον) με την Κροατία, αντί για το αντίστροφο.

Είναι καλή ομάδα το Μεξικό, δύσκολος αντίπαλος για οποιονδήποτε, αλλά έχει πρόβλημα με τον Αγιόν, ο οποίος παίζει ακόμη με τη Ρεάλ στους τελικούς της ΑCB. Το Centrobasket, που ξεκίνησε προχθές στην Πόλη του Παναμά και ολοκληρώνεται στις 30 του μήνα, θα παίξει το ρόλο προπαρασκευαστικού τουρνουά για τους «Ντόσε Γκερέρος» (δώδεκα πολεμιστές).

Οι Μεξικανοί πιστεύουν ότι ζουν τη χρυσή εποχή του μπάσκετ, με κορωνίδα την κατάκτηση του τουρνουά «Αμέρικας» του 2013. Μπορεί να αποκτήσουν άλλο ένα χρυσό μετάλλιο πριν ταξιδέψουν στο Τορίνο.

Το Ιράν του Ντιρκ Μπάουερμαν ξεκίνησε νωρίς την προετοιμασία του και μετράει ήδη 7 φιλικά, με ασήμαντους κυρίως αντιπάλους. Έχασε δύο φορές από τις Φιλιππίνες, όπου όμως έπαιξε χωρίς τον σπουδαίο σέντερ Χανταντί.

Για όσους θυμούνται τον αγώνα Ιράν-Γαλλίας 76-81 στο προπέρσινο Μουντομπάσκετ, δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Με τη φανέλα δεν τους νίκησε ποτέ κανείς. Εγώ θυμάμαι πάντοτε τα ζόρια της Εθνικής μας απέναντι στο άγραφο Κατάρ στην πρεμιέρα του 2006 στην Ιαπωνία και κρατώ μικρό καλάθι.

Ξέρω τι λέτε, διαβάζω τα χείλη σας: «Ελα μωρέ, ποιο Ιράν και ποιο Μεξικό». Αντί αναλυτικής απάντησης, μία λέξη μόνο, αφιερωμένη με πολλή μελαγχολία: Νιγηρία.