Λουλούδια σε καμμένη γη

Eχω χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν το λογοπαίγνιο «αργυριστούργημα», αλλά θα μου επιτρέψετε να το ανασύρω ξανά, εφ’όσον έχω το σήμα κατατεθέν. Ο Αργύρης Πεδουλάκης παρέλαβε από τον Σάσα Τζόρτζεβιτς (όχι ακριβώς καμένη, αλλά) τσουρουφλισμένη γη και κατόρθωσε, μέσα σε έναν μήνα, να τη γεμίσει με λουλούδια. Δεν πόνεσαν κανενός τα μάτια απόψε. Το μπάσκετ που έπαιξαν οι «πράσινοι» στο Φάληρο ήταν κολλύριο.

Ο Παναθηναϊκός που άλωσε το ΣΕΦ στον 1^ο τελικό ήταν βγαλμένος από τη χρυσή του εποχή: ήρεμος, ατσαλωμένος, σοβαρός, αποφασιστικός, μυαλωμένος, σίγουρος για τον εαυτό του, προσηλωμένος στο αριστοτεχνικό του σχέδιο, πραγματικός Παναθηναϊκός, με αρχές, με αρχή, μέση και τέλος.

Θα έγραφα «Παναθηναϊκός εποχής Ομπράντοβιτς», αλλά δεν μπορώ να πω ότι θαμπώθηκα από τη Φενέρ του Βερολίνου…

Το 2013, ο Ολυμπιακός που έπαθε παρόμοιο κάζο καθ’οδόν προς ένα ταπεινωτικό 0-3 ήταν πρωταθλητής Ευρώπης, αλλά ταλαιπωρημένος από το μεθυστικό hangover του Λονδίνου. Αντιθέτως, ο φετινός Ολυμπιακός είχε στη διάθεσή του έναν μήνα για να προετοιμαστεί απερίσπαστος και να αξιοποιήσει το ισχυρό του κίνητρο. Σε αυτές τις πανελλήνιες, έμεινε μετεξεταστέος.

Εάν για τον Αργύρη Πεδουλάκη ο αποψινός αγώνας αποτελεί γαλόνι και βραδιά καριέρας, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έμεινε εκτεθειμένος. Πόνταρε μόνο σε 8 παίκτες και δεν παρουσίασε τίποτε καινούριο. Προφανώς πίστεψε στη άνευ όρω ανωτερότητα της ομάδας του και ξαφνιάστηκε -όπως οι περισσότεροι- από την ρώμη του αντιπάλου.

Την Κυριακή, είναι η σειρά του Σφαιρόπουλου να πάρει πρωτοβουλίες στη σκακιέρα των τελικών. Φαβορί για τον τίτλο είναι πλέον ο Παναθηναϊκός.

Το «αργυριστούργημα» της 19^ης Μαϊου 2016 απαρτίζεται από καίριες παρεμβάσεις, που όλες μαζί είναι καρφί στο μάτι του Σάσα Τζόρτζεβιτς και της διοίκησης που δρομολόγησε τις ακατανόητες προπονητικές επιλογές της τελευταίας διετίας (αρχής γενομένης από την απόλυση του ίδιου του Πεδουλάκη).

Εάν ήμουν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, θα ξεκινούσα την συγχαρητήρια ομιλία μου με ένα ταπεινό «συγγνώμη» προς τον προπονητή και προς τους Διαμαντίδη-Φώτση που έγιναν έρμαια μίας ανερμάτιστης πολιτικής τους τελευταίους μήνες. Οι συντεταγμένες του σχεδίου μάχης του Πεδουλάκη ήταν –στο βαθμό που μπορεί να τις αποκρυπτογραφήσει ένας ημιμαθής δημοσιογράφος- οι εξής:

* Ο Καλάθης παρέλαβε τα κλειδιά της ομάδας και πήρε εντολή να μη φοβηθεί το σουτ, ακόμα και αν ξεκινούσε με αστοχίες. Χωρίς το σκοράρισμα του Νικ, η επίθεση του Παναθηναϊκού δεν λειτουργεί. Ο Σπανούλης έδωσε το τρίποντο στον Καλάθη, αλλά η τακτική έγινε μπούμερανγκ για τον Ολυμπιακό.

* Ο Χάντερ τοποθετήθηκε στην αρχική πεντάδα, αλλά ο πραγματικός σέντερ του Παναθηναϊκού ήταν (από το 5^ο λεπτό) ο Γκιστ. Το καλοπροπονημένο κορμί του Αντώνη Φώτση φρόντισε ώστε να μη μείνει κενό στο «4». Ο -για να μη ξεχνιόμαστε- εν δυνάμει αρχηγός της Εθνικής ομάδας έπαιξε 33 λεπτά, περισσότερα από κάθε συμπαίκτη ή αντίπαλο.

* Ο Ραντούλιτσα εξοστρακίστηκε στην άκρη του πάγκου, μαζί με τον Ουίλιαμς. Οι κραυγαλέες αμυντικές αδυναμίες των δύο δεν ταιριάζουν με ομάδα Πεδουλάκη και ο υπόλοιπος Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να τους κουβαλάει, σε τέτοια σκυλομαχία. Κανένας από τους δύο ακριβοπληρωμένους δεν συμπλήρωσε 10’ συμμετοχής.

* Ο μέχρι πρόσφατα παραγκωνισμένος Παππάς ξεπέρασε τον Χέινς στην ιεραρχία και κατέφτασε από τον πάγκο για να χτυπήσει την άμυνα του Ολυμπιακού όταν αυτή έδειχνε τα πρώτα σημάδια κούρασης και να προσφέρει καλάθια προσωπικής τρέλας. Οι 8 πόντοι του στη γ’ περίοδο απέκρουσαν την πρώτη αντεπίθεση των «ερυθρόλευκων».

* Ο αθλητικός Φελντίν χρεώθηκε το κυνήγι του ορεξάτου Σπανούλη, αλλά και τον ρόλο που είχε στην προ Ουίλιαμς εποχή. Πυροδότησε αιφνιδιασμούς, έβαλε τρίποντα, ξαναβρήκε την αυτοπεποίθησή του. Επαιξε, και αυτός, περισσότερα από 30 λεπτά.

* Ο Χαραλαμπόπουλος έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στο βασικό σχήμα και εμφανίστηκε με ψυχραιμία και ωριμότητα 30άχρονου, εκθέτοντας με τη σειρά του τον προκάτοχο του Πεδουλάκη. Τα φάουλ το έβγαλαν από το κάδρο του αγώνα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε ένδεια στη θέση «3».

* Απαλλαγμένος από τις υπέρογκες ευθύνες και απόλυτα συγκεντρωμένος σε μία από τις τελευταίες επισκέψεις του στο ΣΕΦ, ο Διαμαντίδης διάβασε άψογα την αντίπαλη άμυνα και την ξεχαρβάλωσε με 5 ασίστ στο πρώτο εξάλεπτο της συμμετοχής του. Ο Παναθηναϊκός μοίρασε συνολικά 29 ασίστ στο παιχνίδι!

Ο Ολυμπιακός πιάστηκε απροετοίμαστος και θάφτηκε κάτω από τους άσους που τράβηξε από το μανίκι του ο Πεδουλάκης. Μολονότι είχε σε καλή μέρα το κομβικό τρίο Πρίντεζη-Σπανούλη-Λοτζέσκι, ουδέποτε πήρε στα χέρια του τα ηνία του αγώνα. Όταν προηγήθηκε με 74-72, έχασε πέντε απανωτές φάσεις που άλλαξαν τη ροή του ποταμού.

Ο Πρίντεζης εγκλωβίστηκε στην baseline και πάτησε τη γραμμή. Ο Διαμαντίδης σούταρε τρίποντο ανενόχλητος και σκόραρε. Ο Χάκετ δοκίμασε ένα αστείο σουτ αλα-Ανταμς χωρίς να κυκλοφορήσει καθόλου τη μπάλα. Ο Φώτσης είδε ορίζοντα και το μπουμπούνισε σαν να βρισκόταν σε προπόνηση. Ο Λοτζέσκι έδωσε πάσα στα χέρια του Διαμαντίδη.

Όταν τελείωσαν όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός είχε προβάδισμα 3 πόντων (74-77) και τη μπάλα δική του, ενώ το ρολόι έγραφε 2:08. Εάν η ζωή μου εξαρτάται από ένα σουτ, θα ήθελα να το κάνει ο Αντώνης Φώτσης...

Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός βρήκε σωσίβιο στην άστοχη βολή του Διαμαντίδη 10’’ πριν το φινάλε, το φόρεσε ανάποδα και πνίγηκε. Ο Σπανούλης μπλοκαρίστηκε από τον απόλυτα συγκεντρωμένο Φώτση, οι άλλοι γκαρντ έμειναν μακριά από τη φάση και ο Παπανικολάου τα θαλάσσωσε απέναντι στη σπουδαία άμυνα του Καλάθη.

Ο Νικ θέλησε αρχικά να κάνει φάουλ, αλλά το μετάνιωσε όταν είδε τον αντίπαλό του να εγκλωβίζεται, με το χρονόμετρο να τρέχει (ο Πεδουλάκης ήταν ακριβώς δίπλα). Ο αβοήθητος «Παπ» έμεινε με τη μπάλα στα χέρια και ο Παναθηναϊκός απέδρασε από το Φάληρο με το μεγάλο διπλό.

Στις κρίσιμες ώρες του αγώνα, ο Πεδουλάκης έδωσε τις ευθύνες στους παίκτες που αισθάνονται καλύτερα από κάθε άλλον το βάρος της φανέλας και της περίστασης.

Τους τελευταίους 16 πόντους του Παναθηναϊκού, από το 69-67 και μετά, τους πέτυχαν Ελληνες: Καλάθης 5, Διαμαντίδης 4, Φώτσης 5, Παππάς 2. Είχαν μάλιστα 5/6 σουτ και 3/4 βολές σε αυτό το διάστημα.

Ο Τζόρτζεβιτς συνήθιζε να δίνει κρίσιμες προσπάθειες στον Πάβλοβιτς και να ψάχνει τον Ραντούλιτσα, αδιαφορώντας για την αμυντική ανυπαρξία των δύο...

Για πρώτη φορά μετά από καιρό, ο Καλάθης κοίταζε γύρω του και έβλεπε συμπαίκτες τους οποίους μπορούσε να εμπιστευτεί, ώστε να κάνει την ανεκτίμητης αξίας δουλειά του δίχως άγχος και υπερβολές.

Η εκκωφαντική για τέτοιας σημασίας παιχνίδι στατιστική του Νικ, 16 πόντοι με 5/7 σουτ, 2 τρίποντα, 8 ριμπάουντ, 8 ασίστ, 4 κλεψίματα (χωρίς να υπολογίζεται το «σχεδόν κλέψιμο της τελευταίας φάσης)και μόνο 1 λάθος, είναι ο καλύτερος οιωνός για τη συνέχεια του Παναθηναϊκού.

Ο Ολυμπιακός, βεβαίως, θα αντεπιτεθεί με όλα τα -ουχί ευκαταφρόνητα- όπλα που διαθέτει στη φαρέτρα του. Δεν γνωρίζω αν θα είναι και το επόμενο ματς επιπέδου Βερολίνου (2009 και 2016), όπως το αποψινό, αλλά θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι.