Ημιτελικοί για... φίλημα

Δύο εντυπωσιακοί ημιτελικοί έχω την εντύπωση πως μας (σας) αποζημίωσαν κατά τη χθεσινή ημέρα. Αμφότερα τα παιχνίδια εξελίχθηκαν με τέτοιον τρόπο που σε κρατούσαν σε αγωνία μέχρι τέλους… άντε μέχρι σχεδόν τέλους.

Ας δούμε κάποια στοιχεία ξεχωριστά για κάθε ημιτελικό…

ΤΟΥΣ … ΝΤΕΚΟΛΙΑΣΕ

Ο τίτλος άρεσε στον Σκουντή, αλλά όχι και στον Παπανδρέου για να μπει στο ματς οπότε τον βάζω εδώ που μπορώ. Ο Νάντο Ντε Κολό έκανε εμφάνιση MVP σκοράροντας 30 πόντους (τελευταία φορά συνέβη από τον Λάνγκτον στον μικρό τελικό του 2010) και ηγήθηκε της προσπάθειας της ΤΣΣΚΑ.

Η άμυνα του Δημήτρη Ιτούδη είχε διάφορα τρικ μεταξύ των οποίων οι αλλαγές σε όλα τα σκριν κάτι που δυσκόλεψε την επίθεση της Λοκομοτίβ. Ακόμη μεγαλύτερο τρικ ήταν η άμυνα του Χάινς στον Μπρόκχοφ (θεωρητικά το 5άρι στο 3άρι).

Η Λοκομοτίβ προσπάθησε και κατάφερε να μπει ση διεκδίκηση της νίκης χάρη στη δική της άμυνα και την επιθετική δεινότητα του Ντιλέινι, ωστόσο κάποιες φορές υπερέβαλλε ο Αμερικανός ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο.

Πριν από το ματς είχα αναφερθεί στη βοήθεια εκ Ρωσίας. Οι γηγενείς παίκτες της ΤΣΣΚΑ νίκησαν 35-0 τους Ρώσους της Λοκομοτίβ, στοιχείο το οποίο διαδραμάτισε το δικό του ρόλο.

Στο ημίχρονο η Λόκο είχε 12 επιθετικά ριμπάουντ και 4 αμυντικά και έχω την εντύπωση πως οι 10 πόντοι διαφοράς ήταν λίγοι για τους Μοσχοβίτες.

Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός πως η Λοκομοτίβ νίκησε τα τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα! Εκτός από το +11 της πρώτης περιόδου η ομάδα του Μπαρτζώκα επικράτησε και στις τρεις επόμενες περιόδους, αλλά όχι τόσο όσο χρειαζόταν.

Λυπήθηκα τον Κάιλ Χάινς αλήθεια. Το παλικάρι στο πρώτο ημίχρονο σκόραρε με τρία επιθετικά ριμπάουντ και γενικότερα ξανακούμπησε τη μπάλα μόνο αν ήταν να κάνει την επαναφορά. Δεν του την έδιναν με τίποτα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΤΣΣΚΑ νίκησε δίκαια διότι έπαιξε καλύτερα. Η Λοκομοτίβ πλήρωσε την απειρία της όχι μόνο στο κακό για αυτήν ξεκίνημα, αλλά και στο διάστημα 25’ με 35’.

ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ματσάρα!!! Η Φενέρμπαχτσε χωρίς δεύτερη σκέψη διέθετε καλύτερο ρόστερ από τη Λαμποράλ ωστόσο στο παρκέ δεν το επιβεβαίωσε αυτό. Ξεκίνησε με 10-0, είχε στο πλευρό της 9.000 περίπου Τούρκους και όμως ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Ντάριους Άνταμς είχαν διαφορετική άποψη.

Ο Έλληνας σέντερ υπήρχαν στιγμές που θύμισε Νοβίτσκι (ειδικά στο turnaround jump shoot) στην δεύτερη περίοδο. Σκόραρε με κάθε τρόπο, έπαιρνε ριμπάουντ, παρείχε ασφάλεια στους συμπαίκτες του, έφτιαχνε τη ψυχολογία τους. ΕΚΑΝΕ ΟΣΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΗΓΕΤΗΣ.

Ο Ντάριους Άνταμς επίσης με διέψευσε. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να κάνει διαφορά σε ένα Final 4, αλλά πήγε να την κάνει.

Στο πρώτο δεκάλεπτο οι περιστροφές στην ομαδική άμυνα της Φενέρμπαχτσε αποτελούν θέμα σε σεμινάριο. Άπαντες δεμένοι σαν με μία αλυσίδα, κινούνταν σε πλήρη αρμονία.

Αυτή η Λαμποράλ πάντως επίσης αποτελεί θέμα σεμιναρίου. Όλο ξεφουσκώνει και όλο και καλύτερη παρουσιάζεται στην Euroleague. Δεν την πίστευα καθόλου και οφείλω να παραδεχθώ πως ακόμη και στον ημιτελικό με διέψευσε (περίμενα εύκολη ήττα της).

Θεωρώ σωστή την τελευταία επίθεση του Άνταμς γιατί κυρίως δεν αφήνει χρόνο στον αντίπαλο και εν συνεχεία πήρε ένα σουτ από αυτά που έχει στη γκάμα με τα αγαπημένα του.

Κλείνω με τον Κώστα Σλούκα. Το παλικάρι έχει το «know how» και το απέδειξε με το καλύτερο τρόπο. Όταν η Φενέρ βρέθηκε σε δύσκολη θέση, όταν η μπάλα έκαιγε ο Σλούκας την πήρε και δημιούργησε θετικές συνθήκες για την ομάδα του. Κι ας σούταρε ένα τρίποντο ανενόχλητος το οποίο ίσα ίσα ακούμπησε στεφάνι στο 67-71. Ξαναπήρε τη μπάλα και ξανασούταρε και ευστόχησε.

Για αυτό τον πήρε ο Ομπράντοβιτς στη Φενέρ. Για αυτό πήγε ο Σλούκας στη Φενέρ. Αυτό έλειψε φέτος από την ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Λαμποράλ ίσως και να άξιζε τη νίκη, αλλά έχασε την ευκαιρία μέσα από τα χέρια της χάνοντας όχι μόνο το τελευταίο σουτ της κανονικής διάρκειας, αλλά και δύο επιθέσεις με το σκορ στο 67-71. Η Φενέρ επιβεβαιώσε πως διαθέτει αρκετές προσωπικότητες, όμως οι κομβικοί παίκτες ήταν αυτοί που έχουν ξαναπαίξει σε Final 4.

ΥΓ: Καρδιά σπουργιτιού ο Κλαβέρ.

ΥΓ 2: Ο Ιτούδης και οι παίκτες του έβλεπαν τα φαντάσματα να επιστρέφουν στο τελευταίο τρίλεπτο.

ΥΓ 3: Ούτε ένας αστυνομικός στο γήπεδο. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ. Κάτι κοριτσάκια ιδιωτικής εταιρείας security και κάτι αμούστακα παιδιά. Δίπλα δίπλα οι οπαδοί διαφορετικών ομάδων και φυσικά καμία νεκρή ζώνη.