Ich bin ein... Grieche!

To “Ιch bin ein Berliner” που σε απλά ελληνικά σημαίνει “Είμαι ένας Βερολινέζος” το είπε ο Τζον Κένεντι στις 26 Ιουνίου του 1963 για να τονίσει την υποστήριξη των Αμερικανών στον λαό της τότε Δυτικής Γερμανίας, ο οποίος είχε ξυπνήσει το πρωί της 13ης Αυγούστου του 1961 βλέποντας να υψώνεται (ως φυσικό σύνορο απέναντι από την τωρινή “Mercedes-Βenz Arena”) το περιβόητο Τείχος που μέχρι τις 9 Νοεμβρίου του '89 χώριζε ένα έθνος και ολόκληρο τον κόσμο στα δυο!

Ο JFK στεκόταν τότε στο μπαλκόνι του Δημαρχείου του Βερολίνου και ουσιαστικά παράφρασε το αντίστοιχο και πολύ αρχαιότερο λατινικό απόφθεγμα “Civis Romanum sum” (είμαι ένας Ρωμαίος πολίτης” ), αλλά και τούτη η πρωτότυπη βερσιόν μετά από πενήντα τρία χρόνια χρήζει μιας νέας παραλλαγής...

Μας τελείωσε το χαρτί υγείας, που λέει και το ανέκδοτο με τον μπακαλόγατο, αλλά έχουμε εξαιρετικό γυαλόχαρτο: ούτως ειπείν δεν έχουμε ελληνική ομάδα σε αυτό το Φάιναλ Φορ, αλλά ο Μπουρούσης, ο Σλούκας, ο Ιτούδης, ο Μπαρτζώκας και οι συν αυτοίς (ασίσταντ και γυμναστές) στα επιτελεία της ΤΣΣΚΑ και της Λοκομοτίβ μας κάνουν να νιώθουμε ωσεί...απόντες!

Δεν ξέρω ποιος, αλλά ένας απ' όλους αυτούς θα ανέβει την Κυριακή το βράδυ στη σκηνή και θα συστηθεί και ελόγου του με υπερηφάνεια...

Είμαι ένας Ελληνας!

Ούτως ή άλλως το ελληναριό ανθίζει στο Βερολίνο: οι μετανάστες, οι πρεσβευτές του ελληνικού μπάσκετ στις τέσσερις ομάδες, οι φίλαθλοι, οι παλαίμαχοι παίκτες, οι προπονητές, ο διαιτητής Χριστοδούλου, οι δημοσιογράφοι (που είναι καμιά σαρανταριά και οι περισσότεροι ήρθαν ιδίοις εξόδοις), όλοι τους δίνουν το στίγμα του ελληνικού μπασκετικού έθνους, το οποίο μπορεί να “έφαγε πόρτα” σε επίπεδο αυθεντικής εκπροσώπησης, (εκ μέρους του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, που είχαν ταξιδέψει μαζί εδώ το 2009) αλλά ξα μας, όπως λένε και στο χωριό μου!

Μιας και το 'φερε η κουβέντα στο προηγούμενο βερολινέζικο Final 4, ο Μπαρτζώκας και ο Σλούκας έχουν έναν επί πλέον λόγο να τραγουδούν το “περασμένες μου αγάπες”! Σαν χθες πριν από τρία χρόνια στο Λονδίνο παρόντος του Κώστα, ο Γιώργος οδηγούσε τον Ολυμπιακό στο repeat και πάλι σαν σήμερα το 2012, στην Κωνσταντινούπολη ο Σαλονικιός γκαρντ εκστασιαζόταν με το πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη και ρούφαγε το νέκταρ από μια κούπα που οι ερυθρόλευκοι λαχταρούσαν από το 1997.

Ο Σλούκας φιλοδοξεί να γίνει ο έκτος Ελληνας παίκτης που θα στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με μια ξένη ομάδα, μετά τον Νέστορα Κόμματο (Μακαμπί Τελ Αβίβ, 2005), τον Θοδωρή Παπαλουκά (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, 2006 και 2008), τον Νίκο Ζήση (ΤΣΣΚΑ Μόσχας 2008), τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη (Μακαμπί Τελ Αβίβ, 2014) και τον παρόντα και στο Βερολίνο για να υπερασπιστεί τα περυσινά κεκτημένα του, Γιάννη Μπουρούση (Ρεάλ Μαδρίτης 2015). /σε αυτή την εξόχως τιμητική λίστα θα μπορούσαν επίσης να συμπεριλαμβάνονται, διότι είχαν μια τέτοια ευκαιρία σε Final 4, ο Νίκος Χατζηβρέττας (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), ο Δήμος Ντικούδης (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), ο Κώστας Βασιλειάδης (Ουνικάχα Μάλαγα) ο Μιχάλης Κακιούζης (Μπαρτσελόνα) και ο Ευθύμης Ρεντζιάς (Μπαρτσελόνα).

Πριν από τον Σλούκα και τον Μπουρούση που θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω με λάφυρο μια θέση στον τελικό της Κυριακής, δυο γάιδαροι (sic) μαλώνανε σε ρωσικό αχυρώνα! O Iτούδης θέλει όχι απλώς να ξορκίσει, αλλά να ξεσκίσει την κατάρα της ΤΣΣΚΑ και να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο του στην Ευρωλίγκα ως head coach, ενώ ο Μπαρτζώκας φιλοδοξεί να μεταλάβει της ... αγίας κοινωνίας μέσα από το ιερό δισκοπότηρο, όπως πριν από τρία χρόνια στο Λονδίνο και να αναγάγει τη Σταχτοπούτα σε Final 4 Λοκομοτίβ Κουμπάν σε μια μπασκετική εκδοχή ττης Λέστερ του Ρανιέρι!

Μιας και το 'φέρνει η αναπόδραστη κουβέντα στους εμφυλίους, δεν έτυχε ποτέ να βρεθούν αντιμέτωποι σε έναν τελικό των Final 4 δυο ομάδες από την ίδια χώρα, αλλά οι... διχαστικοί ημιτελικοί αποτελούν ένα συνηθισμένο φαινόμενο, το οποίο η αφεντιά μας βίωσε στο πετσί της τρεις φορές (Τελ Αβίβ/1994, Σαραγόσα/1995, Βερολίνο/2009). Ωστόσο στο Βερολίνο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας των 15 Final 4 και η Σταχτοπούτα Λοκομοτίβ Κουμπάν θα γράψουν ένα νέο κεφάλαιο σε αυτό το γαϊτανάκι αγωνιζόμενες στον πρώτο ρωσικό εμφύλιο στο χρονικό της διοργάνωσης με αυτή τη φόρμουλα.

Ο αποψινός ημιτελικός έρχεται να αποτελέσει το deja vu των διπλών τελικών (του πάλαι ποτέ λεγόμενου Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης) της σεζόν 1959-60 και 1960-61! Την πρώτη φορά η ASK Ρίγα από τη Λετονία με προπονητή τον Αλεξάντερ Γκομέλσκι και σούπερ σταρ τον Γιάνις Κρούμινς επικράτησε της Ντιναμό Τιφλίδας από τη Γεωργία με 61-51 και 69-62 και πέτυχε το three-peat, που έμελλε -ως κατόρθωμα-να επαναλάβει η Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ (1989, 1990, 1991). Την επόμενη χρονιά στον θρόνο ανέβηκε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας με αντίπαλο την υπερασπιζόμενη τα σκήπτρα της ASK Ρίγας την οποία νίκησε στον πρώτο τελικό (14 Ιουλίου 1961) στο “Στάδιο Νταούγκαβα” της λετονικής πόλης με 87-62., ενώ στον επαναληπτικό της 22ας Ιουλίου γνώρισε την ήττα στο “Στάδιο Λένιν” της Μόσχας με 66-61. Στον πάγκο της ρωσικής ομάδας ως μακρινός πρόγονος του Δημήτρη Ιτούδη βρισκόταν ο Γεβγένι Αλεξέγιεφ, ενώ τον ρόλο του πρώτου βιολιού έπαιζε ο Βίκτορ Ζούμπκοφ.

Ιδού, για την Ιστορία οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε αυτόν τον δεύτερο τελικό, το remake του οποίου θα παιχθεί απόψε στη “Mercedes-Benz Arena” του Βερολίνου:

ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Αλατσατσιάν 4, Τράβιν 6, Βολνόφ 13, Μποχάρεφ 2, Ζούμπκοφ 25, Σεμιένοφ 9, Χαριτόνοφ 2.

ASK Ρίγας: Βαλντμάνις 8, Κάλνινς 11, Γκ. Μούιζνιεκς 8, Λίπσο 9, Κρούμινς 6, Μπεργκς 20, Β. Μούιζνιεκς 2, Γκούλμπις 2.