Το κατεστημένο και οι αντάρτες!

Η σεζόν 1978-79 υπήρξε βεβαίως σημαδιακή στα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ, αλλά όχι τόσο ώστε να ανατρέψει ακαριαία το σκηνικό της Α' Εθνικής και να διασαλεύσει την καθεστηκυία τάξη. Θα συνέβαινε, φυσιολογικώς και προ παντός νομοτελειακώς τούτο, αλλά έπρεπε να περάσουν άλλα πέντε χρόνια στα οποία ο Αρης προσπαθούσε να κυριαρχήσει, αλλά ο Παναθηναϊκός ανθίστατο σθεναρώς...

Οι “πράσινοι” πήραν τη σκυτάλη από την ΑΕΚ και επέβαλαν τον δικό τους νόμο στη δεκαετία του '70, κατακτώντας πέντε τίτλους στη σειρά. Με προπονητή τον Κώστα Μουρούζη και ακρογωνιαίους λίθους τον Τάκη Κορωναίο, τον Απόστολο Κόντο, τον Κρις Κέφαλο, τον Δημήτρη Κοκολάκη, τον Χρήστο Ιορδανίδη, τον Ανδρέα Παπαντωνίου και τον Χάρη Παπάζογλου ο Παναθηναϊκός οικοδόμησε τη δυναστεία του από το 1971 έως το 1975. Την επόμενη περίοδο (1975-76) βρέθηκε στο προσκήνιο και μάλιστα μετά από 16 χρόνια ξηρασίας ο Ολυμπιακός ο οποίος στέφθηκε πρωταθλητής με 22 νίκες σε ισάριθμα ματς, έχοντας στον πάγκο του τον Φαίδωνα Ματθαίου με πρωταγωνιστές τον Στιβ Γιατζόγλου, τον Γιώργο Καστρινάκη, τον Πολ Διάκουλα, τον Πολ Μελίνι, τον Νίκο Σισμανίδη, τον Γιώργο Μπαρλά, τον Σούλη Ράμμο και τον Τόλη Σπανό.

Το 1977 επέστρεψε δριμύτερος στην κορυφή ο Παναθηναϊκός, με προπονητή τον Κώστα Αναστασάτο, το 1978 ανέκτησε τα σκήπτρα ο Ολυμπιακός, στον πάγκο του οποίου βρισκόταν ο Κώστας Μουρούζης και ενώ το παιχνίδι φαινόταν να είναι για δυο, ξαφνικά προέκυψε ο Αρης! Και όχι μόνον προέκυψε, αλλά ερχόμενος κιόλας (κατά την ιπποδρομιακή έκφραση) από το κάγκελο, άφησε πίσω τους τους δυο αιώνιους και κατέκτησε τον τίτλο, τον οποίο λαχταρούσε σχεδόν μισό αιώνα!

Οι “κίτρινοι”είχαν αναδειχθεί πρωταθλητές το 1930, συμμετείχαν ανελλιπώς σε όλα τα πρωταθλήματα (και μετά τον υποβιβασμό της ΑΕΚ το 2011, κατέχουν από κοινού αυτό το ρεκόρ με τον Παναθηναϊκό), είχαν τερματίσει στη δεύτερη θέση το 1976, αλλά έπεσαν στην τέταρτη (πίσω από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, Πανιώνιο) το 1977 και βγήκαν όγδοοι το 1978. Εκείνο το καλοκαίρι ο Ανέστης Πεταλίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να αφήσει στο πόδι του ως προπονητή, το επί 18 συναπτά έτη πνευματικό παιδί του: έναν ενθουσιώδη 35χρονο, που μόλις είχε κρεμάσει τη φανέλα με το Νο 5 και παράλληλα με την καριέρα του στο μπάσκετ, κατάφερε να άρει δυο πτυχία από ανώτατες πανεπιστημιακές σχολές, τη Γεωπονική και τη Βιομηχανική.

Λεγόταν Γιάννης Ιωαννίδης...

Ο “ξανθός” δεν αρνήθηκε τη μεγάλη πρόκληση, αλλά η ειρωνεία της τύχης είναι ότι ο άνθρωπος που έμελλε να σαρώσει όλα τα ρεκόρ σε νίκες και τίτλους, άρχισε την ένδοξη καριέρα του με ήττα!

Ήταν Σάββατο 4 Νοεμβρίου του 1978, του οσίου Ιωαννικίου του Μεγάλου (σύμφωνα με το ορθόδοξο εορτολόγιο), όταν ο Παναθηναϊκός με προπονητή τον άρτι επανακάμψαντα από τις ΗΠΑ Μιχάλη Κυρίτση υποδέχθηκε τον Αρη του πρωτάρη στον πάγκο Ιωαννίδη στον “Τάφο του Ινδού”. Μετά από μια συγκλονιστική μάχη ο Παναθηναϊκός, που μάλιστα χρησιμοποίησε για πρώτη φορά άμυνα ζον πρες επικράτησε με 79-75, δια χειρός Απόστολου Κόντου, ο οποίος καταγγέλλει ότι στο φύλλο αγώνος του έκλεψαν δυο καλάθια. Γράφει σχετικά στο βιβλίο “Έρωτας με το καλάθι”, που κυκλοφόρησε πριν από τρία χρόνια με την επιμέλεια του Τάκη Ευσταθίου: “Κόβω το κεφάλι μου ότι πέτυχα 34 πόντους, διότι, ως γνωστόν, τους μετρούσα, αλλά στο φύλλο αγώνα μου “έφαγαν” δυο καλάθια και φαίνεται ότι έχω βάλει 30”!

Ο Κόντος είχε δώσει δυο αγώνες εκείνο το απόγευμα: έναν νωρίς στο Μαρούσι ως προπονητής του Ιωνικού Νέας Φιλαδελφείας με αντίπαλο τον Ηλυσιακό κι έναν στο γήπεδο της Λεωφόρου ως παίκτης κόντρα στον Αρη, αλλά δεν έπαιρνε χαμπάρι και συνδύασε επιτυχώς και τις δυο δουλειές!

Τότε (για οικονομικούς λόγους) οι ομάδες έπαιζαν δυο αγώνες το Σαββατοκύριακο και ως εκ τούτου το πρωτάθλημα διήρκεσε μόλις τέσσερις μήνες. Ο Αρης γνώρισε μια δεύτερη ήττα στην όγδοη αγωνιστική, που διεξήχθη στις 26 Νοεμβρίου στα Πατήσια (μετά από παράταση και σε επεισοδιακό αγώνα) από τον Σπόρτιγκ του ασταμάτητου Ντέηβιντ Καλιγκάρις με 74-72 και αυτό ήταν! Παρέμεινε αήττητος από τις 2 Δεκεμβρίου έως τις 11 Μαρτίου, νικώντας μεταξύ άλλων τον Ολυμπιακό στον Πειραιά με 58-54 (σε ματς που διακόπηκε από τον διαιτητή Γιώργο Προεστό) και με 85-82 στο Αλεξάνδρειο, όπου ουσιαστικά εξασφάλισε τον τίτλο...

Για να συμβεί αυτό, ο Αρης χρειάστηκε να μείνει ζωντανός σε άλλο ένα θρίλερ με τον Παναθηναϊκό: οι δυο ομάδες συναντήθηκαν το βράδυ της 13ης Ιανουαρίου του 1979 στο “Παλέ ντε Σπορ” της Θεσσαλονίκης, όπου έδωσαν μια συγκλονιστική μάχη. Ο (χαρισματικός σουτέρ και μακράν πρώτος σκόρερ εκείνης της περιόδου με 724 πόντους σε 25 ματς, 37 κατά μέσο όρο) Χάρης Παπαγεωργίου και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, που ήταν τα πρωτοπαλίκαρα του Ιωαννίδη οδήγησαν τον Αρη στη νίκη με 63-62.

Μετά το τελευταίο καλάθι των γηπεδούχων, είχε επίθεση ο Παναθηναϊκός και η μπάλα πήγε στα χέρια του Κόντου, ο οποίος αστόχησε, διαμαρτυρόμενος για φάουλ. Όπως πάλι αναφέρει στο βιβλίο του ο τότε αρχηγός του Παναθηναϊκού, ενώ οι φίλαθλοι του Αρη είχαν μπει στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν, τον πλησίασε ο Βασίλης Παραμανίδης, τον αγκάλιασε και του είπε: “Ελα ρε Τόλη, μην γκρινιάζεις! Έχετε βαρεθεί να παίρνετε πρωταθλήματα, άσε λοιπόν να πάρουμε κι εμείς ένα και να το χαρούμε”!

Όντως ο Αρης πήρε εκείνο το πρωτάθλημα και το πανηγύρισε δεόντως, ενώ ο Παναθηναϊκός που μετά από έναν μήνα άλλαξε προπονητή (Κώστας Πολίτης αντί του Κυρίτση) βολεύθηκε με το Κύπελλο, το οποίο κατέκτησε στον αλήστου μνήμης τελικό με τον Ολυμπιακό στο Καλλιμάρμαρο. Πρωταγωνιστής σε εκείνο το ματς υπήρξε ο Ανδρέας Παπαντωνίου, που εκμεταλλεύθηκε την (ελέω του δυνατού αέρα) άμυνα ζώνης του Μουρούζη και εκτελούσε από μακριά.

Η αυλαία του πρωταθλήματος έπεσε στις 11 Μαρτίου και βρήκε πρωταθλητή τον Αρη με 24 νίκες και 2 ήττες, έναντι 22-3 του δεύτερου Ολυμπιακού, 21-5 του τρίτου Παναθηναϊκού και 19-7 της τέταρτης ΑΕΚ. Το ρόστερ του Αρη εκείνη τη σεζόν αποτελούσαν οι: Στέλιος Καλαντίδης, Σταύρος Χωλόπουλος, Δημήτης Νάστος, Διαμαντής Σκόνδρας, (ο συχωρεμένος μετά από τροχαίο δυστύχημα) Τάσος Σπάρταλης, Χάρης Παπαγεωργίου, Μιχάλης Σπηλιώτης, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Βασίλης Παραμανίδης, Κώστας Στυλιανού, Λάζαρος Βορεάδης, Ισαάκ Δεγεμερτζής, Διονύσης Ανανιάδης, Στράτος Βαμβακούδης

Εννέα μήνες αργότερα (2 Δεκεμβρίου του 1979) κι ενώ ο Ιωαννίδης βρισκόταν στον πάγκο της Λάρισας στη Β' Εθνική, ο Αρης άρχιζε την υπεράσπιση των κεκτημένων έχοντας προπονητή τον Φρανκ Ντέβελι και σούπερ σταρ τον Νίκο Γκάλη, αλλά ο ρους του πρωταθλήματος θα αργούσε να αλλάξει: με τον Κώστα Πολίτη στον πάγκο και τον άρτι αφιχθέντα από το Νιου Τζέρσι Ντέηβιντ Στεργάκο στο ρόστερ του, ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε στο πρωτάθλημα για μια τριετία (1979-80, 1980-81, 1981-82), ενώ στέφθηκε επίσης κυπελλούχος το 1982 και το 1983.

Ο Αρης επέστρεψε στον θρόνο το 1983, αλλά οι “πράσινοι” αντιστάθηκαν για άλλη μια φορά και κατάφεραν να αρπάξουν (στο μπαράζ της Κέρκυρας) τον τίτλο του 1984 που έμεινε στοιχειωμένος έως το 1998. Το καλοκαίρι του 1984, ο Αρης που έχασε δυο τίτλους μέσα σε μια εβδομάδα (από τον Παναθηναϊκό το πρωτάθλημα και από τον ΠΑΟΚ το Κύπελλο) πήρε από τον Ιωνικό Νικαίας τον Παναγιώτη Γιαννάκη και έβαλε τα θεμέλια της αυτοκρατορίας του, που κράτησε έως το 1991.