To μάτι του πειρατή

Kίνηση πρώτη στη σκακιέρα: Δοκιμάζουμε το «Ναπολεόντειο άνοιγμα» για ματ σε 4 κινήσεις, μήπως και πιάσουμε στον ύπνο τον αντίπαλο Ναπολέοντα της Βαρκελώνης. Εξαγγέλλουμε τη δημιουργία μίας ανταγωνιστικής Εuroleague και πλησιάζουμε τους μεγάλους της Ευρώπης για στεγνή πειρατεία, με υποσχέσεις μεγαλεπήβολες αλλά γραμμένες στο χιόνι. Στο περιτύλιγμα γράφουμε αυτό που θα γίνει σύνθημα της επικής αντεπίθεσης: «Για το καλό του αθλήματος».

Όμως, ματ με ναπολεόντειο άνοιγμα μπορεί να υποστεί μόνο ένας αρχάριος. Η Βαρκελώνη βρίσκει τον χορηγό που χρειαζόταν για να πολλαπλασιάσει τα ψίχουλα που μοίραζε στα συνεταιράκια της και δένει όλους τους ισχυρούς της Ευρώπης με δεκαετή συμβόλαια.

Αποικιοκρατικά μεν, αλλά ουδείς τους έβαλε μαχαίρι στο λαιμό. Την υπέγραψαν όλοι με τη θέλησή τους και με χαμόγελο στα χείλη, τη σύμβαση που τους έδεσε χειροπόδαρα έως το 2026. Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε…

Κίνηση δεύτερη: Καταφεύγουμε στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και απειλούμε με δικαστήρια. Προσέχουμε, όμως, μη τυχόν και κακοκαρδίσουμε τις μεγάλες ομάδες. Με ποιον θα κάνουμε χωριό, αν τυχόν αποδώσει καρπούς η τακτική μας; Στόχος μας δεν είναι οι Μπαρτσελόνες, οι Φενερχμπατσέδες και οι Παναθηναϊκοί, αλλά ο Μπερτομέου και το κονγκλάβιό του. Στα γρόσια και στα ρούβλια λέμε ναι. «Για το καλό του αθλήματος», φυσικά.

Όμως, τα δικαστήρια γυρίζουν την πλάτη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί. Άλλωστε, αυτό το έργο το είδε για πρώτη φορά πριν από 15 χρόνια.

Η FIBA είχε τότε όλα τα δίκαια με το μέρος της – και ηττήθηκε παταγωδώς. Η θεσμική νομιμότητα ήταν ήδη ξεπερασμένο μέγεθος στις αρχές του 21^ου αιώνα και παραμένει τέτοιο μιάμιση δεκαετία αργότερα.

Οι 11+5 μεγάλοι περνούν στο απυρόβλητο, η Ευρωλίγκα μετατρέπεται σε κλειστό κλαμπ και οι Φιμπαίοι αναγκάζονται σε άτακτη αναδίπλωση. H oνομασία Basketball Champions League έρχεται να τους δαγκώσει στον πισινό.

Κίνηση τρίτη: Στρέφουμε το στόχαστρό μας στο Eurocup, ώστε να αποψιλώσουμε τη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση και να δημιουργήσουμε μία νόστιμη μαγιά από ομάδες ισχυρές οικονομικά και αγωνιστικά. Αφού δεν μπορούμε να αγγίξουμε τις ομάδες της Εuroleague, απλώνουμε τα δίχτυα στις παρυφές της διοργάνωσης, ώστε να δελεάσουμε τις Χίμκι, τις Βαλένθιες, τους ΠαοκΑεκΑρηδες, τους Γάλλους, τους Ιταλούς, τους Βαλκάνιους, τους Βαλτικούς. Δεν μπορεί, αυτοί θα γλυκαθούν από τις υποσχέσεις και από την προοπτική διάκρισης σε μία διοργάνωση με τέτοιους δυναμικούς παρτενέρ. Δημοσιεύουμε συγκριτικούς πίνακες, από τους οποίους απουσιάζει πια η Εuroleague. Πλεονεκτήματα Champions League v πλεονεκτημάτων Eurocup. Εκτοξεύουμε, παράλληλα, τους πρώτους λεονταρισμούς. «Για το καλό του αθλήματος», εννοείται.

Όμως, οι ομάδες μετράνε τα κουκιά και πολλές από αυτές πλευρίζουν τη Βαρκελώνη. Ανάμεσα στους δύο διαβόλους, ψηφίζουν αυτόν που γνωρίζουν καλύτερα. Αυτόν που υπόσχεται περισσότερα, αυτόν που έχει υπό τον έλεγχό του τις υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η ζυγαριά των δυνάμεων γέρνει προς τη μεριά του Eurocup και το Βasketball Champions League χάνει ακόμα περισσότερο από το λούστρο του. Σύννεφα πολλά και μαύρα μαζεύονται πάνω από τις βουνοκορφές των Άλπεων.

Κίνηση τέταρτη: Κηρύσσουμε λυσσαλέο πόλεμο. Η απειλή για αφαίρεση του Προολυμπιακού τουρνουά από τους Σέρβους εξανεμίζεται μέσα σε χάχανα (μέχρι νεωτέρας), αλλά η χατζάρα ανεμίζει πάνω από κεφάλια δικαίων και αδίκων. «Όποια Ομοσπονδία αφήσει ομάδα της να παίξει στο Εurocup, θα αποκλειστεί από το Ευρωμπάσκετ», λέει –με τρόπο, για να μη της κρεμάσουν κουδούνια- η Ελβετία. Όταν βλέπει το μήνυμά της γραμμένο στα παλαιά παπούτσια των αποδεκτών, αρχίζει να μοιράζει πανταχούσες. «Εσείς, Σλοβένοι, περάστε έξω. Επειδή είστε το εύκολο θύμα, η τιμωρία σας θα είναι παραδειγματική. Στους υπόλοιπους θα μοιράσουμε προειδοποιητικές επιστολές. Συμμορφωθείτε με τας υποδείξεις και αποκλείστε από τα εθνικά πρωταθλήματα τις ομάδες του Εurocup, αλλιώς θα πάθετε και εσείς τα ίδια». Προς τα έξω, δεν ανακοινώνουμε το παραμικρό. «Για το καλό του αθλήματος», βεβαίως βεβαίως.

Όμως, το πλοίο έχει φύγει και τα απόνερα πνίγουν όσους σπασμωδικά προσπαθούν να κολυμπήσουν ενάντια στο ρεύμα. Και είναι τελείως άδικο να φοράνε το φουστάνι της "ωραίας Ελένης" (της πέτρας του σκανδάλου δηλαδή) ομάδες όπως η ΑΕΚ, που επέλεξαν το Eurocup από τη Champions League.

Το περισσότερο που μπορεί να κερδίσει η FIBA από το απονενοημένο διάβημα είναι να καθίσει τον Μπερτομέου στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, ώστε να βρεθεί μία φόρμουλα συνύπαρξης, λ.χ. με εισιτήριο συμμετοχής στην Ευρωλίγκα για τη νικήτρια του Champions League.

Προβλέπω ότι δεν θα γίνει ούτε αυτό, αφού η Βαρκελώνη κρατάει στα χέρια της όλους τους αξιωματικούς, τους πύργους και τη βασίλισσα του αντιπάλου. Με πιόνια και με ίππους δεν κέρδισε ποτέ κανείς παρτίδα υψηλού επιπέδου.

Οι ερασιτεχνικές κινήσεις των Φιμπαίων στη σκακιέρα της τακτικής έφεραν σε θέση ισχύος όχι την ίδια τη FIBA Europe, όσο τους αντιπάλους της. Ο Μπερτομέου δικαιούται πια να αφαιρέσει από το πρόσωπό του το «μάτι του πειρατή» και να το εκτοξεύσει στο απέναντι στρατόπεδο.

Αν μη τι άλλο, αυτός ουδέποτε ευαγγελίστηκε «το καλό του αθλήματος». Ένας ακραιφνής καπιταλιστής είναι, που εξαρχής θέλησε –και πέτυχε- να μετατρέψει το μπάσκετ σε μπίζνα για τον εαυτό του και τους ομοτραπέζους του. Τις μεγάλες ομάδες δηλαδή...

Όταν ο Μπερτομέου αποκάλεσε δημοσίως (και εν Αθήναις) «ατυχήματα» τις ομάδες που χαλάνε την πιάτσα κατακτώντας πρωταθλήματα κόντρα στη ροή του χρήματος, έβγαλε τη δική του μάσκα και έστειλε μήνυμα προς όλους: «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιοι». Και σε όποιον αρέσει.

Δεν θα εκπλαγώ αν o Kαταλανός προσπαθήσει να φτιάξει και δικό του «Ευρωμπάσκετ των δυσαρεστημένων», με 5-6 Αμερικανούς σε κάθε Εθνική ομάδα...

Σε έναν εμφύλιο πόλεμο, δεν υπάρχουν νικητές παρά μόνο ηττημένοι. Η FIBA έχασε το παιχνίδι κατά κράτος και προσπαθεί να αποφύγει με εκβιαστικές τακτικές το ματ που έρχεται.

Το όποιο ηθικό πλεονέκτημά της εξατμίστηκε όταν μπήκαν στην ίδια φράση οι λέξεις «τιμωρία» και «Εθνικές ομάδες». Ντροπή και όνειδος, «για το καλό του αθλήματος» πάντοτε.

Όταν κοπάσουν οι εχθροπραξίες και κλειδωθούν στο χρονοντούλαπο οι γελοίοι βοναπαρτισμοί, το περιλάλητο Champions League θα είναι ένα βελτιωμένο FIBA Europe Cup, καταφύγιο πάντως για κάποιες διψασμένες για διακρίσεις ομάδες.

Μπορεί να γιγαντωθεί μέσα από την πράξη εφ’όσον προσελκύσει εύπορους χορηγούς και φιλόδοξες ομάδες, αλλά όχι με παχιά λόγια για «dignity» και «transparency» (που λέει και μια ψυχή) ή φληναφήματα για «grassroots basketball» όταν η άλλη όψη του νομίσματος είναι λερωμένη με ξεδιάντροπες απειλές.

Ποιος θυμάται άλλωστε τους νικητές του σημερινού FIBA Europe Cup; Στο φετινό φάιναλ-φορ θα παίξουν η Σαλόν, η Ενισέι Κράσνογιαρσκ, η Βαρέζε και οι Φράνκφουρτ Σκαϊλάινερς.

Την περυσινή διοργάνωση, με την ονομασία Eurochallenge, την κατέκτησε η Ναντέρ. Την προπέρσινη η Ρέτζιο Εμίλια και την προηγούμενη η Κράσνιε Κρίλια.

Πώς είπατε; Όχι, ούτε κι εγώ. Στη Wikipedia τα βρήκα.