Έχει η Λαμποράλ Διαμαντίδη;

O αποχαιρετιστήριος αγώνας του Παναθηναϊκού στο Τop-16, «βαθμολογικά αδιάφορος» για όσους πιστεύουν ότι ήταν προτιμότερη η Λαμποράλ από τη Μπαρτσελόνα έστω χωρίς πλεονέκτημα έδρας, υπήρξε ένα χρήσιμο καμπανάκι συναγερμού εν όψει των πλέι-οφ.

Η ομάδα που θα φορέσει το τριφύλλι στα πλέι-οφ του 2016 είναι καλή, ασφαλώς ανώτερη από την αντίστοιχη περυσινή, αλλά δεν πρόκειται να κερδίσει κανένα παιχνίδι με το ειδικό βάρος της φανέλας ή με τα παχιά λόγια.

Θα χρειαστεί να πλησιάσει το άριστα και πάντως να αποφύγει καταστροφικά δεκάλεπτα σαν αυτό που τν καταδίκασε σε ήττα χθες στο «Αμπντί Ιπεκτσί».

Τις πιθανότητές του να παίξει στα πλέι-οφ με πλεονέκτημα έδρας ο Παναθηναϊκός τις έκανε δώρο στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Ίσως να του βγει σε καλό, ίσως όχι.

Προσωπικά πιστεύω ότι η κερδισμένη της χθεσινής ημέρας στον Όμιλο Ε ήταν η αραγμένη στις όχθες του Βοσπόρου Λοκομοτίβ...

Μισό λεπτό, όμως. Δεν προσπαθώ να πω ότι ο Παναθηναϊκός έπαθε κάποια ζημιά. Οι πιθανότητές του απέναντι στην αδοκίμαστη και κάπως άκαπνη Λαμποράλ είναι πολύ κοντά στο 50 τοις εκατό. Έτσι όπως διαμορφώθηκαν οι δύο Όμιλοι, το ζευγάρωμα με τους Βάσκους μοιάζει με μάννα από τον ουρανό.

Το υλικό του είναι ανώτερο σε όλα τα επίπεδα, η συσσωρευμένη πείρα των βασικών του παικτών είναι τεράστιο πλεονέκτημα, ενώ η σειρά των αγώνων (2-2-1 αρχής γενομένης από τη Βιτόρια) βολεύει τον «καμικάζι» που δεν έχει τίποτε να χάσει στο ξεκίνημα.

Χθες, στη Γερμανία, η Λαμποράλ παρουσίασε σημάδια κάμψης και κόπωσης, αυτά που πολλοί από εμάς περίμεναν να δουν λίγο νωρίτερα, όταν παιζόταν ακόμη κορώνα-γράμματα η πρόκρισή της στα προημιτελικά.

Η Βιτόρια έγινε τόπος μαρτυρίου για τους αντιπάλους της Κούτσα στο Τop-16, αλλά τα πλέι-οφ είναι διαφορετικό θηρίο. Ο τρόπος με τον οποία άλωσε ο Ολυμπιακός την αρένα «Φερνάντο Μπουέσα» τον Ιανουάριο (όταν ακόμη πατούσε γερά στα πόδια του) είναι μία θαυμάσια πυξίδα για τον Σάσα Τζόρτζεβιτς και τους παίκτες του.

Εκείνο το βράδυ, οι Βάσκοι έμειναν στους 76 πόντους, με 40% ευστοχία. Αυτός ήταν ο αριθμός-κλειδί.

Η Λαμποράλ δυσκολεύτηκε πολύ περισσότερο όταν παγιδεύτηκε σε "ευρωπαϊκού τύπου" παιχνίδι. Ο όμιλος των λεόντων, με τις 3 ισπανικές ομάδες, ήταν για αυτήν θείο δώρο, αφού πέτυχε 4-0 επί της Ρεάλ και της Μπάρτσα. Εκτός Ιβηρικής, νίκησε μόνο στο Κάουνας...

Οι αδυναμίες του Παναθηναϊκού είναι γνωστές και δεν διορθώνονται εύκολα, όσο αναζωογονητικές κι αν υπήρξαν οι προσθήκες των Ουίλιαμς, Χέινς και Χάντερ. Δεν χρειάζεται εδώ εξωραϊσμός ούτε ωφελεί σε κάτι η οπαδική τύφλωση.

Αναφέρομαι στις αμυντικές αδυναμίες σε όλες τις θέσεις εκτός από το «1» και το «4», τις σχεδόν σχολικές επιδόσεις των σέντερ του σε προσωπική άμυνα και ριμπάουντ, την έλλειψη δεύτερου οργανωτή πίσω από τον αναντικατάστατο Καλάθη και, κυρίως, την περίεργη αδυναμία να φέρει τον ρυθμό ενός παιχνιδιού στα μέτρα του.

Χθες, όπως και σε προηγούμενους αγώνες, οι «πράσινοι» τερμάτιζαν το γκάζι όταν έπρεπε να πατήσουν φρένο, και το αντίστροφο. Και κατάφεραν να χάσουν αγώνα στον οποίο ξεκίνησαν με 11/12 τρίποντα…

Θα χρειαστεί καλύτερη διαχείριση και μυαλωμένη καθοδήγηση από τον πάγκο, αν είναι να μείνει ο Παναθηναϊκός στον αφρό των αναμετρήσεων με τη Λαμποράλ. Ο έλεγχος του ρυθμού θα στείλει στο Βερολίνο την ομάδα που θα τον επιτύχει.

Όπως κι αν το διαβάσει κανείς, αυτοί οι αγώνες θα είναι το μεγαλύτερο και δυσκολότερο crash-test στην προπονητική καριέρα του Τζόρτζεβιτς. Ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς διεκδικεί τον τίτλο του «προπονητή της χρονιάς», αφού οι λεβέντες του (με πρώτο τον Γιάννη Μπουρούση) παίζουν τρεις μήνες σερί στο 150% των δυνατοτήτων τους.

Ναι, αλλά μέχρι πού θα φτάσει η αμαξοστοιχία; Πώς θα διαχειριστούν οι παίκτες της τον τίτλο του φαβορί απέναντι σε μονάδες που έχουν φάει με το κουτάλι αυτό το μονοπάτι;

Ολοι μαζί οι παίκτες της Κούτσα μάλλον έχουν στο βιογραφικό τους λιγότερους αγώνες πλέι-οφ από τους 44+5 του Δημήτρη Διαμαντίδη. Η σύγκριση ανάμεσα στους γκαρντ-δημιουργούς των δύο ομάδων είναι καταλυτική για το ζύγι των προγνωστικών.

Θυμάμαι και κάτι που μου έλεγε μία ψυχή τον Σεπτέμβριο στη Λιλ: «Ο Περάσοβιτς είναι ο μεγαλύτερος καύτρας». Καίει τους παίκτες του, δηλαδή, ο Κροάτης, από το πολύ τρεχαλητό και τις εξοντωτικές προπονήσεις.

Σημειωτέον, ότι το ντέρμπι της ACB Μπαρτσελόνα-Λαμποράλ, που ήταν να γίνει την Κυριακή 17 Απριλίου, πήρε αναβολή για τις 28 του μήνα. Είναι η πρώτη φορά που οι Ισπανοί αποφασίζουν να διευκολύνουν τις ομάδες τους εν όψει Ευρωλίγκας. Iσως επειδή φοβούνται τον μπαμπούλα του 0/3...

Η φετινή Λαμποράλ έχει ήδη τρυπήσει το ταβάνι της ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Ακόμα και για το δύσκολο ζευγάρωμα Μπουρούση-Ραντούλιτσα υπάρχει το δείγμα γραφής του Μουντομπάσκετ, όπου –που να πάρει ο διάολος- ο Σέρβος κυριάρχησε απόλυτα απέναντι στον σέντερ της Εθνικής μας.

Βεβαίως, τότε ο Γιάννης ήταν μόνος, αβοήθητος και κατάκοπος από την υπερπροσπάθεια. Αλλά και ποιον έχει για στήριγμα στη φετινή Λαμποράλ; Είναι μήπως καλύτερος ο Ιλιμάνι Ντιοπ από τον Ίαν Βουγιούκα;

Στο μυαλό μου έχει κολλήσει από χθες η προπέρσινη σειρά αγώνων Μιλάνο-Μακάμπι, όταν ο παλιός αποδείχθηκε αλλιώς απέναντι στον ωραίο νέο που έτρεχε φουριόζος προς το (δικό του) φάιναλ-φορ ώσπου σκόνταψε στο πιο ύπουλο εμπόδιο.

Ελπίζω ότι θα ξαναδούμε το ίδιο έργο την επόμενη εβδομάδα στο «σινέ Βιτόρια».