Διπλή νίκη με διπλό ρίσκο του «Σάλε»

Ο Ομπράντοβιτς είναι προπονητής του ρίσκο κι ο Τζόρτζεβιτς που έμαθε στο πλάι του δεν θα μπορούσε να μην πάρει απ' αυτόν.

Αλλωστε ο φετινός Παναθηναϊκός είναι η ομάδα με τα πολλά παράδοξα και τα αρκετά ρίσκα. Ικανή για το καλύτερο (Φενέρ), ικανή για το χειρότερο (Ερυθρός Αστέρας) και τις περισσότερες φορές μ' έναν τρόπο που δεν μπορείς να τον διανοηθείς πριν από το τζάμπολ.

Το πρώτο παράδοξο είναι ότι οι «πράσινοι» έκαναν τη μεγάλη νίκη, χωρίς να πετύχουν σε μεγάλο βαθμό την αλλαγή στο στυλ παιχνιδιού τους, δεδομένης της άφιξης των δύο αθλητικών παιδιών.

Για περισσότερο από 30 λεπτά ο ρυθμός του Παναθηναϊκού έμοιαζε παρόμοιος μ' αυτό που είχε πριν από την απόκτηση των Ουίλιαμς και Χέινς. Για μεγάλο διάστημα αργό παιχνίδι στο πέντε εναντίον πέντε, αδυναμίες στην άμυνα, πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η αξιοποίηση των δύο Αμερικανών που χρειάζονται ανοικτό γήπεδο για να βρουν ρυθμό.

Το δεύτερο και σημαντικό είναι ότι ο Παναθηναϊκός «έχτισε» τη νίκη του όταν ο Τζόρτζεβιτς κατάλαβε πως δεν είχε προκοπή με Ραντούλιτσα και Κούζμιτς στο παρκέ. Ο,τι δεν είχε κάνει στα πρώτα 30 λεπτά, το έκανε στην τελευταία περίοδο και οι «πράσινοι» σ' εκείνο το διάστημα κατάφεραν να πάρουν τη διαφορά, πιέζοντας περισσότερο στην άμυνα και εκμεταλλευόμενοι τα λάθη των Τούρκων.

Φώτσης στο «4», Γκιστ στο «4» τα πήγαν εκπληκτικά απέναντι σε Ούντοχ και Βέσελι, με τον Παναθηναϊκό να έχει πολλαπλά κέρδη από το χαμηλό σχήμα με τους γρήγορους ψηλούς.

Το τρίτο παράδοξο είναι ότι στο ίδιο περίπου διάστημα, ο Τζόρτζεβιτς επέλεξε να ρισκάρει, αφήνοντας στον πάγκο και τους δύο αξιόπιστους γκαρντ του.

Καλάθης και Διαμαντίδης φορτωμένοι με τέσσερα φάουλ στον πάγκο και μπορεί η λογική να έλεγε πως ένας από τους δύο θα έπρεπε να είναι στο παρκέ και ο άλλος να προστατεύεται για τα δύσκολα, ο «Σάλε» προτίμησε να τους αφήσει και τους δύο εκτός και να ρισκάρει με Χέινς, Φελντέιν και Ουίλιαμς.

Οι δύο επιλογές αυτές του βγήκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό, μέχρι που φτάσαμε στα τελευταία 2:30 και επανέφερε τον Διαμαντίδη για το «καθαρό» μυαλό και την εμπειρία.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Ουίλιαμς επιβεβαίωσε ότι είναι παίκτης ποιότητας και η αναγκαιότητά του φαίνεται από το γεγονός ότι ο Τζόρτζεβιτς τον χρησιμοποίησε επί 33:33 στο πρώτο του ευρωπαϊκό παιχνίδι και απέναντι στην καλύτερη ομάδα του ομίλου.

Η προσφορά του Αμερικανού ήταν πολύπλευρη καθώς πέραν των 14 πόντων, είχε καλά διαστήματα στην άμυνα, έπαιξε από «1» μέχρι «3», «έφτιαξε» τη ψυχολογία του κόσμου και της ομάδας με δύο εντυπωσιακά καρφώματα και απέδειξε πως έλειπε από τον Παναθηναϊκό ένας παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά.

Για την τρίτη επιστροφή του Ομπράντοβιτς στο ΟΑΚΑ δεν θα σταθώ στην καθιερωμένη πια αποθέωση στο ξεκίνημα, ούτε το σύνθημα στο τέλος του αγώνα. Ολα τα λεφτά ήταν η συγχυσμένη αντίδραση του κόσμου, όταν ο «Ζοτς» δέχτηκε τεχνική ποινή και μοιραία έδωσε τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να ξεφύγει με 5 πόντους σ' ένα πολύ κρίσιμο σημείο του αγώνα.

Κάποιοι λίγοι (λογικά) χειροκρότησαν για την ευκαιρία που είχε η ομάδα τους να πάρει διαφορά, κάποιοι άλλοι έμειναν ακίνητοι, αγέλαστοι σα να μην έγινε ποτέ, κάποιοι τρίτοι χαμογελούσαν πονηρά που «ο Ζέλικο κάνει ό,τι μπορεί» και κάποιοι έμοιαζαν να το αντιμετωπίζουν σα να τη χρεώθηκε ο προπονητής της δικής τους ομάδας.

Η Φενέρ ήταν σαφές πως «διψούσε» λιγότερο από τον Παναθηναϊκό, δεδομένου του 7-0. Ειναι από τις πιο «γεμάτες» ομάδες που πέρασαν από το ΟΑΚΑ, αλλά τα 36 λεπτά του Ντίξον στο παρκέ ήταν παράλογα. Ο Σλούκας λείπει πολύ, ο Χίκμαν προφανώς δεν θεωρείται έτοιμος 100% από τον Ομπράντοβιτς και μοιραία ο Ντίξον έπαιξε 35:42, χρόνος πολύ μεγαλύτερος από το φυσιολογικό, όταν μάλιστα ο αντίπαλος πιέζει μ' αυτό τον τρόπο.

Συμπερασματικά, εκτιμώ ότι με τη νίκη επί της Φενέρ ο Παναθηναϊκός «ρέφαρε» την εντός έδρας ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα. Ηταν μια νίκη «διπλή». Από τη μία οι «πράσινοι» έφτασαν στο 5-3, από την άλλη νίκησαν μια ομάδα που δύσκολα θα τη ρίξουν στο καναβάτσο οι υπόλοιποι που διεκδικούν την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Αν ο Παναθηναϊκός νικήσει μία εκ των Μάλαγα, Ερυθρό Αστέρα στα δύο επόμενα εκτός έδρας παιχνίδια, τότε θα έχει βάλει τις βάσεις για να πάει παρακάτω.