Αλλαγή ταχύτητας γιατί... ό,τι πληρώνεις παίρνεις!

Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που πας στο δρόμο με 100-120 χιλιόμετρα, πιστεύεις ότι τρέχεις μέχρι που περνά από δίπλα σου μια... γκαζωμένη Porsche, αφήνει τη σκόνη της κι εσύ κοιτάς το δικό σου κοντέρ για να υπολογίσεις με πόσα τρέχει. Κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται οι παίκτες του Παναθηναϊκού, αυτοί που ξεκίνησαν τη φετινή σεζόν, βλέποντας τη διαφορά του πριν και του μετά.

Ο Παναθηναϊκός έχει ήδη αλλάξει, είναι σαφώς πιο γρήγορος και αθλητικός. Τουλάχιστον στην πρώτη γραμμή άμυνας μέχρι η μπάλα να φτάσει στη ρακέτα η εικόνα είναι βελτιωμένη σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Δύσκολα μπορεί να παίξει κάποιος ένας εναντίον ενός, εξίσου δύσκολα μπορεί να περάσει με διείσδυση και η... γλώσσα φτάνει στο παρκέ σ' όποιον αναλαμβάνει να «κατεβάσει» τη μπάλα.

Είναι ρητή η εντολή του Τζόρτζεβιτς για πίεση σε όλο το γήπεδο και είναι πλέον τόσες πολλές οι επιλογές στην περιφέρεια που οι παίκτες μπαίνουν – βγαίνουν, αλλά ο ρυθμός είναι ίδιος.

Ο Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει ταχύτητα και στην επίθεση. Δεν κουβεντιάζουμε για την προσπάθεια να τρέξει στον αιφνιδιασμό, βασιζόμενος στην άμυνά του, αλλά στο «πέντε – πέντε» που η μπάλα κυκλοφορεί ταχύτερα, οι επιθέσεις εκδηλώνονται στα πρώτα 14''-15'' ενώ ταυτόχρονα προστέθηκαν στοιχεία που έλειπαν μέχρι τώρα.

Για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός με την παρουσία του Φελντέιν είχε το σουτ ή την έξτρα πάσα, αλλά δεν είχε την απειλή μέσω διείσδυσης, ούτε την ικανότητα να παίξει ένας εναντίον ενός.

Ο Ουίλιαμς «παντρεύει» αυτά τα στοιχεία. Για τα ευρωπαϊκά δεδομένα είναι ένα κλασικό «3άρι» που μπορεί να σουτάρει, να πασάρει, να διεισδύσει, να ποστάρει κι όλα αυτά τα κάνει με βαθμό πάνω από το μέσο όρο.

Είναι σαφές ότι ο Αμερικανός είναι πολύ ποιοτική προσθήκη, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά τη φράση «ό,τι πληρώνεις παίρνεις...», αποδεικνύοντας ταυτόχρονα πως η προσαρμογή από το ΝΒΑ ή το NBDL στην Ευρώπη μπορεί να γίνει σε χρόνο – ρεκόρ, αν έχεις στοιχειώδες μπασκετικό IQ.

Η παρουσία λοιπόν του Ουίλιαμς και του Χέινς επιτρέπει στον Καλάθη να μην αισθάνεται πλέον ένας... πλούσιος, αλλά μόνος καουμπόι. Μέχρι πρότινος ο Νικ έμοιαζε με τον... τρελό του χωριού που έτρεχε και δεν έφτανε, κι αυτή ήταν η πρώτη φορά που αισθανόσουν πως ο Καλάθης έχει δίπλα του παίκτες που μπορούν να τρέξουν με την ίδια ταχύτητα, παίκτες που μπορούν να ακολουθήσουν αυτό τον ξέφρενο ρυθμό που είναι απαραίτητος σ' αυτό το επίπεδο.

Από Δευτέρα ο Παναθηναϊκός βάζει κι άλλο... λάδι στη μηχανή του. Προσθέτει έναν ακόμη αθλητικό παίκτη, τον πιο αθλητικό από τους τρεις που απέκτησε τον Φλεβάρη.

Ο Χάντερ πρέπει να εξελιχθεί σε... δίχτυ προστασίας του Ραντούλιτσα, ο παίκτης δηλαδή που θα καλύπτει τα νώτα του Σέρβου, ο αθλητικός ψηλός που θα επιτρέπει στον Τζόρτζεβιτς να εφαρμόσει και Plan B στη διάρκεια ενός παιχνιδιού.

Είναι πλέον σαφές ότι ο Σέρβος τεχνικός έχει παίκτες πολλών ειδών στο ρόστερ του κι έχει την ικανότητα να δοκιμάσει πολλά πράγματα. Και στην Πυλαία είδαμε για αρκετή ώρα σχήμα με Καλάθη ή Χέινς, Φελντέιν, Ουίλιαμς, Γιάνκοβιτς στην ίδια πεντάδα, ενδεικτικό της διάθεσής του να πιέσει στο μάξιμουμ.

Το πώς πλέον θα «βολέψει» 16 παίκτες σε 12 θέσεις είναι ένα ζητούμενο. Πώς για παράδειγμα ο Πάβλοβιτς θα «χωρέσει» ανάμεσα σε Ουίλιαμς, Γιάνκοβιτς ή πώς ο Κούζμιτς θα μπει σφήνα σε Ραντούλιτσα, Χάντερ, Παπαγιάννη είναι πραγματικά απορίας άξιο...