Ένα μπουκάλι ακριβής βότκας

Tην προηγούμενη φορά που ταξίδεψα στο Κάουνας για αγώνα Ευρωλίγκας, ένας παίκτης του τότε Παναθηναϊκού, με βοήθησε να επιλέξω μία εκλεκτή βότκα για να ξοδέψω τα τελευταία μου λίτας.

«Αυτή να πάρεις», πρόσταξε, όταν με είδε να προβληματίζομαι μπροστά στο ράφι των duty free. Η βότκα κατέληξε στο στομάχι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, αλλά αυτή είναι μία διαφορετική ιστορία.

Πέντε χρόνια αργότερα, ο μπασκετμπολίστας που με βοήθησε να διαλέξω βότκα, ο ίδιος που αδίστακτα έπινε πρωί πρωί μπύρα δίπλα στον Ομπράντοβιτς, κάθεται στον πάγκο της Ζαλγκίρις Κάουνας (μολονότι παιδί της άσπονδης Λιέτουβος Ρίτας) και ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον παλιόφιλό του τον Σπανούλη.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους θα γίνει μεγάλος προπονητής, το ίδιο υποψιάζεται και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αν κρίνω από την πρόταση που του έκανε από το 2012 κιόλας, αλλά εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος. Σπανίως ανέχονται οι μεγαλοφυίες τη μετριότητα των παικτών που έχουν στη δούλεψή τους.

Ο Λεκάβιτσιους και ο Ουλανόβας δεν μπορούν να εφαρμόσουν στο γήπεδο αυτό που έχει στο μυαλό του ο Σάρας. Μέχρι να βρεθεί μέθοδος για τη μετάγγιση φαιάς ουσίας, ο λεγάμενος θα πρέπει να ποντάρει σε άλογα με τρία πόδια.

Η Ζαλγκίρις δεν έχει ούτε προβλέπεται να αποκτήσει σύντομα έναν Διαμαντίδη, έναν Σπανούλη, έναν Γιασικέβιτσιους.

Στο μεταξύ, κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του ποταμού Νεμούνας. Ο Παναθηναϊκός του Σάρας δεν υπάρχει πια, όπως δεν υπάρχουν στη Λιθουανία λίτας. Το καταστροφικό καλοκαίρι του 2012 αφαίρεσε τα ευγενή μέταλλα που έκαναν την ομάδα φόβο και τρόμο της Ευρώπης.

Στα 3,5 χρόνια που πέρασαν έκτοτε, οι «πράσινοι» έχασαν σχεδόν όλους τους κρίσιμους αγώνες που έδωσαν μακριά από το ΟΑΚΑ και έμειναν έξω από τα ραντεβού των ευρωπαϊκών τίτλων.

Τη μοναδική φορά που πέτυχαν υπέρβαση, με το διπλό στη Βαρκελώνη το 2013, άφησαν το μπουκάλι της σαμπάνιας να ξεγλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλά τους. Ο Σάρας και ο Ομπράντοβιτς δεν θα άφηναν ποτέ να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά τους ένα μπουκάλι με ακριβό αλκοόλ.

Χθες, στο παγερό Κράσνονταρ, οι θεατές είδαν ξανά το συνηθισμένο έργο των τελευταίων μηνών.

Ο Παναθηναϊκός τοποθέτησε νωρίς τα θεμέλια ενός θριάμβου απέναντι σε ανώτερο αντίπαλο, αλλά μπήκε στην τελική ευθεία σκουντουφλώντας και άρπαξε την ήττα μέσα από τα δόντια της νίκης. Το έλλειμμα προσωπικότητας και σιγουριάς ήταν εμφανές στα τελευταία λεπτά, όπως και το πελάγωμα του προπονητικού τιμ.

Το ίδιο συνέβη στον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη (όπου ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε για πρώτη φορά στο 28^ο λεπτό), όπως και στο πατατράκ της προηγούμενης εβδομάδας απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα.

Μόνο από τη Σμύρνη και από το Κάουνας πέρασε νικητής. Αλλά η Καρσίγιακα και η Ζαλγκίρις υστερούν σε ειδικό βάρος ακόμα και από αυτόν τον προβληματικό Παναθηναϊκό του 2016. Ιδίως οι πρωταθλητές Τουρκίας αποδείχθηκαν την κρίσιμη ώρα άμαχος πληθυσμός.

Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει καταφανές πρόβλημα αγωνιστικής χημείας. Στις κακές του μέρες θυμίζει ομάδα της δεκαετίας του ’80, δίχως αθλητικά προσόντα και δίχως γρήγορη σκέψη.

Οι –ιτς (και –ιτσα) που κατέφτασαν φέτος καλοπληρωμένοι από την πατρίδα του Τζόρτζεβιτς μοιάζουν με στρογγυλές βίδες σε τετράγωνες τρύπες.

Ο Διαμαντίδης και ο Φώτσης καταβάλλουν φιλότιμη προσπάθεια να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, αλλά ο πανδαμάτωρ είναι ανίκητος. Ο Καλάθης με τον Γκιστ δεν πρόκειται να νικήσουν αβοήθητοι κανέναν αντίπαλο πρώτης ή δεύτερης γραμμής.

Ούτε είναι εύκολο να βρεθούν ενισχύσεις Ιανουάριο μήνα, στην οικονομική συσκευασία των 50-100 χιλιάδων δολαρίων. Κρίμα που δεν υπάρχει εκεί έξω ένας «πράσινος» Παπανικολάου για να παλιννοστήσει με συνοπτικές διαδικασίες…

Για καλή του τύχη, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στον «εύκολο» Όμιλο και όχι στον λάκκο των λεόντων. Να γιατί έγραφα εξαρχής ότι η νίκη του στο –καλή ώρα- Κάουνας ήταν η σημαντικότερη της χρονιάς.

Η Εφές αποδείχθηκε στο Ζάγκρεμπ εξαιρετικά ευάλωτη, ενώ και η Λοκομοτίβ δεν είναι δα φόβητρο. Ακόμα και αν αυτοί ακολουθήσουν κουτσά στραβά τη Φενέρ, η 4^η θέση παραμένει ανοιχτή για οποιονδήποτε τολμηρό, άσχετα αν οδηγεί στα νύχια θηρίου.

Τα δύο απανωτά ταξίδια του Μαρτίου στη Μάλαγα και στο Βελιγράδι μπορεί να εξελιχθούν σε διπλή εκστρατεία πρόκρισης.

Μέχρι τότε, όμως, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δώσει τρεις ελληνοτουρκικές μονομαχίες στο ΟΑΚΑ και να περάσει μία βόλτα και από το Ζάγκρεμπ. Όσο πιο κοντά στο 4-0 είναι ο απολογισμός του από αυτούς τους αγώνες, τόσο περισσότερες θα είναι οι πιθανότητές του.