Πράσινο copy, κόκκινο paste!

Οσο και να μη μοιάζουν στη φιλοσοφία και στη λειτουργία τους ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, εδώ το πράγμα όχι απλώς μυρίζει, αλλά βρομάει από χιλιόμετρα μακριά: τα πάθη τους στην τρίτη αγωνιστική του Top 16 της Ευρωλίγκας υπήρξαν εάν όχι πανομοιότυπα, τουλάχιστον παρεμφερή.

Το ότι για πρώτη φορά μετά από δώδεκα γύρους, ηττήθηκαν και οι δυο στην ίδια αγωνιστική (που μάλιστα ήταν η 13η στη σειρά) αποτελεί το έλασσον της υπόθεσης. Το μείζον έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ήττες τους θεωρούνται απροσδόκητες και εκτός αρχικών υπολογισμών, διότι αφενός προήλθαν από υποδεέστερους αντιπάλους (ή εν πάση περιπτώσει από ομάδες που υποτίθεται ότι τις έχουν και μάλιστα τις έχουν από κάτω τους) και αφετέρου συντελέστηκαν εντός έδρας.

Aνεξαρτήτως του εάν και κατά πόσον αποδεχόμαστε ως βασική συνθήκη στην εξέλιξη του Τοp 16 το περιβόητο “ν+1” (όπου ν οι επτά homemade νίκες και 1 η τουλάχιστον μία εκτός έδρας), ο Ερυθρός Αστέρας και η Μπάμπεργκ δεν ανήκουν κιόλας στην κατηγορία των ομάδων υψηλού κινδύνου για να σου γκρεμίσουν το σπίτι. Αλλοι είναι οι συνήθεις ύποπτοι για να διαπράξουν τέτοια “εγκλήματα”, αλλά από τη στιγμή που έγινε η (διπλή) ζημιά, οι δυο πρεσβευτές του ελληνικού μπάσκετ οφείλουν να τη ρεφάρουν.

Δεν ξέρω πού, πότε, πώς και κόντρα σε ποιον αντίπαλο θα βγάλουν τα σπασμένα των Σέρβων και των Γερμανών, αλλά σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα ζόρια τους, ξαφνικά (όπως είχε ο Ντέηβιντ Μπλατ το 2007, μετά από μια ήττα της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ευρώπης, Ρωσίας από τη Γαλλία) τους φορτώθηκε κι αυτή η μαϊμού, που πρέπει να την ξεφορτωθούν από το σβέρκο τους!

Ας πρόσεχαν!

Πανομοιότυπες υπήρξαν και οι συνθήκες που διαμόρφωσαν το περιβάλλον στο ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ και αποτέλεσαν τη γενεσιουργό αιτία της διπλής αποτυχίας και του συνεπαγόμενου... εθνικού πένθους!

Τόσο πολύ μάλιστα μοιάζουν τα δεδομένα και οι εικόνες από τους δυο αγώνες, που παρακολουθώντας τον χθεσινό αγώνα του Ολυμπιακού και αντιπαραβάλλοντας τον με τον προχθεσινό του Παναθηναϊκού, είχα την εντύπωση ότι βρισκόταν σε εξέλιξη μια τυπική και πολύ συνηθισμένη λειτουργία των ηλεκτρονικών υπολογιστών...

Το copy and paste ή -για τους παλαιότερους που μεγαλώσαμε χωρίς κομπιούτερ- το θαυματουργό καρμπόν!

Αφήνοντας στην άκρη την τσατίλα για τις ήττες, οφείλω (και όχι μόνο η ταπεινότητα μου, αλλά ολάκερη η ελληνική πιάτσα) να βγάλω το καπέλο στον Ράντονιτς και στον Τρινκιέρι: δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ ακραίες εκφράσεις, δεν πρόκειται να γράψω ότι τάχα οι λεγάμενοι πήραν τα σώβρακα του Τζόρτζεβιτς και του Σφαιρόπουλου, αλλά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι και οι δυο τους είχαν μελετήσει τόσο ενδελεχώς και μέχρι τελευταίας κεραίας τα δυνατά και κυρίως τα αδύνατα σημεία των “πράσινων” και των “κόκκινων”, ώστε μπροστά τους ωχριά και ο μεγαλύτερος σπασίκλας!

Πάμε πρώτα στα δικά μας πάθη και λάθη: δυο ομάδες χωρίς ενέργεια, νεύρο, πάθος και αποφασιστικότητα, με χαμηλό δείκτη αμυντικής αντίδρασης και δημιουργίας, στατικές, υπνωτισμένες για πολλή ώρα, ανήμπορες να επιβάλουν τον ρυθμό τους, παγιδευμένες στο παιχνίδι που δεν τις βολεύει και καταδικασμένες να προσπαθούν επί ματαίω να καμουφλάρουν στη διάρκεια του ματς τις (λίγες ή πολλές, χτυπητές ή καμουφλαρισμένες, δεν έχει και πολλή σημασία) αδυναμίες τους.

Πάμε τώρα στα βασικά στοιχεία που όπλισαν τις σέρβικες και τις γερμανικές φαρέτρες: απόλυτος έλεγχος του ρυθμού, σκληράδα, επιθετική άμυνα, εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και σημάδεμα όλων των καίριων φάσεων, εκνευριστική εμμονή στο (πολύ προσοδοφόρο) pick n' roll, σεμιναριακή τήρηση των αποστάσεων, αξιοποίηση όλων των ευκαιριών.

Το τελευταίο θα μπορούσε να σημαίνει ότι απλώς εκμεταλλεύθηκαν τα λάθη και τις παραλείψεις του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, γι' αυτό σπεύδω να το καταστήσω σαφές: δεν αξιοποίησαν απλώς τις ευκαιρίες που τους πρόσφεραν οι δικοί μας, αλλά με τον τρόπο που προετοιμάσθηκαν και έπαιξαν, κατάφεραν να δημιουργήσουν αφ' εαυτών τις ευκαιρίες και να ξεχαρβαλώσουν εντελώς τις ελληνικές μηχανές.

Μάλιστα η Μπάμπεργκ σόκαρε τους “κόκκινους” εφαρμόζοντας τον εβραϊκό νόμο του “οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος” !

Τι εννοώ; Οτι οι Γερμανοί άλωσαν το κάστρο του ΣΕΦ χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό το στιλ του Ολυμπιακού, σαν να ξεπατίκωσαν δηλαδή τις βασικές αρχές της αμυντικής λειτουργίας του.

Δεν κρίνω σκόπιμο να αναλωθώ σε στατιστικές αντιπαραβολές ή σε ακόμη πιο σοφιστικέ αναλύσεις της τακτικής, διότι, όλα αυτά έχουν ήδη αναλυθεί και μένει να αποδειχθεί στη συνέχεια εάν θα λυθούν κιόλας...

Πλάκα πλάκα υπάρχει άλλο ένα καθαρά συμπτωματικό στοιχείο που ενισχύει από σημειολογικής πλευράς την ομοιότητα των δυο ηττών: και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός βρήκαν, μεταξύ άλλων, απέναντι τους παίκτες με το ίδιο επώνυμο, απλώς ο Κουίνσι πλήγωσε πολύ λιγότερο τον Παναθηναϊκό, απ' όσο ο Ντάριους τον Ολυμπιακό.

Δεν ξέρω μάλιστα εάν κάποιο ελληνικό κανάλι έπαιξε χθες ή προχθές την ελληνική κωμωδία “Η γυναίκα μου τρελάθηκε” ώστε να περάσει από τις οθόνες και ένας τρίτος από δαύτους: ο καθηγητής Μίλερ, τον οποίο επικαλούνταν συνεχώς στο έργο ο (υποδυόμενος τον ψυχίατρο) Γιάννης Βογιατζής!

Στον αντίποδα υπάρχει μια διαφορά στις δυο άσχημες βραδιές, αλλά δεν απέβη κιόλας καθοριστική σε επίπεδο ουσίας σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που υποτάχθηκε επί σαράντα λεπτά στο παιχνίδι των Σέρβων και δεν κατάφερε να βρει σφυγμό και να διεκδικήσει την επιστροφή του και τη νίκη, ο Ολυμπιακός εξόρυξε, υπό την πίεση του -24, το αμυντικό ελιξίριο του και κόντεψε να προσθέσει άλλο ένα επεισόδιο στο μακρόσυρτο σίριαλ των επικών ανατροπών του....

Α, ναι, υπάρχει άλλη μια διαφορά : ενώ ο Γιαννακόπουλος κατέβηκε λάβρος στα αποδυτήρια και έχωσε όχι μονάχα τις φωνές, αλλά και το πρόστιμο στον προπονητή και στους παίκτες, οι Αγγελόπουλοι δεν μπήκαν σε αυτό το τριπάκι και άφησαν την ομάδα να μαστιγωθεί από μόνη της!

Στο τέλος του διημέρου, η κάθε πλευρά μετρά τις ζημιές της και ψάχνει να βρει τα απαραίτητα αντίδοτα, άλλωστε ο δρόμος είναι μακρύς και επιφυλάσσει εκπλήξεις και αναταράξεις : ο μεν Τζόρτζεβιτς επιβεβαιώθηκε ως μάντης κακών, διότι ο Παναθηναϊκός την είχε σκαπουλάρει στα ματς με τον ΠΑΟΚ, τη Ζαλγκιρις Κάουνας, την Ουνικάχα Μάλαγα και τη Νέα Κηφισιά, ο δε Σφαιρόπουλος συνειδητοποίησε ότι σε αυτόν τον όμιλο των λεόντων, ευδοκιμούν και άλλα είδη της μπασκετικής πανίδας, όπως οι τίγρεις και κυρίως οι αλεπούδες!

Κατόπιν όλων αυτών, αφού τον... ήπιαμε (sic) και μάλιστα μεγαλοπρεπώς και τα δυο βράδια, μπορούμε να ασχοληθούμε με το αγαπημένο θέμα της ημέρας :ποιος από τους δυο (δεν) θα πάρει τον Παπανικολάου...