Ένας ξεχωριστός μεγάλος “Μήτσος” (video)!

Η πρώτη γνωριμία μου με τον Δημήτρη, ήταν το καλοκαίρι του 2001 στο Καρπενήσι. Ως απεσταλμένος του MEGA, είχα ταξιδέψει στην πρωτεύουσα της Ευρυτανίας, για να καταγράψω τηλεοπτικά το 24ωρο της προετοιμασίας της Εθνικής ομάδας, ενόψει του Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας. Ο 21χρονος τότε Καστοριανός, ήταν ο “rookie” των εκλεκτών του Κώστα Πετρόπουλου και όταν κάποια στιγμή, ενώ έκανε βάρη στο γυμναστήριο, τον πλησίασα για μία δήλωση, ήταν τόσο ντροπαλός, που είδα κι έπαθα να τον πείσω να μου πει δύο-τρεις κουβέντες μπροστά στην κάμερα.

Τα χρόνια πέρασαν και η εξέλιξη του Διαμαντίδη ήταν τόσο ραγδαία, που όχι μόνο καθιερώθηκε στην πεντάδα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, αλλά έγινε και ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, οδηγώντας τους “πράσινους” στην κατάκτηση τριών ευρωπαϊκών τίτλων και 18 εγχώριων τίτλων και μόλις χθες, συμπλήρωσε μία χιλιάδα επίσημων αγώνων στην καριέρα του. Πριν περάσω στο προκείμενο, όμως, θα σας διηγηθώ δύο περιστατικά που συνέβησαν με χρονική απόσταση τριών ετών και καταδεικνύουν τι τύπος είναι ο “Μήτσος” του ελληνικού μπάσκετ, έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Ήταν Νοέμβριος του 2005, όταν 25χρονος τότε διεθνής point-guard επελέγη από την παραγωγή των τηλεοπτικών βραβείων της εφημερίδας "Το Έθνος", να απονείμει το σχετικό βραβείο για την καλύτερη αθλητική εκπομπή. Ο Δημήτρης, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε “κλέψει” την καρδιά των Ελλήνων φιλάθλων με το εκπληκτικό του τρίποντο στη λήξη του ημιτελικού με τη Γαλλία στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ (“Βάλτο αγόρι μου...”), ήταν πολύ μαζεμένος! Όταν όμως, εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής και ως επίσημος καλεσμένος, κάθισε δίπλα σε προβεβλημένους καλλιτέχνες, πολιτικούς και ανθρώπους της τηλεόρασης, άρχισε να αντιλαμβάνεται τον αντίκτυπο που είχαν τα κατορθώματά του και την αποδοχή που είχε στο ελληνικό star-system.

Εκείνο το βράδυ, απ' όσα μου έλεγε (τον είχα συνοδεύσει), αντιλήφθηκα ότι γνωρίζει όλους τους ηθοποιούς, τους τραγουδιστές, τους δημοσιογράφους αλλά και τους πολιτικούς και αυτό, γιατί στον ελεύθερό του χρόνο, παρακολουθούσε πολύ τηλεόραση, δηλαδή ειδήσεις, σίριαλ και πολιτικές εκπομπές. Παρ' όλα αυτά, παρέμεινε ταπεινός, αλλά στο τέλος της βραδιάς και στο αυτοκίνητο, μου έλεγε πόσο χαρούμενος ήταν, που είχε δει από κοντά ανθρώπους, τους οποίους έβλεπε μόνο στο "γυαλί"... Δεν μπορώ να σας πω, όμως, ότι δεν εξεπλάγην, όταν, σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 2008 στο Πεκίνο, σε μία κουβέντα που είχαμε στο Ολυμπιακό χωριό, έριξε μία “βόμβα”, που πραγματικά με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο διαφορετικός – από πλευράς περιεχομένου, κουλτούρας και θεώρησης της ζωής – είναι από τον μέσο αθλητή...

«Τι γίνεται Δημήτρη; Πως εγκλιματιστήκατε στον χώρο που σας φιλοξενεί; Είστε έτοιμοι για την πρεμιέρα με την Ισπανία;», τον ρώτησα μόλις τον αντίκρισα... «Αυτό είναι το σημαντικότερο ή το ότι άρχισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ακόμη μαίνονται οι ένοπλες συγκρούσεις στον Καύκασο; Που είναι η ολυμπιακή εκεχειρία; Πως γίνεται εμείς να συμμετέχουμε στην μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού και οι Τσετσένοι να "σπέρνουν" τον τρόμο στην Βόρεια Οσετία;», μου είπε ο 28χρονος τότε διεθνής point-guard, αφήνοντάς με άλαλο! Όπως καταλάβατε, το επόμενο blog μου στο νεοσύστατο τότε gazzetta.gr, είχε θέμα το πόσο ενημερωμένος και συνειδητοποιημένος, για το τι γίνεται στον κόσμο, ήταν ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές, την ώρα που ετοιμαζόταν να ριχτεί στην μάχη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η αλήθεια είναι ότι τότε, είχα εντυπωσιαστεί τόσο πολύ με τον συγκεκριμένο διάλογο που είχα με τον Διαμαντίδη, που ενήργησα παρορμητικά και ελαφρώς εγωιστικά, δημοσιοποιώντας το περιεχόμενο μίας ιδιωτικής συζήτησης που ήταν off the record και αλήθεια δεν έμαθα ποτέ, αν ο Δημήτρης με συγχώρησε ποτέ για αυτή την αυτόβουλη ενέργειά μου. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν υπήρχε δόλος! Ίσα-ίσα που η πρόθεση ήταν άκρως καλοπροαίρετη, για να “διαφημίσω” μία σπάνια πτυχή της κουλτούρας ενός επαγγελματία αθλητή, δίπλα στον οποίο είχα την τύχη να βρίσκομαι... Απλά εκείνος δεν ήθελε και μου κράτησε καιρό μούτρα!

Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά; Για να κλείσω αυτό το κείμενο "φωτίζοντας" το μήνυμα συμπαράστασης προς τους Έλληνες νησιώτες και στήριξης στην καμπάνια που γίνεται για να τους αποδοθεί το βραβείο “Νόμπελ Ειρήνης”, για την προσφορά τους στο προσφυγικό... Στο video που ακολουθεί, φαίνεται ξεκάθαρα, γιατί ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ένας ξεχωριστός μεγάλος “Μήτσος” για το ελληνικό αθλητισμό...