Μία λίμνη από αλκοόλ

Όταν ο Ολυμπιακός έφυγε από το «Μπομπλάν» απογοητευμένος και με το κεφάλι σκυμμένο, τον Απρίλιο του 1993, πολλοί έκλαψαν πάνω από την αναποδογυρισμένη καρδάρα. Πλησίασε με θράσος (σχεδόν απρόσκλητος) στο πρώτο φάιναλ-φορ της ιστορίας του, αλλά σκόνταψε την κρίσιμη στιγμή, πάνω που έμοιαζε έτοιμος για τη μεγάλη υπέρβαση.

«Δεν θα ξαναβρούμε ευκαιρία σαν αυτή», έλεγαν οι άνθρωποί του στο ισόγειο του Novotel, δίπλα στη λίμνη, τη νύχτα μετά τη δεύτερη σερί ήττα. Ο Γιάννης Ιωαννίδης έσπασε το μπαρ του ξενοδοχείου για να βρει το αλκοόλ που χρειαζόταν η παρέα και ο ίδιος. Ήμουν ο μοναδικός δημοσιογράφος που έμενε μαζί με την αποστολή και ο μοναδικός που έζησε το δράμα στην πλήρη του διάσταση.

«Δεν θα ξαναβρούμε ευκαιρία σαν αυτή», συνεχιζόταν το πένθιμο τροπάριο. Ένα μήνα αργότερα, η Λιμόζ του Μπόζα Μάλκοβιτς κατέκτησε το στέμμα της Ευρώπης, όχι σε κάποια άσχετη πόλη μακρια από δυσαρεστημένα βλέμματα, αλλά –ειρωνεία της τύχης- μέσα στο σπίτι του Ολυμπιακού. Αλάτι στις πληγές.

Ο Ολυμπιακός που επέστρεψε στον τόπο των μαρτυρίων 22 χρόνια αργότερα για να ξορκίσει την κατάρα έβλεπε τη Λιμόζ σαν κουνούπι. Είναι ο Ολυμπιακός των 3 ευρωπαϊκών τίτλων, των 7 τελικών, των 9 φάιναλ-φορ.

Κύλησε πάρα πολύ νερό στη λιμνούλα δίπλα στο Novotel, από εκείνη τη μελαγχολική βραδιά του 1993. Ο μοναδικός που θυμάται ακόμη με πόνο το γκρίζο ‘93 είναι ο αστεφής στην Ευρώπη Ιωαννίδης.

Όταν ο Ιωάννης Παπαπέτρου πάτησε την πλάγια γραμμή του «Μπομπλάν», σαν άλλος Πάσπαλι, ο Μίλαν Τόμιτς έβαλε τα γέλια. «Εσύ ήσουν αγέννητος τότε, πού να καταλάβεις», είπε στον 21χρονο φόργουορντ.

Τουλάχιστον ο Ζάρκο κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, ενώ ο ίδιος ο Τόμιτς φόρεσε το μετάλλιο ως παίκτης και ως βοηθός προπονητή. Ο ατυχής «ξανθός» έμεινε με τον καημό…

Ο σημερινός Ολυμπιακός είναι έτη φωτός καλύτερος από την ομάδα του 1993. Θυμίζει τη Λιμόζ του Μπόζα, αλλά μόνο στις αμυντικές του επιδόσεις.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, παίζει το μπάσκετ του 21^ου αιώνα, με passing game που τσακίζει τα πνευμόνια του αντιπάλου, δημιουργία και σκορ από όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, ασταμάτητο τρέξιμο, πολλή δύναμη, ολοκληρωτισμό.

Ο Πάσπαλι έχει την αχλύ του μύθου, αλλά -όσο κι αν ακουστεί αιρετικό- ο Πρίντεζης είναι καλύτερος. Ο Μάντζαρης θέλει δέκα σαν τον Τόμιτς και είκοσι σαν τον Μπακατσιά. Το πληθωρικό ταλέντο του Παπαπέτρου δεν το είχε κανένας εκείνης της γενιάς. Ο πάγκος είναι τώρα γεμάτος, τότε άδειος. Και δεν έχουμε ανοίξει ακόμη κουβέντα για τον Σπανούλη, ούτε για τον Λοτζέσκι και τους άλλους Αμερικανούς.

Πιστός μαθητής του Ιωαννίδη, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι άξιος συνεχιστής της κληρονομιάς. Μόνο ένας Μπέρι του λείπει, αλλά μάλλον θα του έβαζε τις φωνές μετά από κάποια κακή άμυνα, όπως τις έβαλε απόψε ο «μελαχρινός» στον Παπαπέτρου…

Ο Ολυμπιακός εξασφάλισε την πρωτιά του Ομίλου του, ξεΐδρωτος και με τα πόδια του στεγνά, μολονότι έπαιξε τόσους αγώνες χωρίς Σπανούλη, χωρίς Γιανγκ, χωρίς Πρίντεζη, χωρίς Λοτζέσκι.

Άλλη ομάδα στη θέση του θα είχε σκορπίσει, αυτός συσπειρώθηκε και δυνάμωσε μέσα από τις αναποδιές. Παρουσίασε μοντέρνο μπάσκετ που στα αδαή μάτια μου έμοιαζε πολύ με Σχέδιο Β, καμωμένο για τα βράδια της λειψανδρίας ή για βράδια σαν εκείνο του περυσινού τελικού.

Το μεγάλο κέρδος του Νοέμβρη και του Δεκέμβρη ήταν αυτή η ένεση αυτοπεποίθησης. Ο Ολυμπιακός αισθάνεται πια ότι δεν εξαρτάται απόλυτα από τις διαθέσεις του Σπανούλη. Μπορεί πια και χωρίς αυτόν.

Μέχρι αποδείξεως του εναντίου και μέχρι συγκρούσεως με τα θηρία, βέβαια. Στις 29 Δεκεμβρίου ξημερώνει μία νέα μέρα και όλες οι ομάδες ξεκινούν από το μηδέν. Εκτός από εκείνες που θα μείνουν εκτός νυμφώνος…

Ακολουθεί, απόψε, η Παρασκευή των (σχεδόν) «τελικών»: Παναθηναϊκός-Ζιέλονα Γκόρα στο ΟΑΚΑ, Μπάγερν-Ρεάλ στο ανυποψίαστο για τα πορτοκαλί μεγαλεία Μόναχο. Και την άλλη εβδομάδα, Νταρουσάφακα-Μακάμπι, ξιφομαχία για ένα εισιτήριο στο Τop-16.

Δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης παίζουν τα ρέστα τους, απέναντι σε πλούσιες αλλά ουρανοκατέβατες Σταχτοπούτες. Ποιος περίμενε τέτοια εξέλιξη και ποιες περίμενε να δει τη Ρεάλ και τη Μακάμπι στο κατώφλι του Nick Galis Hall; Ο Νικ Γκάλης θα θυμάται τα παλιά και θα γελάει με την καρδιά του.

Και μία υποσημείωση. Το διπλό της Ζαλγκίρις στη Βαρκελώνη αλλοιώνει τα δεδομένα στον Όμιλο του Παναθηναϊκού, όχι για την πρόκριση αλλά για τα πλασαρίσματα.

Εάν οι «πράσινοι» νικήσουν τη Ζιέλονα Γκόρα και ηττηθούν στο Κάουνας, θα τερματίσουν 4^οι και θα βρεθούν στο γκρουπ του Ολυμπιακού και (μάλλον) της ΤΣΣΚΑ. Κάτι μου λέει ούτε αρέσει και στις δύο ελληνικές ομάδες αυτή η εξέλιξη. Μισό λεπτό, να ψάξω να βρω πού έκρυψα το κράνος και τις παλάσκες.