Γιατί όταν πέφτει ένας, 11 τον σηκώνουν

«Μην τους ξεγράφετε» ήταν ο τίτλος του blog μετά την ήττα στη Βιτώρια και εντός μίας εβδομάδας οι «ερυθρόλευκοι» με επιβεβαίωσαν. Είναι τέτοιος ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας, είναι τέτοια η ψυχοσύνθεση και η νοοτροπία αυτής της παρέας που είναι αδιανόητο να την «τελειώσεις».

Μαθημένοι στα δύσκολα γαρ…

Το μικρότερο καλό της νίκης επί της Αναντολού Εφές ήταν οι δύο βαθμοί ή η σφραγίδα της πρόκρισης στα playoffs. Αυτό το οποίο κρατάω είναι πως ο Ολυμπιακός με τρεις πολύ σημαντικές απουσίες, με κακή ψυχολογία από δύο σερί ευρωπαϊκές ήττες, με τον φυσικό του ηγέτη ανήμπορο και απέναντι σε μία ομάδα της οποίας προπονητής είναι κάποιος που ξέρει κάθε «ερυθρόλευκη» λεπτομέρεια στον τρόπο παιχνιδιού, πήρε μία νίκη ενώ τίποτα δε συνηγορούσε σε αυτό.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι μόνο ο Σπανούλης, απλά με τον Βασίλη γίνεται ακόμη καλύτερος. Γενικά αν αυτή η ομάδα μείνει υγιής και έχει όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε.

Δυστυχώς αυτό δε θα συμβεί. Πάντα θα υπάρχει τραυματίας. Το έχει η μοίρα αυτής της ομάδας ανέκαθεν.

Για να πανηγυρίσεις μία νίκη σε ένα τόσο ιδιαίτερο παιχνίδι χρειάζεται:

Ο Βαγγέλης Μάντζαρης να κάνει όσες διεισδύσεις δεν είχε τολμήσει συνολικά φέτος, να πάρει 5 ριμπάουντ, να δώσει 7 ασίστ (που θα ήταν 8 αν δεν έκανε 0/2 ο Ντάνστον στο 2^ο δεκάλεπτο) και να είναι αυτός που θα κρατήσει τον Ολυμπιακό στα πρώτα 30 λεπτά.

Να έρθει ένα κρυφό χαρτί από τον πάγκο, κάποιος που δεν τον περιμένει ο αντίπαλος. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου δεν απέδειξε πόσο καλός παίκτης είναι, αλλά πόσο μάγκας είναι. Μετά από έναν τόσο δύσκολο τραυματισμό, με Λοτζέσκι και Ντάρντεν μπροστά του, αυτός δούλεψε στο ψυχολογικό κομμάτι της αποθεραπείας του και παρουσιάστηκε έτοιμος. Έτοιμος να προσφέρει ουσία και όχι απλά να δώσει… ανάσες στους συμπαίκτες του.

Θα είναι δύσκολο να κρατηθεί σε αυτή την απόδοση με συνέπεια διότι πολύ απλά η αποχή από τις προπονήσεις 5 μήνες τον εμποδίζει.

Να πάρει ο Λαφαγέτ σουτ που όμοιά του ως επιλογές παίρνει μόνο ο Σπανούλης. Για τον Λαφαγέτ δεν είμαι αντικειμενικός. Το παλικάρι το λατρεύω από τότε που σερνόταν και άπαντες δικαίως, τον έκραζαν. Παίκτης που δε φοβάται να πάρει προσπάθεια μετά από άστοχο σουτ, είναι τεράστιος στα δικά μου μάτια. Ο Λαφαγέτ είναι clutch player. Δεν το έβαλε στη Βιτώρια, αλλά το πήρε το σουτ. Τα έβαλε με την Εφές στην τελευταία περίοδο.

Να πετύχει double double o Πρίντεζης. Οι 15 πόντοι είναι συνήθεια, αλλά τα 12 ριμπάουντ. Ρεκόρ καριέρας.

Να παλεύει μέσα στα θηρία ο Οθέλο Χάντερ. Ο Αμερικανός έκανε σπουδαία δουλειά σε άμυνα κι επίθεση, λειτουργούσε στο παρκέ άριστα προσφέροντας πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να τα περιγράψει οποιαδήποτε στατιστική κατηγορία.

Τέλος να πετύχουν 6/8 τρίποντα στην τελευταία περίοδο.

ΥΓ: Τιμή και δόξα στον Νέναντ Κρστιτς διότι άλλαξε τη ροή του αγώνα. Η Εφές ήταν σταθερά μπροστά στο σκορ και ο Σέρβος αποφάσισε να χώσει εκτός φάσης αγκωνιά στον Λαφαγέτ, να τσακωθεί ύστερα μαζί του, να εκνευριστεί και να κάνει airball από τα δύο μέτρα.

ΥΓ 2: Απουσίες στο παρκέ, απουσίες και στις εξέδρες. Αφού δε γέμισε το ΣΕΦ σε αυτό το τόσο δύσκολο παιχνίδι…

ΥΓ 3: Ο Ντάρντεν στην επίθεση (συνεχίζει να) αγνοείται.

ΥΓ 4: Κακός ο Λοτζέσκι σε όλο το ματς, έστειλε όμως την… τριποντέλα στο τέλος και «γεια σας».

ΥΓ 5: Για το παιχνίδι στη Μόσχα θα ασχοληθούμε από Δευτέρα.

ΥΓ 6: Όταν ένας είναι κάτω, οι άλλοι 11 τρέχουν να τον σηκώσουν. Όταν ένας δε μπορεί, οι άλλοι 11 παίζουν και για πάρτη του.