Το πασαπόρτι του Αυγούστου

Aυτές τις μέρες είμαι ερωτευμένος. Ερωτευμένος με ένα παλικάρι που λέγεται Αύγουστος. Τον σκέφτομαι στα μπλε και λιώνω. Αύγουστος και ταυτόχρονα Ζαχαρίας! Μισός φορτηγατζής, μισός ποιητής...

Ο Ζακ Ελάι Όγκαστ, ο Ζαχαρίας που είναι και Αύγουστος, έχει πατέρα μαύρο Αϊτινό και μητέρα Ελληνίδα, μια κυρία με άσπρα μαλλιά, ονόματι Λέα Τζιμούλη, με καταγωγή από την Κοζάνη.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βοστώνη, πήγε σε ελληνορθόδοξο γυμνάσιο και τώρα σπουδάζει σε καθολικό κολέγιο με ιρλανδέζικη παράδοση, το περίφημο Νοτρ Ντέιμ στην πολιτεία της Ιντιάνα.

Σκαρφαλωμένη στους ώμους του, η ομάδα των Fighting Irish έφτασε ήδη στο Sweet 16 του NCAA και απέχει δύο νίκες από το φάιναλ-φορ. Για πρώτη φορά στην ιστορία της κέρδισε τον τίτλο της πανίσχυρης περιφέρειας ACC, με νίκη επί της Νορθ Καρολάινα στον τελικό.

Μάλιστα η Νοτρ Ντέιμ ξεπέρασε φέτος τις 30 νίκες, κάτι που δεν είχε συμβεί τα τελευταία 100 χρόνια.

Δεν ξεγελιέμαι από τα κλιπάκια του YouTube ούτε εντυπωσιάζομαι από ξερά στατιστικά ούτε πείθομαι εύκολα από τις αναλύσεις των Αμερικανών ειδημόνων. Το μπάσκετ που παίζεται στα κολέγια είναι τελείως διαφορετικό από το ευρωπαϊκό και ο γνώμονας της κριτικής εστιάζεται στο ΝΒΑ.

Εμένα δεν με ενδιαφέρει το ΝΒΑ, αλλά η Ευρώπη και η Εθνική ομάδα. Σας είπα, τον σκέφτομαι ντυμένο στα μπλε και λιώνω, τον Ζαχαρία-Ηλία Τζιμούλη-Αύγουστο.

Καλωδιώθηκα, έφτιαξα καφέ και παρακολούθησα τους δύο αγώνες της Νοτρ Ντέιμ στον α' και β' γύρο του τελικού τουρνουά για να διαμορφώσω δική μου άποψη για τον νυμφίο. Και ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα με όσα είδα.

Ο 22χρονος Zach Auguste έχει ύψος 2μ09 και παίζει ρόλο φουνταριστού, αλλά μου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να ανεβεί και στο "4". Χρησιμοποιεί το κορμί του χωρίς φόβο, αφού τα καλοκαίρια στη Βοστώνη κάνει προπονήσεις πυγμαχίας. Οπως κάποτε ο Γκάλης!

Είναι καλός αθλητής, με δυνατά χέρια και με ώμους που γεμίζουν τη ρακέτα. Κάνει θραύση στο screen-and-roll και τελειώνει με φοβερή αποτελεσματικότητα τις φάσεις μέσα από το ζωγραφιστό.

Οι επιδόσεις του Όγκαστ στα ριμπάουντ και στην προσωπική άμυνα είναι τουλάχιστον ικανοποιητικές. Σουτάρει καλά από μέση απόσταση, αν και δεν το συνηθίζει. Εχει γλυκό καρπό και βάζει 7 στις 10 βολές.

Πρέπει να είναι καλό παιδί και πολύ αγαπητός στους συμπαίκτες του, αν και τον Ιανουάριο τιμωρήθηκε με 1 αγωνιστική για άγνωστο, "ακαδημαϊκό" όπως ανακοινώθηκε, παράπτωμα.

Το μυαλό του κόβει και η καρδούλα του πεταρίζει. Σε μία προπόνηση όταν ήταν δευτεροετής, εκνευρίστηκε γι ένα προσωπικό του λάθος και χτύπησε το χέρι του με δύναμη στη μπασκέτα, με αποτέλεσμα να το σπάσει!

Οταν με το καλό έλθει στην Ελλάδα, θα βάλουμε τον Βλάντο Γιάνκοβιτς να του μιλήσει για τον πατέρα του...

Στον πρώτο αγώνα της Νοτρ Ντέιμ στο τελικό τουρνουά του NCAΑ, ο τριτοετής Ογκαστ πέτυχε 25 πόντους, με 10/14 σουτ, όλα μέσα από τη ρακέτα. Στην τελευταία επίθεση του Νορθίστερν, ο Ελληνοαμερικανός σέντερ βγήκε στην περιφέρεια και έκλεψε τη μπάλα, σφραγίζοντας τη νίκη (59-55) με δύο εύστοχες βολές, υπό το αγωνιώδες βλέμμα της κυρίας Τζιμούλη.

Δύο μέρες αργότερα, ξημερώματα Κυριακής για εμάς και για εμένα τον ξενύχτη, ο Ογκαστ πέτυχε ρεκόρ καριέρας στα ριμπάουντ με 14, έβαλε 7 πόντους και πρωταγωνίστησε στις δύο σημαντικότερες άμυνες της βραδιάς.

Εκανε και ένα σοβαρό λάθος στο φινάλε της κανονικής διάρκειας, διπλή ντρίμπλα αλα-Ντίβατς το 1986, και το έφερε βαρέως μετά το ματς, αλλά ευτυχώς τα 2 δευτερόλεπτα που απέμεναν παραήταν λίγα για το Μπάτλερ.

Η Νοτρ Ντέιμ νίκησε στην παράταση με 67-64 και αντιμετωπίζει την Πέμπτη το Ουίτσιτα Στέιτ, με έπαθλο ένα εισιτήριο για τα προημιτελικά, όπου πάντως θα περιμένει το αχτύπητο Κεντάκι. Ο αγώνας θα γίνει στο ουδέτερο Κλήβελαντ, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε ο Κώστας Κουφός.

Δεν αναφέρω τυχαία αυτό το όνομα. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον σύγχρονο Ελληνα μπασκετμπολίστα, ο Όγκαστ θυμίζει σήμερα τον Κουφό. Δεν έχουμε πολλούς σαν αυτόν.

Δεν είναι βέβαια έτοιμος ο "Ζαχαρίας" να σηκώσει μία ευρωπαϊκή ομάδα στις πλάτες του. Εχει μάθει σε επιθέσεις 35 δευτερολέπτων και σε διαφορετικούς κανονισμούς, συχνά εξαφανίζεται μέσα στον αγώνα, ενώ του λείπει η πείρα.

Πρώτα απ'όλα, του λείπει κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: το ελληνικό διαβατήριο.

Η ΕΟΚ παρακολουθεί εδώ και μήνες την περίπτωση του Όγκαστ, όπως και αυτή του καλούτσικου Ελληνοκαναδού γκαρντ Ναζ Λονγκ, που είναι συμπαίκτης του Γιώργου Τσαλμπούρη στο Άιοβα Στέιτ.

Ο Φώτης Κατσικάρης μου είπε ότι ερευνάται κατά πόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί στους δύο ελληνικό διαβατήριο. Αμφότεροι έχουν Ελληνίδα μάνα (ονόματι Γεωργία Μήτρου για τον Λονγκ, Καλαματιανή), οπότε υπάρχει αισιοδοξία.

Μην εκπλαγείτε λοιπόν αν στο προσκλητήριο του καλοκαιριού εμφανιστεί ένα -αν όχι δύο- μελαμψό παλικαράκι με ξενικό όνομα, που μιλάει σπασμένα ελληνικά. Καλώς να ορίσει, τον Αύγουστο ο Αύγουστος!

Άλλωστε, μπορεί το μέλλον να τον βρει επαγγελματία στην πατρίδα της μαμάς του. Να μη μάθει τα κατατόπια; Να μη πάρει πασαπόρτι;

Προσοχή, δεν μιλάμε για ξεδιάντροπη ελληνοποίηση αλλοδαπού, τύπου Σούμποτιτς, Στογιάκοβιτς, Τόμιτς, Τάρλατς, Μισούνοφ, Σοκ, Κούουσμα, Μπαζάρεβιτς, Στεργάκου, Τσακαλίδη. Μακάρι να αποδειχθεί και στην περίπτωση του "Ζαχαρία" τόσο ευέλικτο το τέρας της γραφειοκρατίας.

Kαι στην περίπτωση του Βεζένκοφ, για να μη ξεχνιόμαστε. Αν και αυτός έχει ήδη συμμετοχές στην Εθνική Βουλγαρίας μετά τα 17α γενέθλιά του, οπότε το πουλάκι πέταξε ανεπιστρεπτί, σύμφωνα με τον κανονισμό της FIBA.

Ο Ογκαστ και ο Λονγκ μπορεί να είναι διαφορετικές περιπτώσεις από τα αδέλφια Αντετοκούνμπο (που, για να μη μπερδευόμαστε, είναι 100% Ελληνες), μπορεί να έχουν μαύρο και αυτοί δέρμα, αλλά στις φλέβες τους κυλάει ελληνικό αίμα.

Όπως του Κουφού, των Καλάθηδων, του Μπράμου. Ναι, και εκείνου του Γκάλη.