Μη τον αφήσετε να ζεσταθεί...

Στο 5ο λεπτό του χθεσινού αγώνα, με το σκορ στο 9-6, η Μπαρτσελόνα κέρδισε μία ελεύθερη βολή, από καλάθι+φάουλ του Αμερικανού Ντόλμαν. Ο Παναθηναϊκός κοιμήθηκε σύσσωμος και ξέχασε να βάλει παίκτη στη δεξιά πλευρά της ρακέτας για το ριμπάουντ!

Ο Ντόλμαν κατάλαβε τη γκάφα και έχασε τη βολή επίτηδες, σημαδεύοντας δεξιά ώστε να πάρει ο Τόμιτς το ριμπάουντ και να πετύχει 2 πόντους, αντί ενός.

Ο Μπατίστα πετάχτηκε σαν ελατήριο και πρόλαβε την τελευταία στιγμή να διώξει τη μπάλα μέσα από τα χέρια του Κροάτη. Ηταν όμως φανερό, ότι ο Παναθηναϊκός είχε το μυαλό του αλλού.

Λίγα λεπτά αργότερα, οι Ισπανοί έκλεψαν δύο φορές τη μπάλα πριν οι "πράσινοι" φτάσουν στη σέντρα και μετέτρεψαν τα λάθη των αντιπάλων σε 4 πολύτιμους πόντους. Η Μπαρτσελόνα κέρδισε τον κρίσιμο αγώνα με διαφορά 4 πόντων.

Ο απαράβατος κανόνας για την ομάδα που αντιμετωπίζει τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ιδίως τώρα που ο μέγας Καταλανός παίζει με γυάλινα πόδια, είναι: "Να μη τον αφήσουμε να ζεσταθεί".

Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έριξε πάνω του τον χειρότερο, ίσως, αμυντικό της περιφερειακής του γραμμής. Ο Νίκος Παππάς έφαγε 8 πόντους από τον Ναβάρο πριν προφτάσει να πάρει ανάσα. Τι περίμενε, αλήθεια, ο προπονητής του Παναθηναϊκού από αυτό το ζευγάρωμα;

Οταν ξεκίνησε το ρεσιτάλ του ο Ναβάρο, το σκορ ήταν 18-11 και οι συμπαίκτες του έτρεμαν σαν ψάρια, με πρώτο τον λιπόψυχο Τόμιτς. Επειτα, όλα άλλαξαν μεμιάς.

Ο Μαρσελίνιο Χουέρτας έκλεισε το σπίτι του Παναθηναϊκού στον αγώνα της Βαρκελώνης, όπου πέτυχε 6 τρίποντα σε ένα δεκάλεπτο. Ωστόσο, ήταν σωστή επιλογή το εξ αποστάσεως μαρκάρισμα. Παρά τα ακραία φαινόμενα εκείνης της βραδιάς, ο Βραζιλιάνος δεν είναι σουτέρ.

Στο χθεσινό ματς, ο Ιβάνοβιτς έκανε το μοιραίο λάθος. Ζήτησε από τον φρουρό του Χουέρτας να παίξει στενό μαν-του-μαν. Ο άσος της Μπαρτσελόνα άρχισε τα ζογκλερικά και έκανε ήρωα τον Πλάις, με απίθανες πάσες πίσω από την πλάτη και ανάμεσα στα πόδια.

Οι 11 πόντοι που έφεραν τη Μπάρτσα από το 47-49 στο 54-60 έκοψαν τη φόρα του Παναθηναϊκού και κράτησαν το κεφάλι των Ισπανών στην επιφάνεια. Ηταν, και οι 11, έργο Χουέρτας, μολονότι τις φάσεις τις τελείωσαν με βροντερά καρφώματα και έμμεσα τρίποντα οι ψηλοί συμπαίκτες του.

Στο τελευταίο τετράλεπτο του αγώνα, τα ηνία του Παναθηναϊκού πέρασαν στα χέρια του ΝτεΜάρκους Νέλσον. Ο δυναμικός αλλά άτσαλος Αμερικανός τελείωσε 1-2 φάσεις, αλλά υπέπεσε σε μοιραία λάθη, με σημείο ναδίρ την πάσα στους φωτογράφους 13 δευτερόλεπτα πριν το τέλος (στο 74-77).

Πού ήταν ;όμως ο Διαμαντίδης; Εκείνος όφειλε να βγει μπροστά για να πάρει τις πρωτοβουλίες πάνω στο τεντωμένο σχοινί, όχι ο Νέλσον. Ο παραδοσιακός δήμιος της Μπαρτσελόνα. Σχοινοβάτης σαν τον Διαμαντίδη δεν υπάρχει άλλος στα γήπεδα της Ευρώπης.

Από το 35ο λεπτό και μετά, δεν πήρε ούτε μία προσπάθεια, πέρα από το σουτ-προσευχή της τελευταίας στιγμής, όταν το τρένο είχε φύγει. Η τάπα του στον Τόμιτς ήταν ένα κολοσσιαίο κατόρθωμα, ελλείψει σέντερ ικανού να ορθώσει ανάστημα, αλλά δυστυχώς έμεινε στα αζήτητα λόγω της ήττας.

Μπορεί κανείς να φανταστεί τελευταίο τετράλεπτο σε κρίσιμο αγώνα του Ολυμπιακού χωρίς να περνάει κάθε επίθεση από τα χέρια του Σπανούλη; Σενάριο επιστημονικής και διεστραμμένης φαντασίας.

Ο Παναθηναϊκός έχασε τον αγώνα στα σημεία, αλλά δεν ήταν καλύτερος της Μπαρτσελόνα. Για άλλη μια φορά, του έλειψε το απαραίτητο φονικό ένστικτο, το στιβαρό χέρι που σπρώχνει τον αντίπαλο στον γκρεμό. Οι Ισπανοί μοίρασαν 25 ασίστ.

Στην δ' περίοδο βρισκόταν στο bonus από το 2ο λεπτό (όταν τα φάουλ ήταν 0-5), αλλά αναλώθηκε -ως συνήθως- σε μακρυνά σουτ και ουδέποτε εκμεταλλεύτηκε το θεόσταλτο πλεονέκτημα.

Σε αγώνα που κρίνεται στο νήμα, λάθη και ολιγωρίες όπως αυτά που αράδιασα πιο πάνω δεν συγχωρούνται εύκολα. Ιδίως όταν ο αντίπαλος έχει το μέταλλο μίας Μπαρτσελόνα.

Στις τελευταίες 5 αγωνιστικές, ο Παναθηναϊκός θα κυνηγήσει όχι πια το πλεονέκτημα έδρας, αλλά την πρόκριση στα προημιτελικά. Κανένας από τους υπόλοιπους αγώνες του δεν είναι εύκολος.

Προβλέπω ότι το ραντεβού με την επικίνδυνη Αλμπα στις αρχές του Απρίλη (τρεις μέρες πριν τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας) θα είναι μάχη επιβίωσης για τις δύο ομάδες. Το διπλό στο Βερολίνο άξιζε, εν τέλει, το βάρος της μπάλας σε χρυσάφι.