Το καλοκαίρι του 2012, όταν, μετά από δύο χρόνια στην Μπιλμπάο και το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Ευρώπης, υπέγραφε διετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, ούτε στους εφιάλτες του, δεν θα μπορούσε να “έρθει” αντιμέτωπος με την πιθανότητα να τεθεί νοκ-άουτ για σχεδόν δύο χρόνια. Ο σοβαρός τραυματισμός του στο γόνατο, τον ανάγκασε να περάσει δύο φορές από το χειρουργείο και να έρθει κατάφατσα ακόμη και με το ενδεχόμενο να σταματήσει την καριέρα του.

Ο λόγος για τον Δημήτρη Μαυροειδή, που μετά από ενάμιση χρόνο αποθεραπείας, επέστρεψε φέτος στην αγωνιστική δράση με τη φανέλα της Νέας Κηφισιάς και οι πρώτες εμφανίσεις του σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, δείχνουν ότι θέτει υποψηφιότητα για το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτης στην Α1 Κατηγορία! Ο 29χρονος διεθνής σέντερ (2,10), που ήταν ο κορυφαίος (14π., 9ρ., 1κοψ.) στην πιο ιστορική νίκη της ομάδας του απέναντι στους 3 φορές πρωταθλητές Ευρώπης, μίλησε στο gazzetta.gr για το νέο ξεκίνημα της καριέρας του, θυμήθηκε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και με τα όσα είπε, έδειξε γιατί δικαίως θεωρείται ένας από τους από τους πιο απολαυστικούς υπεράνω τύπους του ελληνικού μπάσκετ.

Δεν ξέρω πως είναι η ψυχοσύνθεσή σου, αλλά θέλω να σε ρωτήσω αν σου έχει μείνει κάποια πικρία από τον τρόπο με τον οποίο έληξε η συνεργασία σου με τον Ολυμπιακό ή πιστεύεις ότι ήταν μία λογική επαγγελματική απόφαση, από τη στιγμή που δεν μπορούσες να προσφέρεις λόγω τραυματισμού;

«Από κάποιους ανθρώπους της ομάδας, έχω κάποια παράπονα, αλλά όχι από τους προέδρους και τον προπονητή, που με πίστευαν και γι‘ αυτό με έφεραν στον Ολυμπιακό! Σ’ αυτό το επίπεδο, δεν θα μπορούσε να βρεθεί μία άλλη λύση, για να ακολουθήσω την θεραπεία που εγώ έκρινα για το πόδι μου, έπρεπε να φύγω, δε γινόταν αλλιώς! Έπρεπε να λυθεί το συμβόλαιό μου...»

Επομένως, δεν είδες τα “ερυθρόλευκα” και... αφήνιασες, που λέμε για τους ταύρους;

«Για μένα αυτό το παιχνίδι σήμαινε πιο πολλά από όλα τα υπόλοιπα, όχι μόνο γιατί παίζαμε με την πρώην ομάδα μου, αλλά γιατί θα είχα την ευκαιρία να μετρήσω τις δυνάμεις μου απέναντι σε παίκτες που αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρωλίγκα και να δω σε ποιο επίπεδο βρίσκομαι... Γενικά δεν ασχολούμαι με τον αντίπαλο, θέλω να είμαι εγώ καλά και να αποδίδω αυτά που μπορώ... Ήταν γραφτό της μοίρας να παίξω καλά και να κερδίσουμε την πρώην ομάδα μου, αλλά δεν είχα κάποιο έξτρα κίνητρο γιατί από την θητεία μου στον Ολυμπιακό, έχω κρατήσει μόνο καλές αναμνήσεις...»

Μετά το ματς, ήρθαν κάποιοι από τους παλιούς σου συμπαίκτες να σου πουν “μπράβο ρε Δημήτρη, χαρήκαμε για σένα”;

«Πολλοί ήρθανε και από το staff και από τους παίκτες και τους ευχαριστώ! Δέχθηκα και πολλά μηνύματα από συμπαίκτες που είχα στο εξωτερικό με πολύ θερμές ευχές και δεν κρύβω ότι με συγκίνησαν! Ένα που ξεχώρισα, όμως, ήρθε από έναν παιδικό μου φίλο, εκτός μπάσκετ, ο οποίος μου έγραψε “ρε συ, δεν είσαι σαν τους άλλους, διαφέρεις! Έχεις βγάλεις λεφτά, έχεις παίξει στο εξωτερικό, έχεις μπει στο πανεπιστήμιο και στον ενάμιση χρόνο της απουσίας σου από τα γήπεδα, έβαλες σκοπό της ζωής σου, να προχωρήσεις στο πανεπιστήμιο και ξύπναγες κάθε μέρα στις 7 το πρωί και να πας στα εργαστήρια! Γι‘ αυτό ο Θεός δεν σε ξεχνάει...”! Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό το πράγμα και με εξέπληξε θετικά...»

Όλο αυτό το διάστημα που ταλαιπωρήθηκες με τον τραυματισμό σου, σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο να σταματήσεις;

«Κοίτα, σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, πολλά περνάνε από το μυαλό σου, πολλές αρνητικές σκέψεις, αλλά πραγματικά το πάλευα συνεχώς, γιατί δεν ήθελα να συμβιβαστώ μ‘ αυτή την ιδέα. Δεν ήθελα να συμβιβαστώ με μία τέτοια εξέλιξη και γι‘ αυτό δούλευα σκληρά, έψαχνα συνεχώς λύσεις και πήρα πολλές γνώμες. Με βοήθησε πολύ ο γιατρός μου, ο κ. Αλευρογιάννης, με μία θεραπεία με βλαστοκύταρρα για το γόνατο, η οποία αποδείχτηκε ευεργετική. Από τότε άρχισα να ελπίζω ότι μπορώ να ξαναφτάσω στο επίπεδο που ήμουν πριν τον τραυματισμό και χάρη στην καθημερινή πολύ σκληρή δουλειά, μπορώ να πλέον να προπονούμαι και να παίζω χωρίς να πονάω.»

Πως πέρασε αυτός ο ενάμιση χρόνος εκτός μπάσκετ;

«Πέρασα πολύ δύσκολα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, περισσότερο γιατί δεν μπορούσα να επιστρέψω στις προπονήσεις, επειδή πονούσα πολύ. Έκανα μία πρώτη εγχείριση, αλλά το πόδι μου δεν ανταποκρίθηκε και αναγκάστηκα να ξαναμπώ στο χειρουργείο. Αυτό που με εκνεύριζε περισσότερο και με κούραζε, ήταν ότι δεν μπορούσα να γίνω καλά! Επειδή ξέρω καλά τι μπορώ να κάνω μέσα στο γήπεδο και τι είδους παίκτης είμαι, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να αποδεχθώ ότι κάποια πράγματα, ορισμένες κινήσεις δεν μπορούσα πλέον να τις κάνω!»

Ως φοιτητής της ιατρικής και ως μελλοντικός ορθοπεδικός, πάντως, νομίζω ότι είχες κι ένα επιπλέον κίνητρο να μην τα παρατήσεις...

«Πραγματικά, η ενασχόλησή μου με το πανεπιστήμιο με βοήθησε να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου και από μία διαφορετική οπτική γωνία και μόνο οι μελέτες που έχω κάνει πάνω στο συγκεκριμένο τραυματισμό, θα μπορούσαν κάλλιστα να μου χαρίσουν το πτυχίο (σ.σ.: γελάει...)! Άλλωστε, το μπάσκετ κάποια στιγμή θα τελειώσει και το μέλλον μου είναι στην ιατρική...»

Μιλώντας με τον προπονητή σου, μου είπε ότι σε έχει συνεχώς στις προκλήσεις;

«Αυτό κάνει συνέχεια, με προκαλεί (σ.σ.: γελάει...), αλλά τον δικαιολογώ γιατί ακόμη δεν έχει συλλάβει με τι παίκτη και τι χαρακτήρα έχει μπλέξει! Ίσως να μη θυμάται πως ήμουν στο πρόσφατο παρελθόν! Αν συνεχίσει να προκαλεί, θα τον διαψεύδω όλη τη χρονιά... Μου λέει “δεν κερδίζουμε τον Ολυμπιακό” και κερδίσαμε, με ειρωνεύεται ότι δεν μπορώ να κάνω τάπες κι έχω πέντε κοψίματα στα τρία τελευταία ματς... Δεν έχει ακόμη καταλάβει, ότι όταν μου μπαίνει κάτι στο μυαλό, δεν θα φύγω από το γήπεδο, αν δεν το πετύχω! Το καλάθι που έβαλα μετά από το μπλοκ στον Ντάνστον, δεν το συνηθίζω, αλλά εκείνη τη στιγμή, διαισθάνθηκε ότι θα μπει. Ας συνεχίσει ο coach να με προκαλεί και θα δει τι έχει να γίνει... Αλλά μ‘ αρέσει αυτό το παιχνίδι, μου δίνει κίνητρο και με εξιτάρει!»

Πως είναι σαν προπονητής ο Ηλίας Παπαθεοδώρου;

«Έχω δουλέψει με όλους τους κορυφαίους Έλληνες προπονητές, με τον Φώτη (σ.σ.: Κατσικάρη), με τον Ηλία (σ.σ.: Ζούρο), τον Σούλη (σ.σ.: Μαρκόπουλο), τον Πεδουλάκη, τον Μπαρτζώκα κι έχω διαπιστώσει ότι το σημαντικότερο πράγμα σε έναν προπονητή, είναι να αγαπάει παράφορα αυτό που κάνει... Δηλαδή να είναι συνεχώς από πάνω και να δουλεύει στην λεπτομέρεια. Ο coach Παπαθεοδώρου είναι όλη την ημέρα στο γήπεδο, βλέπει συστήματα, δοκιμάζει σχήματα, με μία λέξη λατρεύει αυτό που κάνει... Όταν δουλεύεις τόσο σκληρά, είναι νομοτελειακό ότι θα βελτιώνεσαι γιατί στη ζωή τίποτε δεν είναι τυχαίο.»

Η νίκη σας πάντως παίρνει μεγαλύτερη αξία, αν σκεφτεί κανείς ότι επετεύχθη κυρίως με τους Έλληνες παίκτες και απέναντι σε μία πολύ πιο αθλητική και γρήγορη ομάδα...

«Από παλιά πίστευα ότι η πορεία μίας ομάδας στην Α1 Κατηγορία, εξαρτάται εν πολλοίς από την ποιότητα των Ελλήνων παικτών. Όσο καλούς ξένους και να φέρει ένας σύλλογος, αν δεν έχει καλούς γηγενείς, δεν θα δει καλά αποτελέσματα! Κακά τα ψέματα, ο κορμός της ομάδας είναι οι Έλληνες παίκτες, που γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα, έχουν εμπειρίες και παραστάσεις. Γι‘ αυτό και θεωρώ ότι η Νέα Κηφισιά δε γίνεται να μην έχει μια επιτυχημένη χρονιά.»