Στις 17 Ιουλίου του 1998 στην γαλλική πόλη Μπρεστ, όταν σε ηλικία 14 ετών και 11 μηνών, έκανε το ντεμπούτο του (21π. στη νίκη 76-66 επί της Ιταλίας) με την Εθνική παίδων, ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί, ότι 16 χρόνια αργότερα, θα γινόταν αρχηγός του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος που θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας (30 Αυγούστου - 14 Σεπτεμβρίου).

Ο λόγος για τον πιο πιστό “στρατιώτη” της Εθνικής ομάδας, το Νίκο Ζήση, που θα αγωνιστεί για 16ο (και 11ο με την ανδρών) συνεχόμενο καλοκαίρι με τη “γαλανόλευκη” φανέλα. Ο 31χρονος γκαρντ της Ούνικς Καζάν, ο οποίος μετρά τις περισσότερες διεθνείς συμμετοχές (156) από τους παίκτες που απαρτίζουν το ρόστερ του Φώτη Κατσικάρη, μιλάει στο gazzetta.gr για τα διαφορετικά στοιχεία που θα παρουσιάσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στη Σεβίλλη, αποκρυπτογραφεί το αγωνιστικό πλεονέκτημα της ελληνικής ομάδας, σχολιάζει τις ιδιαιτερότητες του αγώνα νοκ-άουτ και εύχεται να επιστρέψει στην Ελλάδα με χαμόγελο.

- Αυτό ήταν το 11ο συνεχόμενο καλοκαίρι που συμμετέχεις σε προετοιμασία της Εθνικής ομάδας για μία μεγάλη διοργάνωση. Φέτος “είδες” κάτι διαφορετικό;

«Η διαφορά είναι τα πολλά νέα πρόσωπα που έχουν ενταχθεί στην ομάδα και η αλλαγή προπονητή, τον οποίο όμως, γνωρίζω πολλά χρόνια και είμαι εξοικειωμένος με την φιλοσοφία του. Από ‘κει και πέρα, σε επίπεδο προετοιμασίας, δεν μπορώ να πω ότι άλλαξαν ριζικά κάποια πράγματα. Τα βασικά χαρακτηριστικά, όπως η σκληρή δουλειά στην προπόνηση και το εξαιρετικό κλίμα, παραμένουν αναλλοίωτα. Άλλωστε, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, από τη στιγμή που πρέπει να μπουν οι βάσεις για ένα μεγάλο και απαιτητικό τουρνουά, στο οποίο παίζουν ρόλο οι λεπτομέρειες και χρειάζονται όλοι!»

- Σε ρωτάμε για να διαπιστώσουμε αν, η προοπτική της επιτυχίας διαφαίνεται πριν από τους αγώνες... Δηλαδή, το 2005 (χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ), το 2006 (αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ) και το 2009 (3η θέση στην Ευρώπη), αισθανόσαστε ότι θα πετύχετε κάτι σπουδαίο;

«Κατά τη γνώμη μου, όχι, γιατί οι προετοιμασίες είναι λίγο-πολύ ίδιες! Στο βασικό στάδιο, το βάρος ρίχνεται πιο πολύ στην φυσική κατάσταση, στη συνέχεια αρχίζουμε να ασχολούμαστε με την τακτική και “ξεμουδιάζουμε” στα πρώτα φιλικά. Προς το τέλος γίνεται το “μοντάρισμα” της ομάδας, με τα πιο δυνατά τεστ, στα οποία ο εκάστοτε προπονητής δοκιμάζει τα σχήματα που θέλει να χρησιμοποιήσει και εφαρμόζει το στυλ μπάσκετ που θέλει να παίξει. Η εμπειρία μου, με έχει διδάξει ότι η έκβαση της προετοιμασίας δεν παίζει τόσο καταλυτικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, γιατί σε τέτοιες διοργανώσεις, η επιτυχία από την αποτυχία, πολλές φορές απέχει ένα σουτ, ένα ριμπάουντ, μία καλή άμυνα ή έναν τραυματισμό!»

- Τα προηγούμενα χρόνια, έγινε μεγάλη συζήτηση για τα αθλητικά προσόντα που έλειψαν από την Εθνική ομάδα. Φέτος, με την επιστροφή του Καλάθη και την προσθήκη του Αντετοκούνμπο, είμαστε περισσότερο αθλητικοί;

«Σίγουρα, αυτά τα δύο παιδιά μας προσέδωσαν μεγάλη ενέργεια, έκρηξη και ταχύτητα και παράλληλα “ψήλωσαν” το ρόστερ μας! Και οι δύο έχουν μακριά χέρια και αναμφισβήτητα αυξάνουν τις αμυντικές δυνατότητες της ομάδας, ενώ φέτος θα πάμε με τέσσερις γκαρντ, οπότε θα έχουμε την ευχέρεια να πιέσουμε περισσότερο, αλλά και να αντιδράσουμε καλύτερα στην άμυνα, σε βραδιές που κάποιος από μας, θα φορτωθεί με φάουλ. Ειδικά στην φάση των ομίλων, που όλες οι ομάδες δίνουν πέντε παιχνίδια σε έξι μέρες, με την κούραση να είναι μεγάλη και τους ρυθμούς καταιγιστικούς, είναι σημαντικό να έχεις μία γεμάτη ομάδα και νομίζω ότι ο Νικ και ο Γιάννης, θα μας βοηθήσουν και με τα αθλητικά τους προσόντα.»

- Τι καινούριο θα παρουσιάσει η Εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας;

«Η παρουσία του Καλάθη, που μετά από τέσσερις “γεμάτες” σεζόν στην Ευρώπη και μία χρονιά στο ΝΒΑ, είναι πλέον πολύ ώριμος και σαφώς βελτιωμένος, είναι πολύ σημαντική για την ομάδα και θα δώσει άλλη διάσταση και πιο γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι της. Από ’κει και πέρα, νομίζω ότι από τη στιγμή που στο ρόστερ μας, δεν έχουμε τον παίκτη που θα μπορέσει να κάνει την διαφορά στο σκορ και να διασπάσει τις άμυνες των ισχυρών αντιπάλων, σε καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε, νομίζω ότι το “όπλο” μας, θα είναι ο επιθετικός πλουραλισμός. Δηλαδή, η παρουσία αρκετών παικτών που έχουν τις εικόνες, την εμπειρία και τις ικανότητες να προσφέρουν στο επιθετικό κομμάτι. Όσο πιο πολλοί παίκτες θα έχουν καλή απόδοση, τόσο περισσότερο θα αυξηθούν οι πιθανότητές μας να πετύχουμε κάτι καλό!»

- Είναι γνωστό ότι έτσι όπως είναι το format της διοργάνωσης, η επιτυχία του εγχειρήματος, θα εξαρτηθεί ουσιαστικά από ένα νοκ-άουτ παιχνίδι, αυτό της φάσης των “16”! Δηλαδή, μπορεί να προκριθούμε αήττητοι με ρεκόρ 5-0 από τον όμιλο και να πάμε... σπίτι μας, με μία και μοναδική ήττα στο πρώτο χιαστί ματς... Πόσο δύσκολο είναι αυτό για την ψυχολογική διαχείριση των παικτών;

«Αυτό είναι το σύστημα για όλες τις ομάδες και το ίδιο ισχύει και για μας! Σίγουρα, η απειρία είναι ένας παράγοντας που μπορεί να στοιχίσει σε τέτοιους είδους καταστάσεις, αλλά πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα έχουμε άγχος! Φέτος, σε αντίθεση με πέρυσι, πολλοί μας θεωρούσαν πρώτο φαβορί για το Ευρωμπάσκετ, ίσως για δεύτερη φορά μετά και το 2011 στη Λιθουανία, κανείς δεν μας υπολογίζει ιδιαίτερα και αυτό, μόνο καλό μπορεί να κάνει σε μία νέα ομάδα. Εμείς πρέπει να πάμε από παιχνίδι σε παιχνίδι στην πρώτη φάση, για να εξασφαλίσουμε την πρόκριση και από ‘κει και πέρα, αποκτώντας ρυθμό και αυτοπεποίθηση, να διαχειριστούμε τις ειδικές συνθήκες ενός αγώνα χωρίς επόμενη μέρα...»

- Έχοντας ζήσει τόσα πολλά με τη “γαλανόλευκη” φανέλα και πηγαίνοντας για πρώτη φορά ως αρχηγός της Εθνικής ομάδας, κατά πάσα πιθανότητα στο 3ο και τελευταίο Μουντομπάσκετ της καριέρας σου, ονειρεύεσαι κάποια εικόνα με την οποία θα ήθελες να τελειώσει η εφετινή διαδρομή;

«Γενικά, είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και δεν μ‘ αρέσει δημοσιοποιώ κρυφούς πόθους και προσδοκίες, ειδικότερα μετά από μία σειρά συνεχόμενων αποτυχιών στις τελευταίες τέσσερις διοργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά, όμως, ζώντας για περίπου ενάμιση μήνα το χρόνο τις προετοιμασίες της Εθνικής, στις ελεύθερες ώρες μου στα ξενοδοχεία και τις αποστολές, κάποιες φορές χαζεύω στο youtube διάφορα videos από παλιές μας επιτυχίες και όταν συνειδητοποιώ ότι τα χρόνια περνάνε και πλέον πλησιάζει το τέλος της διαδρομής μου με τα εθνικά χρώματα, ονειρεύομαι να μπορούσα να ξανανιώσω αυτά τα συναισθήματα που σου δίνει μία μεγάλη επιτυχία με φανέλα της χώρας σου! Υποθέτω ότι οι πιο “παλιοί”, όπως ο Μπουρούσης, ο Καϊμακόγλου και ο Γλυνιαδάκης, καταλαβαίνουν σε τι αναφέρομαι...

- Εννοείς αυτό το διαφορετικό “σκίρτημα” που νιώθεις πάντα εκπροσωπώντας την πατρίδα σου, πόσο μάλλον βγαίνοντας νικητής από μία μάχη;

«Ακριβώς! Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει κάτι συγκεκριμένο ή απαραίτητα ένα μετάλλιο! Μια μεγάλη νίκη, μια εικόνα, μία ανατροπή, το να κερδίζεις για την Ελλάδα και να βλέπεις στα μάτια των συνανθρώπων σου την ενότητα, την ομοψυχία και την ευτυχία, είναι μία στιγμή που δεν συγκρίνεται με κανέναν διασυλλογικό τίτλο και δεν περιγράφεται με λόγια! Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να ξαναζήσουμε μία ακόμη μεγάλη επιτυχία... Τα τελευταία χρόνια, όλα αυτά μας έχουν λείψει και έχουμε να θυμόμαστε στιγμές που μας πληγώνουν! Και πέρυσι στη Σλοβενία, ζήσαμε κάποιες τέτοιες στιγμές, μετά τις νίκες επί της Τουρκίας και ειδικότερα επί της Ισπανίας, αλλά το κακό τελείωμα τις επισκίασε... Μακάρι να παραμείνουμε όλοι υγιείς μέχρι το τέλος και πιστεύω ότι στην Ισπανία, θα παρουσιαστούμε πολύ ανταγωνιστικοί και θα διεκδικήσουμε τις πιθανότητές μας για κάτι καλό, έτσι ώστε να επιστρέψουμε με χαμόγελο.»