Ο... τρελό - Σάρας το σκέφτηκε μπασκετικά

«Η πρόταση της Ζαλγκίρις να γίνω βοηθός προπονητή μου φάνηκε η καλύτερη επιλογή», δήλωσε πρόσφατα ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και μ' αυτόν τον απλοϊκό τρόπο ο... τρελό - Σάρας εξήγησε την λογική απόφαση που πήρε για να ξεκινήσει από τα χαμηλά και να φτάσει στα ψηλά.

Ο Λιθουανός έκανε αυτό που επιτάσσει η αθλητική λογική, επέλεξε τον ρόλο του βοηθού, είπε «όχι» στις προτάσεις για τη θέση του πρώτου προπονητή σε άλλες ομάδες και παράλληλα εξήγησε για ποιον λόγο αρνήθηκε την αντίστοιχη πρόταση του Παναθηναϊκού πριν από δύο χρόνια.

Ανέκαθεν υπήρχε η άποψη πως οι μεγάλοι παίκτες δεν θα εξελιχθούν απαραίτητα και σε μεγάλοι προπονητές και η επιβεβαίωση είναι εύκολη, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο παρελθόν και διαπιστώσει πόσοι μεγάλοι αθλητές απέτυχαν στο εγχείρημα της προπονητικής.

Υπάρχουν αυτοί που παίρνουν την απόφαση εν μια νυκτί (π.χ. Ομπράντοβιτς), υπάρχουν κι αυτοί που το σκέφτονται πολύ περισσότερο (π.χ. Γιασικεβίτσιους). Το δεδομένο είναι ότι ο Γιασικεβίτσιους έκανε μια επιλογή με απόλυτα αθλητική λογική. Σε αντίθεση με την τρέλα που έβγαζε στα παρκέ, ο «Σάρας» πήρε τον δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει ο οποιοσδήποτε αθλητής βγάζει το σορτσάκι και φοράει το κοστούμι.

Επέλεξε μια ομάδα που τον ξέρει και την ξέρει, σ' ένα περιβάλλον που δεν θα αμφισβητηθεί ποτέ, σε μια κουλτούρα που του ταιριάζει και δίπλα σε πρόσωπα που θέλουν και μπορούν να τον βοηθήσουν. Πρώτα με τη λογική να συμπληρώσει τα προπονητικά κενά του και στην πορεία να κοιτάξει το επόμενο βήμα, εφόσον επιβεβαιώσει αυτό που βλέπουν όλοι και το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος, ότι δηλαδή «έχει μέσα του» την προπονητική.

Ο «Σάρας» είναι μπασκετική διάνοια, ό,τι εξυπνότερο έχει βγάλει το ευρωπαϊκό μπάσκετ την τελευταία 15ετία, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως από τη μία ημέρα στην άλλη μπορεί να το «περάσει» στους παίκτες.

Αν ο Γιασικεβίτσιους καταφέρει να εμφυσήσει στους παίκτες το 50% του χαρακτήρα και της αντίληψης στο παρκέ, τότε πιθανότατα θα γίνει ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη, αλλά για να το μάθουμε εμείς θα πρέπει πρώτα απ' όλα να το επιβεβαιώσει ο ίδιος.

Κάποιοι ενδεχομένως να αντιτάξουν τον Ομπράντοβιτς σ' αυτή την «απόλυτα αθλητική λογική» που προανέφερα, αλλά θεωρώ πως η περίπτωση του «Ζοτς» ήταν ιδιάζουσα και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτή του Γιασικεβίτσιους, αλλά και των υπολοίπων που σταματούν το μπάσκετ και το γυρνάνε στην προπονητική.

Ο Σέρβος το καλλιεργούσε επί χρόνια, σαν έτοιμος από καιρό πήρε την απόφαση σε ένα βράδυ, όταν του ζητήθηκε από την Παρτίζαν και στο κάτω - κάτω εκτιμώ πως είναι από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα... Συν βεβαίως του γεγονότος ότι ο Ομπράντοβιτς ήταν ένας απλά καλός παίκτης για την εποχή εκείνη και σε καμία περίπτωση ένας σούπερ σταρ επιπέδου Γιασικεβίτσιους.

Με λίγα λόγια ο «Σάρας» κάνει κάτι πολύ πιο δύσκολο απ' ό,τι άλλοι πρώην παίκτες στο παρελθόν, δεδομένου του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του. Οχι μόνο αναγκάζεται να βγάλει το σορτσάκι και τη φανέλα, αλλά ορθώς σκεπτόμενως θα ξεκινήσει την προπονητική, χωρίς να έχει τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις που θα λαμβάνονται. Πόσες φορές στο παρελθόν θυμάστε τον Σάρας να μην έχει τον τελευταίο λόγο στο παρκέ; Απ' αυτό και μόνο φαίνεται και η επιθυμία του να πετύχει (και) σαν προπονητής...

Υ.Γ.1: Στασιμότητα τελευταία στον Παναθηναϊκό και γι αυτό δεν έχουμε πολλά να σχολιάσουμε. Ο Ιβάνοβιτς θέλει να δει την ομάδα στην προετοιμασία, αλλά παράλληλα κοιτάζει στην αγορά για αθλητικό ψηλό με τα χαρακτηριστικά που έχουμε επισημάνει στο παρελθόν.