Νάζια στη σχολική αυλή

«Ο Βασιλακόπουλος φέρεται σαν να είναι το μπάσκετ δικό του, σαν να του ανήκει», δήλωσαν μετά το τέλος του κυριακάτικου τελικού οι αδελφοί Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλοι.

Και έχουν απόλυτο δίκαιο. Μόνο που μπέρδεψαν τα ονόματα.

Εκείνοι που συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκει το μπάσκετ είναι οι αδελφοί Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλοι. Και, μαζί τους, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, κληρονόμος του Παύλου και του Θανάση.

Το μπάσκετ, αγαπητοί μου κύριοι, δεν είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι δύο εφευρέσεις της σχολικής αυλής. Δύο παιδικά παιχνίδια, που τα σκαρφίστηκαν αγοράκια για να έχουν παρηγοριά όταν τους περιφρονούν τα κοριτσάκια. «Εγώ την έχω πιο μεγάλη από σένα, Τάκη». Ποιαν; Την ομάδα.

Μπάσκετ δεν είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός ούτε τα μαρμαρένια αλώνια στα οποία βγάζουν τα μάτια τους κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Κατακτήσατε την Ευρώπη εννέα φορές, τρομάρα σας, αλλά ούτε αυτό σας ξεστράβωσε. Ο ορίζοντάς σας αρχίζει και τελειώνει στο πράσινο και στο κόκκινο πανί.

Δεν σας ενδιαφέρει η Ευρώπη, όπως δεν ενδιαφέρει τους αφιονισμένους ακολούθους σας. Η σχολική αυλή σας ενδιαφέρει. Να σας βλέπει ο νταής της διπλανής αίθουσας και να σας φοβάται. Να την έχετε, εσείς, πιο μεγάλη.

Μπάσκετ δεν είναι το πρωτάθλημα ούτε το κύπελλο. Μπάσκετ είναι η Εθνική ομάδα. Το τελευταίο, ίσως, υγιές κύτταρο του ελληνικού αθλητισμού. Το τελευταίο, ίσως, υγιές κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας.

Λυπάμαι που σας χαλάω τη ζαχαρένια, αλλά συμπεριφέρεστε λες και η Εθνική ομάδα είναι δικό σας φέουδο. Η Εθνική ομάδα δεν ανήκει σε εσάς, ούτε στον Βασιλακόπουλο που βεβαίως είναι ο φυσικός της προϊστάμενος, αλλά στους παίκτες της.

Στον Σπανούλη, που τρέχει κάθε χρόνο στις Σλοβενίες και επιστρέφει με τα πόδια τσακισμένα. Στον Μάντζαρη, που ήθελε να παίξει στο Ευρωμπάσκετ με εγχειρισμένο χιαστό. Στον Σλούκα, που την υπηρετεί από τα 16 του. Στον Πρίντεζη και στον Περπέρογλου, που δεν της γύρισαν ποτέ την πλάτη. Στον Παπαπέτρου, τον Αγραβάνη, τον Κατσίβελη και τον Καββαδά, που ανδρώθηκαν φορώντας γαλάζια.

Στον μικρό από την Κύπρο, τον Χριστοδούλου, που άλλαξε υπηκοότητα για να μοιραστεί και αυτός το προνόμιο.

Μήπως πιστεύετε ότι αυτοί οι παίκτες αναδείχθηκαν από τον Ολυμπιακό και του χρωστούν τη διεθνή τους καταξίωση; Όχι. Όταν έπιασαν κάβο στο λιμάνι είχαν, όλοι ανεξαιρέτως, διακρίσεις με τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα.

Η Εθνική ομάδα ανήκει στους παίκτες της, στους προπονητές της, στους 200 ρομαντικούς που την ακολουθούν κάθε καλοκαίρι στα πέρατα του κόσμου, με δικά τους έξοδα και όχι επιχορηγούμενοι όπως οι δικοί σας «πιστοί», και κυρίως στους χιλιάδες φιλάθλους που περιμένουν τον Σεπτέμβριο για να πάρουν ενωμένοι μια ανάσα από τον βόρβορο που αφήνουν πίσω οι δικές σας εχθροπραξίες.

Των κόκκινων, των πράσινων. Του μπάσκετ, του ποδοσφαίρου.

Εσείς, αγαπητοί κύριοι, πιστεύετε ότι μπάσκετ είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Σας έχω νέα. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν είναι καν μπίζνα. Μπίζνα πραγματική θα ήταν εάν σαν άφηνε κάποιο οικονομικό όφελος. Το πορτοφόλι σας δεν βγαίνει ωφελημένο από αυτή την υπόθεση, αλλά ζημιωμένο. Είναι όμως τόσο παχύ, που δεν καταλαβαίνετε καν τη διαφορά.

Όχι. Δεν είναι μπίζνα για εσάς το μπάσκετ. Είναι σχολή. Στρατιωτική σχολή. Χάρη στο μπάσκετ, αποκτήσατε προσωπικό στρατό, στρατό αδιστάκτων που ούτε ενδιαφέρεται ούτε ασχολείται με τον αθλητισμό. Έναν στρατό που εκπαιδεύτηκε να μισεί και να τρομοκρατεί.

Αυτός είναι ο πραγματικός σας καθρέφτης και όχι το μπάσκετ. Αυτοί που βρίζουν μανάδες, που εκτοξεύουν φονικά βεγγαλικά, που αλαλάζουν σαν πίθηκοι όποτε βρίσκεστε τρόπους να πέφτετε στο δικό του επίπεδο. Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας. Να τον χαίρεστε και να σας χαίρεται. Αξίζετε απόλυτα ο ένας τον άλλον.

Δεν κατέστρεψε κανένας Βασιλακόπουλος το ελληνικό μπάσκετ. Το μπάσκετ το καταστρέφετε εσείς, όσο κρατάτε την πόρτα ανοιχτή για να μπαινοβγαίνουν ανεξέλεγκτοι οι χούλιγκανς και να φεύγουν αηδιασμένοι οι αληθινοί φίλαθλοι.

Όχι, δεν είναι λίγοι. Είναι πολλοί και δεν θέλουν ούτε να σας ξέρουν. Εννέα στους δέκα. Είναι πολλοί και καλοί, από αυτούς που πηγαίνουν στο γήπεδο για να διασκεδάσουν και να αφήσουν και τον οβολό τους. Πέρασαν μια βόλτα, μύρισαν την αποφορά του οχετού και δεν ξαναπάτησαν. Δεν σας βλέπουν ούτε από την τηλεόραση.

Είδατε τα ποσοστά της τηλεθέασης των τελικών; Τρία, τέσσερα, πέντε τοις εκατό. Πέντε στους εκατό κάθονται να παρακολουθήσουν τα εμετικά καμώματά σας. Δέκα, εάν μιλάμε για το ποδόσφαιρο του εκλεκτού κυρίου που καθόταν δίπλα σας και των εκλεκτών κυρίων που έπεσαν στο ασυγκράτητο στόμα του ομολόγου σας.

Στοιχηματίζω ότι η Εθνική του Μουντιάλ και του Μουντομπάσκετ θα τραβήξει περισσότερους. Στοιχηματίζω, επίσης, ότι οι εννέα στους δέκα θεωρούν κατάπτυστη τη σκέψη για διαζύγιο του Ολυμπιακού, οποιασδήποτε ομάδας, με την Εθνική. Στοιχηματίζω, τέλος, ότι δέκα στους δέκα «ερυθρόλευκους» διαφωνούν κάθετα, οριζόντια και διαγώνια με τη δήλωση των Αγγελόπουλων.

Δέκα στους δέκα, όχι φίλαθλοι. Δέκα στους δέκα παίκτες. Τόσους δεν έχει ο Ολυμπιακός στην Εθνική;

Σας έχω κι άλλα νέα. Δεν έχετε δικαίωμα να απαγορεύσετε την παρουσία των αθλητών σας στις Εθνικές ομάδες. Δεν προβλέπεται από κανέναν κανονισμό άδεια του συλλόγου για συμμετοχή παίκτη σε εθνικό συγκρότημα, ούτε οι παίκτες είναι σκλάβοι του εργοδότη. Στο θέμα με τα ασφαλιστήρια μπορεί να έχετε δίκαιο, που πολύ αμφιβάλλω, αλλά το χρησιμοποιείτε για μία επανάσταση διαφανή, «σι-θρου». Ολοι κατάλαβαν πού το πάτε το τρένο, Μάιο μήνα.

«Οποιος δεν θέλει, ας μη σώσει να παίξει», είναι το θέσφατο της μόδας, αυτής που καθιέρωσαν οι κ.κ. Παπαλουκάς και Διαμαντίδης. Υπάρχει, όμως, μία διαφορά. Ο Σπανούλης και οι άλλοι θέλουν. Και θα εμφανιστούν κανονικά στο προσκλητήριο του Κατσικάρη, όχι άκοντες αλλά εκόντες. Είναι ο Ολυμπιακός αυτός που κινδυνεύει να διαλυθεί από αυτή την ιστορία, όχι η Εθνική ομάδα.

Κρίμα που δεν βρέθηκε κάποιος να ρωτήσει τους Ελληνες παίκτες του για τις δηλώσεις των προέδρων. Ανέλαβα εγώ να το κάνω, πριν από λίγο, μέσω τηλεφώνου. Η πρώτη απάντηση που πήρα, off the record φυσικά: "Ηδη είπα στον μάνατζέρ μου να μου βρει ομάδα στο εξωτερικό". Του έδωσα συγχαρητήρια.

Ο Βασιλακόπουλος ήταν ο ίδιος Βασιλακόπουλος όταν ο Ολυμπιακός κατακτούσε τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα στη δεκαετία του ’90 (αλλά και πιο πρόσφατα). Ο Κορομηλάς και ο Ζαβλανός είχαν τότε εξουσία μεγαλύτερη από τη σημερινή τους, αφού κρατούσαν σφυρίχτρα και σφύριζαν σε τελικούς. Δεν ήσαν τότε «άρρωστοι» όλοι αυτοί; Είχαν πάει στον γιατρό;

Ο ίδιος Βασιλακόπουλος ήταν προϊστάμενος των διαιτητών στο 2^ο και 3^ο ματς, ο ίδιος θα είναι και μεθαύριο, όταν θα κερδίσετε –ίσως- το πρωτάθλημα με δεύτερο διπλό στο σπίτι του ευνοούμενου εχθρού. Θα είναι λιγότερο άρρωστος τότε; Τέτοια θαύματα κάνει η επιστήμη;

Στο Κύπελλο Ελλάδας θα συμμετάσχει ο Ολυμπιακός; Ξέρετε, είναι διοργάνωση της ΕΟΚ. Εάν είναι συνεπής στην πολιτική του, οφείλει να επιστρέψει και τα κύπελλα που κατέκτησε.

Μισό λεπτό, δεν τελείωσε το δελτίο ειδήσεων. Σας έχω κι άλλα νέα, κύριοι «φεύγουμε από την Εθνική ομάδα».

Δεν αδικηθήκατε από καμία διαιτησία χθες. Το μπάσκετ είναι άτιμο παιχνίδι. Δίνει δικαίωμα στον ηττημένο, όποιος κι αν είναι αυτός, να απομονώσει φάσεις κατά το δοκούν και να παριστάνει τον κατατρεγμένο. Φέρτε μου το βίντεο οποιουδήποτε αγώνα και θα σας «αποδείξω» ότι αδικήθηκε οποιαδήποτε από τις δύο ομάδες θέλετε. Ακόμα και του χθεσινού. Πείτε μου ποιος νομίζετε ότι ευνοήθηκε και θα σας αποδείξω το αντίθετο.

Μόλις την περασμένη Πέμπτη, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έκανε με τις δηλώσεις του το άσπρο μαύρο. Εισέπραξε την περιφρόνηση ακόμα και των οπαδών του Παναθηναϊκού, των πολλών τουλάχιστον. Την ίδια που εισπράττουν τώρα οι Αγγελόπουλοι, από την πλειοψηφία των μη φανατισμένων.

Δείτε και το εξαίρετο σημερινό πρωτοσέλιδο του "Φωτός". Δεν είναι σαν την "Πράσινη" και τον "Γαύρο" όλες οι χρωματισμένες εφημερίδες.

Όχι. Τον χθεσινό Ολυμπιακό τον αδίκησε ο ίδιος ο Ολυμπιακός. Η ομαδάρα, με τα χέρια που έτρεμαν, που εμφανίστηκε σε ντέρμπι τίτλου με ψυχή ψαριού. Είχε απέναντί της αντίπαλο κατώτερο και ξαπλωμένο στο καναβάτσο, αλλά βρήκε τρόπο να τον αναστήσει. Ο ηγέτης της σούταρε μηδέν στα δέκα σουτ. Ο προπονητής της νικήθηκε κατά κράτος από έναν πρωτάρη.

Τους είδατε τους δώδεκα με τα πράσινα, κύριοι πρόεδροι; Ετσι έπρεπε να παίξουν οι δικοί σας. Οι κόκκινοι, όμως, έτρεμαν τον ίσκιο τους, όπως τον έτρεμαν στην δ’ περίοδο του 3^ου αγώνα. Απλωσαν τη φανέλα τους στο παρκέ και περίμεναν από τον αντίπαλο να την προσκυνήσει.

Και όταν έχασαν, καθαρά κι αντρίκεια έχασαν, όπως καθαρά κι αντρίκεια κέρδισαν τα δύο προηγούμενα παιχνίδια, έβαλαν σε λειτουργία τον αυτόματο πιλότο και άνοιξαν το φθαρμένο κουτάκι με τις δικαιολογίες.

«Η διαιτησία». «Ο Βασιλακόπουλος». «Η ΚΕΔ». «Φεύγουμε από την Εθνική».

Ναι, παλιό είναι και αυτό το τελευταίο. Το είχε χρησιμοποιήσει πρώτος ο φίλτατος Ιωάννης Μπουρούσης, στο τέλος μίας εξίσου τραυματικής βραδιάς. Αλλά την επόμενη μέρα, μετάνιωσε, δήλωσε πιστός στρατιώτης της Εθνικής («του Βασιλακόπουλου»), ζήτησε συγγνώμη, και εξήγησε ότι βρισκόταν υπό το κράτος συναισθηματικής φόρτισης. Ποιος έχει σειρά να το κάνει;

«Οι δικοί μας πρόεδροι δεν τραμπουκίζουν και δεν ανεμίζουν ευρώ», δήλωσε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ανακρίβεια. Τραμπουκισμοί δεν είναι μόνο οι ύβρεις, οι απειλές, τα ντου στα αποδυτήρια και τα υποβολιμαία δημοσιεύματα. Δεν αναφέρομαι στον βιασμό της Εθνικής ομάδας, αυτός παραδόθηκε ήδη στη χλεύη των φιλάθλων. Άλλον τραμπουκισμό εννοώ.

Οχι φυσική, αλλά ηθική αυτουργία. Ποιος θα συγκρατήσει το πλήθος την επόμενη φορά που θα εμφανιστούν στο ΣΕΦ ή στα στέκια του Πειραιά οι χθεσινοί διαιτητές ή ο …Βασιλακόπουλος; Ουδείς. Και ποιος τους έδειξε με το δάχτυλο, για νά'χουμε καλό ρώτημα;

Το άλλο, με τα ευρώ, ας το αφήσουμε καλύτερα. Ο πρόεδρος που απειλεί να σαμποτάρει την Εθνική ομάδα με όπλο την υπογραφή του στις επιταγές των παικτών ανεμίζει χαρτονομίσματα στα μούτρα όχι των διαιτητών, αλλά όλων των φιλάθλων. «Εγώ δεν είμαι Δημητράκης, να με γ*μάει ο Βασιλακόπουλος». Έτσι;

Την επόμενη φορά που θα πείτε ότι δεν πρόκειται να πέσετε στο επίπεδο του άλλου (και εκείνου που εσχάτως κάθεται δίπλα σας...), θα μου επιτρέψετε να σας θυμίσω τη μαύρη βραδιά της 1^ης Ιουνίου 2014. Μπορείτε να μη πετύχατε αυτό που αγγίζει τα όρια του ακατόρθωτου, αλλά κάνετε φιλότιμη προσπάθεια. Βαδίζετε σε καλό δρόμο. Μη ξεχάσετε να τους αφαιρέσετε και τα μετάλλια που κατέκτησαν με τις Εθνικές ομάδες, του Βασιλακόπουλου.

Μαθαίνω, μάλιστα, ότι την Τετάρτη θα αποσύρει και ο Γιαννακόπουλος τους παίκτες του από την Εθνική ομάδα, εφ'όσον η ομάδα του ηττηθεί. Κι αυτός με τη διαιτησία του Βασιλακόπουλου τα έχει. Και δεν τον έχω "ικανό" να υστερήσει σε τέτοιο ανδραγάθημα.

Το απαξιωμένο στα μάτια όλων (πλην Λακεδαιμονίων), τσίγκινο για να καταλαβαινόμαστε, τρόπαιο του ελληνικού πρωταθλήματος περιμένει μεθαύριο τον βασιλιά της παρακμής. Είτε πράσινος είναι αυτός είτε κόκκινος, δεν δικαιούται το παραμικρό χειροκρότημα. Ετσι κι αλλιώς, μόνο πέντε στους εκατό καταδέχονται να χορέψουν αυτό τον δυσοίωνο χορό.