Κρεμάστε τα φτυάρια!
Το μακρινό 1986 αλλά τόσο κοντά μας σε αναμνήσεις οι Smiths δια στόματος Morrisey τραγουδούσαν το Panic το οποίο ξεκινούσε με τους ξεσηκωτικούς στίχους «Panic on the streets of London, Panic on the streets of Birmingham, πλαισιωμένοι από την λυρική σκληρότητα της κιθάρας του Marr και κατέληγε με την προσταγή του frontman εν είδη ρεφρέν που έλεγε πολλάκις για καλύτερη εμπέδωση το περίφημο και ιστορικό όπως αποδείχθηκε:
«Hang the DJ, hang the DJ, hang the DJ
Because the music that they constantly play
It says nothing to me about my life
Hang the blessed DJ
Λόγω καλλιτεχνικής αδείας η σκωπτική «βαρβαρότητα» των Smiths κρίθηκε ως επιτρεπτή, αντίστοιχη όμως δημοσιογραφική δεν υπάρχει, οπότε από μεριάς μου περιορίζομαι να ζητήσω να κρεμάσουμε τα φτυάρια παρακάμπτοντας τους πάσης φύσεως νεκροθάφτες των ομάδων που ψάχνουν με την πρώτη ευκαιρία να ανοίξουν λάκκο για να παραχώσουν μέσα όσους με τους δικό τους κριτήριο θεωρούν ως ανίκανους.
Η περσινή κακή εικόνα του Ολυμπιακού στην διοργάνωση και κυρίως η αποτυχία της ομάδας να μπει στην οκτάδα σε συνδυασμό με την μέτρια εικόνα των πρώτων αγωνιστικών φέτος βοήθησαν , πράμα που δεν θέλει και πολύ στα μέρη μας, να χαθεί η ψυχραιμία φτάνοντας στους αφορισμούς κατά πάντων.
Τα σηκωμένα δάκτυλα σημάδεψαν παίκτες , προπονητές , διοίκηση.
Το πιο εύκολα πράμα είναι να δείχνεις με το δάκτυλο ή να χειροκροτείς.
Αν το σκεφτείς ουσιαστικά και στις δυο περιπτώσεις βρίσκεσαι εν βρασμώ ψυχής είτε με την θετική είτε με την αρνητική ερμηνεία του όρου.
Ανεξάρτητα πάντως από την ένταση που φωλιάζει μέσα σου, το δύσκολο είναι και στις δυο περιπτώσεις να κοντρολάρεις την αντίδραση.
Το έγραφα και πέρσι πως στον Ολυμπιακό οι επιλογές στα πρόσωπα δεν ήταν τόσο άστοχες όσο καταγράφηκαν στον απολογισμό και πως το ρόστερ της ομάδας ήταν για μια θέση στην οκτάδα.
Δεν είναι δυνατόν με το που πάτησε το πόδι του στο ΣΕΦ να ξέχασε το μπάσκετ ο Τίμα και φέτος στην Χίμκι να το ξαναθυμήθηκε.
Δεν γίνονται αυτά! Αναφέρθηκα στον Τίμα γιατί είναι το πιο κλασικό παράδειγμα , αλλά τα ίδια ισχύουν και για τον «περιπετειώδη» στο παιχνίδι του Γκός, τον Τουπάν που δεν τον είδαμε ποτέ να παίζει το μπάσκετ για το οποίο τον επέλεξαν, για τον Λε Ντέι που κι αυτός φέτος έγινε… άλλος στην Ζαλγκίρις.
Ακόμα και για τον Στρέλνιεκς με τα διαπιστευτήρια του κατατιθέμενα ώσπου να στραβώσει και να μοιάζει αγνώριστος.
Αλλά μη ξεχνάμε και τους έλληνες και αναφέρομαι στους δεύτερους αντρικούς ρόλους!
Άντε να αφήσω έξω τον Αγραβάνη, τον ταλαιπωρημένο από τους συνεχείς τραυματισμούς.
Υπάρχουν όμως οι υπόλοιποι, όπως ο Μάντζαρης που παιχνίδι με παιχνίδι βρισκόταν όλο και πιο βαθιά στον πάγκο, ο Μπόγρης των ειδικών αποστολών και τέλος οι φερέλπιδες Τολιόπολος, που χάθηκε άδοξα, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο που το προπονητικό τιμ δεν επέμενε στα πρόσωπα τους μια χρονιά που κατά γενική ομολογία θεωρήθηκε μεταβατική.
Επιμένω στο ελληνικό στοιχείο γιατί μόνο με ελληνικό κορμό μπορεί η ομάδα να έχει μέλλον.
Η διοίκηση πολύ καλά έκανε και εστίασε σ’ αυτόν τον τομέα , άριστα θα έλεγα αλλά το ζητούμενο ήταν η αξιοποίηση τους!
Τι να κάνουν δηλαδή οι διοικούντες; Να παρέμβουν στο προπονητικό επιτελείο;
Ο Ολυμπιακός πρόσωπα είχε ουκ ολίγα για να μπει στην οκτάδα, ομάδα δεν είχε! Σύνολο ανταγωνιστικό δεν παρέταξε ποτέ του κι αυτό πλήρωσε!
Το θέμα δεν ήταν στα πρόσωπα , αλλά στο αγωνιστικό προσωπείο της ομάδας.
Σ’ αυτόν τον τομέα την ακέραια ευθύνη την φέρει Μπλάτ.
Όπα γιατί θα πάμε στο άλλο άκρο! Έτοιμους σας βλέπω να αρχίσετε τα γνωστά ότι ο Μπλάτ ήταν στην Αμερική με τον Λε Μπρόν , με την Μαρίκα τον Δούσια τον Κωστή και εμείς πάμε να τον βγάλουμε άχρηστο.
Όχι κανένας δεν λέει κάτι τέτοιο παρά μόνο όσοι αρέσκονται στην εξαγωγή αυθαίρετων συμπερασμάτων!
Απλά στις ομάδες η μαγική λέξη είναι η χημεία!
Το θεωρώ δύσκολο να λειτουργήσει η χημεία του Μπλάτ με το μπάσκετ που έχει στο μυαλό του σε ομάδες στη Ευρώπη εκτός πρώτης γραμμής –άλλωστε ποτέ δεν υπήρχε ομάδα του Μπλάτ , αλλά ομάδα των παικτών του Μπλάτ- όπως δεν φάνηκε και στην Νταρουσάφακα.
Ας είναι καλά ο άνθρωπος αλλά η κακή διαχείριση προσώπων και ρόλων, που οδήγησε σε ένα σύνολο χωρίς αγωνιστική ταυτότητα, ήταν που πέρσι εκτροχίασαν τον Ολυμπιακό!
Και φέτος ο Ολυμπιακός δεν έχει αστοχήσει στις επιλογές του εκτός αν φτάσουμε στο σημείο- άντε να το δω και να το ακούσω κι αυτό- να βγάλουμε τον Μπράντον Πόλ άχρηστο!!!
Τον δεύτερο παίκτη στην ιστορία του Κολλεγιακού Πρωταθλήματος σε πόντους, ριμπάουντ ασίστ και κλεψίματα!
Ο Πολ θα έβρισκε δικαιωματικά θέση στον πιο πλήρη Ολυμπιακό του παρελθόντος, όχι μόνο στον φετινό!
Παίκτες υπάρχουν επενδύσεις έγινα ώστε να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό στην οκτάδα ( πρωτίστως στην οκτάδα αναφέρομαι) να τον κατευθύνουν όσο πιο ψηλά γίνεται.
Κι ο Τσέρι έχει δυνατότητες στη οργάνωση , στον αμυντικό τομέα αλλά και στο σκοράρισμα και ο Ρότσεστι και ο Ρίντ και ο Πάντερ και ο Κουζμίνσκας.
Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για τον Ρούμπιτ αλλά το πρωτεύων είναι να βρεθούν ρόλοι και όχι οι ικανότητες ενός παίκτη!
Μόνο έτσι θα αποκτήσει και πάλι χαρακτήρα η ομάδα.
Μέσα από τους ρόλους θα βρεθούν οι χρόνοι , όπως βρέθηκαν στην Μόσχα εκεί που είδαμε τον πιο αθλητικό Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων.
Ένα Ολυμπιακό να χτυπά-ποιάν; - την ΤΣΚΑ στον αιφνιδιασμό στα επιθετικά ριμπάουντ στις δεύτερες ευκαιρίες και στο παιχνίδι ένας με ένα!
Ο αγωνιστικός προσανατολισμός είναι αυτός που αναζητείται ώστε να υλοποιηθεί!
Αν ο κόουτς Κεμζούρα τον καταστρώσει και τον εφαρμόσει υπάρχουν παίκτες να τον υποστηρίξουν και μάλιστα με αθλητικότητα!
Γι’ αυτό στο σημερινό παιχνίδι με την Μακάμπι αυτό που θα ήθελα να δω ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα είναι να αποδίδουν στον Ολυμπιακό το ίδιο σωστά προσανατολισμένο μπάσκετ όπως στην Μόσχα.
Στηρίξτε την προσπάθεια ,δώστε πίστωση χρόνου στην ομάδα και στον προπονητικό επιτελείο και μην ξεχνιόμαστε…. Κρεμάστε τα φτυάρια και μην βιάζεστε!!! Είναι νωρίς για τελικά συμπεράσματα!
ΥΓ: Είναι το λιγότερο ντροπή , προσωπικά το θεωρώ ξεφτίλα, να πιστεύουν κάποιοι πως το μόνο που ενδιαφέρει τον Σπανούλη είναι τα ρεκόρ!!!
Πραγματικά ντροπή και μόνο η σκέψη για τον παίκτη που άλλαξε τα δεδομένα για τον Ολυμπιακό σε Ελλάδα και Ευρώπη!
Είναι αδιανόητο αναγνωρίζει την προσφορά του στους ερυθρόλευκους όλη η μπασκετική Ευρώπη και να μην το αναγνωρίζει μερίδα φίλων του Ολυμπιακού!!!
Αν τον ενδιέφεραν τα ρεκόρ θα πήγαινε σε μια ομάδα όπως η Άλμπα να πάρει ένα σκασμό λεφτά και μάλιστα μπροστά, να επιχειρεί για τις επιδόσεις του 200 προσπάθειες και να μην του λένε τίποτα!
Ενδιαφέρεται για τα ρεκόρ και στο ταιμ άουτ με την Μπασκόνια ουρλιάζει στους συμπαίκτες του να παλέψουν! Αυτός ουρλιάζει όχι ο κόουτς!!!
Όταν θα θρεθούν οι ρόλοι για όλους τότε θα αξιοποιηθεί σωστά και ο Σπανούλης!
Το δε τρίποντο που «ξέρανε» την ΤΣΚΑ δεν το επιχείρησε για να κερδίσει η ομάδα αλλά για το ρεκόρ!
Πείτε το κι αυτό!!!
Αν υπήρχε ποινή για την αχαριστία όλοι αυτοί θα έπρεπε να είχαν καταδικαστεί σε φυλάκιση τόσων χρόνων , όσων πόντων έχει πετύχει ο Σπανούλης!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
