Τα θαύματα της επιστήμης

Οι Αγγελόπουλοι έβλεπαν την ομάδα τους να αποσπά την ήττα μέσα από τα δόντια της νίκης και τραβούσαν τα λιγοστά μαλλιά που έχουν. Μέχρι πότε θα πληρώνουν την τακτική ανοχής στα καμώματα των «επιστημόνων»;

Το χθεσινό ντέρμπι ήταν από εκείνα που κερδίζονται με ένα φύσημα της έδρας. Έδρα, όμως, δεν υπήρχε.

Η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ θύμιζε κοιμητήριο και ο Παναθηναϊκός απέδρασε θριαμβευτής, με ένα σερί 15-3 στα τελευταία έξι λεπτά.

Θα έμενε όρθιος εάν ένιωθε το παρκέ να κοχλάζει μετά το 66-58; Πολύ αμφιβάλλω.

Αφηρημένος, προφανώς, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, έδωσε εντολή στους παίκτες του να ψάξουν την ισοφάριση όχι με τρίποντο, αλλά με «γκολ φάουλ», μετά το 66-69.

Αλλά ποια εξέδρα να φοβηθούν οι διαιτητές για να δώσουν στον Ολυμπιακό το κρίσιμο σφύριγμα; Ούτε ο Πρίντεζης το πήρε σε πρώτη φάση ούτε ο ΜακΛέιν σε δεύτερη.

Οι διαμαρτυρίες είναι φυσικά για την τιμή των όπλων και για εσωτερική κατανάλωση, αλλά ο γηπεδούχος πολλές φορές τα κερδίζει τέτοια «σπόρια». Σε άδειο γήπεδο, δεν υπάρχει γηπεδούχος.

Συγχωρήστε με που ξεκίνησα το κείμενο ανάποδα και με ενοχλητική διαιτητολογία, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να στηλιτεύσει κάποιος την κονσομασιόν των διοικήσεων προς τους «επιστήμονες» που λυμαίνονται τα γήπεδα.

Ο Ολυμπιακός την πλήρωσε (και) χθες σε σκληρό συνάλλαγμα. Η νίκη του Παναθηναϊκού φέρνει αυτόν σε θέση ισχύος για το πλεονέκτημα έδρας, το οποίο είθισται να ισοδυναμεί με μισό τίτλο.

Ο …άλλος μισός αποδεικνύεται περίπλοκη υπόθεση τα τελευταία χρόνια, με τα εκατέρωθεν διπλά στους τελικούς, ωστόσο οι «πράσινοι» παίζουν πια με τα λευκά στη σκακιέρα της Α1.

Το σκήπτρο του 2018 θα κριθεί όχι στο Φάληρο, αλλά στο ΟΑΚΑ.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε χωρίς να παίξει πολύ καλά και χωρίς να παίξει καλύτερα από τον αντίπαλό του.

Είχε όμως πίστη, ζεστή καρδιά, ήρεμο μυαλό, καθώς και την απαραίτητη μεθοδικότητα για να εκτελέσει με ακρίβεια τα συστήματά του στο φινάλε.

Τα τέσσερα καλάθια που τον έφεραν σε θέση οδηγού, με σερί 0-11 μετά το 66-58, βγήκαν όλα μέσα από πρόγραμμα.

Με τους Σπανούλη και Ρόμπερτς ανενεργούς, ο Ολυμπιακός υστέρησε σε δημιουργία και έμοιαζε στο τέλος με ακυβέρνητο καράβι. Σε καμία από τις πέντε κρίσιμες επιθέσεις του δεν άλλαξε πάνω από 1-2 πάσες.

Ο Πρίντεζης αστόχησε δύο φορές, ο Παπαπέτρου μία, οι Τόμπσον και Μάντζαρης υπέπεσαν σε γκάφες, η άμυνα των πρωταθλητών πέτυχε εύκολες νίκες.

Αν δεν κέρδιζε ο ΜακΛέιν ένα επιθετικό ριμπάουντ με το «έτσι θέλω» πάνω στο νήμα, ο Ολυμπιακός θα ολοκλήρωνε άποντος το τελευταίο πεντάλεπτο.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, όλα έγιναν μεθοδικά, μυαλωμένα και βάσει προγράμματος.

Ο Σίνγκλετον είδε τον Τιλί να μπουρδουκλώνεται σε μία σειρά από σκριν και εκτέλεσε μόλις είδε ανοιχτό ορίζοντα (66-61).

Ο Ρίβερς διάβασε τη χαλαρή άμυνα των Παπαπέτρου, Τόμπσον και τις αργοπορημένες βοήθειες των Μιλουτίνοβ, ΜακΛέιν και τις τιμώρησε με δύο απανωτά τρίποντα (66-67).

Ο Καλάθης έστησε τηλεπαθητική -υποτίθεται γνώριμη στις αντίπαλες άμυνες- συνεργασία με τον Γκιστ για ένα άψογο pick’n’roll στα 19 δευτερόλεπτα (66-69).

Στο γυμνό μάτι, το διπλό του Παναθηναϊκού μοιάζει με ριφιφί. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν τέτοιο.

Κέρδισε η ομάδα που στις κρίσιμες ώρες ξεδίπλωσε καλύτερα το παιχνίδι της και έπαιξε σκληρή άμυνα στα μετόπισθεν.

Η δουλειά του Νικ Καλάθη απέναντι στον Στρέλνιεκς εξελίχθηκε κλειδί, αφού ο κρύος Λεττονός τελείωσε το παρθενικό ντέρμπι της ελληνικής καριέρας του με 1/5 σουτ και 0 ασίστ, το βράδυ που ο Ολυμπιακός πόνταρε πολλά πάνω του.

Όποιος τολμήσει να βάλει στο απέναντι ζύγι τη στατιστική του Καλάθη (12 πόντοι, 8 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 3 κλεψίματα, 3 λάθη, 6/14 σουτ, 2/2 βολές) θα μάθει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει για το ντέρμπι.

Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτε από τους εφεδρικούς ψηλούς του, αλλά βρήκε ανάσες όταν έπιασε δουλειά ο συνήθης ύποπτος Θανάσης Αντετοκούνμπο, απελευθερώνοντας παράλληλα τον Λοτζέσκι.

Ο Ολυμπιακός πήρε 18 πόντους από τον ΜακΛέιν και 13 από τον αρχικά κρύο Τόμπσον, αλλά προδόθηκε από τα «τεσσάρια» Πρίντεζη-Τιλί και από την αποδεκατισμένη περιφερειακή γραμμή του.

Τα 15 επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψαν οι «πράσινοι» ξεγύμνωσαν τη γραμμή πυρός των αντιπάλων τους, λίγες μέρες πριν το ξεκίνημα της Εuroleague.

Όσο για την άτεγκτη στάση του Γιάννη Σφαιρόπουλου στο θέμα Παπανικολάου, δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από έναν πιστό μαθητή του Ιωαννίδη.

Την «αποβολή» του εκνευρισμένου παίκτη ακολούθησε ένα δεκάλεπτο ηρεμίας στο οποίο ο Ολυμπιακός έγινε αφεντικό του αγώνα, άσχετα αν στο τέλος τα θαλάσσωσε.

Dura lex, sed lex: σκληρός νόμος, αλλά νόμος. Όποιος ασχολείται με τους διαιτητές αντί να κάνει τη δουλειά του, θα εξοστρακίζεται στα αποδυτήρια, ασχέτως ονόματος και βιογραφικού.

Σε κάποιο διάλειμμα, αναρωτήθηκα τι θα είχε συμβεί αν εμφανιζόταν εξίσου ασυμβίβαστος ο Κώστας Μίσσας στο Eurobasket...

ΥΓ: Ισχύει φυσικά και φέτος ο πάγιος κανόνας της στήλης. Δεν δημοσιεύονται οπαδικά σχόλια ούτε διαιτητολογίες. Ευχαριστώ για την κατανόηση.