Σαν αρχαία ελληνική τραγωδία

Απογοήτευση; Κάτι χειρότερο. Μάλλον θλίψη. Γιατί ο Άρης δεν κινείται απλά σε επικίνδυνα μονοπάτια αλλά έχει μπει σε έναν δρόμο δίχως επιστροφή και οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια. Η τελευταία (κοινή) ραδιοφωνική συνέντευξη των κ. κ. Λάσκαρη-Παπακυριάκη δεν ήταν απλά απογοητευτική αλλά ένα θέατρο του παραλόγου. Μέχρι χθες το απόγευμα γνωρίζαμε ότι ο κ. Παπακυριάκης είχε παραιτηθεί. Στη διάρκεια της συνέντευξης ενημερωθήκαμε ότι παρέμεινε και (μας) είπε ότι είναι προετοιμασμένος για το χειρότερο σενάριο. Και η απλοϊκή προσέγγιση της κατάστασης με την άποψη ότι αν φέτος τη βγάλουμε καθαρή του χρόνου θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Αν δηλαδή δεν τη βγάλετε καθαρή, θα μας πείτε τι θα γίνει;

Η απελπισμένη προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης με το… πασπάλισμα κατά των δημοσιογράφων τους οποίους χαρακτήρισε υπαίτιους (ο κ. Λάσκαρης) για την αποτυχία υλοποίησης εμπορικών σχεδίων ήταν τουλάχιστον προσβλητική. Όχι μόνο κατά των δημοσιογράφων αλλά κυρίως των φιλάθλων που πίστεψαν στον Νίκο Λάσκαρη και άπλωσαν ασπίδα προστασίας όλο αυτό το διάστημα. Πλέον το επίπεδο δημοτικότητάς του είναι πιο χαμηλό και από τις θερμοκρασίες στη Σιβηρία τον μήνα Δεκέμβριο.

Προσωπικά βέβαια άλλα ήξερα. Γνώριζα για μια εταιρία στην Τουρκία που θα ιδρυόταν με μετοχικό κεφάλαιο 300.000 ευρώ, ένα σχέδιο που δεν υλοποιήθηκε για οικονομικούς λόγους, αλλά επί του παρόντος δεν είναι απαραίτητο να εισέλθουμε σε λεπτομέρειες. Τα γνωρίζουν εξάλλου οι παροικούντες στην ΚΑΕ Άρης όχι γιατί έκαναν έρευνα στην Τουρκία αλλά γιατί βρίσκονται σε επαφές με την ιδιοκτησία. Κι αυτά πρέπει να ειπωθούν σε δημόσιο λόγο για να τελειώνει το «παραμύθι».

Στη συγκεκριμένη γωνιά ξαναγράψαμε ότι ο κ. Λάσκαρης αντιμετωπίστηκε με πολύ σεβασμό από τον Τύπο. Αν βάλει κανείς σε μια ζυγαριά τη δραματική κατάσταση και την κριτική του Τύπου, θα καταλάβει. Απλήρωτοι παίκτες, υποχρεώσεις στο Δημόσιο, στο άρθρο 99, απλήρωτο το υπαλληλικό προσωπικό κι ένα σωρό προμηθευτές, κανένα όραμα, κανένα σχέδιο, το απόλυτο μηδέν. Και σας φταίνε οι δημοσιογράφοι ή ο απλός φίλαθλος στα social media; Έλεος. Μήπως θα ήταν προτιμότερο να παραδεχθείτε ότι εδώ και τουλάχιστον έναν μήνα η ΚΑΕ λειτουργεί λόγω των εσόδων από τα εισιτήρια διαρκείας; Από αυτά τα έσοδα θα πληρωθούν (έναντι) κάποιοι παίκτες.

Το σχέδιο της ανοιχτής (για τον κόσμο) αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου θα ήταν εξαιρετικό αν η οικονομική κατάσταση της εταιρίας ήταν διαφορετική. Δηλαδή, η μετατροπή μιας ΚΑΕ σε εταιρία λαϊκής βάσης όντως εφαρμόζεται στο εξωτερικό (σ. σ. Μπαρτσελόνα) αλλά εκεί μιλάμε για σοβαρό σχέδιο το οποίο συνδυάζεται με την παρουσία ενός γκρουπ χρηματοδοτών και όχι για απέλπιδα προσπάθεια άντλησης χρημάτων για να μην καταστραφεί η εταιρία. Μην υποβαθμίζετε λοιπόν το κριτήριο και τη νοημοσύνη του κόσμου. Είναι πολύ πιο έξυπνος απ’ όλους εμάς, αλλά πολλές φορές παρασύρεται από την αγάπη προς την ομάδα του.

Για μένα, η όλη ιστορία τελείωσε και τυπικά χθες. Πλέον είναι απαραίτητο να βρεθεί διάδοχη κατάσταση δεδομένου του ότι δύο φορές ο ίδιος ο Νίκος Λάσκαρης κι άλλες τόσες ο Δημήτρης Παπακυριάκης είπαν ότι ο ιδιοκτήτης είναι ανοιχτός σε κάθε πρόταση είτε για παραχώρηση είτε για συνιδιοκτησία. «Παρακαλώ τον όποιον ενδιαφερόμενο να έρθει να βοηθήσει», είπε ο πρώτος, «έχω λάβει κάτι σαν εντολή να βρω έναν», είπε ο δεύτερος. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τους όρους.

Μετά την τελευταία συνέντευξη του Νίκου Λάσκαρη κατάλαβε και ο πλέον αδαής ότι ο μπασκετικός Άρης θα πρέπει εκ νέου να μπει σε διαδικασία συσπείρωσης δυνάμεων με μοναδικό στόχο την εύρεση διάδοχης κατάστασης. Δε νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι εδώ και χρόνια ενεργοποιούνται στις κρίσιμες στιγμές, έχουν κάτι άλλο να περιμένουν. Το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Και μόνο η αποφυγή ορισμού ημερομηνιών για πληρωμές για να μην χαρακτηριστεί εκ νέου «ανακόλουθος», είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς τι περιλαμβάνει το… μενού των επόμενων εβδομάδων.

Αρκετοί παράγοντες ή ακόμη πρόσωπα με βαριά ιστορία στον σύλλογο απέχουν συνειδητά εδώ και αρκετούς μήνες διότι νιώθουν προσβεβλημένοι από τη συμπεριφορά που εισέπραξαν από τον ιδιοκτήτη. Πλέον όμως εγωισμοί δεν χωρούν γιατί η σπατάλη περαιτέρω χρόνου θα βλάψει πιο σοβαρά τον Άρη. Θα τον βάλει σε καταστάσεις οι οποίες θα γυρίσουν τον σύλλογο πολλά χρόνια πίσω, κάπου στις αρχές της νέας χιλιετίας όπου η ομάδα είχε γίνει κέντρο διερχομένων. Εν τέλει, μια εταιρία, για να λειτουργήσει, χρειάζεται χρήματα και χθες πέρα ο κόσμος άκουσε αερολογίες και σχέδια χωρίς ουσιαστική υπόσταση.