Τα πέντε κακά της μοίρας της

Τα τουρνουά των 15 ημερών είναι πολύ περίεργα, πολύ ιδιαίτερα. Θυμάμαι μου το είχε πρωτοαναφέρει ο Ντούντα σε κάποιο ταξίδι με τον Ολυμπιακό.

Δε μπορείς να περιμένεις από μία ομάδα 40 ημερών να κάνει όσα μία ομάδα 10 μηνών. Είτε αυτή είναι η συλλογική σου προτίμηση είτε η αντίπαλη. Και φυσικά οι διαφορές περιλαμβάνουν και τα εντός παρκέ και τα εκτός παρκέ.

Η Ελλάδα ηττήθηκε ξανά στο τουρνουά. Πολλοί είδαν θετική εικόνα.

Εγώ είδα βελτιωμένη εικόνα. Όχι θετική.

Δε γίνεται από το 1 (στα 10) να πηγαίνεις στο 3 (στα δέκα) και να βλέπεις θετική παρουσία.

Για την Εθνική Ελλάδας μιλάμε κι όχι για την εθνική Ισλανδίας.

ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ

1. Αντιμετώπιση του σκριν στη μπάλα

Το θέμα της αντιμετώπισης του pick 'n' roll το έχουν επισημάνει το 99% των Ελλήνων που ασχολούνται με το μπάσκετ από οποιοδήποτε πόστο (παίκτες, προπονητές, δημοσιογράφοι, φίλαθλοι).

Στο αστείας ποιότητας, τουρνουά της Πάτρας που είχαμε συντρίψει την Μεγ. Βρετανία και άπαντες αποθέωναν για την 40άρα είχα αναφερθεί (ΥΓ 3) στους 34 πόντους βρετανικούς πόντους του ημιχρόνου με 10 ασίστ. Με δέκα ασίστ, 34 πόντοι. Σκεφτείτε το.

Στο σύγχρονο μπάσκετ το 90% της επίθεσης των ομάδων βασίζεται στο σκριν στη μπάλα. Η Ελλάδα δεν έχει τρόπο να το αντιμετωπίσει λόγων των αργών σέντερ που διαθέτει.

Ο Ιγκόρ Κοκόσκοφ επέμενε στο τέλος και σημάδευαν τον Γιάννη Μπουρούση. Λογικό και απλό. Όλα τα καλάθια των Σλοβένων στο τελευταίο 5άλεπτο προήλθαν από τη συγκεκριμένη δημιουργία.

2. Ναι μεν, αλλά... η άμυνα στον Ντράγκιτς

Ο γκαρντ των Χιτ τελείωσε με 7/16 σουτ (όι καλό ποσοστό), έδωσε 4 ασίστ και έβγαλε εκτός ρυθμού σε όλο το παιχνίδι τον Νικ Καλάθη φορτώνοντάς τον νωρίς με 2 φάουλ και εν συνεχεία με άλλα δύο γρήγορα.

Η εντολή να του δώσουν το δεξιό χέρι ήταν εμφανής, αλλά και πάλι τα αργά πόδια των ψηλών «πλήγωσαν» την Ελλάδα. Πως;

Ο Ντράγκιτς ζητούσε από τον ψηλό συμπαίκτη του να του κάνει το σκριν πιο ψηλά από το λογικό (αντί στα 7μ, το έπαιρνε στα +8μ.). Ο ψηλός μας έμενε μέσα γιατί αν ακολουθούσε θα τόσο μακριά θα τον περνούσε σα σταματημένο, οπότε τι έκανε ο Ντράγκιτς με αυτόν τον τρόπο;

Άνοιγε την απόσταση, πήγαινε δεξιά όπως σωστά ήταν η εντολή του Κώστα Μίσσα και εν συνεχεία είχε τον χώρο με μία σταυρωτή ντρίμπλα να πάρει τον αγαπημένο του αριστερό διάδρομο. Επίσης σκόραρε αρκετά με pull up σουτ ύστερα από δεξιά ντρίμπλα κάτι που λατρεύουν οι αριστερόχειρες (οι δεξιόχειρες λατρεύουν το αντίθετο, να κάνουν τελευταία ντρίμπλα πριν το σουτ με το αριστερό χέρι).

3. Με 3/20 δε πας πουθενά

Ο Μπουρούσης με πλάτη είναι καταπληκτικός, ο Πρίντεζης το ίδιο. Δε θα βρουν ποτέ όμως τον χώρο να δράσουν, όταν τα γκαρντ δε σκοράρουν πίσω από τα 6.75. Πολλές φορές οι αποστάσεις που θα δημιουργήσει στην άμυνα ένα εύστοχο τρίποντο αποτελεί μεγαλύτερη προσφορά από τους 3 πόντους που θα προστεθούν στο ταμπλό.

Με 15% πίσω από τα 6.75 δε μπορείς να κερδίσεις κανέναν.

Με εξαίρεση ένα ροντέο στο τέλος της δεύτερης περιόδου με τρία ακατανοήτα τρίποντα (Μάντζαρης, Σλούκας, Παππάς) σε διάστημα 45'' περίπου, τα δύο τελευταία του Καλάθη κι ένα που έληγε το 24άρι, τα άλλα ήταν άριστες επιλογές.

Όσο δεν έμπαινε το τρίποντο, τόσο περισσότερο έκλεινε η άμυνα των Σλοβένων. Παλιό καλό κλειστό man to man από τα early 90s.

4. Δεν έτρεξε όσο μπορούσε

Στο πέντε εναντίον πέντε η εθνική ομάδα έχει πρόβλημα. Όποτε αποφάσιζε να τρέξει έπαιρνε περισσότερα πράγματα, αλλά δεν το έκανε συχνά.

Δεν ξέρω αν ήταν εντολή ή έλλειψη αυτοπεποίθησης.

5. Λάθος πεντάδα στο τέλος

Με το σκορ στο 60-62 ο Νίκος Παππάς σκόραρε δύο συνεχόμενες φορές με drive. Στη συνέχεια πήρε άλλες δύο επιθέσεις. Αστόχησε σε ένα ελεύθερο σουτ (καλή επιλογή) κι έκανε μία λάθος πάσα μπροστά στον πάγκο.

Ο Μίσσας τον απέσυρε για να περάσει τον Καλάθη στο παρκέ. Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν λάθος επιλογή.

Ο Παππάς μπορεί να έχει δέκα στραβά, αλλά έχει και τρία καλά. Σε εκείνο το χρονικό σημείο ήθελες αυτά τα τρία καλά... και τον άλλαξες. Ήθελες έναν παίκτη να απειλεί την αντίπαλη άμυνα μαζί με τον Σλούκα.

Ο Καλάθης ήταν αχρείαστος για τους εξής τρεις λόγους σε εκείνο το σημείο του αγώνα: Με 64 πόντους παθητικό μια χαρά άμυνα είχες από σκορ είχες ανάγκη, με 4 φάουλ δε μπορούσε να παίξει επιθετική άμυνα και να ήθελε και τέλος δεν προσφέρει κάτι στην επίθεση (σε σχέση ειδικά με τον Παππά).

Με δύο απειλές στην επίθεση θα ήταν ισχυρότερη η ελληνική ομάδα.

Για αυτό θεωρώ κακή αυτή την αλλαγή.

ΥΓ: Δεν είμαι προπονητής, δεν πλησιάζω καν στο απειροελάχιστο τις γνώσεις των ειδικών, αλλά αν ήμουν Μίσσας θα έβαζα πεντάρι τον Αντετοκούνμπο για τουλάχιστον 15' ματς σε κάθε ματς (αναλόγως τον αντίπαλο και ο χρόνος).

ΥΓ 2: Επίσης αν ήμουν Μίσσας δε θα έκανα τη δήλωση «μετά το Eurobasket θα πω όσα έχουν γίνει και δεν ξέρετε». Τραγικό εν μέσω τουρνουά και προσπάθεια ανάκαμψης. Βγες και πες τι εννοείς να ταρακουνήσεις την ομάδα ή μη λες τίποτα.

ΥΓ 3: Σκορ 71-70 με 1:20 για τη λήξη. Ο Ντράγκιτς εκβιάζει την αλλαγή και βγαίνει ο Μπουρούσης πάνω του. Όση ώρα κάνει ντρίμπλα ο Σλούκας όφειλε να πάει πάνω του παγίδα για να τον αναγκάσει να δώσει πάσα. Ας το έβαζε ο Πρέπελιτς ή ο Μούριτς. Με τη μπάλα να ζυγίζει 100 κιλά. Έπρεπε να φύγει η μπάλα από τα χέρια του. Ο Σλούκας έκανε κίνηση, αλλά χωρίς λόγο οπισθοχώρησε. Μπασκετικά θα ήταν λάθος, αλλά εκείνη τη στιγμή παίζεις με το ένστικτο και τις πιθανότητες.

ΥΓ 4: Σε παιχνίδια με λιγότερα από 6 τρίποντα η Ελλάδα θα χάνει.

ΥΓ 5: Με τον Λιμνιάτη με συνδέει αδερφική φιλία 22 πλέον ετών. 22 χρόνια μιλάμε για μπάσκετ κάθε μέρα. Το 2013 μου είχε πει για έναν Σλοβένο που ήταν 14 και τον είχε αγοράσει η Ρεάλ από τα 11 του χρόνια (Ντόνσιτς).

Το 2012 με είχε πρήξει με έναν 93άρη Σλοβένο. Εκείνη τη σεζόν είχε παίξει 10 ματς στην Euroleague με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας (ω ναι... Πρέπελιτς). Για το φινλανδικό μπάσκετ το οποίο κοκορεύομαι εδώ και 3 χρόνια, πάλι αυτός μου έχει πει την πρόσληψη Αμερικανών προπονητών και γυμναστών και την «ανοικτή οδό» προς τα high school και το NCAA(ολόκληρη ιστορία αυτή που στην Ελλάδα δεν τη φαντάζονται ποτέ). Και πόσους πιτσιρικάδες ακόμη. Σταματώ όμως γιατί θα κοκκινίσει.