Μπορεί να αλλάξει αυτό που βλέπουμε;

Παίξε νόμιμα με προσφορά ημέρας στα Virtual Sports (21+)!

Εντάξει, να συμφωνήσουμε όλοι ότι αλλιώς σχεδιάστηκε η προετοιμασία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος για το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και ότι το «σίριαλ» με την συμμετοχή ή όχι του Γιάννη Αντετοκούνμπο, αποπροσανατόλισε σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και το ίδιο το τεχνικό επιτελείο της ομάδας.

Μέχρι πριν από λίγες μέρες, άλλωστε, ο αγώνας με την Γεωργία, θεωρούνταν ως το πρώτο τεστ, που η «επίσημη αγαπημένη», θα δοκίμαζε να παίξει υπό κανονικές συνθήκες και με το «πυρηνικό όπλο» της να μένει στο παρκέ για αρκετό χρόνο. Η αρνητική έκβαση της υπόθεσης του «Greek Freak», όμως, πέρα από το όποιο σοκ, ανάγκασε τον ομοσπονδιακό τεχνικό και τους συνεργάτες του να αναθεωρήσουν την τακτική τους και να τρέχουν για να προλάβουν να καλύψουν το χαμένο έδαφος. Σε πολλούς τομείς...

Πέρα από το ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και το κυριότερο, τα πρώτα έξι φιλικά παιχνίδια προσέφεραν ελάχιστα πράγματα, ο Κώστας Μίσσας καλείται μέσα οκτώ ημέρες, δηλαδή μετά από - άντε το πολύ - δέκα προπονήσεις, να αλλάξει τελείως την στόχευσή του όσον αφορά τα κομμάτια που θα χαρακτηρίσουν το μπάσκετ που θα παίξουμε κατ' αρχήν στην Φινλανδία.

Κατά την προσωπική μου άποψη, η αποκαρδιωτική εικόνα των διεθνών στην ήττα (71-72) από τους αποδεκατισμένους Γεωργιανούς (χωρίς Πατσούλια, Σανικίτζε και Μπουρζανάτζε) δεν είναι το κυρίαρχο ζήτημα, που θα πρέπει να μας απασχολεί. Άλλωστε, στον πάγκο των αντιπάλων μας κάθεται ένας πολύ καταξιωμένος κι έμπειρος προπονητής (Ηλίας Ζούρος), που ξέρει όσο λίγοι τους Έλληνες παίκτες, τα πλεονεκτήματα, τις αδυναμίες τους και τον τρόπο με τον οποίο παίζουν και συν τοις άλλοις είναι «μετρ» στον σχεδιασμό της τακτικής.

Η ουσία βρίσκεται αλλού και φυσικά δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι η Ελλάδα ψάχνει να βρει τη «χημεία» της. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, με όλα όσα προηγήθηκαν. Αυτό που προκαλεί ανησυχία, είναι ότι ο «στρατηγός» φαίνεται ότι δεν έχει πάρει ξεκάθαρες αποφάσεις, όχι για το πως θα ήθελε να παίξουμε, αλλά για το πως μπορούμε να παίξουμε.

Θα εξηγήσω τι εννοώ. Για τους μυημένους, μοιάζει ξεκάθαρο ότι η ομάδα μας δεν έχει ρόλους στην επίθεση. Κοινώς, μέσα παρκέ δείχνουμε να μην ξέρουμε τι μας συμφέρει να παίξουμε, αν δεν δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αιφνιδιασμού και δεν έχουμε εύκολα καλάθια στο transition. Δηλαδή, δείχνουμε προβλέψιμοι και πάμε σε ατομικές ενέργειες, χωρίς δημιουργία από την περιφέρεια και το low post, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση για το ποιοι και πόσο πρέπει να σουτάρουν και χωρίς τη σωστή κυκλοφορία της μπάλας.

Στην άμυνα, είμαστε η χαρά του pick'n'roll, περισσότερο επειδή επιλέγουμε να το αντιμετωπίσουμε μόνο σε ζευγάρι (δύο εναντίον δύο), οπότε μας οδηγούν και μας στοχεύουν και όχι με συνολική περιστροφή της πεντάδας (5on5), έτσι ώστε να βάλουμε σε κίνηση και τους πέντε παίκτες και να έχουμε την ευκαιρία να καλύψουμε το όποιο μειονέκτημα δημιουργείται.

Επίσης σε επίπεδο προσώπων, είναι επιτακτική ανάγκη να επιλέξει ο προπονητής τους παίκτες που θα μας «κουβαλήσουν στους ώμους τους» στο Eurobasket και να τους βγάλει μπροστά, αποφασίζοντας ότι μ' αυτούς «θα ζήσει και θα πεθάνει». Το δεύτερο καλοκαιρινό «καμπανάκι» (το πρώτο ήταν με τη Σερβία) μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει αφυπνιστικά, έτσι ώστε, έστω και καθυστερημένα, να γίνουν τομές και να ληφθούν αποφάσεις, που θα βάλουν την ομάδα σε μία συγκεκριμένη αγωνιστική κατεύθυνση. Θα της δώσουν έναν προσανατολισμό για να μπαίνει στο γήπεδο και να ξέρει που στοχεύει και πως μπορεί να το πετύχει.

Με την ποιότητα, την εμπειρία και το ταλέντο των παικτών που διαθέτουμε, δεν είναι καθόλου αργά. Δύο καλές εμφανίσεις απέναντι στην Ιταλία και την Σερβία, αρκούν για να φτιάξουν την ψυχολογία και να δώσουν ρυθμό και ώθηση κι από 'κει και πέρα, να πάμε στο Ελσίνκι για να παίξουμε πέντε τελικούς σε επτά μέρες.

Υ.Γ.1: Για όσους αμφιβάλλουν ακόμη, η άρρηκτη σύνδεση του Γιάννη με την Εθνική ομάδα και η επιθυμία του να παίξει με τη «γαλανόλευκη», αποδεικνύεται περίτρανα από την επιστροφή του στην Ελλάδα (κάποιοι θεωρούσαν δεδομένο ότι θα «πετάξει» απευθείας για το Μιλγουόκι), αλλά και από το γεγονός ότι εξακολουθεί να βρίσκεται στο πλευρό των συμπαικτών του. Παρ' ότι είχε χίλιους λόγους να τα έχει με την ομοσπονδία που - με την ανακοίνωσή της - εξέθεσε τόσο τον ίδιο, όσο και το ελληνικό μπάσκετ στο ΝΒΑ, αλλά και στους υγιώς σκεπτόμενους μπασκετικούς φιλάθλους.

Υ.Γ.2: Η ανάγκη στελέχωσης της Εθνικής ανδρών με έναν καταξιωμένο παλαίμαχο διεθνή παίκτη που να έχει την προσωπικότητα για να χειριστεί όχι μόνο ανάλογου βεληνεκούς κρίσεις, αλλά και να αποτελέσει συνδετικό κρίκο της διοίκησης με το αγωνιστικό τμήμα, είναι επιτακτική ανάγκη και κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη δρομολογηθεί. Μέχρι το 2013 και για σχεδόν μία 15ετία, στο πόστο αυτό βρισκόταν ο Νίκος Φιλίππου, που με τον δικό του τρόπο, τρόπον τινά, συντελούσε στην αποσυμφόρηση των κρίσεων. Πλέον, δεν υπάρχει κανείς (έγιναν συζητήσεις με τον Μιχάλη Κακιούζη, αλλά δεν προχώρησαν) και φυσικά δεν αναφέρομαι στον ρόλο του team manager (Κώστας Κότσης), ο οποίος έχει άλλες αρμοδιότητες.

Υ.Γ.3: Απίστευτο κι όμως αληθινό! Ο εκπρόσωπος του Αντετοκούνμπο (Γιώργος Πάνου) ενδιαφερόταν επισταμένως - εδώ και μήνες - για το θέμα του ομοσπονδιακού προπονητή (για να συζητήσει κυρίως μαζί του το θέμα του ταξιδιού στην Κίνα) και κορυφαίος στέλεχος της ΕΟΚ, μεταξύ σοβαρού και αστείου, του απαντούσε: «Επειδή δεν βρίσκουμε ακόμη, δεν μας προτείνετε κανέναν;»... Τα συμπεράσματα δικά σας!

Υ.Γ.4: Στο ιατρικό σκέλος της υπόθεσης Αντετοκούνμπο, η ομοσπονδία φαίνεται ότι τα έκανε όλα σωστά. Σε όλα τα υπόλοιπα, όμως, τα έκανε... μούσκεμα και λειτουργώντας με τον παραδοσιακά συντηρητικό και συγκεντρωτικό της τρόπο, δεν πρέπει ούτε η ίδια να κατάλαβε, πόσο πολύ απαξίωσε το διεθνώς καταξιωμένο brand, που λέγεται Εθνική Ελλάδας. Ελπίζω κι εύχομαι να μην ξενέρωσε και τους παίκτες. Αυτοί και οι προπονητές, είναι οι μόνοι που μπορούν να αναστρέψουν την όλη κατάσταση...

Y.Γ.5: Παρ' ότι συνδέεται με όλα τα κακώς κείμενα που αφορούν την εφετινή προσπάθεια της Εθνικής ομάδας, δεν θα ξανασχοληθώ με το θέμα της αποχώρησης του Αντετοκούνμπο από την προετοιμασία, μέχρι να ολοκληρωθεί το Eurobasket. Από σεβασμό στους παίκτες, την ομάδα και το επιτελείο.