Απαγορευτικό σε νηνεμία

Νίκος Παπαδογιάννης Νίκος Παπαδογιάννης
Απαγορευτικό σε νηνεμία

bet365

Ο Νίκος Παπαδογιάννης επιχειρεί να προσεγγίσει ψύχραιμα και δίχως άναρθρες κραυγές το θέμα Αντετοκούνμπο.

Όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες στην υπόθεση Αντετοκούνμπο χωράνε άνετα σε μία πρόταση. Ο Γιάννης πονούσε σε ευαίσθητο σημείο (γόνατο), οι ενοχλήσεις δεν υποχώρησαν με την ανάπαυση και οι τρομοκρατημένοι Μιλγουόκι Μπακς εξέδωσαν απαγορευτικό.

Λα Κορούνια – Ρεάλ Μ. με επιστροφή στοιχήματος*, αν ο Μπενζεμά σκοράρει το πρώτο γκολ. *Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις (21+).

Επειδή ο πολύτιμος Γιάννης είναι ιδιοκτησία τους. Επειδή γράφουν το Ευρωμπάσκετ και την Ευρώπη εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι. Επειδή …μπορούν.

Πέρα από τις γελοιότητες περί οργανωμένου σχεδίου, διεθνούς σωνωμοσίας και φονιάδες-των-λαών-Αμερικάνοι, το πραγματικό συμπέρασμα της υπόθεσης, για όσους δεν το γνώριζαν ήδη, είναι ότι το ΝΒΑ γίνεται ολοένα ισχυρότερο.

Ειδικά σε διοργανώσεις «τοπικού» ενδιαφέροντος, όπως ένα ηπειρωτικό πρωτάθλημα, η δύναμη του ΝΒΑ ξεπερνάει οποιαδήποτε Ομοσπονδία, οποιαδήποτε Εθνική ομάδα και οποιονδήποτε Αντετοκούνμπο.

Είναι ελάχιστοι οι παίκτες (Ισπανοί οι περισσότεροι) που κατέκτησαν το δικαίωμα να αδιαφορούν για τις «συστάσεις» των εργοδοτών τους. Μαγκιά τους. Αλλά αποτελούν εξαίρεση.

Ο χάρτης του φετινού Ευρωμπάσκετ είναι γεμάτος από παίκτες που έμειναν στις ΗΠΑ επειδή αυτό τους ζητήθηκε, επίσημα ή ανεπίσημα, από την ομάδα τους ή από τον μάνατζέρ τους: Γιόκιτς, Μίροτιτς, Γκομπέρ, Μπατούμ, Μπιέλιτσα, Xέζονια και άλλοι.

Στο πρόσφατο παρελθόν, αστέρια με πολλαπλάσιο ειδικό βάρος από το σημερινό του Αντετοκούνμπο, όπως ο Τζινόμπιλι και ο Πάρκερ, επέλεξαν τη ρήξη και έφαγαν τα μούτρα τους.

Ο ίδιος ο Γιάννης έκανε του κεφαλιού του πέρυσι και επιχείρησε να κάνει το ίδιο φέτος, αλλά οι επιβαρύνσεις του χειμώνα εκδικήθηκαν το ανελέητο πρόγραμμα στο οποίο ο ίδιος υποβάλλει τον εαυτό του.

Το γόνατο δεν αστειεύεται. «Η μαγνητική τομογραφία έδειξε ότι δεν υπάρχει δομική ζημιά, αλλά απαιτείται ξεκούραση και παρακολούθηση».

Αν είχα 100 ευρώ για κάθε φορά που άκουσα ή διάβασα αυτή τη φράση σε 30 χρόνια καριέρας, θα είχα βίλα στη Χαβάη. Ή ίσως στο Μιλγουόκι.

«Δεν μπορούμε να σε υποχρεώσουμε, αλλά θα θέλαμε να γυρίσεις στην Αμερική», είπε -κατόπιν συνεννόησης με τα αφεντικά της- η κοπέλα που εστάλη στην Κίνα για να υποβάλει τον Γιάννη μας σε κινησιολογικές ασκήσεις.

Ήταν αυτή η στάση, που έκανε την ΕΟΚ να μιλάει για πόλεμο και να απαιτεί παρέμβαση της (αδύναμης) ΦΙΜΠΑ.

«Έχουν βάλει το παιδί στη μέση και του πετάνε το μπαλάκι», μου έλεγε, εκνευρισμένος, από την προηγούμενη εβδομάδα κιόλας, άνθρωπος της ομάδας. «Όπως ξέρεις, είναι περίεργες πια οι συμφωνίες με το ΝΒΑ…».

Βάσει των συμφωνίας κυρίων που συνυπέγραψαν οι Αμερικανοί με τους Φιμπαίους, οι ομάδες του ΝΒΑ δεν έχουν δικαίωμα να απαγορεύσουν ευθέως τη συμμετοχή ενός παίκτη σε επίσημο αγώνα της Εθνικής ομάδας της πατρίδας του.

Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι για να θέσουν τελεσίγραφο. Πολλοί και ιδιαίτερα αποτελεσματικοί.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο Γιάννης ήθελε να παίξει στο Ευρωμπάσκετ. Αλλιώς θα καθόταν εξαρχής στο σπίτι του και δεν θα έμπαινε ποτέ στο λεωφορείο για το Καρπενήσι.

Δεν μπορούσε όμως να αναλάβει την ευθύνη ενός συμβολαίου 100 εκατομμυρίων δολαρίων, που μάλιστα αρχίζει να «τρέχει» τον επόμενο μήνα.

Το διαλυμένο γόνατο του Τζαμπάρι Πάρκερ έκανε τους Μπακς ακόμα πιο επιφυλακτικούς, ενώ θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η ομάδα έχει καινούριο τζένεραλ μάνατζερ.

Ο άπειρος Τζον Χορστ προσελήφθη μόλις τον περασμένο Ιούλιο και επωμίστηκε μεμιάς τη βαριά κληρονομιά του επιτυχημένου προκατόχου του, Tζον Χάμοντ.

Ο Χορστ είναι ο ίδιος άνθρωπος που υπέγραψε τη σημερινή δήλωση των Μπακς. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε, ήταν να ξεκινήσει τη θητεία του πιέζοντας το κουμπί της αυτοκαταστροφής.

Εάν ο Αντετοκούνμπο επέστρεφε από το Ελσίνκι με κομμένο χιαστό, ο Χορστ θα έχανε τη δουλειά του.

«Δεν έχει χρόνο για χάσιμο», έγραψε σαρκαστικά το ESPN όταν ανέλυσε τους βυζαντινισμούς που ανέβασαν τον άγνωστο παράγοντα στην ηλεκτρική καρέκλα. «Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μένει ελεύθερος το 2021…».

Ο Χορστ προτίμησε, σωστά από την πλευρά του, να μη παίξει εν ου παικτοίς. Το ίδιο έκανε και ο Γιάννης. Επίσης σωστά.

«Δεν υπάρχει ανησυχία για τη συμμετοχή του στους επίσημους αγώνες και στο Ακρόπολις», μου έλεγε μετά τα φιλικά του Βελιγραδίου μέλος του προπονητικού επιτελείου της Εθνικής. «Τον κρατάμε έξω επειδή οι αντίπαλοι παίζουν σκληρά και με πολλές επαφές, οπότε δεν θέλουμε να ρισκάρουμε».

Το γόνατο, βεβαίως, πονούσε. Και οι παρεμβάσεις των Αμερικανών πολλαπλασιάζονταν.

Την προηγούμενη εβδομάδα, έγινε μία, άκαρπη, προσπάθεια να ματαιωθεί το ταξίδι του Γιάννη στην Κίνα.

«Να μας πείτε αν η εκδήλωση γίνεται υπό την αιγίδα του ΝΒΑ», ρώτησε η ΕΟΚ τους Μπακς. «Όχι, να μας πείτε εσείς αν ο τραυματισμός του είναι σοβαρός», απαντούσε η άλλη πλευρά.

Τα κονταροχτυπήματα συνεχίστηκαν επί αρκετές ημέρες, αλλά η μετάβαση στη Σανγκάη αποδείχθηκε αδιαπραγμάτευτο κεκτημένο.

Εκεί περίμενε τον Αντετοκούνμπο όχι γιατρός, αλλά γυμναστής. Για την ακρίβεια γυμνάστρια, η Σούκι Χόμπσον.

«Υπεύθυνη ενδυνάμωσης και φυσικής κατάστασης στους Μιλγουόκι Μπακς από το 2015», διαβάζω στο βιογραφικό της στο Linkedin.

Ο παίκτης δεν πέρασε ποτέ από ιατρικά τεστ από τους Μπακς, τουλάχιστον όχι επί κινεζικού εδάφους. Τον εξέτασαν μόνο με ...πονόμετρο.

Ο άνθρωπός μου στο Jump-10 της Σανγκάης με διαβεβαίωσε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης ότι ο Γιάννης «ήταν ο γνωστός Γιάννης, εγκάρδιος και χαμογελαστός, έχει σκλαβώσει τους πάντες, μάλιστα πέρασε από τον πάγκο της ελληνικής ομάδας και χαιρέτισε έναν έναν τους παίκτες».

Όταν ζήτησα από τον ίδιο τον Γιάννη -μέσω του Θανάση- ένα καθησυχαστικό μήνυμα ώστε να δημοσιεύσω ξέγνοιαστος στο σημερινό Documento τη συνέντευξη που ο Γιάννης προ ημερών, η απάντηση που έλαβα (τη Δευτέρα) ήταν: «Μια χαρά είναι… Έκατσε έξω για προληπτικούς λόγους».

Τα συμφραζόμενα μου δημιούργησαν κακό προαίσθημα εδώ και εβδομάδες. Υποθέτω ότι ήταν φανερό και από τα κείμενά μου. Για να είμαι ειλικρινής, πονηρεύτηκα (και το έγραψα κιόλας) από μία σημειολογική λεπτομέρεια.

Σε κάθε ερώτηση σχετικά με το Ευρωμπάσκετ, ο Γιάννης χρησιμοποιούσε πάντα, μα πάντα, τη φρασούλα «θα δούμε την κάθε ημέρα ξεχωριστά», μεταφράζοντας άτσαλα στα ελληνική την έκφραση «we’ll take it one day at a time».

Παρατήρησα για πρώτη φορά αυτό το λεκτικό τικ από τον Ιούνιο κιόλας, πριν καν ξεκινήσει η προετοιμασία. Κάθε μέρα που ξημερώνει, θα είναι διαφορετική.

Αυτό μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ο Γιάννης είχε υποσχεθεί στους Μπακς (ή οι Μπακς είχαν υποχρεώσει τον Γιάννη) να τραβήξει το καλώδιο από την πρίζα, εάν υπήρχε η παραμικρή ανησυχία για την υγεία του.

Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα από το Μιλγουόκι, γίνεται λόγος για «ενοχλήσεις που προϋπήρχαν». Τότε τοποθετήθηκε ο αστερίσκος.

Στη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ Νέων, πρόσεξα επίσης ότι τα καρφώματα του Αντετοκούνμπο απουσίαζαν από το διαφημιστικο φιλμάκι της ΦΙΜΠΑ για το Ευρωμπάσκετ. Μου φάνηκε ανεξήγητο, αλλά απέφυγα να το σκαλίσω περισσότερο.

Στο κάτω κάτω, η ίδια ΦΙΜΠΑ προμοτάρει τα προκριματικά του επόμενου Μουντομπάσκετ με τις φιγούρες του Στεφ Κάρι και του Τζέιμς Χάρντεν!

Λες και υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να συμμετάσχουν σε αυτή τη φάση, οι αστέρες του ΝΒΑ. Οι άνθρωποι ζουν σε άλλον πλανήτη...

Επαναλαμβάνω, εδώ, αυτό που έγραφα από πέρυσι. Φοβάμαι ότι δεν θα ξαναδούμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας. Είτε το θέλει ο ίδιος είτε όχι.

Το καλοκαίρι του 2018 είναι απαλλαγμένο από μεγάλες διοργανώσης, ενώ η πρόκριση της Εθνικής μας στο Παγκόσμιο του 2019 μοιάζει απίθανη, ελέω Μπάουμαν και Μπερτομέου.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020 είναι μία πολύ μακρινή υπόθεση. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, ο Γιάννης θα μετράει τότε 4 σερί συμμετοχές σε All-Star Game και θα διαπραγματεύεται το μεθεπόμενο συμβόλαιό του, έναντι εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.

Όπως αποδείχθηκε και φέτος, η επιθυμία ενός παίκτη αυτού του βεληνεκούς να αγωνιστεί στην Εθνική ομάδα της πατρίδας του, οσοδήποτε διακαής, δεν αρκεί για να εκβιάσει καταστάσεις.

Το μέγα σφάλμα του Αντετοκούνμπο ήταν επικοινωνιακό. Όφειλε να ενημερώσει ρητά την Ομοσπονδία και την ομάδα πριν ανακοινώσει την αποχώρησή του.

Η απόφασή του να χρησιμοποιήσει το Instagram πριν σηκώσει το τηλέφωνο τον έδωσε βορά σε όσους περίμεναν από χρόνια στη γωνία, για να τον μετρήσουν με το πατριδόμετρο, με το εθνόμετρο, με το φασιστόμετρο και γενικώς με το βλακόμετρο.

Ακόμα και αν η πολύπλαγκτος ΕΟΚ του έδωσε το δικαίωμα να τη θεωρεί τσίρκο (που του το έδωσε, με τις αβελτηρίες στο φλέγον θέμα του προπονητή), η στάση του Γιάννη ήταν απρεπής, απέναντι σε εκείνους που του έδωσαν απερίφραστα τα κλειδιά της Εθνικής ομάδας.

Οι εκπρόσωποί του, πάντως, ισχυρίζονται ότι υπάρχει παρεξήγηση και ότι ο Μίσσας ειδοποιήθηκε πρώτος, λίγο πριν τον αγώνα με την Αγγλία. Ο τελευταίος επιβεβαίωσε σήμερα, ότι μίλησε με τον μάνατζερ του παίκτη.

Όπως και αν έχει το πράγμα, έπρεπε πρώτα να ενημερωθεί από τον ίδιο τον Γιάννη η Ομοσπονδία, έπειτα ο προπονητής και στη συνέχεια οι παίκτες, μέσω του αρχηγού (άσχετα αν αυτός βρισκόταν στην Αθήνα, μαζί με τον υπαρχηγό).

Εάν ο Γιάννης πιστεύει ότι ο κόσμος περιστρέφεται πια γύρω από τα social media, θα πρέπει να λουστεί και το κύμα κακεντρέχειας και καθαρού ρατσισμού με το οποίο τον έλουσαν οι εδώ φαιοχίτωνες.

Ευτυχώς για όλους, ο ίδιος γνωρίζει ότι αυτοί αποτελούν θλιβερή, αλλά ηχηρή, μειοψηφία. Αλλιώς θα μας είχε ρίξει τη μαύρη πέτρα κατακέφαλα από το 2013 κιόλας.

Τα ήξεις-αφίξεις του σήριαλ Αντετοκούνμπο είχαν δημιουργήσει εκνευρισμό στο στρατόπεδο της Εθνικής, με σημείο αιχμής τη βραδιά του φιλικού με τη ρημάδα τη Σερβία.

Θέλω να πιστεύω ότι η αποχώρησή του θα βοηθήσει, κατά κάποιον τρόπο, την ομάδα, ποτίζοντάς τη με ηρεμία και σύμπνοια.

Ήδη χθες εμφανίστηκαν στο παρκέ του Λονδίνου κάποια στοιχεία που με έκαναν -σε συνδυασμό με τη νίκη- να αισθανθώ λίγο πιο αισιόδοξος.

Αλλά αυτά θα τα συζητήσουμε από αύριο, στις μόλις 11 μέρες που απέμειναν μέχρι το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ.

Η ελλιπής Εθνική έχει τις δυνατότητες να διεκδικήσει κάτι καλό, αλλά θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξαναβρεί το χαμόγελο και τη αισιοδοξία της.

Δεν είναι δα η μοναδική που αντιμετωπίζει σοβαρές απουσίες. Το πραγματικό πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί είναι ο χαμένος χρόνος

Είναι καιρός να περάσουν στο προσκήνιο εκείνοι που θα δώσουν τη μάχη, ντυμένοι με τη μπλε στολή, στο Ελσίνκι και στην Κωνσταντινούπολη.

Προσωπικά υπόσχομαι ότι δεν θα ξαναγράψω το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο μέχρι το φινάλε του Ευρωμπάσκετ, από σεβασμό και συμπαράσταση προς τους παρόντες.

Τις κραυγές για «προδοσίες» (και άλλες, χειρότερες ανοησίες) τις αφήνω σε όσους μισούν την επιτυχία και τους επιτυχημένους. Αυτοί αποτελούν την πραγματική μάστιγα της έρμης Ελλάδας.

Υπόλογος είναι μόνο εκείνος που κάθεται στο σπίτι του επειδή βαριέται. Κανένας άλλος.

Το επόμενο σχόλιό μου θα ασχοληθεί με τα νέα αγωνιστικά δεδομένα και με την αναπροσαρμογή των σχεδίων του Κώστα Μίσσα.

Τώρα που η Εθνική απέκτησε άλλοθι για πιθανή αποτυχία, έχει τη δυνατότητα να καταπλήξει εαυτόν και αλλήλους με μία απρόσμενη επιτυχία.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.