Η επιστροφή του στην Ελλάδα μετά από 5 χρόνια στο εξωτερικό (δύο στην Ιταλία και τρία στην Ισπανία) και η συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό, τον κατέστησε αυτομάτως το κεντρικό πρόσωπο όχι στα ντέρμπι των «αιωνίων αντιπάλων» αλλά σε κάθε παιχνίδι της ομάδας του, αφού όταν έπαιζε καλά, η απόδοσή του θεωρούνταν φυσιολογική λόγω της ποιότητάς του και όταν δεν βρισκόταν σε καλή βραδιά, ήταν πάντα ο κύριος υπεύθυνος για το ενδεχόμενο άσχημο αποτέλεσμα που ακολουθούσε.

Γρήγορο Στοίχημα στις Καλύτερες Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις (21+)!

Ο λόγος για τον Γιάννη Μπουρούση, που είδε την χρονιά να εξελίσσεται τελείως διαφορετικά από ό,τι περίμενε το περασμένο καλοκαίρι που συμφώνησε με τους «πράσινους», αλλά είχε την εμπειρία και το καθαρό μυαλό να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να βοηθήσει την ομάδα να έχει το ιδανικότερο τελείωμα.

Το gazzetta.gr τον συνάντησε λίγες ώρες μετά την φιέστα του τίτλου στο ΟΑΚΑ και τα επινίκια σε γνωστό νυχτερινό κέντρο της παραλιακής και ο 33χρονος διεθνής σέντερ και αρχηγός της Εθνικής έκανε τον απολογισμό της σεζόν, λύνοντας πολλές απορίες και σχολιάζοντας καθετί που απασχολεί τον μέσο οπαδό του «τριφυλλιού»...

Πως έζησες την εφετινή χρονιά και αν εξελίχθηκε έτσι όπως την περίμενες;

«Η επιστροφή μου στην Ελλάδα και ειδικά στον Παναθηναϊκό, με όλα αυτά που είχαν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια, που ήμουν αντίπαλος, την κόντρα που είχα με τους οπαδούς αγωνιστικά, χαρακτηρίστηκε από ένα κενό που υπήρχε ανάμεσα σε μένα και την κερκίδα. Όμως, ήμουν πέντε χρόνια στο εξωτερικό, πιστεύω πως έχω αποκομίσει πολλές εμπειρίες, ώστε να διαχειριστώ καταστάσεις που αφορούσαν στο αγωνιστικό κομμάτι. Η φυγή του Αργύρη (σ.σ.: Πεδουλάκη), άλλαξε το πλάνο με το οποίο ήρθα και μοιραία η έλευση του κόουτς Πασκουάλ, άλλαξε τόσο την φιλοσοφία της ομάδας, όσο και τον ρόλο το δικό μου. Παρ' όλα αυτά, εγώ προσπάθησα, μέσα απ' αυτά που ήθελε από μένα ο προπονητής, να βοηθήσω την ομάδα. Σίγουρα, όμως, κατά ένα μεγάλο ποσοστό δεν βοήθησα όσο θα ήθελα, ούτε είχα μεγάλη διάρκεια στην απόδοσή μου».

Για εξήγησέ το μου αυτό... Τι εννοείς όταν λες ότι δεν βοήθησες;

«Μέσα μου, ήξερα ότι μπορούσα να παίξω καλύτερα για την ομάδα, να κάνω ακόμη καλύτερες εμφανίσεις και να συνεισφέρω περισσότερο στα πιο κρίσιμα ματς».

Είναι προφανές ότι υπονοείς ότι δεν σου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνεις. Για έναν παίκτη που την περασμένη σεζόν ήταν ο MVP του ισπανικού πρωταθλήματος και ο καλύτερος σέντερ της Ευρώπης και εισέπραξε μεγάλη δόξα, πόσο δύσκολο να διαχειριστεί μία χρονιά σαν την εφετινή που πέρασε από μύρια κύματα;

«Η δόξα είναι το λιγότερο για μένα. Σε καμία περίπτωση δεν θα ερχόμουν στον Παναθηναϊκό, αν δεν πίστευα στις δυνατότητές μου κι αν δεν ήμουν σίγουρος ότι είμαι ικανός να αγωνιστώ σε κορυφαίο επίπεδο. Αν δεν ένιωθα ότι μπορώ να βοηθήσω στον Παναθηναϊκό, και με αυτή την κόντρα που ανέφερα “Μπουρούσης-κερκίδα”, δεν θα ερχόμουν. Πίστευα εξαρχής σε εμένα και στο πλάνο της ομάδας».

Αυτή την «κόντρα» στην οποία αναφέρθηκες, τη συζήτησες με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο το περασμένο καλοκαίρι;

«Εννοείται ότι ήταν από τα πρώτα πράγματα που με απασχόλησαν! Του είπα “πρόεδρε, εσύ με θέλεις, το θέμα είναι τι θα γίνει με τον κόσμο, γιατί δεν έχουμε και το καλύτερο παρελθόν”... Μου απάντησε ότι θα είναι δίπλα μου, γιατί πίστευε ότι η ομάδα θα βοηθηθεί από την προσθήκη μου. Δεν το πίστευα πως θα έρθει ο Παναθηναϊκός να μου κάνει πρόταση, όταν έφυγα από την Βιτόρια. Είχα στο μυαλό μου την Ισπανία, την Κίνα, την Τουρκία... Όταν ήρθα το καλοκαίρι να κάνω προετοιμασία με την Εθνική, τότε ήρθε ο Δημήτρης ο Γιαννακόπουλος και δεν με άφησε σε χλωρό κλαρί. Ήταν πολύ σωστή και τιμητική η προσέγγισή του. Δεν ήρθα για τα λεφτά στον Παναθηναϊκό κι είναι ξεκάθαρο αυτό».

Με τον Πασκουάλ μίλησες, όταν ήρθε; Σε ενημέρωσε για το τι θέλει από σένα;

«Δεν μιλάς ποτέ με τον προπονητή, τουλάχιστον με δική σου πρωτοβουλία. Υποτίθεται πως σε γνωρίζει από τις προηγούμενες θητείες σου και από την πορεία σου στην Ευρωλίγκα και ξέρει τι μπορείς να κάνεις μέσα στο γήπεδο. Ο άνθρωπος όταν ήρθε, ήταν μπερδεμένος, δεν ήξερε παίκτες, καταστάσεις, πως είναι το ελληνικό πρωτάθλημα... Τον καταλαβαίνω μέχρι ένα βαθμό, γιατί έχω βρεθεί κι εγώ στην Ισπανία και γνωρίζω ότι εκεί δουλεύουν όλα ρολόι. Εκείνος προσπάθησε να δει πως έχουν τα κομμάτια εδώ και να φτιάξει την κατάσταση. Και ήταν δεδομένο ότι χρειαζόταν χρόνο».

Κατά την διάρκεια της χρονιάς, στους εντός έδρας αγώνες στο ΟΑΚΑ, αφουγκράστηκες την αμφισβήτηση;

«Πολλές φορές. Όλα ακούγονται στην Ελλάδα και όλα μαθαίνονται. Αλλά τίποτα δεν με πτόησε και δεν με επηρέασε αγωνιστικά. Όταν έμπαινα στο γήπεδο είχα το μυαλό μου μόνο στο πως θα βοηθήσω την ομάδα, ειδικότερα στα κρίσιμα ματς».

Στη διάρκεια της σεζόν, ο Παναθηναϊκός άλλαξε δύο φορές το τσιπάκι του αλλά παρ' όλα αυτά δεν βρήκε ποτέ την επιθυμητή διάρκεια στο παιχνίδι του, με αποτέλεσμα μετά την αποκλεισμό από τη Φενέρ, πολλοί να σας θεωρούν τελειωμένους στους τελικούς με τον Ολυμπιακό;

«Η ομάδα έπαθε ένα μεγάλο σοκ με τον τραυματισμό του Τζέιμς. Ήταν πολύ σημαντικός παίκτης τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Για μένα ο Νικ (σ.σ.: Καλάθης), παρ' ότι ήταν τρεις μήνες μόνος του, ανταπεξήλθε πάρα πολύ καλά, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, οπότε η κοιλιά που έκανε μετά ήταν φυσιολογική. Όταν έχεις όλο το βάρος της ομάδας πάνω σου, είναι λογικό να σου βγαίνει κι η κούραση. Μετά ήρθε ο τραυματισμός του Γκιστ, ο οποίος όντως μας στοίχισε και στους τελικούς, που είχε διάφορους ρόλους μέσα στο σύστημα, φάνηκε πόσο χρήσιμος παίκτης ήταν για την ομάδα. Με την Φενέρ τα έχουμε ξαναπεί... Χάσαμε το πρώτο ματς κι από εκεί και πέρα χάθηκαν όλα».

Μα πως ήταν δυνατόν να υποτιμηθεί τόσο πολύ ένα τόσο ποιοτικό ρόστερ;

Κατά την άποψη μου, το ρόστερ του Παναθηναϊκού ήταν για να πάει στο Final 4 και να διεκδικήσει την Euroleague. Δυστυχώς, δεν νικήσαμε στο πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ. Κάναμε την απερισκεψία και δεν αντιμετωπίσαμε σοβαρά και μετρημένα τα ματς, για να είμαστε συγκεντρωμένοι και να τα πάρουμε. Κάπως έτσι λειτουργήσαμε και στα δύο πρώτα ματς των τελικών στο ΣΕΦ. Αν είμαστε σοβαροί, ίσως είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα νωρίτερα. Αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο πρέπει να βελτιωθούμε».

Δηλαδή μου λες ότι οι λεπτομέρειες ήταν αυτές που σας στοίχισαν την επιτυχία στην Ευρώπη;

«Κοίτα, τηρουμένων των αναλογιών και των δυσκολιών που αντιμετωπίσαμε στην εφετινή χρονιά με τραυματισμούς και αλλαγές, νομίζω ότι στην Ευρωλίγκα και ειδικότερα στον 2ο γύρο, παίξαμε αρκετά καλά και είχαμε μεγάλη διάρκεια στην απόδοσή μας. Συμφωνώ όμως, ότι οι λεπτομέρειες ήταν αυτές που μας κόστισαν το Final 4. Με την Φενέρ δεν ήμασταν συγκεντρωμένοι ούτε στο πρώτο ματς, ούτε στο δεύτερο, στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού. Βιαζόμασταν να τελειώσουμε το παιχνίδι. Μετά από αυτό, δεχθήκαμε ένα ηχηρό... χαστούκι, απ' αυτά που πονάνε και αστράφτουν! Έσκασε η ιστορία με το λεωφορείο κι ακολούθησε ο χλευασμός και οι ειρωνείες! Και τι δεν ασκούσαμε... Από εκεί και πέρα ήταν θέμα προπονητή, αλλά και παικτών ατομικά το τι έγινε. Δεν ήταν όλα ρόδινα. Σίγουρα υπήρχε η γκρίνια, η μουρμούρα, η στεναχώρια... Υπάρχει αυτό μέσα στις ομάδες, αλήθεια είναι! Παρά τα προβλήματα, όμως, δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να στρωθούμε στην δουλειά. Η ομάδα δούλεψε καλά μετά την Φενέρ στις προπονήσεις. Με την ΑΕΚ, όταν φάγαμε την “σφαλιάρα” στο 2ο ματς, αποφάσισα να μιλήσω για πρώτη φορά στα αποδυτήρια! Είπα στα παιδιά ότι “φτάνουμε στο τέλος.... Αν ήταν να περάσουμε στον τελικό για να χάσουμε 3-0 από τον Ολυμπιακό, καλύτερα να χάσουμε από την ΑΕΚ και να τελειώνουμε”. Αντιδράσαμε σωστά όμως και ίσως αυτή η συζήτηση να βοήθησε στην όλη ανατροπή!».

Χρειάστηκε να φτάσεις 33 ετών για να πανηγυρίσεις το πρώτο σου πρωτάθλημα στην Ελλάδα και μάλιστα μέσα στο γήπεδο που πέρασες τα περισσότερα χρόνια της καριέρας σου. Ήταν αυτό το σημαντικότερο κίνητρο για να επιστρέψεις στα πάτρια εδάφη;

«Το συζητάς; Ο Παναθηναϊκός μου έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψω έρθω και να κατακτήσω έναν πρωτάθλημα που δεν είχα πάρει ποτέ. Εντάξει το είχα βιώσει αυτό το συναίσθημα, μικρός στην ΑΕΚ, το 2002, αλλά δεν είχα συμμετοχή, ήμουν πιτσιρικάς. Είναι αλλιώς σε αυτή την ηλικία που έχεις το άγχος, την ενέργεια και την αγωνία να προετοιμαστείς και να παλέψεις για τον πιο σημαντικό τίτλο της χρονιάς. Το χαίρεσαι. Είναι και ο τελευταίος τίτλος της χρονιάς και πάντα καθορίζει το τελείωμα και τις εντυπώσεις. Αλλά εμένα μου έλειπε πάρα πολύ. Έγινε πραγματικότητα ένας στόχος της διοίκησης, αλλά και δικός μου. Επίσης, το κίνητρο ήταν ακόμη μεγαλύτερο να πάρω το πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό. Το ήθελα πάρα πολύ, το αναζητούσα μέσα μου χρόνια κι είμαι τυχερός και δικαιωμένος με την επιλογή μου που ήρθα στον Παναθηναϊκό».»

Υπήρχαν στιγμές που στην διάρκεια της σεζόν, ένιωσες ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να είχες μείνει στο εξωτερικό;

«Αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους παίκτες και όχι μία ή δύο φορές στην διάρκεια μίας σεζόν. Όταν δεν έπαιζα καλά, αρκετές φορές έκανα δεύτερες σκέψεις. Ο παίκτης ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι σαν ένας μπέμπης, ένα μικρό παιδί, που πάντα θέλει να παίζει και θέλει να κάνει το δικό του. Αλλά όλα είναι και μια αλυσίδα. Για παράδειγμα, μου είχε πει ο προπονητής “μη σουτάρεις τρίποντα!” (γέλια)... Δεν είμαι εγώ τέτοιο στυλ παίκτη, δηλαδή μου να μου κόβεις τα φτερά. Προσπάθησα, όμως, το δούλεψα στο μυαλό μου, να προσαρμοστώ σε αυτό που ήθελε και να βάλω τον εαυτό μου κάτω από την ομάδα».

Ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή σου όταν άκουσες ότι θα γυρίσετε από την Πόλη με πούλμαν;

«Μου το είπε τηλεφωνικά ένας φίλος που το είχε διαβάσει στο internet και νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα! Του είπα ότι “αποκλείεται”! Δεν θέλω να κρυφτώ, αλλά πραγματικά δεν ξέρω πως το σκέφτηκε ο πρόεδρος και η διοίκηση. Δεν με μείωσε όμως, προσωπικά αυτό το γεγονός. Μέσα στην στεναχώρια μου από τον αποκλεισμό από την Φενέρ, το διασκέδασα όσο μπορούσα και θα μου μείνει μια ωραία εμπειρία».

Σου πέρασε από το μυαλό να μην μπεις στο πούλμαν:

«Όχι, από τη στιγμή που τα περισσότερα παιδιά δήλωσαν διατεθειμένα να πειθαρχήσουν. Αν όλη η ομάδα αποφάσιζε να μην μπούμε στο λεωφορείο, τότε εννοείται ότι δεν θα έμπαινα. Το να πράξω ατομικά, όμως, όχι δεν θα το έκανα».

Όπως αναμενόταν, στα μπουζούκια το κάψατε... Ωστόσο, αλλά μεγάλη συζήτηση έγινε για τα υβριστικά συνθήματα που φωνάξατε για τον μεγάλο σας αντίπαλο...

«Παρ' ότι είμαι τύπος που θα πιει το ποτάκι του, έναν χρόνο τώρα δεν έχω βγει καθόλου! Συν τοις άλλοις, πλέον είμαι οικογενειάρχης οπότε οι νυχτερινές μου εξορμήσεις έχουν περιοριστεί μόνο στην περίοδο των διακοπών. Από τη στιγμή που η σεζόν ολοκληρώθηκε με τόσο θριαμβευτικό τρόπο και η ομάδα αποφάσισε να γιορτάσει στα μπουζούκια, θέλεις δεν θέλεις γίνεσαι και λίγο παιδί! Και θα πανηγυρίσεις και θα τραγουδήσεις, όπως θα έκανε ο καθένας. Τώρα αν πάνω στην τρέλα της στιγμής, πεις κι ένα... ωραίο σύνθημα για τον αντίπαλο, εντάξει δεν έγινε τίποτε φοβερό! Αυτοί οι επίσημοι δηλαδή που κάθονται στα court seats και μας βρίζουν τις μανάδες και τα παιδιά μας τι είναι, καλύτεροι; Όταν εμείς τα ακούμε είναι καλά και όταν λέμε κάτι πάνω στο κέφι, ξαφνικά δεν έχουμε αθλητική παιδεία;»

Σε ρωτάω γιατί είσαι και αρχηγός της Εθνικής ομάδας και με τα περισσότερα παιδιά του Ολυμπιακού έχεις καλή σχέση και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα συναντηθείς και στην Εθνική...

«Θεωρώ πως και ο Παπανικολάου και ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης, όλοι θα το έχουν τραγουδήσει σε κάποια ανάλογη στιγμή... Θυμάμαι είχα πατήσει ένα like στο instagram του προέδρου κι όλοι είχαν βγει να με κατακρίνουν. Δηλαδή, που πατάω στην Ρεάλ και στην Μπασκόνια κάθε μέρα τι έγινε; Ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα. Προσωπικά, έχω ακούσει πάρα πολλά από την ημέρα που έφυγα από τον Ολυμπιακό, όπως ότι “με Μπουρούση δεν γ...ε ποτέ κανείς”, δηλαδή ότι με τον Μπουρούση δεν κερδίζει κανείς τίποτα... Ξέρω πολλά για κάποιους, αλλά επειδή έχω φύγει και πέντε χρόνια από την Ελλάδα, προσπαθώ να μην προκαλέσω. Σέβομαι τους πάντες, αλλά όταν έχω δίκιο, δεν χαμπαριάζω κανέναν. Δεν είμαι 25 χρονών παιδί να μην ξέρω τι λέω τώρα. Άλλο η πλάκα στα μπουζούκια κι άλλο οι σοβαρές κουβέντες και ο σεβασμός.»

Με την Εθνική τι θα γίνει; Θα είσαι παρών;

«Περιμένω να μάθω τον προπονητή και το πρόγραμμα της προετοιμασίας... Σε καλύπτει αυτό;»