Που να… «πάει» αυτή η Τουρκία; (pics & vid)

Οι μεγαλύτεροι αγώνες στην Sportingbet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5% στο Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ (21+).

Όταν κάποια στιγμή, πριν από 2 μήνες, με αφορμή το 30ο Final 4 που διοργανώνεται φέτος στην Πόλη, στο gazzetta.gr, αρχίσαμε να «δουλεύουμε» ένα μοναδικό αφιέρωμα στα 29 προηγούμενα τουρνουά που έγιναν από το 1988 μέχρι και σήμερα, μοιραία μπήκα στην διαδικασία του μετρήματος και σταμάτησα στον αριθμό 20! Από το 1993, όταν παρακολούθησα δια ζώσης (σαν φίλαθλος) τη διοργάνωση στο Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» (όταν ο Ραγκάτσι πήρε τη μπουκιά μέσα από το στόμα του ΠΑΟΚ και ο Ζντοβτς με τον Μάλκοβιτς «κέρασαν»... φαρμάκι τον Κούκοτς), μέχρι και φέτος, πέρασαν 24 ολόκληρα χρόνια και η εφετινή διαπίστευση που θα μπει στο σεντούκι των αναμνηστικών, θα προσθέσει «κειμήλια» από συνολικά 20 διοργανώσεις!

Φτάσαμε, λοιπόν στην μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας. Έναν τόπο που απ' άκρη σε άκρη μυρίζει... Ελλάδα, φημίζεται για την (πολίτικη) κουζίνα του και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία του έθνους μας! Ένας προορισμός, που θα ξυπνούσε μόνο ευχάριστες μπασκετικές αναμνήσεις, αν τα τελευταία δύο χρόνια δεν είχε πληγεί από την παράνοια της τρομοκρατίας (θρήνησε εκατοντάδες θύματα) και τη μανία του Ταγίπ Ερντογάν να μετατραπεί στον «Σουλτάνο του 21ου αιώνα» (βλ. το πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου), θα προσέλκυε πολλούς περισσότερους από τους σκάρτους 2.000 Έλληνες φιλάθλους, που θα ταξιδέψουν για το τριήμερο στην Κωνσταντινούπολη. Με φόντο την 22η ελληνική παρουσία στο μεγαλύτερο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να βρίσκεται ακόμη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε προγραμματισμένη επίσημη συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του, Ντόναλντ Τραμπ, ωστόσο, έχει πάρει επ' ώμου την διοργάνωση και έχει δώσει ρητές εντολές για κάτι περισσότερο από έκτακτα μέτρα ασφαλείας. Η ομαλή διεξαγωγή του Final 4 (αλλά και του Ευρωμπάσκετ που αρχίζει στα τέλη Αυγούστου) αποτελεί εθνικό «στοίχημα» για τους Τούρκους, γι' αυτό και η κινητοποίηση των τουρκικών αρχών, θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με μέτρα που θα λαμβάνονταν με την ευκαιρία επίσημης επίσκεψης ενός μεγάλου ξένου ηγέτη. Ειδικότερα μετά το σχέδιο εκτόξευσης ρουκετών και βομβών-βαρελιών σε βάρος ρωσικών πλοίων στον Βόσπορο, που λέγεται ότι εξιχνίασε τις προηγούμενες μέρες η τουρκική αντικατασκοπεία…

Έλα που όμως, τα πράγματα αποδείχτηκαν πολύ χειρότερα απ’ ότι τα περιμέναμε! Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός… Φτάνοντας στο αεροδρόμιο «Κεμάλ Αταούρκ» στις οκτώμιση το πρωί, μετά από ωραιότατατη πτήση 60 λεπτών, κανείς μας δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε στον έλεγχο των διαβατηρίων. Το σκηνικό ήταν σχεδόν τρομακτικό και θύμιζε προεκλογική συγκέντρωση στην πλατεία συντάγματος! Μιλάμε για… λαοθάλασσα! Οι περισσότεροι από 1500 ταξιδιώτες, από κάθε γωνιά της Γης, που βρίσκονταν μπροστά από μας, στοιβαγμένοι σε εννέα διαδρόμους, να φωνάζουν, να χτυπάνε παλαμάκια και να σφυρίζουν μπας και οι υπάλληλοι του αεροδρομίου, δεήσουν και ανοίξουν και τα υπόλοιπα γκισέ, προκειμένου να μειωθούν οι ουρές και να περάσουν κάποια στιγμή στην αίθουσα παραλαβής των αποσκευών. Δείτε το video και θα καταλάβετε…

Κάποια στιγμή μία παρέα γυναικών από το Τουρκμενιστάν έκανε το λάθος να πηδήξει το κάγκελο και να «κλέψει» έναν διάδρομο… Μόνο μαχαίρια δεν βγήκαν, ενώ απειλήθηκαν μαλλιοτραβήγματα με μία Ασιάτισσα που δεν αστειευόταν. Μωρά έκλαιγαν, ηλικιωμένοι φυσούσαν και ξεφυσούσαν κι όλα αυτά για κάτι περισσότερο από μιάμιση ώρα, όσο διήρκεσε η ταλαιπωρία όλων μας! Περιττό να σας πούμε ότι σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα το ελεύθερο wifi του αεροσταθμού δεν λειτούργησε ποτέ… Με την αναμονή στην ουρά να έχει ξεπεράσει τα 80 λεπτά, από το υπερπέραν ακούστηκε μία βροντερή φωνή να προστάζει: «Γκελ μπουρντά!» (στα τούρκικα σημαίνει «ελάτε από εδώ»). Ήταν ένας υπάλληλος που οδηγούσε το πλήθος σε άλλα οκτώ γκισέ με ελεγκτές διαβατηρίων, που μέχρι εκείνη την ώρα εξυπηρετούσαν μόνο Τούρκους υπηκόους.

​

Προς στιγμήν νομίσαμε ότι η ταλαιπωρία μας έφτασε στο τέλος, αλλά μάλλον έτσι θέλαμε να πιστεύουμε… Μόλις φτάσαμε στους ιμάντες που φέρνουν τις βαλίτσες και δεν βρήκαμε ποτέ την πτήση μας, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαν συμπληρωθεί ήδη δύο ώρες από την ώρα που προσγειωθήκαμε, επομένως οι βαλίτσες είχαν κάνει… φτερά! Ψάξαμε από ‘δω, ρωτήσαμε από ‘κει και τελικά από σπόντα μάθαμε ότι όλες οι αποσκευές που δεν παρελήφθησαν, είχαν συγκεντρωθεί στο βάθος της αίθουσας, όπου βρίσκονταν διάφορες στοίβες από μπαγκάζια και σακ-βουαγιάζ! Ευτυχώς τουλάχιστον που συνταξιδεύαμε με τον αδελφό του Θοδωρή Παπαλουκά, Κωνσταντίνο, ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να μας πάρει μαζί του στο αυτοκίνητο που τον περίμενε κι έτσι, τουλάχιστον, φτάσαμε χωρίς μεγαλύτερη καθυστέρηση στο ξενοδοχείο.

Δεν ξέρω αν στο πρόσφατο δημοψήφισμα για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, έγινε… νοθεία ή αν ο τουρκικός λαός θέλει πραγματικά να μπει η χώρα του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι καταστάσεις που βιώσαμε φτάνοντας στην Πόλη, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπουν σε ένα σύγχρονο κράτος με ευρωπαϊκή κουλτούρα και προοπτική!

Καλή η ατμόσφαιρα, εδώ όμως, ήρθαμε για μπάσκετ…

Πάμε όμως, σιγά-σιγά και στα αγωνιστικά. Απόψε το βράδυ αναμένονται να ολοκληρωθούν οι αφίξεις των τεσσάρων ομάδες και όλες οι αποστολές θα καταλύσουν στο ξενοδοχείο «Polat Renaissance», που βρίσκεται στην παραλία της περιοχής Μπακίρκοϊ και βρέχεται από τον Βόσπορο. Από αύριο Πέμπτη (18/05) αρχίζει και το επίσημο πρόγραμμα της Euroleague με την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου των προπονητών και των αρχηγών των ομάδων, που θα φιλοξενηθεί με κάθε λαμπρότητα στο πολυτελές «Chiragan Palace», όπου την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στεγαζόταν το παλάτι του Σουλτάνου.

Αν είχε Χάκετ και Λοτζέσκι, θα ήταν αλλιώς...

Ας μπούμε λοιπόν και στο κομμάτι της ανάλυσης. Στον πρώτο ημιτελικό, αναμετρώνται η κάτοχος του τροπαίου και πιο ακριβή ομάδα στην Ευρώπη με το αουτσάϊντερ του εφετινού τουρνουά. Η ΤΣΣΚΑ υπερτερεί στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες του Ολυμπιακού, μοιάζει απαλλαγμένη από την «κατάρα» των επτά σερί αποτυχημένων προσπαθειών για το 7ο ευρωπαϊκό, έχει τους πιο έμπειρους παίκτες (11η φορά για τον Χριάπα, 8η για τον Τεόντοσιτς, 7η για Χάϊνς-Κουρμπάνοφ, 5η για Τζάκσον και 4η για Φριτζόν) και τον δεύτερο πιο έμπειρο προπονητή (3o F4 για τον head-coach Ιτούδη και 11ο συνολικά) και σε γενικές γραμμές «φαίνεται» πιο ήρεμη από ποτέ. Σ’ όλα αυτά, προσθέστε ότι κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων συμμετοχών (17) στη διοργάνωση και μετά την περυσινή κούπα στο Βερολίνο, ο πρόεδρος Αντρέϊ Βατούτιν δεν «κοκκινίζει» ακριβώς από θυμό, όταν οι δημοσιογράφοι του υπενθυμίζουν την αρνητική προϊστορία της ομάδας του κόντρα στους «ερυθρόλευκους»! Σύμφωνοι, όποτε συναντά τους «ερυθρόλευκους» (0/3) ή τον Σπανούλη (0/4) σε Final 4, πάντα κάτι στραβώνει, αλλά δε νομίζετε ότι όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν;

Οι Πειραιώτες από την πλευρά τους, μετρούν 4 συνεχόμενες ήττες από του Μοσχοβίτες και ουσιαστικά έχουν να τους κερδίσουν από τον ημιτελικό της Μαδρίτης (2015), όταν ο «Kill-Bill» υπέγραψε την επική ανατροπή και την πρόκριση στον τελευταίο τελικό ελληνικής ομάδας σε Final 4. Και οι τέσσερις αυτές ήττες, όμως είχαν συνολική διαφορά 20 πόντων (χάνουν κατά μ.ο. με 5 διαφορά σε κάθε ματς), κάτι που σημαίνει ότι η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, πάντα βάζει δύσκολα στην ρώσικη «αρκούδα». Η ψυχολογία των πρωταθλητών είναι στα ύψη και αυτό είναι λογικό, γιατί αυτή η 10η παρουσία στην ετήσια γιορτή του ευρωπαϊκού του μπάσκετ, τους καθιστά ήδη απόλυτα πετυχημένους όσον αφορά στον στόχο της Euroleague. Ό,τιδήποτε περισσότερο ισοδυναμεί με μικρή ή μεγάλη... τρύπα στο «ταβάνι» αυτής της ομάδας, από τη στιγμή που στο παρκέ του «Sinan Erdem» θα παραταχθεί με δύο πολύ κομβικές απουσίες (Λοτζέσκι και Χάκετ) και με τέσσερις «πρωτάρηδες» (Γκριν, Μιλουτίνοφ, Μπιρτς και Ουότερς) σε τέτοιους αγώνες.

Ο Ολυμπιακός, βέβαια, υπερτερεί σε τέσσερις πολύ σημαντικές παραμέτρους. Οι δύο πρώτες έχουν να κάνουν με τους αριθμούς και αφορούν στα ριμπάουντ και στα λάθη (σημαντικές λεπτομέρειες για έναν αγώνα μπάσκετ), αλλά και στο ότι διαθέτει τον Σπανούλη και είναι η πιο «εκπαιδευμένη» ομάδα γι' αυτά τα νοκ-άουτ ματς. Αν είχε τον Λοτζέσκι για την επίθεση (ίσως ο κορυφαίος guard στην Ευρώπη στο «off-screen» παιχνίδι) και τον Χάκετ για την άμυνα (έχει το κορμί και την αθλητικότητα να μαρκάρει από point-guard μέχρι φόργυορντ), τότε θα τολμούσα να πω ότι ο ημιτελικός με την ΤΣΣΚΑ, θα μπορούσε να κριθεί και από την απόδοση της ελληνικής ομάδας. Πλέον, πολύ φοβάμαι ότι ο Ολυμπιακός θα έχει τύχη, μόνο αν οι Ρώσοι του το επιτρέψουν! Μακάρι να βγω λάθος...

Θα φτάσει μέχρι το τέλος η Φενέρ;

Στον δεύτερο ημιτελικό, η γηπεδούχος και πιο «πεινασμένη» ομάδα του Final 4, θα αντιμετωπίσει την «βασίλισσα της Ευρώπης», που φέτος ειδικά, είναι όνομα και πράγμα, υπό την έννοια η πρωταθλήτρια Ισπανίας είχε την μεγαλύτερη διάρκεια στην εφετινή διοργάνωση αλλά και το καλύτερο ρεκόρ (26-8). Στην 3^η και μάλιστα συνεχόμενη συμμετοχή της, η Φενερμπαχτσέ μοιάζει να βαδίζει βάσει προγράμματος και δείχνει πιο έτοιμη και ώριμη από ποτέ να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης. Παρά τα πολλά προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε μεσούσης της περιόδου, φορμαρίστηκε την κατάλληλη στιγμή και η πανηγυρική της πρόκριση (με 3-0 στις νίκες επί του Παναθηναϊκού) με μειονέκτημα έδρας, έστειλε «ηχηρό» μήνυμα για τις διαθέσεις του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και των παικτών του.

Ο 57χρονος πολυνίκης Σέρβος τεχνικός που μετραει 16+1 (σαν παίκτης) συμμετοχές σε Final 4 και έχει κατακτήσει 8 φορές τον τίτλο με 4 διαφορετικές ομάδες, δεν φαίνεται διατεθειμένος να αφήσει κι αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Άλλωστε, αν «σηκώσει» το 9^ο τρόπαιο, θα ισοφαρίσει σε κατακτήσει την Ρεάλ Μαδρίτης, θα το πάρει με 5^η ομάδα, θα «φωλιάσει» στην καρδιά του τουρκικού μπάσκετ και θα «ριζώσει» για τα καλά στην Κωνσταντινούπολη. Στα παράδοξα που χαρακτηρίζουν την συμμετοχή της Φενέρ σ’ αυτό το Final 4, είναι το καλύτερο εφετινό ρεκόρ (μαζί την αντίπαλό της στον ημιτελικό) απέναντι στις υπόλοιπες τρεις συμμετέχουσες (4-2) και το χειρότερο (0-3) στις αναμετρήσεις μαζί τους, στο πλαίσιο των δύο προηγούμενων διοργανώσεων. Ο Κώστας Σλούκας είναι ο παίκτης με τα περισσότερα «χιλιόμετρα» σε ένα τέτοιο τουρνουά (6^η φορά), ενώ στα «συν» της τουρκικής ομάδας είναι ότι ο σχεδόν αναλλοίωτος κορμός σε σχέση με το περυσινό ρόστερ.

Η εφετινή Κυπελλούχος Ισπανίας επιστρέφει μετά από έναν χρόνο απουσίας από το Final 4, «κουβαλώντας» μαζί της το «παράσημο» των τριών συνεχόμενων τελικών στα τέσσερα τελευταία χρόνια και της καθολικής αναγνώρισης ότι έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην εφετινή Euroleague. Το στυλ παιχνιδιού της είναι εκ διαμέτρου αντίθετό με εκείνο της Φενέρ που βασίζεται στην άμυνα και στην «τιτανομαχία» του 2^ου ημιτελικού, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιο μπάσκετ θα επικρατήσει. Η διαίσθησή μου με οδηγεί να γείρω την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων, πολύ απλά γιατί εκτιμώ ότι ο «πολυμήχανος» «Ζοτς» θα βρει τον τρόπο να βραχυκυκλώσει την επιθετική λειτουργία της Ρεάλ (λέγε με Γιουλ), που έχει «βγάλει» όλη τη χρονιά με «ημίμετρα» στην θέση του point-guard, χάρη στο φαινόμενο που ακούει στο όνομα Λούκα Ντόντσιτς. Αν ο 18χρονος Σλοβένος «κλέψει την παράσταση» και στην Πόλη, τότε χαλάλι του φίλτατου Πάμπλο (Λάσο)… Θα αξίζει να παίξει τελικό! Ακόμη και να το ξαναπάρει!