Κοίτα τη φωτογραφία

Οι μεγαλύτερες διοργανώσεις στη Vistabet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5% στο Θέλτα – Μαν. Γιουνάιτεντ (21+).

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, στο εισαγωγικό σημείωμα δίνεται έμφαση στο ελληνικό στοιχείο γιατί αν αναζητήσουμε την ειδοποιό διαφορά μεταξύ Άρη και ΠΑΟΚ – στη συγκεκριμένη σειρά αγώνων – ήταν οι Έλληνες παίκτες. Αυτοί αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα αυτών των αγώνων, αυτοί αναλαμβάνουν τη γαλούχηση των ξένων, αυτοί νιώθουν τη σημασία μιας απώλειας σε σημείο να παλέψουν σαν τους… μαχητές του survivor όπως έξυπνα άφησε να εννοηθεί και ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς.

Όσο για τα υπόλοιπα; Σας παραπέμπω στις… 25 λέξεις που χρησιμοποίησε ο Πρίφτης για να περιγράψει τον δεύτερο αγώνα, οι οποίες όμως ήταν αρκετές για να αποτυπώσουν την αλήθεια του πράγματος. «Όταν στην κλειστή άμυνα του ΠΑΟΚ βάλεις το μακρινό σουτ, δημιουργείς προϋποθέσεις για να κερδίσεις. Αν όχι, θα ήταν ένα παιχνίδι όπως όλα τα άλλα», είπε. Ο Άρης τα έβαλε και κέρδισε.

Ο Πρίφτης δεν ανακάλυψε τον νόμο της βαρύτητας ούτε εφάρμοσε νέες μεθόδους. Φρόντισε να ενισχύσει το αίσθημα πείνας των παικτών του, να αφιερώσει περισσότερες ώρες στον τομέα της τακτικής και είδε τα «φιλαράκια» του να σουτάρουν με 46% στο τρίποντο στη δεύτερη καλύτερη επίδοσή τους στο φετινό Πρωτάθλημα μετά το 50% στην Πάτρα με τον Προμηθέα.

Βέβαια, αυτή η πρόκριση στοιχειοθετεί προσωπική δικαίωση για τον ίδιο. Λόγω όσων συμβαίνουν στον Άρη εδώ και τουλάχιστον πέντε μήνες, με τη ριζική αλλαγή της καθημερινότητας της ομάδας, που οδήγησαν στην απώλεια συσπείρωσης και στο γκρέμισμα σχέσεων σε τόσο έντονο βαθμό που να θεωρείται σχεδόν αδύνατο να αποκατασταθούν. Δεν αρνήθηκε ποτέ την ανάληψη των δικών του λαθών αλλά μετά από ένα σημείο έπρεπε σώνει και καλά να χριστεί ο μοναδικός υπεύθυνος.

Καθόλου τυχαία λοιπόν αφιέρωσε την πρόκριση στην οικογένειά του η οποία (όπως είπε) του δίνει κίνητρο για να είναι δυνατός στην κάθε προπόνηση. Δεν ευχαρίστησε τυχαία αυτούς που ζουν την καθημερινότητα του Άρη και καθόλου συμπτωματικά αποκάλεσε… «φιλαράκια» τους παίκτες του γιατί έτσι τους νιώθει.

Στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του τέλος της κανονικής διάρκειας και της έναρξης της σειράς με τον ΠΑΟΚ, ο Πρίφτης χρησιμοποίησε – στις ομιλίες του προς τους παίκτες – τη γενικότερη εικόνα. Αυτή του αποδυναμωμένου Άρη και του ενισχυμένου ΠΑΟΚ κι έτσι αφύπνισε τον αθλητικό εγωισμό των Ελλήνων. Βέβαια η κατάσταση στο εσωτερικό της ομάδας ενίσχυσε τους δεσμούς μεταξύ παικτών και τεχνικού επιτελείο κι αυτό δεν αποδεικνύεται τόσο από τα λόγια, όσο από τις φωτογραφίες.

Σαν αυτή του συγκεκριμένου άρθρου που μοιάζει με… αριστούργημα γιατί αποτυπώνει την ειλικρινέστατη σχέση μεταξύ αθλητή Σίμτσακ και Πρίφτη όπου ο πρώτος αναγνωρίζει την αξία του προπονητή του. Και είναι σκέτο αριστούργημα λόγω του χαμόγελου του Σπύρου Μούρτου αλλά και όλων όσοι εκείνη τη στιγμή έστρεψαν το βλέμμα τους στον πάγκο του Άρη.

Είναι επίσης το αποδεικτικό στοιχείο για τους δεσμούς μεταξύ των Ελλήνων παικτών και του Πρίφτη που σφυρηλατήθηκαν και χαλυβδώθηκαν. Γι’ αυτόν τον λόγο, στη διάρκεια της χρονιάς, είπε κάποια στιγμή πάνω σε μια στιγμή έντονου θυμού ότι αν είναι να «πεθάνει», προτιμά να το κάνει με τους Έλληνες γιατί ξέρει ότι θα δώσουν παραπάνω από αυτό που μπορούν.

Ίσως και λόγω ανασφάλειας, καθώς ο Πρίφτης δεν αντέχει τους παίκτες που (σε επίπεδο απόδοσης) κυμαίνονται από το 2 έως το 8. Καλύτερα «6» και σίγουρο παρά αυτός ο τζόγος. Κι επειδή από τζόγο είναι… μη σχετικός, δεν ξέρει να παίζει ούτε τάβλι, αντιλαμβάνεστε τα συναισθήματα του από την αρχή της σεζόν όπου κάθε αγώνας του Άρη έμοιαζε με παρτίδα πόκερ.

Και για πρώτη φορά, από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου, ένιωσε αυτή την ομάδα δική του. Αποφασισμένη να μπει και να «πεθάνει» γι’ αυτόν. Το είπε εξάλλου μετά τη δεύτερη νίκη επί του ΠΑΟΚ. Ό,τι είδε σε αυτήν τον εαυτό του. Όσο κι αν προσπάθησε στο προηγούμενο διάστημα, έβλεπε μια κακοτεχνία για την οποία ένιωθε (και παραμένει) υπεύθυνος.

Για τους παραπάνω λόγους, ο Άρης δεν κέρδισε μόνο τον ΠΑΟΚ αλλά κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί το μεγάλο φετινό πρόβλημα του ήταν και παραμένει εσωτερικό με την εμπλοκή ανθρώπων που δεν ξέρουν, δεν νιώθουν, δεν μπορούν να καταλάβουν αυτόν τον σύλλογο και ότι είναι εις βάρος σου να αποδομείς παίκτες και προπονητή ακόμη κι όταν αυτός έχει άτυχες στιγμές όπως είχε φέτος ο Πρίφτης. Και το χειρότερο είναι ότι δηλητηρίασαν ακόμη και τις υγιείς σκέψεις. Σε δε επίπεδο προστασίας της ομάδας, ο Άρης εδώ και πολλούς μήνες είναι σαν το φτερό στον άνεμο.