Ο υπέρηχος και το... Αγαθονήσι!

Βασίλης Σκουντής Βασίλης Σκουντής
Ο υπέρηχος και το... Αγαθονήσι!
O Oλυμπιακός παίζει τα ρέστα του στο “Αμπντί Ιπεκτσί” και ο Βασίλης Σκουντής φωτίζει διάφορες πτυχές αυτής της “do-or-die” αναμέτρησης...

Ήγγικεν λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου, που λένε και οι γραμματιζούμενοι: έφτασε αυτή η άγια ή η καταραμένη στιγμή που (μετά τον ηχηρό αποκλεισμό του Παναθηναϊκού) θα κριθεί εάν η μπασκετομάνα Ελλάς θα πιάσει ένα στασίδι στο “Sinan Erdem Dome”, ή εάν θα δούμε και αυτό, όπως το περυσινό Final 4, από την τηλεόραση...

Ή μάλλον θα το δούμε από την... πολυθρόνα, για να θυμηθώ το σκωπτικό σύνθημα που είχαν σκαρώσει οι οπαδοί του Παναθηναϊκού το 1996, όταν ο Ολυμπιακός αποκλείσθηκε από το Final 4 των Παρισίων με θύτη τη Ρεάλ Μαδρίτης (με προπονητή τον Ομπράντοβιτς): ήταν εκείνο το τετράστιχο που τραγουδούσαν στο “Μπερσί” και έλεγε «και ο ξανθός από την πολυθρόνα τον τελικό θα δει, τρελαίνομαι, Πανάθα μου πόσο σε αγαπάω, για σένα ξενιτεύομαι»!

Τότε που η σειρά παιζόταν στις δυο νίκες, ο Ολυμπιακός είχε συντρίψει τη “βασίλισσα” στο πρώτο ματς με 68-49, αλλά γνώρισε δυο σερί ήττες στη Μαδρίτη (80-77, 80-65), όπου ο Ζέλικο ξαναβρήκε το κανονικό χρώμα του, μέχρι αυτό να ξαναγίνει μελιτζανί στον ημιτελικό του “Μπερσί” με την Μπαρτσελόνα, στον οποίο οι Καταλανοί γύρισαν από το -20 και προκρίθηκαν στον τελικό με τον Παναθηναϊκό.

Τότε το σύστημα των πλέι οφς ήταν διαφορετικό, διότι ο πρώτος αγώνας διεξαγόταν στην έδρα της ασθενέστερης (με βάση την κατάταξη στους ομίλους) ομάδας και υπ' αυτήν έννοια, οι περιπτώσεις δεν είναι συγκρίσιμες, είτε ο Ολυμπιακός προηγήθηκε σε μια σειρά με 1-0, είτε βρέθηκε πίσω με 0-1.

Απλώς υπενθυμίζω - όση σημασία μπορεί να έχει πλέον αυτό - πως τα δυο από τα τρία τρόπαια της Ευρωλίγκας που έχουν στο παλμαρέ τους οι “κόκκινοι” τα κατέκτησαν έχοντας προκριθεί στο Final 4 με μειονέκτημα έδρας (κόντρα στον Παναθηναϊκό και την Παρτίζαν Βελιγραδίου το 1997, κόντρα στη Σιένα το 2012), ενώ εκείνο του 2013 το σήκωσαν στο Λονδίνο έχοντας ρίξει στο καναβάτσο την ομάδα, η οποία στέκεται και τώρα μπροστά τους...

Τη σεζόν 2012-13, που κατέληξε στο θριαμβευτικό “repeat” στην “O2 Arena” του Λονδίνου, ο Ολυμπιακός πήρε προίκα το 2-0 από το ΣΕΦ (67-62 και 71-53), αλλά οι Τούρκοι δεν κιότεψαν στο "Αμπντί Ιπεκτσί": νίκησαν με 84-73 στον πρώτο αγώνα και ισοφάρισαν σε 2-2 επικρατώντας με 74-73 στον τέταρτο αγώνα, στον οποίο οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης έκαναν χαρακίρι: ένα λεπτό και 29 δευτερόλεπτα βρέθηκαν στο 66-73 (με τις δυο βολές του Είσι Λο), αλλά στη συνέχεια δέχθηκαν ένα 8-0 για να διαμορφώσει το τελικό 74-73 στα 2’’ με λέι απ ο Τζαμόν Λούκας ενώ ακολούθησε το άστοχο τρίποντο του Κώστα Σλούκα στην εκπνοή.

Μια εβδομάδα αργότερα (26 Απριλίου 2013) στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός λυτρώθηκε από τις ιταλικές Ερινύες του 2011 νικώντας την Εφές με 82-72 σε έναν πέμπτο αγώνα στον οποίο ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης έβαλαν μαζί 34 (19+15) πόντους με 11/22 σουτ, 9/11 βολές και παρήγαγαν επίσης εννέα ριμπάουντ, πέντε ασίστ και ένα κλέψιμο...

Παρεμπιπτόντως ο ...Τομ και ο Τζέρι του Ολυμπιακού έβαλαν έξι παραπάνω πόντους (σαράντα, 20+20 και μάλιστα με 7/13 τρίποντα) στον δεύτερο αγώνα της τρέχουσας σειράς, μόνο που αυτή τη φορά η σούμα τους δεν απέβη αρκετή για να κάνει ο Ολυμπιακός το 2-0 και να ταξιδέψει θωρακισμένος και πάντως με μεγαλύτερη ασφάλεια και εφοδιασμένος κιόλας με σωσίβια στις όχθες του Βοσπόρου.

Εκείνος ο "do -or - die" πέμπτος αγώνας της 26ης Απριλίου του 2013 κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση υπήρξε για τον Ολυμπιακό, που όντας αγχωμένος και πιεσμένος από τη μετατροπή του 2-0 σε 2-2, βρισκόταν πίσω στο σκορ επί 35 λεπτά, μάλιστα στο 15’ η διαφορά είχε φτάσει στους 15 πόντους (23-38). Ισοφάρισε για πρώτη φορά (49-49) με το τρίποντο του Σπανούλη, αλλά δεν έκτισε το απαραίτητο momentum και αυτό που δεν κατάφερε μέχρι τότε το πέτυχε στο τελευταίο πεντάλεπτο όταν έτρεξε ένα επί μέρους σκορ 16-5 και καθάρισε τη βρόμικη μπουγάδα.

Τα υπενθύμισα και τις προάλλες όλα αυτά και δη τα περί πίεσης αλλά τα επαναλαμβάνω σήμερα, έχοντας στο μυαλό μου τη δήλωση του Σφαιρόπουλου ότι “ δεν νικάς σε τέτοια ματς χωρίς άγχος, αρκεί να είναι δημιουργικό”!

Συμφωνώ και επαυξάνω, αρκεί ο Ολυμπιακός, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος να διαχειρισθεί με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό την πίεση, την “down the stretch situation” και όλα τα συμπαρομαρτούντα τους...

Αρκεί, για να το πω πιο απλά, να παίξει κανονικό μπάσκετ και να κάνει όλα αυτά που δεν έκανε προχθές μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να επανεμφανιστεί στο γήπεδο και να παίξει τα ρέστα του: τα έπαιξε, αλλά έχασε την παρτίδα στην τελευταία μπλόφα του: στο χαμένο ριμπάουντ και στο καλάθι του ΧάνεΪκατ στα 29 δευτερόλεπτα (61-57) και στο τελευταίο άστοχο σουτ του σεληνιασμένου Σπανούλη.

Απόψε ο Ολυμπιακός θέλει και συνάμα δεν θέλει να δει την Ιστορία να επαναλαμβάνεται: ασφαλώς θα επιθυμούσε να βαδίσει στα χνάρια των τεσσάρων ομάδων οι οποίες ανέτρεψαν το 1-2 και προκρίθηκαν στο Final 4 (Μπαρτσελόνα με Μπασκόνια το 2009, Παναθηναϊκός με Μακαμπί το 2012, Μπαρτσελόνα με Παναθηναϊκό το 2013 και Λοκομοτίβ Κουμπάν με Μπαρτσελόνα το 2016), αλλά όχι και στα δικά του προ εξαετίας ίχνη...

Η σειρά της σεζόν 2010-11 κόντρα στη Σιένα και αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα προς αποφυγήν. Στις 22 Μαρτίου του 2011 ο Ολυμπιακός ο οποίος είχε πλεονέκτημα έδρας στραγγάλισε τους Τοσκάνους με το εκκωφαντικό 89-41, που υπήρξε προϊόν μιας λυσσασμένης άμυνας, απέναντι στην οποία οι φιλοξενούμενοι είχαν 12/61 σουτ, ενώ πήραν 23 ριμπάουντ λιγότερα (32 έναντι 55). Στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι έκανε λόγο για το "bounce back" και σαράντα οκτώ ώρες νωρίτερα αποδείχθηκε ότι ήξερε τι έλεγε: η Σιένα αυτή τη φορά είχε 34/63 σουτ, επικράτησε με 82-65, έκλεψε το πλεονέκτημα και τελείωσε τη σειρά στην έδρα της με άλλες δυο νίκες (81-72 και 88-76).

Ο αποψινός αγώνας είναι “do - or - die”, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Ένας αγώνας ζωής και θανάτου ή όπως είχε πει κάποτε (για το ποδόσφαιρο) ο γκουρού της Λίβερπουλ, Μπιλ Σάνκλι, “κάτι πολύ περισσότερο από αυτό”!

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του δυο ζωές, αλλά η δεύτερη αποτελεί εξάρτηση της πρώτης και αν απόψε αποδειχθεί θνησιγενής, τότε χαιρέτα μου τον πλάτανο!

Εάν όμως καταφέρει να στυλώσει τα ποδάρια του και αλώσει (δίκην business as usual, για όγδοη φορά στα χρονικά) το “Αμπντί Ιπεκτσί”, τότε θα ανακτήσει το πλεονέκτημα έδρας και θα παίξει τα ρέστα των ρέστων του, την Τρίτη το βράδυ στο δικό του σπίτι.

Και απόψε, πάντως και (εάν κι εφόσον...) στον πέμπτο αγώνα ο Ολυμπιακός είναι αναγκασμένος να αποδεχθεί τον σκληρό κανόνα του “ή ταν ή επί τας”: ειδικότερα δε απόψε ή που θα φέρει την ασπίδα στα χέρια του ή που θα τον κουβαλήσουν πάνω σε αυτήν...

Από καταβολής των σειρών best-of-five που έχουν διαφορετική λογική από εκείνες των δυο νικών, ο Ολυμπιακός βρέθηκε άλλες δυο φορές στην οριακή κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει: με τη Σιένα το 2011 όταν το 1-2 έγινε 1-3 και με τη Ρεάλ Μαδρίτης το 2014, όταν ναι μεν ισοφάρισε το 0-2 σε 2-2, αλλά γνώρισε την ήττα στον πέμπτο αγώνα στη Μαδρίτη και αποκλείσθηκε.

Θα παίξει για πολλά πράγματα απόψε ο Ολυμπιακός: για να μην πάει στράφι και μάλιστα πρόωρα και άδοξα η σπουδαία σεζόν που διάνυσε, για να βάλει τέρμα στο κακό φεγγάρι του (με τις έξι ήττες στα τελευταία οκτώ ματς), για να πάρει παράταση ζωής και για να επιβεβαιώσει κιόλας τους οιωνούς της οικογένειας Σπανούλη!

Τα μάθατε τα καθέκαστα; Η Ολυμπία Χοψονίδου είναι πάλι έγκυος και από τις προηγούμενες τέσσερις φορές που κυοφορούσε, ο Βασίλης τις τρεις στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης (2009, 2012, 2013) και την τέταρτη (2015) έπαιξε στον τελικό του Final 4.

Πλάκα πλάκα με τέτοιους οιωνούς, δεν χρειάζεται καν ο υπέρηχος!

Χρειάζεται όμως ο Ολυμπιακός να μεταμορφωθεί επί τα βελτίω σε σχέση με τα προηγούμενα δυο ματς και κυρίως με το προχθεσινό, στο οποίο υπήρξε σκιώδης, ισχνός, άδειος από ενέργεια και έμοιαζε σαν να τον είχαν ματιάσει...

Υπάρχουν καλά και κακά νέα αυτή τη στιγμή...

Τα καλά αφορούν το “come back” από το -17, χάρη στα “heroics” του Σπανούλη και την αποδοτικότητα που είχε το ψηλό και ασυνήθιστο σχήμα, το οποίο χρησιμοποίησε, λόγω έκτακτων αναγκών, ο Σφαιρόπουλος με τον Παπανιοκολάου, τον Παπαπέτρου, τον Πρίντεζη και τον Μπιρτς δίπλα στον αρχηγό της ομάδας...

Στο τέλος της ημέρας ο Ολυμπιακός δεν απέφυγε την ήττα, αλλά τουλάχιστον ενδυνάμωσε την ψυχολογία και ανόρθωσε το φρόνημα του...

Τα κακά νέα έχουν να κάνουν με το ιστορικό/στατιστικό background σειρών που βρίσκονται στο 2-1, με το γεγονός ότι η Εφές έχει καταγάγει τέσσερις νίκες στους έξι μεταξύ τους εφετινούς αγώνες και με μια αγωνιστική παράμετρο: τουλάχιστον στα τελευταία δυο ματς τον αντιμετώπισε και τον νίκησε όχι με το δικό της (γρήγορο, σφύζον από ενέργεια και αθλητικότητα, υψηλού ρυθμού, πολλών κατοχών και μεγάλων σκορ) μπάσκετ, αλλά με το δικό του...

Εάν κάποιος έλεγε πριν από το τζάμπολ πως ο αγώνας θα κριθεί κάτω από τους 65 πόντους, οι περισσότεροι θα πόνταραν σε νίκη των πρωταθλητών Ελλάδος, αλλά τζίφος: το ματς το πήρε δικαίως η Εφές, απλώς ο Ολυμπιακός προσπάθησε να πετύχει ένα από τα συνηθισμένα ριφιφί για τα οποία είναι κιόλας σεσημασμένος και επικηρυγμένος στην διεθνή πιάτσα.

Προχθές ο Ολυμπιακός υπέπεσε σε 18 λάθη, που είναι πολλά και έγιναν περισσότερα από τη στιγμή κατά την οποία η Εφές αντιπαρέβαλε μόλις πέντε!

Τα λάθη, η ενέργεια, η σταθερότητα (σε αντιδιαστολή με το 24-4 που έφαγε προχθές), η θωράκιση στα αμυντικά ριμπάουντ, τα ποσοστό ευστοχίας (σε σχέση με τα 21/55 σουτ της Τετάρτης) αποτελούν μερικά από τα εκ των ων ουκ άνευ στην αποψινή δύσκολη βραδιά: ασφαλώς τα περισσότερα ατού και οι πιθανότητες είναι με το μέρος της Εφές (από την αυτοπεποίθηση μέχρι την έδρα και από την ευχέρεια των δυο match balls μέχρι το αγωνιστικό momentum), ωστόσο ο Ολυμπιακός μπορεί να αντιπαρατάξει τα δικά του όπλα: την ποιότητα, την προσωπικότητα, το know how στις ζόρικες καταστάσεις, το μέταλλο και τον εγωισμό που τον πήρε ο ύπνος προχθές, αλλά άκουσε τον συναγερμό και (φαντάζομαι ότι) απόψε θα μείνει ξάγρυπνος.

Α, υπάρχει και κάτι άλλο που μπορεί να παίξει ρόλο και εμπίπτει στην πνευματική δύναμη ενός εκάστου των αντιπάλων...

Προχθές ο Σφαιρόπουλος ανακάτεψε την τράπουλα, ο Σπανούλης σεληνιάσθηκε και ο Ολυμπιακός ναι μεν ηττήθηκε, αλλά έστω και στα τελευταία λεπτά τα έπαιξε όλα για όλα και δεν φοβήθηκε να χάσει. Απόψε που έχει να διαχειριστεί ένα “no tomorrow game”, ας φροντίσει να αξιοποιήσει τη συσσωρευμένη εμπειρία του και να καλλιεργήσει στην Εφές αυτό που μπορεί να τη σκοτώσει, προτού της μπήξει το μαχαίρι στα σωθικά ο Ολυμπιακός...

Να της καλλιεργήσει τον φόβο της νίκης και να την αναγκάσει να κομπλάρει μπροστά στον μεγάλο θρίαμβο!

Εχει να παίξει για πολλούς και διαφόρους λόγους απόψε ο Ολυμπιακός: για την πάρτη του, για την ιστορία του, για να δικαιώσει τον μόχθο εξι μηνών, για να κρατήσει ψηλά το λάβαρο του ελληνικού μπάσκετ, για να στήσει ένα οδόφραγμα στον τουρκικό (μπασκετικό) ιμπεριαλισμό και πάει λέγοντας...

Είναι πολλά και καθόλου ευκαταφρόνητα όλα αυτά ως κίνητρα, αλλά εάν δεν του φτάνουν, ξέρω 'γω...

Ας παίξει και για το Αγαθονήσι, που θέλουν να μας το πάρουν οι Τούρκοι!

Μιας και το 'φερε η κουβέντα στην υπόθεση του Αγαθονησίου, ασφαλώς ο Σφαιρόπουλος, ο Τόμιτς και τα υπόλοιπα στελέχη του Ολυμπιακού έχουν ενσκήψει στα δεδομένα και στα ζητούμενα του αγώνα τεχνοκρατικά και υπό το πρίσμα της τακτικής, χωρίς άλλες αναγωγές και φανφάρες. Το γράφω αυτό διότι τα παλιά χρόνια έμπαινε ως σοβαρό κίνητρο και χρησιμοποιούταν κατά κόρον ως ρομφαία η πατριωτική έξαρση. Θυμάμαι μάλιστα πως το 1989 που η Εθνική παίδων στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στη Γκουέντσα, ανήμερα του ημιτελικού με την Τουρκία στον οποίο η ελληνική ομάδα επιβλήθηκε με 64-61), ο ταμίας της ΕΟΚ και αρχηγός της αποστολής Απόστολος Τασούλας σηκώθηκε αξημέρωτα, βάραγε τις πόρτες των δωματίων του ξενοδοχείου και για να διεγείρει τις συνειδήσεις των παικτών, φώναζε “ξυπνήστε ρε, ξυπνήστε, έκαναν ντου οι Τούρκοι, μας παίρνουν τα νησιά και βιάζουν τις γυναίκες μας”!!!

Σηκώθηκαν από τα χαράματα τότε ο Οικονόμου, ο Χατζησμάλης, ο Αστεριάδης, ο Λογοθέτης, ο Πολίτης, ο Ταμπάκης, ο Γεωργικόπουλος, ο Χατζόπουλος, ο Γιώρας, ο Πιάρας, ο Γκαγκαουδάκης και ο Καλόγηρος έτρεψαν εις φυγήν τους Τούρκους, ύστερα πήραν φαλάγγι και τους Γιουγκοσλάβους και έφεραν στην Ελλάδα το χρυσό μετάλλιο.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σκουντής
Βασίλης Σκουντής

H φήμη ότι βγήκε από την κοιλιά της μάνας του κρατώντας ένα στυλό κι ένα χαρτί ελέγχεται ως εντελώς αναληθής. Αντιθέτως είναι περίπου… αληθής η φήμη ότι στην πρώτη έκθεση του στο δημοτικό έβαλε τίτλο, υπότιτλο, φωτογραφία, λεζάντα και έδωσε χαρακτηρισμό γραμματοσειράς!
Τα νομικά βιβλία του Σάκουλα ενέμειναν απλώς στο ράφι, αλλά στις… σακούλες. Ο προορισμός υπήρξε μοιραίος και αναπόδραστος. Μετά από 32 χρόνια και με τα μαλλιά του να έχουν από ετών προτιμήσει την ταπείνωση από το θάνατο, ο Βασίλης Σκουντής ταλαιπωρεί τους γύρω του και τον εαυτό του, επιμένοντας να γράφει, άλλωστε είναι το μόνο που έμαθε να κάνει (πιστεύει καλά, αλλά κι αυτό παίζεται!) στη ζωή του. Αν και ενίοτε παρασπονδεί, εν τούτοις στις φλέβες του τρέχει πάντοτε πορτοκαλί αίμα, θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του Homo Βasketikus και (περπατώντας στην πέμπτη δεκαετία της ενασχόλησης του με τη δημοσιογραφία) γουστάρει που ακόμη δεν βαρέθηκε να κάνει το χόμπι του!

ΥΓ: Αν μετά από τόσα χρόνια δεν τον βαρεθήκατε, εκτός από το gazzetta.gr μπορείτε να τον υποφέρετε ακόμη καθημερινά στο Goal News και στον Sentra FM 103.3