Η γιορτή του Final 4 και τα άγχη των Τούρκων

Η γιορτή του Final 4 και τα άγχη των Τούρκων

Η γιορτή του Final 4 και τα άγχη των Τούρκων
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες από την Κωνσταντινούπολη όπου βρίσκεται γράφει για το Final 4 που απέχει 50 μέρες, το άγχος των Τούρκων αν θα έχουν δική τους ομάδα και το τουρκικό δημοψήφισμα.

Δε θυμάμαι πόσες φορές έχω έρθει στην Κωνσταντινούπολη. Πάρα πολλές για να μπορώ με σιγουριά να μιλήσω για αυτήν. Μία ακόμη άνοιξε την αγκαλιά της για να με υποδεχτεί και την βρίσκω το ίδιο όμορφη, το ίδιο σαγηνευτική.

Δυστυχώς όμως το βλέμμα των πολιτών της έχει αλλάξει. Τους βρήκα πιο αφηρημένους από την τελευταία φορά. Το μυαλό τους «ταξιδεύει». Συνήθως «ταξιδεύουμε» όταν φοβόμαστε.

Πιθανότατα κι οι Τούρκοι να φοβούνται.

Το δημοψήφισμα την ημέρα του Πάσχα θα κρίνει πολλά για το μέλλον τους. Δεν αναφέρομαι στους ηλικιωμένους και τους εσκεμμένα από το κράτος, απαίδευτους.

Αναφέρομαι στους συναδέλφους μου, στους 30άρηδες που θέλουν να αρπάξουν τη ζωή από τα μαλλιά και κάτι τους κρατάει πίσω.

Κάποιος για την ακρίβεια…

Δεν αναφέρω καν το όνομά του γιατί φοβάμαι πως το επόμενο λεπτό κάποιος θα χτυπήσει την πόρτα του δωματίου μου να μου ζητήσει τα ρέστα που αμφισβήτησα τους στόχους του «αφεντικού». Και δεν υπερβάλλω καθόλου.

Ο αθλητισμός, το μπάσκετ εν προκειμένω είναι μία διαφυγή από όλα αυτά.

Σε λιγότερο από δύο μήνες το «Sinan Erdem» θα υποδεχτεί τις 4 καλύτερες ομάδες της Euroleague για μία γιορτή του μπάσκετ.

Οι Τούρκοι συνάδελφοι ανυπομονούν. Οι Τούρκοι οπαδοί αγχώνονται στο σενάριο που δεν περιλαμβάνει ομάδα της χώρας τους, της πόλης τους. Οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσε έχουν προμηθευτεί τον μεγαλύτερο όγκο εισιτηρίων, αλλά ο Ζελικο Ομπράντοβιτς και οι παίκτες του δεν δείχνουν ακόμη σίγουροι πως θα είναι εκεί.

Αντιθέτως δείχνουν να ζηλεύουν το ελληνικό μπάσκετ. Βασικά τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, διότι πέραν των συνόρων μας, το ελληνικό μπάσκετ είναι μόνο αυτές οι δύο ομάδες.

Ζηλεύουν τη συνέπεια του Ολυμπιακού με το 30% του προϋπολογισμού των δικών τους ομάδων.

Ζηλεύουν την βελτίωση του Παναθηναϊκού από αγωνιστική σε αγωνιστική και τα άλματα στον βαθμολογικό πίνακα της διοργάνωσης.

Το Final 4 πάντως για αυτούς είναι γιορτή και ανυπομονούν. Δεν ξέρω αν το κάνουν μόνο για την αγάπη στις ομάδες τους ή στο ίδιο το μπάσκετ ή αν απλά είναι μία ευκαιρία για ένα τριήμερο μακριά από προβληματισμούς.

Πάντως δεδομένα ανυπομονούν και θα κάνουν το καλύτερο δυνατό για μία σούπερ διοργάνωση όπως και το 2012.

Παρεμπιπτόντως και για να επανέλθω…. ζηλεύουν και την δημοκρατία μας, την όποια δημοκρατία μας έστω γιατί κι αυτή χάνει το νόημά της κάποιες φορές.

Το δημοψήφισμα θα κρίνει πολλά. Το Final 4 θα είναι ένα τριήμερο πάρτι, αλλά ποια Τουρκία θα αντικρύσουμε τον Μάιο; Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν.

Μόνο ένας ξέρει, αλλά δεν τολμώ να γράψω καν το όνομά του. Δε θέλω να χτυπήσει η πόρτα του δωματίου μου…

ΥΓ: Για την αναμέτρηση της Εφές με τον Ολυμπιακό θα διαβάσετε σε άλλο κείμενο.

ΥΓ 2: Ευχαριστώ πολύ την Turkish Airlines που φρόντισε για ένα ακόμη όμορφο και άνετο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Τα έχω ξαναπεί, η καλύτερη εταιρεία να ταξιδεύεις.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.