Τρία δεκάλεπτα ματιασμένοι, το ένα όμως ήταν αρκετό

Δε θυμάμαι να έχω δει πιο κακό ματς φέτος. Λες και είχαν πει σε ΑΕΚ κι Ολυμπιακό πως υπάρχει ανάγκη για ένα νέο κλειστό γήπεδο κι έπρεπε να χτίσουν κομμάτι του. Ούτε ματιασμένοι να ήταν οι παίκτες και των δύο ομάδων... «Τούβλα», λάθη, έφευγε η μπάλα από τα χέρια τους, σκόνταφταν μόνοι τους κι έπεφταν στο παρκέ, έπιαναν δύο μαζί τη μπάλα και την έχαναν.

Οι «ερυθρόλευκοι» ξεκίνησαν με απανωτά χαμένα lay up γεγονός που τους εκνεύρισε και συνέχισαν με συνεχόμενα ανενόχλητα τρίποντα τα οποία πολλές φορές δε βρήκαν καν τη στεφάνη.

Στην άλλη πλευρά η ΑΕΚ όταν ακούμπαγε τη μπάλα στους ψηλούς της όλο και κάτι κέρδιζε, όταν αποφάσισαν οι παίκτες της να το παίξουν ήρωες και ξεκίνησαν τα «μπουμπουνητά», ήρθε η λογική ήττα.

Στο τέλος το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει κι οι Πειραιώτες κλείδωσαν το πλεονέκτημα της έδρας στους τελικούς πρωταθλήματος. Σε τούτο εδώ το σημείο να επαναλάβω για πολλοστή φορά πως προσωπικά δε μου λέει τίποτα το πλεονέκτημα της έδρας στους τελικούς. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τόσα «διπλά» που δε γίνεται να πιστεύει κάποιος πως οι παίκτες επηρεάζονται από τον κόσμο του γηπεδούχου.

Το πλεονέκτημα έδρας θα παίξει ρόλο ΜΟΝΟ ΑΝ χρειαστεί GAME 5.

Αυτό φυσικά και δε μειώνει την πρωτιά του Ολυμπιακού ούτε και τη νίκη του επί της ΑΕΚ.

Για να επιστρέψω σε αυτήν...

Πολύ σημαντική κυρίως για την ηρεμία της ομάδας.

Η εικόνα του παιχνιδιού παρά τα χαμένα εύκολα καλάθια, παρά την αστοχία στα ελεύθερα σουτ, παρά τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ της ΑΕΚ και παρά το ιστορικό 4/21 των Σπανούλη και Πρίντεζη μαζί, έδειχνε πως θα νικήσει ο Ολυμπιακός.

Βρείτε μου έναν που πριν το ματς θα έλεγε πως «Σπανούλης και Πρίντεζης θα έχουν 4/21 και θα νικήσει ο Ολυμπιακός» και θα τον πιστεύατε;

Αλλά το έχουμε χιλιοαναφέρει... ΟΜΑΔΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.

Λίγο η ανωτερότητα, η αυτοπεποίθηση και οι προσωπικότητες των Πρωταθλητών και λίγο η κακή διαχείριση της ΑΕΚ στα άσχημα διαστήματα των φιλοξενούμενων, έκριναν το αποτέλεσμα.

Οι Πειραιώτες έμειναν πιστοί στο πλάνο τους κι έπαιξαν πιο ορθολογικό μπάσκετ στο δεύτερο ημίχρονο.

Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και την άμυνα.

Η ΑΕΚ ρίσκαρε αφήνοντας ελεύθερα τα τρίποντα των αντιπάλων της και εκ τους αποτελέσματος πολύ καλά έκανε. Μοναδική απειλή και τελικά ο άνθρωπος που έκρινε το ματς ήταν ο Ματ Λοτζέσκι. Ειδικά στο τέλος που σκόραρε με πλάτη για το 58-64 και στη συνέχεια έδωσε την ασίστ στον Πρίντεζη για το 60-68.

Το είχα γράψει και πριν 15 μέρες... αυτό που χρειαζόταν ο Αμερικανός ήταν δύο συνεχόμενα καλά ματς να... ξεμπουκώσει.

ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΕΚ

Επιτέλους απέκτησε προπονητή! Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος δεν πρόλαβε να αλλάξει πολλά πράγματα, ωστόσο σίγουρα μετέδιδε στους παίκτες του ηρεμία και εμπιστοσύνη αντί για εκνευρισμό που μετέδιδε ο Ζντοβτς.

Δυο τρεις αλλαγές στην άμυνα πρόλαβε να τις κάνει πάντως, παίζοντας με έναν σύνθετο τρόπο σε κάποιες κατοχές του Ολυμπιακού.

Η ΑΕΚ λοιπόν στο πρώτο ημίχρονο με αυτόν τον Ολυμπιακό θα έπρεπε να προηγείται τουλάχιστον 8 πόντους. Θυμάμαι σε λάθος του Μάντζαρη να φεύγουν σε αιφνιδιασμό Λαρεντζάκης και Βασιλειάδης για lay up και να κάνουν λάθος. Σε μία άλλη φάση αστόχησε ανενόχλητος από κάτω ο Ελονού.

Από τη στιγμή που στην ανάπαυλα η διαφορά ήταν στο καλάθι, τότε το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο.

ΥΓ: Στο μοναδικό διάστημα που ο Ολυμπιακός έτρεξε, το επιμέρους σκορ ήταν 17-2. Δεν έτρεξαν οι «ερυθρόλευκοι» όσο θα έπρεπε.

ΥΓ 2: Αυτό που τελειώνει ο χρόνος των 24'', ο γκαρντ ντριμπλάρει στα 8 μέτρα κι ο αμυντικός με 1'' να μένει για επίθεση «τσιμπάει» στην ντρίμπλα και κάνει ένα βήμα πίσω δίνοντας χώρο για σουτ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΤΕ. Αναφέρομαι στο 30-26 του Ούκιτς πάνω στον Γιανγκ. Κι άλλοι το κάνουν βέβαια.

ΥΓ 3: Γιανγκ έγραψα.... Κρίμα. Τίποτα άλλο.

ΥΓ 4: Ματιασμένοι έπαιζαν στο πρώτο ημίχρονο;

ΥΓ 5: Αξίζει ευκαιρία ο Σωτήρης Μανωλόπουλος 100%. Καλός προπονητής, φρέσκες ιδέες και σοβαρότατος εντός κι εκτός παρκέ!

ΥΓ 6: Ωραιότατη ατμόσφαιρα από τους φίλους της ΑΕΚ και στο τέλος έκαναν το αυτονόητο. Άφησαν τους παίκτες να χαιρετηθούν, τους νικητές να πανηγυρίσουν και τους χαμένους να ανταποδώσουν το χειροκρότημα που έλαβαν για την προσπάθειά τους.

ΥΓ 7: Τρίποντο ο Ντίξον στο τέλος, σουβλάκια ο Μελάγιες. Να 'σαι καλά ρε Μάικ.